Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[DDD]

Als je zoals huisman twee kerkverbanden wilt, wat zijn dan de redenen om niet gewoon gelijk voor jezelf te beginnen? Ik ben wel benieuwd. Ik noem er alvast een paar die ik zelf kan verzinnen of heb gelezen, en ik snap dat per persoon de overwegingen verschillend kunnen zijn:

-fatsoen in de richting van de andersdenkenden (maar ja, daar staat het niet deelnemen aan de classes dan weer haaks op)

-niet hoeven betalen voor de afscheiding

-behoud van de naam van het kerkverband, als principekwestie, bijvoorbeeld omdat je zelf de enige echte voortzetting bent.

-Het midden dwingen tot een keuze, zodat het er niet op lijkt dat je zelf vertrekt, maar dat er echt een kerkscheuring plaatsvindt die dwars door de middengemeenten heengaat.

Voor jezelf beginnen is wel een heel platte wijze van formuleren. Omdat jij geen enkel begrip kunt tonen voor 30/40 % die de ongehoorzaamheid niet kunnen dragen in hun geweten is alles wat ik tegen jou zeg verspilde moeite.
Het begrip zou bv kunnen zijn dat de bezwaarden het verdrietig vinden dat zij als scheurmakers worden weggezet terwijl zij de besluiten van het kerkverband gehoorzamen.
Besluiten die de Schrift naspreken en in lijn zijn met de wijze waarop de CGK altijd de Schrift heeft gelezen.

Oneens. Ik heb daar best begrip voor, maar niet voor machtsspelletjes in de kerk.

Ik begrijp dat de bezwaarden niet als scheurmakers willen worden weggezet, maar feitelijk zijn zij natuurlijk wel degenen die de gang van zaken niet meer kunnen verdragen. Maar dit aandachtspunt bedoelde ik onder andere met punt 3: zelf de echte voortzetting zijn.

[Refojongere]

Overigens maak ik het 'in Christus' zijn niet criterium van de zichtbare kerk. Maar geef ik aan dat het niet langer erkennen van het zijn 'in Christus' van de ander voor mij de enige scheidingsgrond vormt van een verband door mensen aangegaan, maar toch ook door God gegeven.

Ik begrijp niet goed wat je hier zegt: Het "In Christus" zijn is geen criterium van de zichtbare kerk, maar wel de enige scheidingsgrond?

In mijn logica is een scheidingsgrond hetzelfde als een criterium.

Ik kan iemand in de Hervormde Kerk niet erkennen als broeder of zuster maar wel als lid van de kerk. Of iemand kan in Christus zijn maar een dusdanige visie op de ambten hebben of de doop of avondmaal dat dit toch buiten de belijdenis en daarmee buiten grenzen van de zichtbare kerk valt. Maak je dat mee?

[BSH]

Bedankt voor je antwoord. We delen best veel over de situatie. Ik denk dat dit voor een heel groot deel van de CGK geldt. Daarom zouden er een paar commissies (bestuurlijk juridisch en financieel) aan de slag moeten gaan. Breed en kundig samengesteld om de onontkoombare ontvlechting te regelen.
De ene kant is georganiseerd rondom Rijnsburg. Als nu bv Dordrecht Zuid de andere kant gaat vertegenwoordigen kunnen we de wensen van beide partijen naast elkaar leggen en kijken hoe we alles gaan regelen.

Het klinkt misschien (te) zakelijk maar de pijn en de emotie kunnen zo in de weg zitten dat het de scheiding lelijk kan gaan maken.
Beide kanten moeten zelf bepalen of ze dit alles kunnen verantwoorden in het licht van Gods Woord.

Het feit is dat 30/40% niet meer door kan en dat dit een grote invloed heeft op de andere 60/70% . Als dat inzicht er bij de 100% er is kunnen we ergens komen.

Voor mij is dit inderdaad te zakelijk. En - en dat heeft niets te maken met het niet voelen van de pijn en verwijdering - voor mij is het ontijdig.

Daaraan ligt voor mij een (blijkbaar afwijkende) visie op het kerkverband onder die zo'n zakelijke regeling niet toelaat. Scheiden kan alleen wanneer er legitieme grond is. Die zul je dus eerst samen moeten benoemen. Pas wanneer de ander niet meer als 'in Christus' wordt erkend, valt voor mij het doek.

Daarnaast is er al een bestaand tegenover voor Rijnsburg. Dit is de (be)staande structuur van classis kerken. Het initiatief rondom Dordt-Zuid is enkel het najagen van herstel van recht(Shang) in de kerken.

Dit klinkt als een boodschap richting links: Die wat je zin in hebt. Zolang je maar zorgt dat je door het midden nog als 'in Christus' wordt gezien. Want dan blokkeren die de scheiding wel.

Misschien niet met opzet, maar wel in de praktijk.

[BSH]

Als je zoals huisman twee kerkverbanden wilt, wat zijn dan de redenen om niet gewoon gelijk voor jezelf te beginnen? Ik ben wel benieuwd. Ik noem er alvast een paar die ik zelf kan verzinnen of heb gelezen, en ik snap dat per persoon de overwegingen verschillend kunnen zijn:

-fatsoen in de richting van de andersdenkenden (maar ja, daar staat het niet deelnemen aan de classes dan weer haaks op)

-niet hoeven betalen voor de afscheiding

-behoud van de naam van het kerkverband, als principekwestie, bijvoorbeeld omdat je zelf de enige echte voortzetting bent.

-Het midden dwingen tot een keuze, zodat het er niet op lijkt dat je zelf vertrekt, maar dat er echt een kerkscheuring plaatsvindt die dwars door de middengemeenten heengaat.

Voor jezelf beginnen is wel een heel platte wijze van formuleren. Omdat jij geen enkel begrip kunt tonen voor 30/40 % die de ongehoorzaamheid niet kunnen dragen in hun geweten is alles wat ik tegen jou zeg verspilde moeite.
Het begrip zou bv kunnen zijn dat de bezwaarden het verdrietig vinden dat zij als scheurmakers worden weggezet terwijl zij de besluiten van het kerkverband gehoorzamen.
Besluiten die de Schrift naspreken en in lijn zijn met de wijze waarop de CGK altijd de Schrift heeft gelezen.

Oneens. Ik heb daar best begrip voor, maar niet voor machtsspelletjes in de kerk.

Ik begrijp dat de bezwaarden niet als scheurmakers willen worden weggezet, maar feitelijk zijn zij natuurlijk wel degenen die de gang van zaken niet meer kunnen verdragen. Maar dit aandachtspunt bedoelde ik onder andere met punt 3: zelf de echte voortzetting zijn.

Ik ken een vrouw wiens man tweemaal vreemdging. Maar ze vond het wel fijn dat hij echtscheiding aanvroeg, dan was zij niet de initiatiefnemer van de echtscheiding. Toen hij halverwege terugtrok, heeft ze alsnog zelf de echtscheiding aangevraagd. Is zij dan nu de 'scheurmaker'?

[MidMid]

Overigens maak ik het 'in Christus' zijn niet criterium van de zichtbare kerk. Maar geef ik aan dat het niet langer erkennen van het zijn 'in Christus' van de ander voor mij de enige scheidingsgrond vormt van een verband door mensen aangegaan, maar toch ook door God gegeven.

Ik begrijp niet goed wat je hier zegt: Het "In Christus" zijn is geen criterium van de zichtbare kerk, maar wel de enige scheidingsgrond?

In mijn logica is een scheidingsgrond hetzelfde als een criterium.

Ik kan iemand in de Hervormde Kerk niet erkennen als broeder of zuster maar wel als lid van de kerk. Of iemand kan in Christus zijn maar een dusdanige visie op de ambten hebben of de doop of avondmaal dat dit toch buiten de belijdenis en daarmee buiten grenzen van de zichtbare kerk valt. Maak je dat mee?

De zichtbare kerk bestaat uit gelovig en ongelovig. Dat gaat dus verder dan het zijn 'in Christus'.
Wat jij voor mijn idee vermengt is bindingsgrond en scheidingsgrond.

Je zin daaronder is voor mij zo cryptisch omschreven dat ik mijn hoofd daar niet over ga buigen.
Het gaat hier overigens niet om individuele leden, maar om de gemeenschap die men wil afscheiden.

[MidMid]

Bedankt voor je antwoord. We delen best veel over de situatie. Ik denk dat dit voor een heel groot deel van de CGK geldt. Daarom zouden er een paar commissies (bestuurlijk juridisch en financieel) aan de slag moeten gaan. Breed en kundig samengesteld om de onontkoombare ontvlechting te regelen.
De ene kant is georganiseerd rondom Rijnsburg. Als nu bv Dordrecht Zuid de andere kant gaat vertegenwoordigen kunnen we de wensen van beide partijen naast elkaar leggen en kijken hoe we alles gaan regelen.

Het klinkt misschien (te) zakelijk maar de pijn en de emotie kunnen zo in de weg zitten dat het de scheiding lelijk kan gaan maken.
Beide kanten moeten zelf bepalen of ze dit alles kunnen verantwoorden in het licht van Gods Woord.

Het feit is dat 30/40% niet meer door kan en dat dit een grote invloed heeft op de andere 60/70% . Als dat inzicht er bij de 100% er is kunnen we ergens komen.

Voor mij is dit inderdaad te zakelijk. En - en dat heeft niets te maken met het niet voelen van de pijn en verwijdering - voor mij is het ontijdig.

Daaraan ligt voor mij een (blijkbaar afwijkende) visie op het kerkverband onder die zo'n zakelijke regeling niet toelaat. Scheiden kan alleen wanneer er legitieme grond is. Die zul je dus eerst samen moeten benoemen. Pas wanneer de ander niet meer als 'in Christus' wordt erkend, valt voor mij het doek.

Daarnaast is er al een bestaand tegenover voor Rijnsburg. Dit is de (be)staande structuur van classis kerken. Het initiatief rondom Dordt-Zuid is enkel het najagen van herstel van recht(Shang) in de kerken.

Dit klinkt als een boodschap richting links: Die wat je zin in hebt. Zolang je maar zorgt dat je door het midden nog als 'in Christus' wordt gezien. Want dan blokkeren die de scheiding wel.

Misschien niet met opzet, maar wel in de praktijk.

Totaal bezijden de waarheid.
Hoe ik in het geheel sta en hoe ik als middenman een weg voorwaarts voor me zie heb ik hier diverse keren gedeeld.
Je opmerking hierboven staat daar haaks op, is dus bezijden de waarheid en daarmee reagerend op mij een leugen.

[Evangelist]

Bedankt voor je antwoord. We delen best veel over de situatie. Ik denk dat dit voor een heel groot deel van de CGK geldt. Daarom zouden er een paar commissies (bestuurlijk juridisch en financieel) aan de slag moeten gaan. Breed en kundig samengesteld om de onontkoombare ontvlechting te regelen.
De ene kant is georganiseerd rondom Rijnsburg. Als nu bv Dordrecht Zuid de andere kant gaat vertegenwoordigen kunnen we de wensen van beide partijen naast elkaar leggen en kijken hoe we alles gaan regelen.

Het klinkt misschien (te) zakelijk maar de pijn en de emotie kunnen zo in de weg zitten dat het de scheiding lelijk kan gaan maken.
Beide kanten moeten zelf bepalen of ze dit alles kunnen verantwoorden in het licht van Gods Woord.

Het feit is dat 30/40% niet meer door kan en dat dit een grote invloed heeft op de andere 60/70% . Als dat inzicht er bij de 100% er is kunnen we ergens komen.

Voor mij is dit inderdaad te zakelijk. En - en dat heeft niets te maken met het niet voelen van de pijn en verwijdering - voor mij is het ontijdig.

Daaraan ligt voor mij een (blijkbaar afwijkende) visie op het kerkverband onder die zo'n zakelijke regeling niet toelaat. Scheiden kan alleen wanneer er legitieme grond is. Die zul je dus eerst samen moeten benoemen. Pas wanneer de ander niet meer als 'in Christus' wordt erkend, valt voor mij het doek.

Daarnaast is er al een bestaand tegenover voor Rijnsburg. Dit is de (be)staande structuur van classis kerken. Het initiatief rondom Dordt-Zuid is enkel het najagen van herstel van recht(Shang) in de kerken.

Maar kun je je voorstellen dat de route die je hier aangeeft, zal leiden tot een lelijke scheuring? Eenvoudigweg omdat dit gesprek niet meer gaat plaatsvinden? Al je argumenten zijn ter synode gewisseld, voor en achter de schermen. Elk pad dat eventueel bewandeld kon worden, is bewandeld. Maar alles is op niets uitgelopen. Ik weet dat jij daar een andere visie op hebt, maar het zou echt winst zijn als je je bij die realiteit neerlegt. Alleen dan komt er ruimte om de Paulus-Barnabas-route te gaan.

Tegelijk raak je met je criterium wel een zeer belangrijke zaak: is de ander wel in Christus? Ook die vraag is op de synode langs gekomen. Dan blijkt ditect dat het onmogelijk is om daar op een kerkelijke vergadering over te kunnen spreken, laat staan beslissen. Ik denk ook niet dat dat opportuun zou zijn, want uiteindelijk komt het oordeel daarover ons niet toe. Maar dat de onherkenbaarheid van de geestelijke ‘vruchten’ grote vervreemding met zich mee heeft gebracht, dat is duidelijk. Als dat laatste gepaard gaat met het niet meer kunnen vertrouwen dat kerkelijke besluiten ook worden uitgevoerd, zeker op punten waarvan de synode zelf heeft aangegeven dat het van het grootste belang is dat daarop eenheid bestaat, dan houdt het verband uiteindelijk op.

[MidMid]

Bedankt voor je antwoord. We delen best veel over de situatie. Ik denk dat dit voor een heel groot deel van de CGK geldt. Daarom zouden er een paar commissies (bestuurlijk juridisch en financieel) aan de slag moeten gaan. Breed en kundig samengesteld om de onontkoombare ontvlechting te regelen.
De ene kant is georganiseerd rondom Rijnsburg. Als nu bv Dordrecht Zuid de andere kant gaat vertegenwoordigen kunnen we de wensen van beide partijen naast elkaar leggen en kijken hoe we alles gaan regelen.

Het klinkt misschien (te) zakelijk maar de pijn en de emotie kunnen zo in de weg zitten dat het de scheiding lelijk kan gaan maken.
Beide kanten moeten zelf bepalen of ze dit alles kunnen verantwoorden in het licht van Gods Woord.

Het feit is dat 30/40% niet meer door kan en dat dit een grote invloed heeft op de andere 60/70% . Als dat inzicht er bij de 100% er is kunnen we ergens komen.

Voor mij is dit inderdaad te zakelijk. En - en dat heeft niets te maken met het niet voelen van de pijn en verwijdering - voor mij is het ontijdig.

Daaraan ligt voor mij een (blijkbaar afwijkende) visie op het kerkverband onder die zo'n zakelijke regeling niet toelaat. Scheiden kan alleen wanneer er legitieme grond is. Die zul je dus eerst samen moeten benoemen. Pas wanneer de ander niet meer als 'in Christus' wordt erkend, valt voor mij het doek.

Daarnaast is er al een bestaand tegenover voor Rijnsburg. Dit is de (be)staande structuur van classis kerken. Het initiatief rondom Dordt-Zuid is enkel het najagen van herstel van recht(Shang) in de kerken.

Maar kun je je voorstellen dat de route die je hier aangeeft, zal leiden tot een lelijke scheuring? Eenvoudigweg omdat dit gesprek niet meer gaat plaatsvinden? Al je argumenten zijn ter synode gewisseld, voor en achter de schermen. Elk pad dat eventueel bewandeld kon worden, is bewandeld. Maar alles is op niets uitgelopen. Ik weet dat jij daar een andere visie op hebt, maar het zou echt winst zijn als je je bij die realiteit neerlegt. Alleen dan komt er ruimte om de Paulus-Barnabas-route te gaan.

Tegelijk raak je met je criterium wel een zeer belangrijke zaak: is de ander wel in Christus? Ook die vraag is op de synode langs gekomen. Dan blijkt ditect dat het onmogelijk is om daar op een kerkelijke vergadering over te kunnen spreken, laat staan beslissen. Ik denk ook niet dat dat opportuun zou zijn, want uiteindelijk komt het oordeel daarover ons niet toe. Maar dat de onherkenbaarheid van de geestelijke ‘vruchten’ grote vervreemding met zich mee heeft gebracht, dat is duidelijk. Als dat laatste gepaard gaat met het niet meer kunnen vertrouwen dat kerkelijke besluiten ook worden uitgevoerd, zeker op punten waarvan de synode zelf heeft aangegeven dat het van het grootste belang is dat daarop eenheid bestaat, dan houdt het verband uiteindelijk op.

Ik weiger te zeggen dat alles is geprobeerd wanneer belangrijke rapporten onbesproken blijven.
Dat iedereen daar zijn gedachten al over heeft opgemaakt, vind ik iets anders.
Eerder las ik ook van @huisman, dat ook een opsteller van het rapport hermeneutiek had aangegeven dat een bespreking van dit rapport enkel maar de scheur meer zichtbaar zou maken (even mijn woorden). Maar dat is in mijn optiek niet erg, dan komt er ruimte voor legitimatie. Leg maar uit aan elkaar waar je meent dat de ander afwijkt en het pad opgaat van het aantasten van het Schriftgezag. Want als dat echt in het geding is, is het toch een wezenlijke zaak om de ander voor zo'n weg te behoeden? Of ligt het allemaal toch meer genuanceerd. En drijft het aanhangen van andere standpunten de ander niet af van de weg van het Koninkrijk. Wanneer dit laatste het geval is - en de Heere het dus met ons uithoudt, hoe verschillend wij ook zijn - wat zou dan onze roeping hierin zijn?

Als de vraag naar het 'in Christus' zijn niet geagendeerd kan worden, maak er dan maar de vraag van of men als broeders van eenzelfde huis aan dezelfde tafel van de Heere kan zitten.

[Pjotr92]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

[Refojongere]

Wat jij voor mijn idee vermengt is bindingsgrond en scheidingsgrond.

Kun je dat toelichten wat het verschil is tussen die twee. Liefst met een voorbeeld. Dan kan ik je proberen te begrijpen.

[MidMid]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

Ik kan je wel verklappen dat Prof. Den Hertog zich daarvoor niet laat lenen. Die is nog veel meer van het standpunt dat uiteengaan om een verschil van verstaan rondom het thema man en vrouw niet mag en derhalve niet kan. Luister maar de podcast met Egas, daarin schemert iets door van zijn ecclesiologisch denken. De kerk - en ook een kerkverband - is geen mensenwerk dat wij naar ons goedvinden kunnen herverkavelen.

'k Denk dat je zulke personen in het midden met sympathie in het linkerdeel simpelweg niet gaat vinden. Niet zonder de bespreking van de thema's die ter synode telkens weer naar voren zijn gebracht.

[Pjotr92]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

Ik kan je wel verklappen dat Prof. Den Hertog zich daarvoor niet laat lenen. Die is nog veel meer van het standpunt dat uiteengaan om een verschil van verstaan rondom het thema man en vrouw niet mag en derhalve niet kan. Luister maar de podcast met Egas, daarin schemert iets door van zijn ecclesiologisch denken. De kerk - en ook een kerkverband - is geen mensenwerk dat wij naar ons goedvinden kunnen herverkavelen.

'k Denk dat je zulke personen in het midden met sympathie in het linkerdeel simpelweg niet gaat vinden. Niet zonder de bespreking van de thema's die ter synode telkens weer naar voren zijn gebracht.

Dat is dan erg jammer. Gezien de rechterkant van mening is dat al die thema's echt wel besproken zijn. Maar je zult altijd mensen houden die altijd willen blijven praten en voor wie het nooit genoeg is, waarbij ik niet zeg dat dat voor jou geldt overigens. Zelfs als de dingen die jij nu noemt nog een keer op de synodetafel zouden komen zul je daarna altijd nog mensen hebben die het dan nog niet genoeg vinden.

[huisman]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

Ik kan je wel verklappen dat Prof. Den Hertog zich daarvoor niet laat lenen. Die is nog veel meer van het standpunt dat uiteengaan om een verschil van verstaan rondom het thema man en vrouw niet mag en derhalve niet kan. Luister maar de podcast met Egas, daarin schemert iets door van zijn ecclesiologisch denken. De kerk - en ook een kerkverband - is geen mensenwerk dat wij naar ons goedvinden kunnen herverkavelen.

'k Denk dat je zulke personen in het midden met sympathie in het linkerdeel simpelweg niet gaat vinden. Niet zonder de bespreking van de thema's die ter synode telkens weer naar voren zijn gebracht.

Die zijn er zeker wel. Die hoef ik niet te zoeken maar die laten zich vinden. Maar eens dat je die niet vind bij de Hertogen. Trouwens in de podcast bracht het ecclesiologisch denken van prof. den Hertog de interviewer tot de terechte vraag waarom de professor met dit denken dan geen lid van de PKN was.
Daar kwam eigenlijk geen antwoord op. Veelzeggend toch?

Blijf het jammer en ook wel apart vinden dat er nog steeds zijn die denken dat er nog een gezamenlijke toekomst zou zijn. Volgens mij heeft de commissie toekomst kerkverband, het moderamen en alle afgevaardigden alle wegen wel bewandeld. Het verhaal dat als er nog langer was doorgesproken over hermeneutiek en ecclesiologie er wel een weg was gevonden is natuurlijk onzin. Denk dat de verschillen eerder nog aangescherpt zouden zijn zeker als het gaat over de hermeneutiek.

Nogmaals 30/40% gaat de afwijkingen rond de thema’s v&a en homoseksueel samenleven nooit accepteren. Bij het tweede thema is het percentage waarschijnlijk nog hoger. Ga daar nu eens vanuit en denk dan mee hoe we dit broederlijk kunnen regelen.

[KDD]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

Ik kan je wel verklappen dat Prof. Den Hertog zich daarvoor niet laat lenen. Die is nog veel meer van het standpunt dat uiteengaan om een verschil van verstaan rondom het thema man en vrouw niet mag en derhalve niet kan. Luister maar de podcast met Egas, daarin schemert iets door van zijn ecclesiologisch denken. De kerk - en ook een kerkverband - is geen mensenwerk dat wij naar ons goedvinden kunnen herverkavelen.

'k Denk dat je zulke personen in het midden met sympathie in het linkerdeel simpelweg niet gaat vinden. Niet zonder de bespreking van de thema's die ter synode telkens weer naar voren zijn gebracht.

Die zijn er zeker wel. Die hoef ik niet te zoeken maar die laten zich vinden. Maar eens dat je die niet vind bij de Hertogen. Trouwens in de podcast bracht het ecclesiologisch denken van prof. den Hertog de interviewer tot de terechte vraag waarom de professor met dit denken dan geen lid van de PKN was.
Daar kwam eigenlijk geen antwoord op. Veelzeggend toch?

Blijf het jammer en ook wel apart vinden dat er nog steeds zijn die denken dat er nog een gezamenlijke toekomst zou zijn. Volgens mij heeft de commissie toekomst kerkverband, het moderamen en alle afgevaardigden alle wegen wel bewandeld. Het verhaal dat als er nog langer was doorgesproken over hermeneutiek en ecclesiologie er wel een weg was gevonden is natuurlijk onzin. Denk dat de verschillen eerder nog aangescherpt zouden zijn zeker als het gaat over de hermeneutiek.

Nogmaals 30/40% gaat de afwijkingen rond de thema’s v&a en homoseksueel samenleven nooit accepteren. Bij het tweede thema is het percentage waarschijnlijk nog hoger. Ga daar nu eens vanuit en denk dan mee hoe we dit broederlijk kunnen regelen.

Het kan wel zo. Jacob en Ezau gingen ook uiteindelijk broederlijk uit elkaar.

[Middenrefo]

Mijns inziens is het nu vooral belangrijk dat ook iemand die sympathie in het linkerdeel van de kerken heeft tot de conclusie komt dat uit elkaar gaan de beste optie is en dat het best zo netjes mogelijk kan gebeuren. Bijvoorbeeld een Prof. Den Hertog oid.

Ik kan je wel verklappen dat Prof. Den Hertog zich daarvoor niet laat lenen. Die is nog veel meer van het standpunt dat uiteengaan om een verschil van verstaan rondom het thema man en vrouw niet mag en derhalve niet kan. Luister maar de podcast met Egas, daarin schemert iets door van zijn ecclesiologisch denken. De kerk - en ook een kerkverband - is geen mensenwerk dat wij naar ons goedvinden kunnen herverkavelen.

'k Denk dat je zulke personen in het midden met sympathie in het linkerdeel simpelweg niet gaat vinden. Niet zonder de bespreking van de thema's die ter synode telkens weer naar voren zijn gebracht.

Die zijn er zeker wel. Die hoef ik niet te zoeken maar die laten zich vinden. Maar eens dat je die niet vind bij de Hertogen. Trouwens in de podcast bracht het ecclesiologisch denken van prof. den Hertog de interviewer tot de terechte vraag waarom de professor met dit denken dan geen lid van de PKN was.
Daar kwam eigenlijk geen antwoord op. Veelzeggend toch?

Blijf het jammer en ook wel apart vinden dat er nog steeds zijn die denken dat er nog een gezamenlijke toekomst zou zijn. Volgens mij heeft de commissie toekomst kerkverband, het moderamen en alle afgevaardigden alle wegen wel bewandeld. Het verhaal dat als er nog langer was doorgesproken over hermeneutiek en ecclesiologie er wel een weg was gevonden is natuurlijk onzin. Denk dat de verschillen eerder nog aangescherpt zouden zijn zeker als het gaat over de hermeneutiek.

Nogmaals 30/40% gaat de afwijkingen rond de thema’s v&a en homoseksueel samenleven nooit accepteren. Bij het tweede thema is het percentage waarschijnlijk nog hoger. Ga daar nu eens vanuit en denk dan mee hoe we dit broederlijk kunnen regelen.

Zoals je weet ben ik een voorstander van dat broederlijk regelen. Maar ik zou van jou dan wel eens echt concreet willen horen wat dan je idee daarbij is als het niet in één kerkverband kan, want dat is volgens mij je uitgangspunt. Maak het eens concreet, ik heb dat al gedaan. Maar wat wil jij? Wat is de wens die jij op tafel legt als er zo'n gesprek komt?