Gelezen (geloofsopbouwend)

[Marijn_M]

Eigenschappen van het geloof

Het Voorwerp van het geloof is de enige God, en Jezus Christus, Die Hij gezonden heeft. De gelovige erkent Hem als de Zoon van God, als zijn Heere. De gelovige weet dat God hem bemint en dat Hij Zijn Zoon heeft gezonden om hem door Zijn bloed uit de zondestaat te verlossen. Hij weet dat Hij hem uit de dood zal opwekken, evenals Hij Christus uit de dood heeft opgewekt. Het geloof in Christus belijdt dat Jezus de Messias is, dat Hij is opgestaan en in Zijn glorie zal wederkomen om alle mensen te oordelen.

Het geloof is dus ook een instemming van het verstand. Deze instemming berust op Gods Woord, op Gods gezag en niet op onmiddellijke aanschouwing. Daardoor is het geloof verwant met de hoop, waarmee het dikwijls in verband wordt gebracht. Het geloof is gehoorzaam aan de blijde boodschap van het heil. Paulus spreekt daarom over de geloofsgehoorzaamheid. Het geloof is een volstrekte onderwerping aan Christus, Die voor de gelovige de zaligheid verwierf.

Het geloof sluit ook de liefde in, want voor de christen is niet de besnijdenis van waarde, maar het geloof dat door de liefde werkt. Het geloof is dus een overgave van de gehele mens aan God en Christus. Het geloof wordt ook tot de geestesgaven gerekend. Dan wordt van het geloof gezegd dat het ‘bergen verzet’, dat betekent het bovennatuurlijke vertrouwen waardoor men tot grote dingen en zelfs wonderen in staat is.

Ds. A. Kort

Bron: https://bethabara-gemeente.nl/wp-conten ... chrift.pdf

Hoe bouwt dit dan je geloof op?

[J.C. Philpot]

„Ik kende de leer heel goed en wist op welke manier zondaars gewoonlijk door genade geroepen worden. Voor mezelf had ik de gehele weg al uitgestippeld hoe het bij mij zou gaan als de Heere mij zou bekeren.

Maar wat gebeurde er? Een oude arminiaan hield me staande op straat. Hij zei: „Broeder, heb je de grote keus al gemaakt?” Ik was beledigd en dacht: dit is niet de leer van de Strict Baptists. „Wij geloven in de verkiezing”, antwoordde ik. „Daar hebben we het niet over”, zei hij. „Ik ga voor je bidden. Heb je de grote keus al gemaakt?” Ik had een pijl in mijn hart die ik niet kon kwijtraken, totdat de Heere die uit liefde en ontferming verwijderde.”

(...)

„Ik had het gevoel alsof alles verkeerd was. Er drukte een bepaalde somberheid op mijn geest. Alles scheen nu zo onzeker te zijn ten aanzien van het heden en de toekomst. Juist toen onderwees de Heere me zo vriendelijk in de gezegende waarheden van het genadeverbond. „Hoewel mijn huis alzo niet is bij God” – dit was werkelijk het geval bij mij. Het leek alsof vanbinnen en vanbuiten alles verkeerd was. „Nochtans heeft Hij mij –zelfs míj– een eeuwig verbond gesteld, dat in alles welgeordineerd en bewaard is”.

Vervolgens leidde de Heere me van dag tot dag in de gelukzaligheid van het genadeverbond. Dit bevestigde mij voor de rest van mijn leven. Of ik nu wat voelde of niet voelde, of ik nu in donkerheid verkeerde of in het licht wandelde, of ik nu vreugde of verdriet kende, of het goed of slecht ging – het genadeverbond houdt voor eeuwig stand.”

https://www.rd.nl/artikel/1117223-pasto ... twee-staan

[J.C. Philpot]

In de deelstaat Orissa hebben extremistische hindoes meer dan driehonderd dorpen aangevallen en vernietigd. Honderden mensen werden gedood en tienduizenden gewond. Vele huizen en kerken en scholen werden verwoest. Maar liefst vijftigduizend christenen raakten hun huis en bezit kwijt. Kwamen terecht in vluchtelingenkampen. Honger, ziekten en geen werk is hun deel. Om dan te lezen van een jonge christen: Vervolging is geen toeval, zei ze. Het is een belofte. Iets dat we volgens de Bijbel kunnen verwachten. Bidt voor ons, dat de mensen Jezus leren kennen en dat wij standvastig zullen blijven in het geloof.

Wat mij diep ontroerde was het verhaal van een jonge weduwe van 25 jaar. Ze vertelt over de dood van haar man. Toen de hindoes bij ons in het dorp kwamen, renden mijn kinderen en ik het bos in. Maar mijn bleef achter. Ze vielen ons huis binnen, goten benzine over mijn schoonmoeder heen en staken haar samen met het huis in brand. Ze sleepten mijn man het huis uit naar een plek vlak bij de rivier. Een hindoe jongen vertelde me later dat ze een ondiep graf voor mijn man groeven en hem vroegen om Jezus te verloochenen. Toen hij weigerde, begonnen ze zijn vingers te breken, en vervolgens zijn armen en benen. Telkens vroegen ze hem om Christus te verloochenen, maar hij zei: Ik zal mijn Heere Jezus Christus nooit verlaten. Toen legden ze een Bijbel op hem en begroeven ze hem levend.

Wat zegt die weduwe verder? Ik kan niet terug naar huis; ik heb geen huis meer. Maar God leeft, en alleen door Hem kom ik hier doorheen. Hij geeft mij kracht om alle situaties te boven te komen. Telkens als ik aan mijn man denk word ik radeloos. Maar door gebed word ik vertroost. Ze eindigt met de woorden: Ik wil dat mijn verhaal een getuigenis is van de liefde van Christus. Wij kunnen zulke mooie antwoorden geven op de vraag: Wat is geloven. Maar dit is volgens mij het echte geloof. Hetzelfde waarvan Paulus getuigde: Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin.

Ds. J.D. Heikamp

[Iemand]

1 Petr. 3:8 En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk.

Werp mij niet tegen dat sommige Christenen zeer verheven zijn en andere zeer gering, en dat deze afstand hun medelijden zou verhinderen. De hemel scheidt de Engelen niet zo ver van onze aarde dat zij geen passie hebben voor ons, dat zij zich niet verheugen om onze bekering, en zich niet bedroeven om onze zonden. Hoeveel meer moeten wij dan deze gevoelens hebben voor de andere exemplaren van onszelf? Wij, die samen strijden in hetzelfde leger, die zeilen in hetzelfde schip. En als u zegt dat zij ook in ons leger zijn, dat zij ons schip ook bemannen, dan zal ik toevoegen, wat hen volgens u niet kan toekomen, dat wij leden zijn van hetzelfde lichaam. De voeten zijn het laagste en geringste, het gezicht het meest vooraanstaande deel van het lichaam, maar de voeten zouden de gestrengheid van de kou niet kunnen lijden zonder dat het gezicht dat voelt. Veracht dan de zorg en het medelijden voor de armen niet, die zijn als de voeten van het mystieke lichaam van de Heere. Want zoals u hun kwaad voelt, zo zal de Heere uw medelijden voelen, en alles wat u één van deze kleinen zult doen, dat zal Hij houden als aan zichzelf gedaan. Zo was de tederheid van ziel in de heilige Paulus: levend geraakt door wat al deze zwakken overkwam, brandend vanwege hun ergernissen, doorboord vanwege al hun slagen. Alles wat ieder van hen apart leed, kwam zo in deze heilige ziel alsof hij het doel geweest was van alle pijlen, en het algemene centrum van het hart van de Kerk. Wat zal ik zeggen van onze grote Hogepriester Jezus Christus? Nooit heeft een mens heiliger of levendiger passies gehad. Hij voelde alle steken: van medelijden en van droefheid, van verlangen en van liefde. Hij weende over Lazarus en over Jeruzalem, Zijn ziel werd bedroefd tot aan de dood, Hij verlangde met een groot verlangen het Pascha te eten. Hij had Zijn Kerk liever dan Zijn eigen leven. Hij heeft een grote stem gegeven. Hij zweette grote druppels bloed. Hij betuigde Zijn medelijden met de laatste klanken van Zijn stervende stem: Vader, vergeef hun. En wat zal ik verder zeggen? Hij voelt vandaag nog in de hemelen alle slagen van Zijn gelovigen net zo levendig alsof de vijand die toebracht in de appel van Zijn ogen. Ik geef toe dat Hij is opgehouden om te lijden, maar niet om lief te hebben; om zwak te zijn, maar niet om mens te zijn. Zijn lijden is geëindigd, maar Zijn oneindig medelijden duurt tot in eeuwigheid. In deze staat van heerlijkheid, waar Hij in verheven is, is het de liefde, en niet de smart, die Hem het hart verzacht en die Hem raakt met medelijden. Zijn volmaakte gelukzaligheid stelt Hem vrij van onze ellende en van onze zorg, maar Zijn volmaakte liefde maakt Hem gevoelig voor onze klachten en onze ellende. Ga nu en zeg dat het medelijden niet kan samengaan met grote deugd, volgens de wrede regel van de Stoïcijnen! Zij wordt gevonden in het hoogste paleis van de hemelen, zij vervult en doordrenkt het hart van de verheerlijkte Christus. De Apostel leert ons dat als hij zegt dat wij een Hogepriester hebben die met ons sympathiseert in onze zwakheden. O gelukzalige sympathie, o onuitsprekelijke liefde van onze grote Zaligmaker Jezus Christus, dat Hij zozeer voelt dat Hij zich, bij wijze van spreken, niet in de hemelen kan houden als men Zijn leden vervolgt, en afdaalt tot in de lucht om met grote stem te roepen dat Hij vervolgd wordt en niet zij!

[Hoopvol]

O wat moet dit woord niet heugelijk zijn geweest voor die moorman. Ach! Hadden wij door des Geestes licht gevoel van zulk een verkondiging van het Evangelie. Dat is recht naar het hart van een zondaar, alles in die volle algenoegzame Jezus te vinden, die schaduwrijke Appelboom. Wie heeft geen lust om met de bruid onder Zijn schaduw te zitten, en de takken van Zijn bloedverdienste aan te grijpen, want Zijn Vrucht is ons gehemelte zo zoet.
O! Wie dat Lam Gods recht kent, hoe lief heeft men dat Lam en Zijne wonden. Ja men houdt Zijn marteldood in ere, wie op Zijn gehele lijden en dood zich vertrouwt, en zijn zaligheid daar alleen in stelt, die is zalig en overzalig. Zulk een geniet de genade des Evangelies en alle beloften in hetzelve vervat. Hij vindt in dat Lam Gods de vergeving der zonden en geniet vrede en troost. Hij wordt vrij van alle zondenbanden. Hij geniet de gemeenschap met een drieëenig God en daar vindt hij het leven voor zijn ziel.
Hiermede brengt Philippus de moorman van alle wettische plichten en gedachten af. Hier mee brengt hij hem met het pak der zonden en de ondraaglijke last van de wet naar Jezus, Die de zonden gedragen en het recht der wet vervuld heeft. Zo leert men de wet der liefde in Christus kennen bij bevinding. Dan wordt Jezus kruis dat Hij ons beveelt Hem na te dragen, zacht en zijn juk licht, en, zegt hij, daar is genade noch zaligheid die gij in het Lam Gods niet vindt. Alle zaligheden zijn in deze Jezus, dit Lam en Zijne wonden. Gelooft maar in die beminnelijke Heere Jezus.

O als gij wist hoe zoet en krachtig dit Goddelijke Lam smaakt, hoe men uit Zijn vlees en bloed voedsel en leven bekomt. O! Als gij dit wist, gij zou u geen ogenblik langer bedenken, of gij zou u laten dopen in den Name Jezus. Ziet op zo een Evangelische wijze heeft Filippus de weg der zaligheid verkondigd, dat van die uitwerking en kracht was, dat toen hij verder reisde, hij zeide: ziet daar water, wat verhinderd mij gedoopt te worden? Zo werd hij gedoopt, gelovig en zalig.

Ds. D. Brunings