Hoe ervoer je de zondag door de jaren heen

[merel]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

[Marijn_M]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

[Marijn_M]

Op zondag deden we vaak spelletjes. Ik vond dat niet fijn. Mijn moeder kon niet tegen haar verlies. Mijn broertje ook niet. Ik liet ze winnen. Of ik zorgde ervoor dat ik niet mee hoefde te doen. Ik werd blijer van een boek lezen.

[-DIA-]

Wij groeiden als kinderen op in een vrij seculier dorp. Reformatorische kerken kenden ze niet. Er was een moderne Hervormde kerk een een eveneens Gereformeerde kerk, die intussen gefuseerd zijn.
Als kind was het wel eens wat moeilijk om dan een eenling te zijn en (ik denk ook dat de seculiere omgeving dat bevorderde) hebben we eens op een zondag, tegen de wil van onze ouders toch verder gebouwd aan een hut.
Ja, we bouwden een hut, van oude planken en stukken hout die op het erf aanwezig waren...
Eén ding weet ik nog wel: Mijn hart sloeg me toen ik daarmee bezig was.