Hoe ervoer je de zondag door de jaren heen

[merel]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

[Marijn_M]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

[Marijn_M]

Op zondag deden we vaak spelletjes. Ik vond dat niet fijn. Mijn moeder kon niet tegen haar verlies. Mijn broertje ook niet. Ik liet ze winnen. Of ik zorgde ervoor dat ik niet mee hoefde te doen. Ik werd blijer van een boek lezen.

[-DIA-]

Wij groeiden als kinderen op in een vrij seculier dorp. Reformatorische kerken kenden ze niet. Er was een moderne Hervormde kerk een een eveneens Gereformeerde kerk, die intussen gefuseerd zijn.
Als kind was het wel eens wat moeilijk om dan een eenling te zijn en (ik denk ook dat de seculiere omgeving dat bevorderde) hebben we eens op een zondag, tegen de wil van onze ouders toch verder gebouwd aan een hut.
Ja, we bouwden een hut, van oude planken en stukken hout die op het erf aanwezig waren...
Eén ding weet ik nog wel: Mijn hart sloeg me toen ik daarmee bezig was.

[DDD]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

Ja daar schrok ik ook van. Zijn er dan geen mensen bij wie je kan logeren of op bezoek kunt? Mijn ervaring is dat het lastig is om bij iedereen op tijd weer langs te gaan.

[DDD]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

Omdat de zondag bedoeld is als een feestdag ter ere van God. Dan gaat er dus iets mis met de oorspronkelijke bedoelingen.

[Rido91]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

Ja daar schrok ik ook van. Zijn er dan geen mensen bij wie je kan logeren of op bezoek kunt? Mijn ervaring is dat het lastig is om bij iedereen op tijd weer langs te gaan.

Er zijn helaas ook veel mensen die 'principieel' geen bezoek wensen te ontvangen of op bezoek gaan op zondag. Als je zo'n familie/vriendenkring bent en je nergens terecht kan, kan zo'n dag ook eenzaam zijn.

[DDD]

Dat zijn dan wel merkwaardige principes, wat mij betreft. Ik heb nooit gehoord dat voor alleenstaanden geen uitzondering werd gemaakt, hoe zwaar ook.

[pierre27]

Ik ben mijn ouders kort na elkaar kwijt geraakt. Daar ging ik elke zondag even heen. Het gemis van het ouderlijk huis valt me gewoon zwaar. Ik probeer elke zondag er een draai aan te geven.

[Terri]

Het zal niet verkeerd bedoeld worden, maar ik vind het wat lastig als iemand zijn beleving van de zondag neerschrijft, soms heel kwetsbaar, dat daar dan een stevig commentaar op komt.
Het is vaak een korte zin, maar er kan een wereld achter schuilen. En dan vind ik woorden als; je doet iets verkeerd, niet fijn.
Dat de zondag een feestdag is heeft betrekking op de verrijzenis van Christus. Niet dat wij van die dag een 'feestje' maken. En wees dankbaar als je zondag (meestal) gezellig en vol blijdschap in de Heer verloopt, maar dat is niet maakbaar. Er is zoveel gebrokenheid.

[Pjotr92]

Als kind moest er op zondag best veel: kerk, koffie, eten (elke zondag een driegangenmenu, inclusief patat), zondagsschool, thee, eten, kerk. Als ik kinderen had, zou ik ze overigens niet naar zondagsschool doen. Dat was zo oerend saai, met juffen die eigenlijk niet konden vertellen, altijd verhalen die je allang heel goed kende, elke week dat rondje doen met tekst opzeggen (ik keek de tekst in de auto door en kende 'm dan wel, dus snapte niet waar het voor nodig was om iedere week weer een kwartier te besteden aan overhoren. Toen ik ouder werd, en zondagsschool (gelukkig) voorbij was, was zondagmiddag mijn kans om heeeel veel te lezen.
Mijn ouders sliepen ja, op zondagmiddag. Geen idee waarom, want de rest van de week konden ze de dag ook prima doorstaan zonder overdag te slapen.
Overigens mocht er op zondag best wel wat: lego, sjoelbak, spelletjes, badminton in de grote schuur. Ik vraag me af of rolschaatsen mocht, en het zwembadje was niet aan de orde. Op eigen erf hadden we ruimte genoeg, en omdat we vrij woonden, was er nooit iets met buurkinderen of iets dergelijks.
Douchen op zondag was weer helemaal niet de bedoeling. Maar goed, mijn ouders waren van de generatie die 1x per week douchte, dus dan hoef je daar niet speciaal de zondag voor uit te kiezen.

Er zijn wel kerken waar zondagsschool echt niet saai is. In mijn vorige gemeente deed ik zondagsschool en daar hadden we ook altijd een verwerking bij het bijbelverhaal: voor de kleinste een knutselwerkje en voor wat oudere kinderen bijvoorbeeld een puzzel of iets van een quiz. Overhoren ging daar ook echt een stuk sneller.

[Marijn_M]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

Omdat de zondag bedoeld is als een feestdag ter ere van God. Dan gaat er dus iets mis met de oorspronkelijke bedoelingen.

Als je de zondag verplicht tot feestdag maakt, leg je iemand een nieuwe wet op. Ik zou zeggen: toon me deze wet uit de Schriften:

1. Wanneer stelde de Heere Jezus deze feestdag ter ere van God persoonlijk in?
2. Wat zegt Hij in Zijn Woord over de oorspronkelijke bedoeling van deze dag?

[Pjotr92]

Persoonlijk zou ik zeggen: De zondag is de opstandingssdag. Dus eigenlijk is het iedere week een beetje Pasen. Dat hoef je niet krampachtig tot feestdag te maken, maar dat was wel de reden dat gebruikte mijn moeder vroeger wel als reden om op zondag juist wel wat uitgebreider te eten ipv juist sober.

[merel]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

Omdat de zondag bedoeld is als een feestdag ter ere van God. Dan gaat er dus iets mis met de oorspronkelijke bedoelingen.

Als je de zondag verplicht tot feestdag maakt, leg je iemand een nieuwe wet op. Ik zou zeggen: toon me deze wet uit de Schriften:

Leviticus 23. Recent nog een preek over gehad. Daarin werd aangegeven dat de rustdag een feestdag is tot eer van God. Een dag waarop je mag genieten van de rust.

[Marijn_M]

Persoonlijk zou ik zeggen: De zondag is de opstandingssdag. Dus eigenlijk is het iedere week een beetje Pasen. Dat hoef je niet krampachtig tot feestdag te maken, maar dat was wel de reden dat gebruikte mijn moeder vroeger wel als reden om op zondag juist wel wat uitgebreider te eten ipv juist sober.

Dat is echt mooi.