De kleine lettertjes van het Evangelie

[pierre27]

Ambrosius heeft het over gelovigen (heiligen). Niet over hen die op zoek zijn naar zekerheid waar dr. Vd Brink het over heeft.

Is natuurlijk maar één citaat uit een boek van ruim 900 blz.
Toch lees je het niet goed. Het gaat over de weg die heiligen(gelovigen) zijn gegaan. Dit citaat komt uit het eerste deel over de 'eerste dingen'. Dus over wat de zondaar meemaakt in de wedergeboorte. Blz 64.
Ambrosius zegt daar o.a.

De weg naar de hemel gaat langs 'weeping cross' . Kan een mens wedergeboren worden zonder bitterheid van ziel? Nee, als hij ooit een gezicht van de zonde krijgt en Gods Geest in hem droefheid over de zonde werkt, zal zijn ziel treuren, totdat hij met Jeremia kan zeggen: Mijn oog vliet en kan niet ophouden...vanwege al de zonden van mijn ziel.

Zijn dit dan ook kleine lettertjes?

Mooi citaat Huisman, ik ben blij dat dit geluid nog van veel kansels mag klinken. Ik denk zelf dat er in voorgaande eeuwen radicaler gepreekt werd. In mijn beleving zijn we te voorzichtig geworden om mensen niet teveel op de tenen te gaan staan. De eerlijke vraag rondom eigen zielsonderzoek: is het wel met u? kan weleens te weinig gesteld worden.

[Onbekende]

Laat ik nou dat gevoel ook regelmatig hebben als ik bijdragen van jouw hand lees in andere topics, dat we vast samen prima een bak koffie zouden kunnen drinken en ook nog een goed gesprek zouden kunnen hebben.

Daarom begrijp ik niet dat je telkens lijkt te reageren als de spreekwoordelijke stier op een rode lap. Kun je uitleggen wat voor mechanisme dat is?

Het delen van je 'bevrijdingservaring' en het vervolgens je vroegere kerkelijke omgeving met lieve woorden stevig afkraken in een topic waar behoefte is aan inhoudelijke standpunten is inderdaad de lap voor de stier. Het lukt jou om me steeds weer te doen reageren. Dat is best knap.

Ben ik toch nog ergens goed in

Is het voor jou ook mogelijk om het niet als 'afkraken' te zien? Ik ben inderdaad dankbaar voor de verandering die bij mij heeft mogen plaatsvinden en dat wil ik ook uitdragen. Tegelijkertijd heb ik oprechte zorg voor degenen die mij dierbaar zijn maar achterblijven in een naar mijn ervaring ongezond geestelijk klimaat. Dat is een iets andere opstelling dan wat jij eruit filtert. De 'nestbevuilers'-kaart word nogal snel getrokken (niet alleen door jou).

Zou het met een wat meer open houding naar elkaar toe mogelijk zijn om zonder stierengedrag op elkaar te reageren? Deze vraag stel ik ook aan anderen.

Ik heb oprechte zorg over degenen die zo makkelijk het nest achterlaten en (in mijn visie) heel veel mogelijkheden aangrijpen om het ook nog te bevuilen.
Ik voel me thuis bij de prediking waar jij tegen ageert. Ik ken mijn omgeving ook mensen die daartegen in opstand komen. Daar heb ik veel verdriet over. Ik meen dat zij niet beseffen dat juist in de prediking de noodzaak van de wedergeboorte en de noodzakelijkheid van onze onmacht niet ondergeschikt behoort te zijn aan de onwilligheid en het ongeloof van de mens.

Het grote punt is dat dit beiden in de prediking moet klinken. En wat mijn ervaring is, mede gelet op wat ik in mijn omgeving (soms van heel dicht) meemaak en ervaar, is dat daar waar de onmacht en de onwil van de mens zelden meer wordt benoemd of soms zelfs helemaal niet meer wordt gepredikt, men een gearriveerd geloof krijgt, waarin de mens alles bezit, nooit meer twijfelt en waarin alles pais en vree lijkt.

Maar als ik in Gods Woord leest over Gods volk, ervaren zij juist ook na ontvangen genade nog zoveel zonde en schuld. Denk aan David in Psalm 51. En zo zijn er nog wel een heleboel voorbeelden.

Ik mis dat in de bijdragen van jou, maar bijvoorbeeld ook in die van @Bertiel, @tja en @Psalm. De noodzaak van de kennis van ellende en schuld blijft nodig, ook na ontvangen genade. De noodzaak van wedergeboorte en het stuk der ellendekennis zijn geen stationnetjes die we passeren en daarna nooit meer tegenkomen. Ik krijg de indruk dat dit bij jou wel zo lijkt te zijn.

Ik vind dat je teveel verabsolutiseert in je bijdrages en je niet verplaatst in de bezwaren die anderen hebben tegen de lezing van dr. Van den Brink. Zolang je je daarin niet wilt of kunt verplaatsen en het afschrijft als een juk waaruit je zelf zou zijn uitgehaald, mis ik het respect en de waardigheid om je gesprekpartners serieus te nemen. Dat vind ik erg verdrietig.

Je doet teveel aannames. Het nest verlaten is geen gemakkelijk proces geweest, ook niet bij degenen die ik ken en dat proces ook hebben doorgemaakt. Weer te gemakkelijk deze kaart trekken.

Verder neem je aan dat er geen ervaring meer is over onmacht en onwil. Geloof me, juist na ontvangen genade ervaar je dat. Geen voorwaarde vooraf, maar beleving achteraf. Dat noemen ze ook wel bevinding, maar dat woord is gekaapt om allerlei voorwaarden aan op te hangen. Kleine lettertjes dus.

Ik ken veel mensen die zich thuis voelen bij de prediking waar ik tegen ageer. Maar zij kennen geen van allen God. Dát geeft mij zorgen en verdriet.

Verder is wedergeboorte een eenmalige gebeurtenis dus in die zin zeker een gepasseerd station. Iemand die gelooft, krijgt daarbij ook de zekerheid en de blijdschap van het geloof. God geeft geen half geschenk, maar geeft álles!
De heiliging is een levenslang proces. En juist na ontvangen genade ervaar je dat dit een doorgaand proces is. Dit wordt ook wel groeien in het geloof genoemd.

Mooi dat je psalm 51 aanhaalt. Ik herken veel vanuit het leven van koning David. En als je psalm 51 goed leest, dan zie je dat David zijn God al kent, en de zekerheid heeft dat hem vergeven is. Bevinding!

Verder weet ik vanuit jouw bijdragen dat jouw gemeente een totaal andere ligging heeft dan de gemeenten waar ik vandaan kom. Wees er maar dankbaar voor dat je een ander geluid mag horen. Maar probeer ook mensen te begrijpen die gebukt gaan onder een prediking vol kleine lettertjes. Je verabsoluteert teveel je eigen mening en laat geen ruimte voor mensen die er anders tegenaan kijken. Probeer wat meer open te staan.

[Maanenschijn]

Heeft iemand eigenlijk nog wel een idee waar de kleine lettertjes van ds. Vd Brink over gaan?

Een ieder hier vult zijn/haar eigen kleine lettertjes in, maar dat is niet waar het topic over gaat.

[Ad Anker]

Heeft iemand eigenlijk nog wel een idee waar de kleine lettertjes van ds. Vd Brink over gaan?

Een ieder hier vult zijn/haar eigen kleine lettertjes in, maar dat is niet waar het topic over gaat.

Eens! De kleine letters gaan een eigen leven leiden.

De kleine lettertjes zijn synoniem geworden voor alles wat ons niet aanstaat. Maar dat klopt natuurlijk niet.

[Ad Anker]

De kleine letters van dr. v.d. Brink zijn deze: Het Evangelie is voor alle mensen maar er zijn kerken en dominees die daaraan toevoegen (de kleine letters) dat het Evangelie alleen is voor 'uitverkorenen', voor 'hen in wie Gods Geest werkt', voor 'wedergeborenen'. Voor anderen is het alleen ter verzwaring van het oordeel.

Dr. v.d. Brink ageert daartegen: Die kleine letters maken God onbetrouwbaar, Hij wil namelijk dat alle mensen zalig worden. De beslissing valt bij de hoorder en daarom is de prediking van het Evangelie, de oproep tot geloof zo belangrijk. Mensen moeten 1 ding doen: geloven. Dr. v.d. Brink noemt dat een eenvoudig Evangelie.

Hier is de opmerking gemaakt dat dr. v.d. Brink 'geloven' met een schaartje uit de Bijbel heeft geknipt. Dat komt hierdoor: De Bijbelse leer is breder. De verkondiging van het Evangelie en de oproep tot geloof is ingebed in de Bijbelse leer van onze doodstaat/onmacht, onwil, welbehagen en verkiezing.

[Tiberius]

Over kleine lettertjes gesproken:
Ook dit forum heeft kleine lettertjes, zie deze pagina: https://www.refoforum.nl/forum/ucp.php?mode=terms
En dat zijn wél voorwaarden vooraf.

Ik zou graag willen dat jullie de eerste drie gedragsregels nog eens goed lezen en ter harte nemen. Want dat gebeurt - met name in dit topic - niet door iedereen.

[Zeeuw]

Over kleine lettertjes gesproken:
Ook dit forum heeft kleine lettertjes, zie deze pagina: https://www.refoforum.nl/forum/ucp.php?mode=terms
En dat zijn wél voorwaarden vooraf.

Ik zou graag willen dat jullie de eerste drie gedragsregels nog eens goed lezen en ter harte nemen. Want dat gebeurt - met name in dit topic - niet door iedereen.

[Bertiel]

De kleine letters van dr. v.d. Brink zijn deze: Het Evangelie is voor alle mensen maar er zijn kerken en dominees die daaraan toevoegen (de kleine letters) dat het Evangelie alleen is voor 'uitverkorenen', voor 'hen in wie Gods Geest werkt', voor 'wedergeborenen'. Voor anderen is het alleen ter verzwaring van het oordeel.

Dr. v.d. Brink ageert daartegen: Die kleine letters maken God onbetrouwbaar, Hij wil namelijk dat alle mensen zalig worden. De beslissing valt bij de hoorder en daarom is de prediking van het Evangelie, de oproep tot geloof zo belangrijk. Mensen moeten 1 ding doen: geloven. Dr. v.d. Brink noemt dat een eenvoudig Evangelie.

Hier is de opmerking gemaakt dat dr. v.d. Brink 'geloven' met een schaartje uit de Bijbel heeft geknipt. Dat komt hierdoor: De Bijbelse leer is breder. De verkondiging van het Evangelie en de oproep tot geloof is ingebed in de Bijbelse leer van onze doodstaat/onmacht, onwil, welbehagen en verkiezing.

En nu chargeer je en leg je je eigen vooringenomenheid door woorden in dr v.d. Brink z'n mond te leggen.
waar dr. v.d. Brink in ageert, is prediking waarin de verkiezing (die voor hem ook niet te betwijfelen valt) dusdanig functioneerd, dat het aanbod van de genade niet naar alle mensen uit lijkt te gaan (welmenend en tot een ieder).
Zolang mensen zoals jij maar ook vele anderen, dr. v.d. Brink zijn woorden bewust gaat omdraaien, zonder zijn boek te hebben gelezen, dan zal hier nooit een eerlijke discussie gevoert gaan worden.

[Psalm]

Ik heb oprechte zorg over degenen die zo makkelijk het nest achterlaten en (in mijn visie) heel veel mogelijkheden aangrijpen om het ook nog te bevuilen.
Ik voel me thuis bij de prediking waar jij tegen ageert. Ik ken mijn omgeving ook mensen die daartegen in opstand komen. Daar heb ik veel verdriet over. Ik meen dat zij niet beseffen dat juist in de prediking de noodzaak van de wedergeboorte en de noodzakelijkheid van onze onmacht niet ondergeschikt behoort te zijn aan de onwilligheid en het ongeloof van de mens.

Het grote punt is dat dit beiden in de prediking moet klinken. En wat mijn ervaring is, mede gelet op wat ik in mijn omgeving (soms van heel dicht) meemaak en ervaar, is dat daar waar de onmacht en de onwil van de mens zelden meer wordt benoemd of soms zelfs helemaal niet meer wordt gepredikt, men een gearriveerd geloof krijgt, waarin de mens alles bezit, nooit meer twijfelt en waarin alles pais en vree lijkt.

Maar als ik in Gods Woord leest over Gods volk, ervaren zij juist ook na ontvangen genade nog zoveel zonde en schuld. Denk aan David in Psalm 51. En zo zijn er nog wel een heleboel voorbeelden.

Ik mis dat in de bijdragen van jou, maar bijvoorbeeld ook in die van @Bertiel, @tja en @Psalm. De noodzaak van de kennis van ellende en schuld blijft nodig, ook na ontvangen genade. De noodzaak van wedergeboorte en het stuk der ellendekennis zijn geen stationnetjes die we passeren en daarna nooit meer tegenkomen. Ik krijg de indruk dat dit bij jou wel zo lijkt te zijn.

Ik vind dat je teveel verabsolutiseert in je bijdrages en je niet verplaatst in de bezwaren die anderen hebben tegen de lezing van dr. Van den Brink. Zolang je je daarin niet wilt of kunt verplaatsen en het afschrijft als een juk waaruit je zelf zou zijn uitgehaald, mis ik het respect en de waardigheid om je gesprekpartners serieus te nemen. Dat vind ik erg verdrietig.

Maar een gearriveerd geloof is toch juist mooi! Zou je kunnen onderbouwen waar bij jou de grens precies ligt tussen een "waar geloof" en een "gearriveerd geloof"? Die kende ik namelijk nog niet. Ik ken wel de gevaren van het historieel-, tijd- en wondergeloof.

Je haalt psalm 51 aan waar David weer in het reine wil komen met God. Ik denk dat iedere Christen hier ook wel iets van kent. Maar het gaat hier niet om de toeigening van het heil: dus vragen zoals; ben ik wel uitverkoren? Val ik wel onder de nodiging? Mag ik wel komen? Zijn mijn kenmerken wel genoeg? Wil God mij wel bekeren? Etc. Dit zijn vragen die leven bij grote delen van de Gereformeerde gezindte om voof het eerst bekeerd te worden. In psalm 51 was David al (bewust) een kind van God. Dus dat is wel een verschil.

Ik ben het mee eens dat Gods kinderen kennis hebben van hun ellende. Dit is geen gepasseerd station, maar komt ook weer terug in het dagelijkse leven na ontvangen genade. Hoewel ik wel denk dat de beleving hiervan per persoon verschilt.



Verstuurd vanaf mijn SM-G991B met Tapatalk

[GerefGemeente-lid]

Ik heb oprechte zorg over degenen die zo makkelijk het nest achterlaten en (in mijn visie) heel veel mogelijkheden aangrijpen om het ook nog te bevuilen.
Ik voel me thuis bij de prediking waar jij tegen ageert. Ik ken mijn omgeving ook mensen die daartegen in opstand komen. Daar heb ik veel verdriet over. Ik meen dat zij niet beseffen dat juist in de prediking de noodzaak van de wedergeboorte en de noodzakelijkheid van onze onmacht niet ondergeschikt behoort te zijn aan de onwilligheid en het ongeloof van de mens.

Het grote punt is dat dit beiden in de prediking moet klinken. En wat mijn ervaring is, mede gelet op wat ik in mijn omgeving (soms van heel dicht) meemaak en ervaar, is dat daar waar de onmacht en de onwil van de mens zelden meer wordt benoemd of soms zelfs helemaal niet meer wordt gepredikt, men een gearriveerd geloof krijgt, waarin de mens alles bezit, nooit meer twijfelt en waarin alles pais en vree lijkt.

Maar als ik in Gods Woord leest over Gods volk, ervaren zij juist ook na ontvangen genade nog zoveel zonde en schuld. Denk aan David in Psalm 51. En zo zijn er nog wel een heleboel voorbeelden.

Ik mis dat in de bijdragen van jou, maar bijvoorbeeld ook in die van @Bertiel, @tja en @Psalm. De noodzaak van de kennis van ellende en schuld blijft nodig, ook na ontvangen genade. De noodzaak van wedergeboorte en het stuk der ellendekennis zijn geen stationnetjes die we passeren en daarna nooit meer tegenkomen. Ik krijg de indruk dat dit bij jou wel zo lijkt te zijn.

Ik vind dat je teveel verabsolutiseert in je bijdrages en je niet verplaatst in de bezwaren die anderen hebben tegen de lezing van dr. Van den Brink. Zolang je je daarin niet wilt of kunt verplaatsen en het afschrijft als een juk waaruit je zelf zou zijn uitgehaald, mis ik het respect en de waardigheid om je gesprekpartners serieus te nemen. Dat vind ik erg verdrietig.

Je doet teveel aannames. Het nest verlaten is geen gemakkelijk proces geweest, ook niet bij degenen die ik ken en dat proces ook hebben doorgemaakt. Weer te gemakkelijk deze kaart trekken.

Verder neem je aan dat er geen ervaring meer is over onmacht en onwil. Geloof me, juist na ontvangen genade ervaar je dat. Geen voorwaarde vooraf, maar beleving achteraf. Dat noemen ze ook wel bevinding, maar dat woord is gekaapt om allerlei voorwaarden aan op te hangen. Kleine lettertjes dus.

Ik ken veel mensen die zich thuis voelen bij de prediking waar ik tegen ageer. Maar zij kennen geen van allen God. Dát geeft mij zorgen en verdriet.

Verder is wedergeboorte een eenmalige gebeurtenis dus in die zin zeker een gepasseerd station. Iemand die gelooft, krijgt daarbij ook de zekerheid en de blijdschap van het geloof. God geeft geen half geschenk, maar geeft álles!
De heiliging is een levenslang proces. En juist na ontvangen genade ervaar je dat dit een doorgaand proces is. Dit wordt ook wel groeien in het geloof genoemd.

Mooi dat je psalm 51 aanhaalt. Ik herken veel vanuit het leven van koning David. En als je psalm 51 goed leest, dan zie je dat David zijn God al kent, en de zekerheid heeft dat hem vergeven is. Bevinding!

Verder weet ik vanuit jouw bijdragen dat jouw gemeente een totaal andere ligging heeft dan de gemeenten waar ik vandaan kom. Wees er maar dankbaar voor dat je een ander geluid mag horen. Maar probeer ook mensen te begrijpen die gebukt gaan onder een prediking vol kleine lettertjes. Je verabsoluteert teveel je eigen mening en laat geen ruimte voor mensen die er anders tegenaan kijken. Probeer wat meer open te staan.

Je leest totaal niet goed. Ik zeg niet dst het makkelijk is, maar ik koppel er nog een zinsnede aan vast. Er zijn hier meerdere forummers die overgegaan zijn naar een ander kerkverband en die hoor ik zelden of nooit over nestbevuiling.

Je tweede alinea laat ik maar rusten. Er staan veel te veel aannames in.

Je spreekt over de wedergeboorte, ook wel de bekering in ruimere zin genoemd. Ik sprak over de bekering in engere zin, de dagelijkse bekering dus. Ik haalde daarbij ook Psalm 51 aan, over de dagelijkse bekering na ontvangen genade. Maar lees Romeinen 7 eens. Wat staat daar volgens jou nou eigenlijk precies?

Je laatste alinea is een beetje een opmerking richting 'de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet'. Ik voel me juist van harte thuis bij die prediking waarvan ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weet dat jij dat schaart onder de kleine lettertjes. Maar ik ervaar dat God juist door die prediking, waarin de onmacht en de verbrijzeling van de mens en de noodzaak van wedergeboorte in een weg van recht óók wordt gepredikt, het wonder van genade des te groter wordt. Juist in die weg van de onmogelijkheid wordt de deur van Gods genade geopend. Dat zijn geen kleine lettertjes, geen voorwaarden, maar de gewone weg waarlangs al Gods ware volk in een weg van buigen onder het recht door God, van God en tot God bekeerd wordt. En ook onder die prediking worden er mensen bekeerd.

Daarom hoop ik dat je respect blijft houden voor degenen waarvan jij vindt dat ze onder zo'n Evangelie met kleine lettertjes zouden bekeren. Als God er nog werkt, ook al ziet een ander dat niet altijd, dan moeten wij daarvan afblijven.

[Bertiel]

Ik heb oprechte zorg over degenen die zo makkelijk het nest achterlaten en (in mijn visie) heel veel mogelijkheden aangrijpen om het ook nog te bevuilen.
Ik voel me thuis bij de prediking waar jij tegen ageert. Ik ken mijn omgeving ook mensen die daartegen in opstand komen. Daar heb ik veel verdriet over. Ik meen dat zij niet beseffen dat juist in de prediking de noodzaak van de wedergeboorte en de noodzakelijkheid van onze onmacht niet ondergeschikt behoort te zijn aan de onwilligheid en het ongeloof van de mens.

Het grote punt is dat dit beiden in de prediking moet klinken. En wat mijn ervaring is, mede gelet op wat ik in mijn omgeving (soms van heel dicht) meemaak en ervaar, is dat daar waar de onmacht en de onwil van de mens zelden meer wordt benoemd of soms zelfs helemaal niet meer wordt gepredikt, men een gearriveerd geloof krijgt, waarin de mens alles bezit, nooit meer twijfelt en waarin alles pais en vree lijkt.

Maar als ik in Gods Woord leest over Gods volk, ervaren zij juist ook na ontvangen genade nog zoveel zonde en schuld. Denk aan David in Psalm 51. En zo zijn er nog wel een heleboel voorbeelden.

Ik mis dat in de bijdragen van jou, maar bijvoorbeeld ook in die van @Bertiel, @tja en @Psalm. De noodzaak van de kennis van ellende en schuld blijft nodig, ook na ontvangen genade. De noodzaak van wedergeboorte en het stuk der ellendekennis zijn geen stationnetjes die we passeren en daarna nooit meer tegenkomen. Ik krijg de indruk dat dit bij jou wel zo lijkt te zijn.

Ik vind dat je teveel verabsolutiseert in je bijdrages en je niet verplaatst in de bezwaren die anderen hebben tegen de lezing van dr. Van den Brink. Zolang je je daarin niet wilt of kunt verplaatsen en het afschrijft als een juk waaruit je zelf zou zijn uitgehaald, mis ik het respect en de waardigheid om je gesprekpartners serieus te nemen. Dat vind ik erg verdrietig.
[/quote]

Je noemt mijn naam, dus ik wil er graag even op reageren.
Ik zal nergens om de zondekennis heen draaien, niet voor de bewuste geloofsomhelzing (zij het in trap en mate) als daarna.
Waar ik tegenin ga, en waarvan ik ook lees in zijn boek en antwoorden, dat dr. v.d. Brink tegen ageert, is het feit dat het invullen van wat en hoe er van alles beleeft moet worden voordat Christus pas plaats kan krijgen in ons leven. Ik heb heel veel gelezen in mijn leven, en bij alles wat ik van vroeger (zeg maar voor 1800) heb gelezen, ben ik een prediking tegegekomen, waarin heel duidelijk de doodstaat en de onmacht van de mens benoemt wordt, maar daar tegenover de ruimte die er bij God door Christus is ten volle wordt uitgedeeld! En dat heb ik in veel (wat nu wordt genoemd bevindelijke) prediking gemist.

[Bertiel]

Je laatste alinea is een beetje een opmerking richting 'de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet'. Ik voel me juist van harte thuis bij die prediking waarvan ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weet dat jij dat schaart onder de kleine lettertjes. Maar ik ervaar dat God juist door die prediking, waarin de onmacht en de verbrijzeling van de mens en de noodzaak van wedergeboorte in een weg van recht óók wordt gepredikt, het wonder van genade des te groter wordt. Juist in die weg van de onmogelijkheid wordt de deur van Gods genade geopend. Dat zijn geen kleine lettertjes, geen voorwaarden, maar de gewone weg waarlangs al Gods ware volk in een weg van buigen onder het recht door God, van God en tot God bekeerd wordt. En ook onder die prediking worden er mensen bekeerd.

Daarom hoop ik dat je respect blijft houden voor degenen waarvan jij vindt dat ze onder zo'n Evangelie met kleine lettertjes zouden bekeren. Als God er nog werkt, ook al ziet een ander dat niet altijd, dan moeten wij daarvan afblijven.

twee vragen
1. is dit de enige prediking waaronder God werkt?
2. is respect hetzelfde als het met je eens zijn?

[GerefGemeente-lid]

Maar een gearriveerd geloof is toch juist mooi! Zou je kunnen onderbouwen waar bij jou de grens precies ligt tussen een "waar geloof" en een "gearriveerd geloof"? Die kende ik namelijk nog niet. Ik ken wel de gevaren van het historieel-, tijd- en wondergeloof.

Een gearriveerd geloof hoor je nooit over Romeinen 7 en lijkt de dagelijkse bekering, waarin juist in het licht van de liefde Gods die is uitgestort in het hart de bedreven zonden steeds groter wordt, er weinig te zijn. Er was vroeger een dominee die altijd zei in z'n gebed of de bekeerden nog eens onbekeerd mochten worden en de onbekeerden bekeerd.

Pas hoorde ik nog een preek over de Levensvorst die vraagt naar liefde. Petrus had gezondigd in de zaal van Kajafas. En juist als die bedreven zonden in het hart gevoeld worden, denk aan die ogen van Jezus naar Petrus, maar ook aan de woorden uit Johannes 21, dan is het niet altijd pais en vree. Dan leer je ook na ontvangen genade juist dat je als mens nog ieder ogenblik tot hinken en zinken gereed bent.

Het is en blijft een stervend leven, wat eenmaal overgaat in een levend sterven, om daarin verlost te worden van het eigen ik.

[Zeeuw]

Maar een gearriveerd geloof is toch juist mooi! Zou je kunnen onderbouwen waar bij jou de grens precies ligt tussen een "waar geloof" en een "gearriveerd geloof"? Die kende ik namelijk nog niet. Ik ken wel de gevaren van het historieel-, tijd- en wondergeloof.

Een gearriveerd geloof hoor je nooit over Romeinen 7 en lijkt de dagelijkse bekering, waarin juist in het licht van de liefde Gods die is uitgestort in het hart de bedreven zonden steeds groter wordt, er weinig te zijn. Er was vroeger een dominee die altijd zei in z'n gebed of de bekeerden nog eens onbekeerd mochten worden en de onbekeerden bekeerd.

Pas hoorde ik nog een preek over de Levensvorst die vraagt naar liefde. Petrus had gezondigd in de zaal van Kajafas. En juist als die bedreven zonden in het hart gevoeld worden, denk aan die ogen van Jezus naar Petrus, maar ook aan de woorden uit Johannes 21, dan is het niet altijd pais en vree. Dan leer je ook na ontvangen genade juist dat je als mens nog ieder ogenblik tot hinken en zinken gereed bent.

Het is en blijft een stervend leven, wat eenmaal overgaat in een levend sterven, om daarin verlost te worden van het eigen ik.

En het geloof van Petrus was destijds niet 'gearriveerd'? Het was weg?
Je laatste zin klopt helemaal. Dat zie ik hier, gelukkig, iedereen ook beamen.

[GerefGemeente-lid]

twee vragen
1. is dit de enige prediking waaronder God werkt?
2. is respect hetzelfde als het met je eens zijn?

1. Ik zie het niet als voorwaarden, maar als de weg waarlangs God werkt. Dat zal bij de één een vingerhoed zijn en bij de ander een emmer. Lees wat Brakel er over schrijft. De trap en mate zijn zeer onderscheiden, maar ik geloof wel dat iedereen er iets van kent.
2. Nee. Maar de manier waarop @Onbekende nu reageert is, komt op mij over dat onder die prediking waarvan hij vindt dat het een prediking is met kleine lettertjes, er eigenlijk geen mens bekeerd wordt. Hij stelt hierboven zelfs dat als ik er onderzoek naar zou doen, dat ik hem dan vast wel zou begrijpen dat hij toch gelijk heeft. @huisma schreef dat het net leek alsof hij praatte over een sekte waaruit hij bevrijd zou zijn.
En ja, ik ken incidenteel ook een prediking waarin er te veel de nadruk ligt op de onmogelijkheid en de onmacht van de mens en die kritiek kan ik tot op zekere hoogte ook begrijpen. Maar juist ik ervaar steeds meer en meer, vooral onder de generatie van 1990 tot na de eeuwwisseling, dat die prediking, waarin datgene wat ik hierboven beschreef, niet meer lijkt te worden (h)erkend. En juist daarom zie je dat als tegenreactie men als predikanten aan de andere kant van het bootje gaat hangen. Daarom ben ik er zeer van overtuigd dat de manier en de toon waarop dr. Van den Brink zijn kritiek heeft geuit, ontzettend averechts heeft gewerkt.
Ds. Harinck heeft ook wel eens wat zorgen geuit en oud. Van den Brink begreep tot op zekere hoogte ook bepaalde zorgen, maar juist door de toon, die je hier in dit draadje ook weer terugziet, krijg je alleen maar meer tweespalt. Die radicalisering is niet goed. Het gaat dan van kwaad tot erger.