Hoe ervoer je de zondag door de jaren heen

[merel]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

[Marijn_M]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

[Marijn_M]

Op zondag deden we vaak spelletjes. Ik vond dat niet fijn. Mijn moeder kon niet tegen haar verlies. Mijn broertje ook niet. Ik liet ze winnen. Of ik zorgde ervoor dat ik niet mee hoefde te doen. Ik werd blijer van een boek lezen.

[-DIA-]

Wij groeiden als kinderen op in een vrij seculier dorp. Reformatorische kerken kenden ze niet. Er was een moderne Hervormde kerk een een eveneens Gereformeerde kerk, die intussen gefuseerd zijn.
Als kind was het wel eens wat moeilijk om dan een eenling te zijn en (ik denk ook dat de seculiere omgeving dat bevorderde) hebben we eens op een zondag, tegen de wil van onze ouders toch verder gebouwd aan een hut.
Ja, we bouwden een hut, van oude planken en stukken hout die op het erf aanwezig waren...
Eén ding weet ik nog wel: Mijn hart sloeg me toen ik daarmee bezig was.

[DDD]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

Ja daar schrok ik ook van. Zijn er dan geen mensen bij wie je kan logeren of op bezoek kunt? Mijn ervaring is dat het lastig is om bij iedereen op tijd weer langs te gaan.

[DDD]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Ik vroeg me af: waarom zou iemand “iets verkeerd doen” als hij de zondag als minst fijne dag ervaart? Dat voelt voor mij meer als een waardeoordeel dan als een vraag.

Omdat de zondag bedoeld is als een feestdag ter ere van God. Dan gaat er dus iets mis met de oorspronkelijke bedoelingen.

[Rido91]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Herkenbaar. Ik ervaar veel eenzaamheid op deze dag.

Wat erg om dat te lezen.

Ja daar schrok ik ook van. Zijn er dan geen mensen bij wie je kan logeren of op bezoek kunt? Mijn ervaring is dat het lastig is om bij iedereen op tijd weer langs te gaan.

Er zijn helaas ook veel mensen die 'principieel' geen bezoek wensen te ontvangen of op bezoek gaan op zondag. Als je zo'n familie/vriendenkring bent en je nergens terecht kan, kan zo'n dag ook eenzaam zijn.

[DDD]

Dat zijn dan wel merkwaardige principes, wat mij betreft. Ik heb nooit gehoord dat voor alleenstaanden geen uitzondering werd gemaakt, hoe zwaar ook.

[pierre27]

Ik ben mijn ouders kort na elkaar kwijt geraakt. Daar ging ik elke zondag even heen. Het gemis van het ouderlijk huis valt me gewoon zwaar. Ik probeer elke zondag er een draai aan te geven.

[Terri]

Het zal niet verkeerd bedoeld worden, maar ik vind het wat lastig als iemand zijn beleving van de zondag neerschrijft, soms heel kwetsbaar, dat daar dan een stevig commentaar op komt.
Het is vaak een korte zin, maar er kan een wereld achter schuilen. En dan vind ik woorden als; je doet iets verkeerd, niet fijn.
Dat de zondag een feestdag is heeft betrekking op de verrijzenis van Christus. Niet dat wij van die dag een 'feestje' maken. En weest dankbaar als je zondag (meestal) gezellig en vol blijdschap in de Heer verloopt, maar dat is niet maakbaar. Er is zoveel gebrokenheid.