Wat is actuele prediking?

[Job]

"Blijde sterke gelovigen.."
Ik vind het lastig als er gereageerd wordt op een manier die geen recht doet aan degenen die worstelen met dit 'dilemma'.

Ik voel me aangesproken omdat ik herken wat HHR schetst. Ik voel de nood van hen die worstelen (en sterven..)zonder hoop. En heb angst voor degenen die denken dat het beter is om bescheiden niets te durven pakken. En zich misschien daarmee ook wel beter voelen dan hen die wel in geloof mogen zien.
Ik heb verdriet als er bij een graf lovend wordt gesproken over de overledene die de waarheid zo liefhad maar zich niet zomaar iets toe-eigende.
Ik vind het een enorme worsteling en heb geen antwoorden.
Maar wil ook het ongeloof of kleingeloof niet goedpraten. Dat doet de Bijbel ook niet.

Anderzijds ben ik ook huiverig voor een geloof waarin je niet veel hoort van het wonder dat God naar zondaren wil omzien. Waar een bedelaarsgestalte onbekend lijkt te zijn. Maar daarin wil ik net zo voorzichtig zijn met mijn oordeel als over de eerste categorie. Ik ben geen hartekenner. Ik hoop dat de mensen uit de eerste categorie 'met schrik de hemel invallen' en dat de andere categorie ook door genade mogen ingaan. De Vader zoekt het behoud van de jongste én de oudste zoon.



Wat ik in theologische discussies lastig vindt, moeilijk vindt, dat er niet altijd eerlijk naar elkaar geluisterd wordt en dingen (in reactie) in een overtreffende trap getypeerd worden.
Ik begrijp dat wel omdat er snel emotie bijkomt, maar het doet afbreuk aan wat iemand werkelijk zegt of vindt.
Ik merk dat vooral ook in de hele hyperdiscussie. Maar hoor het ook wel in preken. Dan wordt er te scherp iets gezegd wat de ander niet zo verwoord heeft en dat is niet eerlijk. En het doet afbreuk in een discussie.

Men voelt zich niet serieus genomen en niet zelden meent de ander dan ook scherp terug te moeten reageren.
En/of je loopt het gevaar zelf ook niet serieus genomen te worden, en dat is schadelijk in het belang van het misschien wel heel belangrijke onderwerp. Want als je werkelijk wilt dat mensen gewaarschuwd worden tegen een gevaar probeer dan te zorgen dat er niet gediscussieerd kan worden over de manier waarop de waarschuwing verpakt is.

Ik wilde bijna beginnen met "lieve Helma", maar dat is niet gepast, maar ik beschrijf mijn denkproces toch even zo, om mijn waardering voor je houding te laten blijken. Ik ben je dankbaar voor deze post. Net als dat ik blij was met de inhoudelijke nuances van Huisman ben ik ook blij met jouw terechte nuances over de vorm en over de grote teerheid van het onderwerp.

Laten we elkaar alstublieft vinden aan Christus' voeten. De één blind, de ander naakt, weer een ander hongerend, deze verstandelijk, die geestelijk, de ander uitziend, een ander gekleed, gewassen, gezalfd, weer iemand anders etend en verzadigd. Dit staat vast: niemand zal bij de Zaligmaker vandaan ledig huiswaarts keren en Hij weet een ieder wel Zijn (!) deel te geven.

[Job]

Kleine oprecht bedoelde, aanvulling Job: Je zegt van de tweede groep: "wachten op Gods spreken."
Ik zou - denk ik zeggen: "Gods spreken verwachten."

Ik bedoel dit niet om -in dit geval jou- te vangen op een woordje, maar voor mij zit er best verschil in lading tussen beide zinnetjes.

Hallo Ararat, bedankt. Toch denk ik dat wachten en verwachten naast elkaar kunnen bestaan.

Ik verwacht den HEERE, mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn woord.
Mijn ziel wacht op den Heere, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
Psalm 130.

Verwachten is m.i. meer het geloof dat de Heere zal helpen. Wachten interpreteer ik meer als hunkerend uitzien: wanneer zal dat zijn?
En dan natuurlijk niet bedoeld als goddeloos, zorgeloos, zgn. rechtzinnig afwachten.

[Job]

Ik wil erop proberen te reageren omdat het door mijn post komt, dit gesprek. Ik vind het een lastige, want ik wil via geen enkele route ongeloof of twijfel bepleiten. Ook niet voor mezelf. Het klaagt me dan ook aan, elke dag, dat de Heere menselijk gesproken zoveel werk aan me heeft. Voor mezelf ga ik er kritisch mee om.

Tegelijk gruw ik ook van een hedendaags christendom waar binnen twijfel onbekend zou zijn en alleen maar met harde woorden daarop gereageerd wordt. Dat maakt deze tijd heel kil en onherbergzaam. En het is gans anders dan hoe pastoraal de Zaligmaker met een Thomas omging.

Nogmaals: hiermee bepleit ik twijfel en heilsonzekerheid niet.

@Job, ik vind dat een heel andere benadering. Jij schrijft dat ongeloof zonde is. Helaas is dat aanwezig, ja. En daar moet ik je inderdaad, tot ook mijn schande, bijvallen. Maar je kan toch niet zeggen 'dat is prima'?

Hoi Terri,

Zoals in een post hierboven verwoord, bedoel ik toch meer dan ongeloof alleen. Alhoewel het een vlak is dat spoedig met ongeloof vermengd kan liggen. Ik doel óók op het hunkeren naar Gods spreken, het wachten op Hem, op de duidelijkheid en troost die Hij alleen geven kan.

Zelf denk ik dat Thea bedoelt: kleinen horen ook bij het gezin. Dat is waar.

Alleen het punt met zgn. kleinen/twijfelaars/onverzekerden is wel: die willen en kunnen zichzelf niet onder een kleine scharen op basis van de kenmerken die daarbij horen. Je moet het zeker weten van de Heere Zelf. Daar is vastheid en verzekering voor nodig. Het is onnatuurlijk om klein te willen blijven. Alleen is de cruciale kwestie: hoe kom je tot die verzekering? Ik denk dat daar de wegen helaas vaak uiteen gaan, heden ten dage. Grof onderscheiden vallen de gedachten daarover uiteen in twee groepen: concluderen (wat geloof wordt genoemd) of wachten op Gods spreken (wat als ongeloof wordt betiteld).

PS En als reactie op die eerste groep is er een nieuwe groep aan het ontstaan, die onzekerheid als het enige ware lijkt te zien. Dat is ook een groot gevaar, zo eerlijk moeten we wel willen zijn. Daar zie je vervolgens ook weer een forse tegenreactie op verschijnen, waar ik ook helemaal niet gelukkig mee ben.

Groet van Job

Deze vetgedrukte woorden zijn precies het geen waar ik erg bang voor ben geworden. Hele verdrietige dingen in meegemaakt.
En ten diepste krijgt God de schuld, want wij wachten al zo lang en waarom gebeurt het nu niet?
En als je me zou kennen: ik behoor absoluut niet tot diegenen die hier allerlei namen krijgen, zoals: conclusie-gelovigen, blije gelovigen enz.
Maar het voorbeeld van Simeon bv, hij was juist een standvastige gelovige, hij bleef uitzien naar hetgeen beloofd was, op hoop tegen hoop.
Maar over dit begrip is volgens mij inmiddels een Babylonische spraakverwarring ontstaan en laten we elkaar met deze tere zaken niet verwonden door scherpe veroordelende woorden te schrijven.

Het klopt dat het steeds actie-reactie is, links-rechts-bootjehangen en dat per keer de standpunten extremer lijken te worden. Dat maakt het niet gemakkelijk. Het vraagt heel wat om ondanks pijnlijke ervaringen, toch het stuur recht te houden. De pijnlijke ervaringen mogen echter (ik zeg hier zeker niet dat jij dat doet) nooit een stok worden om een wel degelijk verlangend, uitziend, hunkerend volk mee te slaan. Het werkt twee kanten op.

[helma]

"Blijde sterke gelovigen.."
Ik vind het lastig als er gereageerd wordt op een manier die geen recht doet aan degenen die worstelen met dit 'dilemma'.

Ik voel me aangesproken omdat ik herken wat HHR schetst. Ik voel de nood van hen die worstelen (en sterven..)zonder hoop. En heb angst voor degenen die denken dat het beter is om bescheiden niets te durven pakken. En zich misschien daarmee ook wel beter voelen dan hen die wel in geloof mogen zien.
Ik heb verdriet als er bij een graf lovend wordt gesproken over de overledene die de waarheid zo liefhad maar zich niet zomaar iets toe-eigende.
Ik vind het een enorme worsteling en heb geen antwoorden.
Maar wil ook het ongeloof of kleingeloof niet goedpraten. Dat doet de Bijbel ook niet.

Anderzijds ben ik ook huiverig voor een geloof waarin je niet veel hoort van het wonder dat God naar zondaren wil omzien. Waar een bedelaarsgestalte onbekend lijkt te zijn. Maar daarin wil ik net zo voorzichtig zijn met mijn oordeel als over de eerste categorie. Ik ben geen hartekenner. Ik hoop dat de mensen uit de eerste categorie 'met schrik de hemel invallen' en dat de andere categorie ook door genade mogen ingaan. De Vader zoekt het behoud van de jongste én de oudste zoon.



Wat ik in theologische discussies lastig vindt, moeilijk vindt, dat er niet altijd eerlijk naar elkaar geluisterd wordt en dingen (in reactie) in een overtreffende trap getypeerd worden.
Ik begrijp dat wel omdat er snel emotie bijkomt, maar het doet afbreuk aan wat iemand werkelijk zegt of vindt.
Ik merk dat vooral ook in de hele hyperdiscussie. Maar hoor het ook wel in preken. Dan wordt er te scherp iets gezegd wat de ander niet zo verwoord heeft en dat is niet eerlijk. En het doet afbreuk in een discussie.

Men voelt zich niet serieus genomen en niet zelden meent de ander dan ook scherp terug te moeten reageren.
En/of je loopt het gevaar zelf ook niet serieus genomen te worden, en dat is schadelijk in het belang van het misschien wel heel belangrijke onderwerp. Want als je werkelijk wilt dat mensen gewaarschuwd worden tegen een gevaar probeer dan te zorgen dat er niet gediscussieerd kan worden over de manier waarop de waarschuwing verpakt is.

Ik wilde bijna beginnen met "lieve Helma", maar dat is niet gepast, maar ik beschrijf mijn denkproces toch even zo, om mijn waardering voor je houding te laten blijken. Ik ben je dankbaar voor deze post. Net als dat ik blij was met de inhoudelijke nuances van Huisman ben ik ook blij met jouw terechte nuances over de vorm en over de grote teerheid van het onderwerp.

Laten we elkaar alstublieft vinden aan Christus' voeten. De één blind, de ander naakt, weer een ander hongerend, deze verstandelijk, die geestelijk, de ander uitziend, een ander gekleed, gewassen, gezalfd, weer iemand anders etend en verzadigd. Dit staat vast: niemand zal bij de Zaligmaker vandaan ledig huiswaarts keren en Hij weet een ieder wel Zijn (!) deel te geven.

Dank je Job.

[DDD]

Volkomen eens met Helma. Helder en duidelijk formuleren is zeker een deugd, maar polariseren is dat niet.

De bedoeling is dat door het gepreekte Woord mensen tot geloof komen. En het doet er zonder meer toe hoe dat Woord gebracht wordt. En anderzijds is het géén vanzelfsprekendheid.

Dat uit balans hangen is een enorm gevaar. Ik hoorde onlangs een dominee in zijn preek zeggen dat de Dordse Leerregels nog steeds actueel zijn en dat de gemeenteleden wellicht wel hadden gezien dat er nog steeds over gesproken wordt. En daar bleef het bij. Dat lijkt me nu verstandig. Geen olie op het vuur maar benoemen dat het een belangrijk onderwerp is en dat is het.

Ondertussen gaat het gesprek over wezenlijke zaken, maar soms doet het toch meer kwaad dan goed.

Al geloof ik niet dat het terecht is om lijdelijkheid tot norm te verheffen, wat in mijn beleving Thea en Job wel doen. Ik zie dat nergens in de Bijbel terug.

[Thea]

Nou, dan begrijp je me toch verkeerd, @DDD. Inderdaad houd ik het het liefst bij wat huisman aanhaalt uit de zaliggsprekingen. En ook 'Armen heeft hij met goederen vervuld en rijken heeft hij ledig weggezonden'. Alles wat jezelf vergadert, moet je toch weer inleveren. Wij willen inderdaad geloven, wij willen uit de beloften leven, maar een bedelaar moet van het gegeef leven. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de hoogste genadestand is, dat je niets hebt, want dan moet je uit Hem leven. 'Nieten en nullen wil Hij vervullen'.

[Zeeuw]

Nou, dan begrijp je me toch verkeerd, @DDD. Inderdaad houd ik het het liefst bij wat huisman aanhaalt uit de zaliggsprekingen. En ook 'Armen heeft hij met goederen vervuld en rijken heeft hij ledig weggezonden'. Alles wat jezelf vergadert, moet je toch weer inleveren. Wij willen inderdaad geloven, wij willen uit de beloften leven, maar een bedelaar moet van het gegeef leven. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de hoogste genadestand is, dat je niets hebt, want dan moet je uit Hem leven. 'Nieten en nullen wil Hij vervullen'.

En raken die nieten en nullen dan wel eens vervuld of blijven ze daar over twijfelen?

[pierre27]

Nou, dan begrijp je me toch verkeerd, @DDD. Inderdaad houd ik het het liefst bij wat huisman aanhaalt uit de zaliggsprekingen. En ook 'Armen heeft hij met goederen vervuld en rijken heeft hij ledig weggezonden'. Alles wat jezelf vergadert, moet je toch weer inleveren. Wij willen inderdaad geloven, wij willen uit de beloften leven, maar een bedelaar moet van het gegeef leven. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de hoogste genadestand is, dat je niets hebt, want dan moet je uit Hem leven. 'Nieten en nullen wil Hij vervullen'.

En raken die nieten en nullen dan wel eens vervuld of blijven ze daar over twijfelen?

Het is de vraag of je werkelijk begrijpt wat er bedoeld wordt door Thea.

[Zeeuw]

Nou, dan begrijp je me toch verkeerd, @DDD. Inderdaad houd ik het het liefst bij wat huisman aanhaalt uit de zaliggsprekingen. En ook 'Armen heeft hij met goederen vervuld en rijken heeft hij ledig weggezonden'. Alles wat jezelf vergadert, moet je toch weer inleveren. Wij willen inderdaad geloven, wij willen uit de beloften leven, maar een bedelaar moet van het gegeef leven. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de hoogste genadestand is, dat je niets hebt, want dan moet je uit Hem leven. 'Nieten en nullen wil Hij vervullen'.

En raken die nieten en nullen dan wel eens vervuld of blijven ze daar over twijfelen?

Het is de vraag of je werkelijk begrijpt wat er bedoeld wordt door Thea.

Dat is geen antwoord op de vraag. Het werkelijk er tussen maakt dat het zelfs gemeen overkomt.

[Bertiel]

Waar staat in de bijbel dat er verschil is tussen beloften en het gegevene?
Geeft de Heere juist niet door de beloften heen?

[Thea]

Het gaat inderdaad ook over de functie van de beloften. Ik denk dat de beloften je persoonlijk moeten worden geschonken om er de vrucht van te ondervinden. In de aanbieding krijg je de beloften, maar in de vervulling moeten ze worden toegepast. Maar ik ben als gg'er hier niet zo in onderlegd, moet ik eerlijk zeggen. Maar ik denk wel dat het daar om draait. Ik ga er nog even over nadenken.

[Zeeuw]

Het gaat inderdaad ook over de functie van de beloften. Ik denk dat de beloften je persoonlijk moeten worden geschonken om er de vrucht van te ondervinden. In de aanbieding krijg je de beloften, maar in de vervulling moeten ze worden toegepast. Maar ik ben als gg'er hier niet zo in onderlegd, moet ik eerlijk zeggen. Maar ik denk wel dat het daar om draait. Ik ga er nog even over nadenken.

Ik ben benieuwd naar je antwoord Thea. Ik stelde mijn vraag eerder omdat ik precies begrijp wat je bedoelt, maar we ook moeten uitkijken niet iets te maken van onze twijfel, onmacht, onwil. Dat zijn nl de vruchten van onze opstand tegen God in het paradijs.

[Ararat]

Het gaat inderdaad ook over de functie van de beloften. Ik denk dat de beloften je persoonlijk moeten worden geschonken om er de vrucht van te ondervinden. In de aanbieding krijg je de beloften, maar in de vervulling moeten ze worden toegepast. Maar ik ben als gg'er hier niet zo in onderlegd, moet ik eerlijk zeggen. Maar ik denk wel dat het daar om draait. Ik ga er nog even over nadenken.

De Dordtse Leerregels 2-5 zeggen hier iets moois over:

Verder is het de belofte van het Evangelie
dat ieder die in de gekruisigde Christus gelooft,
niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft. a
Deze belofte moet aan alle volken en mensen tot wie God in Zijn welbehagen Zijn Evangelie zendt, zonder onderscheid verkondigd en voorgehouden worden, met het bevel om zich te bekeren en te geloven. b

[pierre27]

Nou, dan begrijp je me toch verkeerd, @DDD. Inderdaad houd ik het het liefst bij wat huisman aanhaalt uit de zaliggsprekingen. En ook 'Armen heeft hij met goederen vervuld en rijken heeft hij ledig weggezonden'. Alles wat jezelf vergadert, moet je toch weer inleveren. Wij willen inderdaad geloven, wij willen uit de beloften leven, maar een bedelaar moet van het gegeef leven. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de hoogste genadestand is, dat je niets hebt, want dan moet je uit Hem leven. 'Nieten en nullen wil Hij vervullen'.

En raken die nieten en nullen dan wel eens vervuld of blijven ze daar over twijfelen?

Het is de vraag of je werkelijk begrijpt wat er bedoeld wordt door Thea.

Dat is geen antwoord op de vraag. Het werkelijk er tussen maakt dat het zelfs gemeen overkomt.

Nou Zeeuw, als je mijn eerdere posting gelezen hebt kun je snappen dat ik dit juist een mooi topic vind. Dan vind ik het verdrietig te lezen dat iets bij jou gemeen overkomt.

[Zeeuw]

En raken die nieten en nullen dan wel eens vervuld of blijven ze daar over twijfelen?

Het is de vraag of je werkelijk begrijpt wat er bedoeld wordt door Thea.

Dat is geen antwoord op de vraag. Het werkelijk er tussen maakt dat het zelfs gemeen overkomt.

Nou Zeeuw, als je mijn eerdere posting gelezen hebt kun je snappen dat ik dit juist een mooi topic vind. Dan vind ik het verdrietig te lezen dat iets bij jou gemeen overkomt.

Waarom zet je er het 'werkelijk' dan tussen? Dat klinkt voor mij als 'jij hebt dit nog niet meegemaakt'. Als het anders bedoeld is hoor ik dat graag uiteraard.