Dorsvloer vol confetti

[henriët]

Even afgezien van het spiegelverhaal: wat maakt Dorsvloer vol confetti nou zo literair? Vanmiddag stapte ik de plaatselijke boekhandel binnen, en daar glimlachte Franca mij meer dan levensgroot tegemoet, terwijl de poster mij vertelde dat zij het debuut van het jaar geproduceerd had. Fijn. Maar wat maakt nu dat dit boek zo boven andere literaire werken uitsteekt? Het retro-gevoel?
Het is geen meesterlijk epos. Ik heb het meer ervaren als een verzameling mooi weergegeven jeugdherinneringen, al dan niet fictief.
Het boek staat niet bol van de mooie beelden. Het beeld van confetti is heel leuk gevonden. Taalkundig is Franca goed bezig. Maar het is niet verbijsterend, vind ik.
Het is meeslepend geschreven, ondanks het vrij hoge hapsnapgehalte (hiermee bedoel ik dat er geen echte verhaallijn of een hoogtepunt of iets dergelijks is). Maar dat is Arendsoog ook, om maar wat te noemen.
Het herbergt geen wereldveranderende ideeen.
Waarom is dit literatuur? Waarom is dit het debuut van het jaar? Retroverhaal in mooie taal? Is dat genoeg?
(ik klink erg kritisch en misschien wel neerbuigend, maar kan er niet echt de vinger tussen krijgen. Iemand anders vast wel.)

Ik vroeg me iets soortgelijks af. Het is gewoon een romannetje, vergelijkbaar met een gemiddeld boek van Lynn Austin. Niet elke roman is literatuur.

Ik zou het zeker niet met Lynn Austin vergelijken. Eerder met een boek als "de familie Heesters" van Nijenhuis of de boeken van Levi Weemoedt. Qua stijl denk ik dat ze eerder een beetje in de richting van Nescio gezocht moet worden, al is ze natuurlijk nog niet zo ver. Het boek heeft niet de zware thematiek die je bij bijvoorbeeld Couperus, van Eeden of bijvoorbeeld bij Hermans tegenkomt. Het is meer een speels boek, wat wel goed geschreven is. Ik zou het dan eerder vergelijken met Jane Austen dan Lynn Austin.

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

[vlinder]

Wat Zita schrijft heb ik soortgelijk geschreven enkele pagina's terug. M.i. is er ook teveel ophef over gemaakt.
Enne.....m.i. kan Franka niet tippen aan Lynn Austin hoor. Geef mij Austin maar.

[Luther]

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

En toen sprak ik een docent Nederlands, en hij zei me: Treur is literatuur op een behoorlijk niveau. Austin is lectuur, heeft niets met literatuur van doen... Tja, kan verkeren.

[henriët]

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

En toen sprak ik een docent Nederlands, en hij zei me: Treur is literatuur op een behoorlijk niveau. Austin is lectuur, heeft niets met literatuur van doen... Tja, kan verkeren.

en waarom is Treur dan zo literair, dat is dus de vraag.

[parsifal]

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

En toen sprak ik een docent Nederlands, en hij zei me: Treur is literatuur op een behoorlijk niveau. Austin is lectuur, heeft niets met literatuur van doen... Tja, kan verkeren.

Ik denk dat de manier waarop Treur haar woorden kiest en speels doet overkomen inderdaad veel sterker is dan wat Lynn Austin doet (al is het moeilijk verschillende talen te vergelijken). Lynn Austin en Jane Austen worden trouwens geloof ik meestal niet qua kwaliteit met elkaar vergeleken.

[freek]

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

En toen sprak ik een docent Nederlands, en hij zei me: Treur is literatuur op een behoorlijk niveau. Austin is lectuur, heeft niets met literatuur van doen... Tja, kan verkeren.

en waarom is Treur dan zo literair, dat is dus de vraag.

Inderdaad; de autoriteit van een voor mij onbekende docent Nederlands is voor mij niet overtuigend. En alleen het feit dat zij afstand creëert door over 'de vader' en 'de moeder' te spreken, overtuigt me óók niet.

[sela]

misschien staan hier wat antwoorden tussen?

[Erasmiaan]

Nee, dat laatste kan ik echt niet met je eens zijn. Ik vind het niet te vergelijken met schrijfsters als Jane Austen en Lynn Austin. Daar heb je toch meer voor nodig.
Ik ben het ook eens met Zita, ook ik liep met de gedachte rond, waarom is dit een goed literair boek. Wat zeggen de docenten Nederlands hier bijvoorbeeld over? Ik neem aan dat zij hier wel een antwoord op kunnen geven?!

En toen sprak ik een docent Nederlands, en hij zei me: Treur is literatuur op een behoorlijk niveau. Austin is lectuur, heeft niets met literatuur van doen... Tja, kan verkeren.

en waarom is Treur dan zo literair, dat is dus de vraag.

Inderdaad; de autoriteit van een voor mij onbekende docent Nederlands is voor mij niet overtuigend. En alleen het feit dat zij afstand creëert door over 'de vader' en 'de moeder' te spreken, overtuigt me óók niet.

Afgewezen, kom er eens in. Hoe krijg je cultuurbarbaren zo ver dat ze het verschil begrijpen tussen literatuur en lectuur?

[memento]

Afgewezen, kom er eens in. Hoe krijg je cultuurbarbaren zo ver dat ze het verschil begrijpen tussen literatuur en lectuur?

Waarom zou je iemand willen overtuigen dat een goddeloos boek literatuur is, daarmee implicerend dat het de moeite waard is om te lezen?

[refo]

Of iets lieteratuur is kun je niet zomaar zeggen.
Er is geen definitie voor.
Lynn Austin schrijft mooie boeken, maar voelt bij mij niet als literatuur aan.

Toen ik op school zat was Jan Wolkers literatuur. (De school was inderdaad niet zo erg refo)
Dat moest je echt allemaal lezen!
Maar mijn eigengereide leraar Nederlands zei al: wat die man schrijft is pet. Dat is geen literatuur.
Jan de Hartog is geen literatuur, maar heeft veel betere boeken dan Jan Wolkers.

Wie bepaalt wat literatuur is?

[Erasmiaan]

Afgewezen, kom er eens in. Hoe krijg je cultuurbarbaren zo ver dat ze het verschil begrijpen tussen literatuur en lectuur?

Waarom zou je iemand willen overtuigen dat een goddeloos boek literatuur is, daarmee implicerend dat het de moeite waard is om te lezen?

Ten eerst benoem ik het boek van Franca Treur niet tot literatuur.
Ten tweede betekent het begrip 'literatuur' niet dat dit de moeite waard is om te lezen (sterker nog, de meeste hedendaagse literatuur zou ik ontraden om te lezen).

Kijk, m.i. is dit het verschil tussen lectuur en literatuur: een schrijver van literatuur brengt een boodschap over op kundige wijze, lectuur is enkel een verhaal ter vermaak en ontspanning. Maar goed, ik ben ook geen neerlandicus, dus hang me niet aan dit verschil op.

Maar ik kan me er iets bij voorstellen dat het boek van Treur wel literatuur is (volgens mijn 'definitie': ze wil een boodschap overbrengen, dingen over grote verhalen e.d.). Hella Haase had dat bijvoorbeeld ook bij Oeroeg. En sommigen rekenen de negerhut van oom Tom ook tot literatuur, m.i. vanwege het feit dat de schrijver een boodschap overbrengt. Denk ook maar een boek als animal farm van George Orwell.

[memento]

Afgewezen, kom er eens in. Hoe krijg je cultuurbarbaren zo ver dat ze het verschil begrijpen tussen literatuur en lectuur?

Waarom zou je iemand willen overtuigen dat een goddeloos boek literatuur is, daarmee implicerend dat het de moeite waard is om te lezen?

Ten eerst benoem ik het boek van Franca Treur niet tot literatuur.
Ten tweede betekent het begrip 'literatuur' niet dat dit de moeite waard is om te lezen (sterker nog, de meeste hedendaagse literatuur zou ik ontraden om te lezen).

Kijk, m.i. is dit het verschil tussen lectuur en literatuur: een schrijver van literatuur brengt een boodschap over op kundige wijze, lectuur is enkel een verhaal ter vermaak en ontspanning. Maar goed, ik ben ook geen neerlandicus, dus hang me niet aan dit verschil op.

Maar ik kan me er iets bij voorstellen dat het boek van Treur wel literatuur is (volgens mijn 'definitie': ze wil een boodschap overbrengen, dingen over grote verhalen e.d.). Hella Haase had dat bijvoorbeeld ook bij Oeroeg. En sommigen rekenen de negerhut van oom Tom ook tot literatuur, m.i. vanwege het feit dat de schrijver een boodschap overbrengt. Denk ook maar een boek als animal farm van George Orwell.

Wikipedia geeft je redelijk gelijk:

De term "literatuur" wordt in pregnantere zin het vaakst tegenover lectuur gesteld. In die betekenis zou literatuur de "hoge, elitaire" vorm en lectuur de "lage, plebejische" vorm van teksten aanduiden. Daar waar literaire auteurs vaak een boodschap op artistieke wijze willen overbrengen, zijn schrijvers van lectuur gericht op het schrijven van teksten die vooral ter ontspanning gelezen worden. Toch is wat tot de literaire canon gerekend wordt slechts een consensus en kunnen auteurs van wie het werk in een eerdere periode nog tot literatuur werd gerekend uit deze canon verdwijnen, en andersom.
Wikipedia artikel: "Literatuur"

(Let vooral op het onderstreepte)

[Jos_Bij_de_Vaate]

Het lezen van 'Dorsvloer vol confetti' heeft me een beetje weemoedig gestemd. Katelijne heeft geen fijne band met 'de ouders'. Is dit normaal voor een boerengezin op Walcheren? Komt dit door de godsdienst? De religie van Katelijnes ouders lijkt alleen 'buitenkant'. Is dit mischien ook 'normaal' voor gezinnen in het kerkverband waarin Katelijne (en Franca) opgroeit??

[JolandaOudshoorn]

Het lezen van 'Dorsvloer vol confetti' heeft me een beetje weemoedig gestemd. Katelijne heeft geen fijne band met 'de ouders'. Is dit normaal voor een boerengezin op Walcheren? Komt dit door de godsdienst? De religie van katelijnes ouders lijkt alleen 'buitenkant' is dit mischien ook 'normaal' voor gezinnen in het kerkverband waarin Katelijne (en Franca) opgroeit??

Jaren geleden vroeg een zondagschoolmeester in dit kerkverband aan de kinderen: Wie van jullie kan thuis praten over de Heere God en Zijn dienst? Niemand stak zijn vinger op...
Ik denk dat het ook wel grotendeels zo was voor alle gezinnen.

[refo]

Het lezen van 'Dorsvloer vol confetti' heeft me een beetje weemoedig gestemd. Katelijne heeft geen fijne band met 'de ouders'. Is dit normaal voor een boerengezin op Walcheren? Komt dit door de godsdienst? De religie van Katelijnes ouders lijkt alleen 'buitenkant'. Is dit mischien ook 'normaal' voor gezinnen in het kerkverband waarin Katelijne (en Franca) opgroeit??

Wat je ziet is de buitenkant. Daarop ga jij dus niet (ver)oordelen.

De religie zit daar namelijk aan de binnenkant. Het is in ieder geval niet iets waar (veel) over wordt gepraat. Dat heeft met de cultuur binnen het onderhavige kerkverband te maken. Als je niets te vertellen hebt, vertel dan niets. En als je wel wat te vertellen hebt, hou je dan ook stil, want er veel over praten maakt ook verdacht. Op een gegeven moment gaan oude mensen toch praten, vandaar die oma.
Daarom leeft de gedachte (te) veel dat bekering iets voor oude mensen is.