Gelezen (geloofsopbouwend)

[Marijn_M]

Eigenschappen van het geloof

Het Voorwerp van het geloof is de enige God, en Jezus Christus, Die Hij gezonden heeft. De gelovige erkent Hem als de Zoon van God, als zijn Heere. De gelovige weet dat God hem bemint en dat Hij Zijn Zoon heeft gezonden om hem door Zijn bloed uit de zondestaat te verlossen. Hij weet dat Hij hem uit de dood zal opwekken, evenals Hij Christus uit de dood heeft opgewekt. Het geloof in Christus belijdt dat Jezus de Messias is, dat Hij is opgestaan en in Zijn glorie zal wederkomen om alle mensen te oordelen.

Het geloof is dus ook een instemming van het verstand. Deze instemming berust op Gods Woord, op Gods gezag en niet op onmiddellijke aanschouwing. Daardoor is het geloof verwant met de hoop, waarmee het dikwijls in verband wordt gebracht. Het geloof is gehoorzaam aan de blijde boodschap van het heil. Paulus spreekt daarom over de geloofsgehoorzaamheid. Het geloof is een volstrekte onderwerping aan Christus, Die voor de gelovige de zaligheid verwierf.

Het geloof sluit ook de liefde in, want voor de christen is niet de besnijdenis van waarde, maar het geloof dat door de liefde werkt. Het geloof is dus een overgave van de gehele mens aan God en Christus. Het geloof wordt ook tot de geestesgaven gerekend. Dan wordt van het geloof gezegd dat het ‘bergen verzet’, dat betekent het bovennatuurlijke vertrouwen waardoor men tot grote dingen en zelfs wonderen in staat is.

Ds. A. Kort

Bron: https://bethabara-gemeente.nl/wp-conten ... chrift.pdf

Hoe bouwt dit dan je geloof op?

[J.C. Philpot]

„Ik kende de leer heel goed en wist op welke manier zondaars gewoonlijk door genade geroepen worden. Voor mezelf had ik de gehele weg al uitgestippeld hoe het bij mij zou gaan als de Heere mij zou bekeren.

Maar wat gebeurde er? Een oude arminiaan hield me staande op straat. Hij zei: „Broeder, heb je de grote keus al gemaakt?” Ik was beledigd en dacht: dit is niet de leer van de Strict Baptists. „Wij geloven in de verkiezing”, antwoordde ik. „Daar hebben we het niet over”, zei hij. „Ik ga voor je bidden. Heb je de grote keus al gemaakt?” Ik had een pijl in mijn hart die ik niet kon kwijtraken, totdat de Heere die uit liefde en ontferming verwijderde.”

(...)

„Ik had het gevoel alsof alles verkeerd was. Er drukte een bepaalde somberheid op mijn geest. Alles scheen nu zo onzeker te zijn ten aanzien van het heden en de toekomst. Juist toen onderwees de Heere me zo vriendelijk in de gezegende waarheden van het genadeverbond. „Hoewel mijn huis alzo niet is bij God” – dit was werkelijk het geval bij mij. Het leek alsof vanbinnen en vanbuiten alles verkeerd was. „Nochtans heeft Hij mij –zelfs míj– een eeuwig verbond gesteld, dat in alles welgeordineerd en bewaard is”.

Vervolgens leidde de Heere me van dag tot dag in de gelukzaligheid van het genadeverbond. Dit bevestigde mij voor de rest van mijn leven. Of ik nu wat voelde of niet voelde, of ik nu in donkerheid verkeerde of in het licht wandelde, of ik nu vreugde of verdriet kende, of het goed of slecht ging – het genadeverbond houdt voor eeuwig stand.”

https://www.rd.nl/artikel/1117223-pasto ... twee-staan

[J.C. Philpot]

In de deelstaat Orissa hebben extremistische hindoes meer dan driehonderd dorpen aangevallen en vernietigd. Honderden mensen werden gedood en tienduizenden gewond. Vele huizen en kerken en scholen werden verwoest. Maar liefst vijftigduizend christenen raakten hun huis en bezit kwijt. Kwamen terecht in vluchtelingenkampen. Honger, ziekten en geen werk is hun deel. Om dan te lezen van een jonge christen: Vervolging is geen toeval, zei ze. Het is een belofte. Iets dat we volgens de Bijbel kunnen verwachten. Bidt voor ons, dat de mensen Jezus leren kennen en dat wij standvastig zullen blijven in het geloof.

Wat mij diep ontroerde was het verhaal van een jonge weduwe van 25 jaar. Ze vertelt over de dood van haar man. Toen de hindoes bij ons in het dorp kwamen, renden mijn kinderen en ik het bos in. Maar mijn bleef achter. Ze vielen ons huis binnen, goten benzine over mijn schoonmoeder heen en staken haar samen met het huis in brand. Ze sleepten mijn man het huis uit naar een plek vlak bij de rivier. Een hindoe jongen vertelde me later dat ze een ondiep graf voor mijn man groeven en hem vroegen om Jezus te verloochenen. Toen hij weigerde, begonnen ze zijn vingers te breken, en vervolgens zijn armen en benen. Telkens vroegen ze hem om Christus te verloochenen, maar hij zei: Ik zal mijn Heere Jezus Christus nooit verlaten. Toen legden ze een Bijbel op hem en begroeven ze hem levend.

Wat zegt die weduwe verder? Ik kan niet terug naar huis; ik heb geen huis meer. Maar God leeft, en alleen door Hem kom ik hier doorheen. Hij geeft mij kracht om alle situaties te boven te komen. Telkens als ik aan mijn man denk word ik radeloos. Maar door gebed word ik vertroost. Ze eindigt met de woorden: Ik wil dat mijn verhaal een getuigenis is van de liefde van Christus. Wij kunnen zulke mooie antwoorden geven op de vraag: Wat is geloven. Maar dit is volgens mij het echte geloof. Hetzelfde waarvan Paulus getuigde: Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin.

Ds. J.D. Heikamp

[Iemand]

1 Petr. 3:8 En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk.

Werp mij niet tegen dat sommige Christenen zeer verheven zijn en andere zeer gering, en dat deze afstand hun medelijden zou verhinderen. De hemel scheidt de Engelen niet zo ver van onze aarde dat zij geen passie hebben voor ons, dat zij zich niet verheugen om onze bekering, en zich niet bedroeven om onze zonden. Hoeveel meer moeten wij dan deze gevoelens hebben voor de andere exemplaren van onszelf? Wij, die samen strijden in hetzelfde leger, die zeilen in hetzelfde schip. En als u zegt dat zij ook in ons leger zijn, dat zij ons schip ook bemannen, dan zal ik toevoegen, wat hen volgens u niet kan toekomen, dat wij leden zijn van hetzelfde lichaam. De voeten zijn het laagste en geringste, het gezicht het meest vooraanstaande deel van het lichaam, maar de voeten zouden de gestrengheid van de kou niet kunnen lijden zonder dat het gezicht dat voelt. Veracht dan de zorg en het medelijden voor de armen niet, die zijn als de voeten van het mystieke lichaam van de Heere. Want zoals u hun kwaad voelt, zo zal de Heere uw medelijden voelen, en alles wat u één van deze kleinen zult doen, dat zal Hij houden als aan zichzelf gedaan. Zo was de tederheid van ziel in de heilige Paulus: levend geraakt door wat al deze zwakken overkwam, brandend vanwege hun ergernissen, doorboord vanwege al hun slagen. Alles wat ieder van hen apart leed, kwam zo in deze heilige ziel alsof hij het doel geweest was van alle pijlen, en het algemene centrum van het hart van de Kerk. Wat zal ik zeggen van onze grote Hogepriester Jezus Christus? Nooit heeft een mens heiliger of levendiger passies gehad. Hij voelde alle steken: van medelijden en van droefheid, van verlangen en van liefde. Hij weende over Lazarus en over Jeruzalem, Zijn ziel werd bedroefd tot aan de dood, Hij verlangde met een groot verlangen het Pascha te eten. Hij had Zijn Kerk liever dan Zijn eigen leven. Hij heeft een grote stem gegeven. Hij zweette grote druppels bloed. Hij betuigde Zijn medelijden met de laatste klanken van Zijn stervende stem: Vader, vergeef hun. En wat zal ik verder zeggen? Hij voelt vandaag nog in de hemelen alle slagen van Zijn gelovigen net zo levendig alsof de vijand die toebracht in de appel van Zijn ogen. Ik geef toe dat Hij is opgehouden om te lijden, maar niet om lief te hebben; om zwak te zijn, maar niet om mens te zijn. Zijn lijden is geëindigd, maar Zijn oneindig medelijden duurt tot in eeuwigheid. In deze staat van heerlijkheid, waar Hij in verheven is, is het de liefde, en niet de smart, die Hem het hart verzacht en die Hem raakt met medelijden. Zijn volmaakte gelukzaligheid stelt Hem vrij van onze ellende en van onze zorg, maar Zijn volmaakte liefde maakt Hem gevoelig voor onze klachten en onze ellende. Ga nu en zeg dat het medelijden niet kan samengaan met grote deugd, volgens de wrede regel van de Stoïcijnen! Zij wordt gevonden in het hoogste paleis van de hemelen, zij vervult en doordrenkt het hart van de verheerlijkte Christus. De Apostel leert ons dat als hij zegt dat wij een Hogepriester hebben die met ons sympathiseert in onze zwakheden. O gelukzalige sympathie, o onuitsprekelijke liefde van onze grote Zaligmaker Jezus Christus, dat Hij zozeer voelt dat Hij zich, bij wijze van spreken, niet in de hemelen kan houden als men Zijn leden vervolgt, en afdaalt tot in de lucht om met grote stem te roepen dat Hij vervolgd wordt en niet zij!

[Hoopvol]

O wat moet dit woord niet heugelijk zijn geweest voor die moorman. Ach! Hadden wij door des Geestes licht gevoel van zulk een verkondiging van het Evangelie. Dat is recht naar het hart van een zondaar, alles in die volle algenoegzame Jezus te vinden, die schaduwrijke Appelboom. Wie heeft geen lust om met de bruid onder Zijn schaduw te zitten, en de takken van Zijn bloedverdienste aan te grijpen, want Zijn Vrucht is ons gehemelte zo zoet.
O! Wie dat Lam Gods recht kent, hoe lief heeft men dat Lam en Zijne wonden. Ja men houdt Zijn marteldood in ere, wie op Zijn gehele lijden en dood zich vertrouwt, en zijn zaligheid daar alleen in stelt, die is zalig en overzalig. Zulk een geniet de genade des Evangelies en alle beloften in hetzelve vervat. Hij vindt in dat Lam Gods de vergeving der zonden en geniet vrede en troost. Hij wordt vrij van alle zondenbanden. Hij geniet de gemeenschap met een drieëenig God en daar vindt hij het leven voor zijn ziel.
Hiermede brengt Philippus de moorman van alle wettische plichten en gedachten af. Hier mee brengt hij hem met het pak der zonden en de ondraaglijke last van de wet naar Jezus, Die de zonden gedragen en het recht der wet vervuld heeft. Zo leert men de wet der liefde in Christus kennen bij bevinding. Dan wordt Jezus kruis dat Hij ons beveelt Hem na te dragen, zacht en zijn juk licht, en, zegt hij, daar is genade noch zaligheid die gij in het Lam Gods niet vindt. Alle zaligheden zijn in deze Jezus, dit Lam en Zijne wonden. Gelooft maar in die beminnelijke Heere Jezus.

O als gij wist hoe zoet en krachtig dit Goddelijke Lam smaakt, hoe men uit Zijn vlees en bloed voedsel en leven bekomt. O! Als gij dit wist, gij zou u geen ogenblik langer bedenken, of gij zou u laten dopen in den Name Jezus. Ziet op zo een Evangelische wijze heeft Filippus de weg der zaligheid verkondigd, dat van die uitwerking en kracht was, dat toen hij verder reisde, hij zeide: ziet daar water, wat verhinderd mij gedoopt te worden? Zo werd hij gedoopt, gelovig en zalig.

Ds. D. Brunings

[Hoopvol]

De tweede vraag, die voortvloeit uit de tekst is: Wat is de reden, waarom Christus het gebod verdubbelt en herhaalt: Zie op Mij, zie op Mij? Wat maakt de herhaling van het gebod noodzakelijk? Was éénmaal niet voldoende geweest? Neen, want wij zijn zo hopeloos zondig, dat duizend woorden ons hart niet zullen breken. Ofschoon Christus zou roepen tot het aanbreken van de volgende dag, nochtans zouden honderden hier geen blik op Hem slaan!

De eerste reden, waarom Hij het gebod herhaalt, is om ons duidelijk te maken, dat een christen niet voldaan mag zijn met éénmaal op Christus te zien. Daarom roept Hij: Zie op Mij en wanneer gij dat gedaan hebt, moet gij andermaal op Hem zien.

Hij is niet tevreden, tenzij u herhaaldelijk op Hem ziet.

Ds. A. Gray

[J.C. Philpot]

Wat is de reden dat sommigen der gelovigen zoveel helderder en heiliger zijn dan anderen? Ik geloof dat het onderscheid, in negentien gevallen van de twintig, voortkomt uit verschillende gewoonten in het verborgen gebed. Ik geloof dat degenen die niet uitnemend heilig zijn, weinig bidden – en dat degenen die uitnemend heilig zijn, veel bidden.

Wat is de oorzaak van de meeste afval? Ik geloof dat, in het algemeen gesproken, één der voornaamste oorzaken is de verwaarlozing van het verborgen gebed. De mensen zijn afval­ligen op hun knieën, lang vóór zij openlijk afvallen in de ogen der wereld.

Ds. J.C. Ryle

[Marijn_M]

Wat is de reden dat sommigen der gelovigen zoveel helderder en heiliger zijn dan anderen? Ik geloof dat het onderscheid, in negentien gevallen van de twintig, voortkomt uit verschillende gewoonten in het verborgen gebed. Ik geloof dat degenen die niet uitnemend heilig zijn, weinig bidden – en dat degenen die uitnemend heilig zijn, veel bidden.

Wat is de oorzaak van de meeste afval? Ik geloof dat, in het algemeen gesproken, één der voornaamste oorzaken is de verwaarlozing van het verborgen gebed. De mensen zijn afval­ligen op hun knieën, lang vóór zij openlijk afvallen in de ogen der wereld.

Ds. J.C. Ryle

Mooi stuk. En precies zoals ik het soms om me heen hoor in mijn kringen: Gods kinderen kunnen afvallen. In het Engels staat trouwens backsliding. Ik kon het niet geloven dat Ryle dit zei dus zocht ik het op. https://archive.org/details/pts_caltoprayer_1753_21

[J.C. Philpot]

In het Engels staat trouwens backsliding. Ik kon het niet geloven dat Ryle dit zei dus zocht ik het op. https://archive.org/details/pts_caltoprayer_1753_21

Zo zie je maar, dat je AI niet 100% kunt vertrouwen met vertalen van theologie. Bedankt voor de verduidelijking.

[KDD]

Zo iemand onder u dunkt, dat hij wijs is in deze wereld, die worde dwaas, opdat hij wijs moge worden. 1 Korinthe 3:18

De vrucht en het gevolg van het Goddelijk onderwijs is: al onze vleselijke wijsheid, kracht en gerechtigheid te verscheuren en uit te roeien. God wil nooit een nieuw stuk op een oud kleed zetten; Hij wil nooit, dat onze wijsheid, onze kracht, onze gerechtigheid zich verenige met de zijne; dat alles moet verscheurd, geheel en al uitgeroeid worden, opdat een nieuwe wijsheid, een nieuwekracht en een nieuwe gerechtigheid op haar puinhopen verrijzen. Maar niet vóórdat het de Heere behaagd heeft ons te leren, kunnen wij ooit scheiden van onze eigen gerechtigheid; nooit onze wijsheid opgeven; nooit onze eigen kracht laten varen. Die dingen zijn zo in ons geworteld, dat wij niet gaarne van een kleinste gedeelte er van scheiden, voordat de Heere zelf ze verscheurt en uitroeit. Wanneer Hij dan in onze zielen enige geestelijke kennis brengt van onze treurige verdorvenheid en vreselijke goddeloosheid, valt al onze eigen gerechtigheid bij de Goddelijke aanraking weg; wanneer Hij in duizenden gevallen ons onze onwetendheid en dwaasheid doet zien en gevoelen, en hoe onmachtig wij zijn om iets goed te begrijpen zonder Goddelijk onderricht, verdwijnt onze wijsheid geheel; en als Hij ons toont hoe onbekwaam wij zijn om de verzoeking te weerstaan en de zonde te overwinnen, door inspanning van onszelf, verdwijnt onze kracht langzamerhand, en wij zijn Simson gelijk, toen zijn lokken waren afgesneden. Op de puinhopen dus van onze eigen wijsheid, gerechtigheid en kracht, bouwt God de wijsheid van Christus, de gerechtigheid van Christus en de kracht van Christus, zoals Jezus zeide tot zijn dienaar Paulus: „Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht”; en dit bracht hem tot het wonderbaar besluit: „Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheid, opdat de kracht van Christus in mij wone”, (2 Kor. 12:9). Daartoe moeten wij een ernstig vonnis van veroordeling doorstaan over onze eigen wijsheid, en vurig zoeken naar de wijsheid des Heeren.

[J.C. Philpot]

Ik zou u geenszins den indruk willen geven, dat dit de dagelijksche ervaring was gedurende al die lange, moede maanden. Doch het was een al te veelvuldig gemoedstoestand; datgene, waarheen ik neigde, en ’t welk bijkans in wanhoop eindigde. En toch was Christus mij nooit kostbaarder – een Heiland, die zulk een zondaar kón en wóu behouden! ...En somtijds waren er tijden niet alleen van vrede, maar zelfs van blijdschap in den Heere. Doch zij waren van korten duur, en in het gunstigste geval was er een droevig gemis aan kracht. O, hoe goed was de Heere, dit strijdperk ten einde te brengen!

Te allen tijde was ik verzekerd, dat er in Christus al het mij benoodigde te vinden was; maar de practische vraag bleef, hoe dit te verkrijgen. Hij was rijk, waarlijk, maar ik arm; Hij sterk, doch ik zwak. Wel wist ik, dat in den wortel, den stam, overvloedige vettigheid was; doch hoe die in mijn zwak takje zou inwellen, dat was het vraagstuk. Terwijl allengskens het licht mij begon te dagen, zag ik dat het geloof de eenige voorwaarde was; de hand, die Zijn volheid grijpt en mij toeëigent. Doch dat geloof had ik niet. Ik worstelde erom, maar het kwam niet; ik trachtte het uit te oefenen, maar tevergeefs.

Toen mijn zielsmart haar hoogtepunt had bereikt, werd een zin in een brief van den dierbaren McCarthy gebruikt om de schellen van mijne oogen weg te nemen, en de Geest Gods openbaarde mij de waarheid van onze eenheid met Jezus, zooals ik die nimmer te voren had gekend. McCarthy, die door hetzelfde gevoel van falen diep geoefend was geweest, doch het licht eerder aanschouwde dan ik, schreef:

“Maar hoe wordt het geloof versterkt? Niet door te zwoegen naar geloof, maar door te rusten op den Getrouwe.”

Toen ik dit las, zag ik het geheel! “Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw” (2 Tim. 2:13). Ik zag op Jezus, en aanschouwde (en toen ik aanschouwde – o, welke vreugde vloeide er in mijne ziel!) dat Hij gezegd heeft: “Ik zal u geenszins begeven, Ik zal u geenszins verlaten” (Hebr. 13:5). “Ach, daar is rust!” dacht ik. “Ik heb vergeefs getracht in Hem te rusten. Ik zal niet langer zwoegen. Want heeft Hij niet beloofd bij mij te blijven, mij nimmer te verlaten, nimmer te begeven?” En Hij zal het nimmer doen!

J. Hudson Taylor (1832 – 1905)

[J.C. Philpot]

Zegt u: ‘O, wat moet ik doen? Hoe moet ik geloven?’
Als een gezant van Christus zeg ik: ‘U komt de belofte toe. De Heere Jezus roept u door de stem van Zijn waarachtige Woord. Hij zegt dat u, zo ellendig en arm, zo blind en verhard, zo rampzalig en onmachtig en ongelovig als u bent, geheel en zonder verder uitstel of nadenken tot Hem moet komen, en dat u voor altijd moet afzien van uzelf en van alle schepselen en Hem tot uw almachtige Verlosser moet aannemen, opdat Hij u van het ongeloof tot het geloof zou brengen, en van de macht van de satan tot God, en opdat Hij u een erfdeel zou geven onder de geheiligden in Zijn Naam. Ach, veracht toch die dierbare en zalige beloften van Christus niet langer door uw ongelovigheid. Denk niet dat u nog niet ellendig genoeg bent voor Christus, niet genoeg gewond en verbroken van hart, maar dat u eerst nog iets anders moet hebben voordat u mag komen. Want ik verzeker u in Zijn Naam, en ik beroep mij op Zijn eigen allerwaarachtigste Woord, dat bij ons is en waarnaar Hij de wereld zal oordelen, dat u de vrijheid hebt om gelovig tot Christus te komen, zoals u nu bent, als u maar alleen oprecht alle dingen die u zelf mist en waaraan u gebrek hebt, uit genade van Hem begeert’.

Ds. T. van der Groe

Bron: Vriend en metgezel

[J.C. Philpot]

Wanneer wij niet bidden, staken wij den strijd.
Het gebed houdt des Christens wapenrusting helder.
En Satan beeft, wanneer hij aanschouwt
den zwaksten heilige geknield ten gebede.

— William Cowper

[J.C. Philpot]

Ik ben ervan overtuigd, dat één der voornaamste oorzaken, waarom sommigen niet rijker in de genade toenemen, hierin gelegen is, dat zij zich niet de tijd gunnen om in het verborgene gemeenschap te oefenen met de Heere. Geestelijke, goddelijke waarheid wordt ons niet terstond eigen. Al versta ik hetgeen ik lees, al stem ik er van harte mede in, al neem ik het aan, het kan toch haastig vervluchtigen en in vergetelheid verzinken, tenzij ik het door stille overdenking tijd en ruimte geef om in mijzelven bevestigd en geworteld te worden, om mijn eigen ziel als het ware ingeplant en ingeweven te worden. (...) Neemt den tijd om in Zijn tegenwoordigheid te verblijven, totdat Hij Zijn Woord levend en krachtig gemaakt heeft in uwe zielen. Dan pas wordt het u tot leven en tot kracht des levens.

Ds. A. Murray

[J.C. Philpot]

In Krimpen aan den IJssel zie ik weleens een huis met daarachter een verzakte schuur met een ondeugdelijk fundament. De Kerk staat op het vaste fundament van de verkiezing. Wij moeten voortdurend leren om te sterven aan onszelf en te leunen op Christus, in Wie alle leven en vergeving is van alle verdorvenheden die in het hart opkomen. Het heeft de Heere Jezus veel gekost om Zijn volk zalig te maken.

Ds. Van de Kieft

Bron: RD