middelijk of onmiddellijk?

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Nee, tevergeefs in Christus geloven kan niemand. Maar is alles wel geloof wat zich als geloof aandient? Dát is de grote vraag.

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Daar heb jij je niet mee bezig te houden. De Heere Jezus zegt: oordeelt niemand, opdat gij niet geoordeeld worde.

Het lijkt mij dat je hier een tekst uit zijn verband rukt. Maar hoe dit ook zij, het is voor een ieder belangrijk om te weten wat nu echt geloof is, opdat men zich niet bedriege voor de eeuwigheid.

Pim heeft daarover een mooi stukske gepost:

Synoniemen voor het geloof

Nadat we kennis hebben genomen van het bijbelse spreken over het geloof, blijft toch de vraag liggen: wat is nu het geloof en wat is het geloven? Zeker, uit de manier waarop de Schrift over het geloof spreekt, blijkt dat het in zich heeft een verlaten op Gods genadige belofte van zaligheid in de beloofde Messias, Jezus Christus. Maar wat doet het geloof? Hoe wordt het beoefend? Uit welke daden bestaat het? De Schrift maakt ons deze dingen duidelijk door bepaalde beelden te gebruiken in het spreken over het geloof. Deze synoniemen maken voor ons duidelijk wat het geloof en het geloven is.
In het Oude Testament wordt niet zo veelvuldig over de woorden geloof en geloven gesproken als in het Nieuwe Testament. Meestal wordt het geloof en het geloven met andere benamingen beschreven. Het zijn juist deze synoniemen die ons meer vertellen over het geloof en het geloven.
Vooral in het boek van de Psalmen vinden we allerlei synoniemen voor het geloof. In de Psalmen wordt het geloof genoemd een vertrouwen op de Naam des Heeren: 'En die Uw naam kennen, zullen op U vertrouwen' (Ps. 9: 11).
Het geloof heet toevlucht zoeken onder de schaduw van Gods vleugelen: 'Hoe dierbaar is Uw goedertierenheid, o God! Dies de mensenkinderen onder de schaduw Uwer vleugelen toevlucht nemen' (Ps. 36:8). God is de Toevlucht van de vromen. Mozes zegt van de geslachten van Israël: 'HEERE, Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht' (Ps. 90: 1).
Het geloof wordt genoemd een wachten en hopen op de Heere: 'Ik verwacht de HEERE, mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn woord' (Ps. 130:5). Zoals wachters uitzien naar de morgen, zo zagende oude vromen uit naar de komst van Christus.
Er wordt over het geloof gesproken als betrouwen op de Heere: 'Ik zet mijn betrouwen op de Heere HEERE' (Ps. 73:28). De gelovigen zagen in hun nood van alle mensenhulp af en stelden hun verwachting geheel op de Heere.
Zo vinden we door geheel het Oude Testament allerlei synoniemen, die ons vertellen wat het wezenlijke van het geloof is. Het woord vertrouwen staat daarin centraal. Wij lezen herhaaldelijk van vertrouwen op de Heere, Zijn Woord, Zijn Naam, Zijn genade en Zijn heil. De woorden hoop en hopen komen zeer regelmatig voor. Wij lezen over hopen op God, Zijn Woord, Zijn heil, Zijn toekomst, Zijn genade. De woorden wachten en verwachten worden voor het geloof gebruikt. Er wordt gesproken over wachten op de Heere en verwachten van Zijn heil. De profeten roepen het volk gedurig op tot vertrouwen en wachten op de Heere. Zij leren het volk dat er buiten de Heere geen heil te verwachten is. 'Indien gij niet gelooft, zekerlijk, gij zult niet bevestigd worden' Jes. 7:9).
Met de hulp van al deze uitdrukkingen wordt het mogelijk om een duidelijk beeld te vormen van het geloof van de vromen in het Oude Testament. Het geloof is een werkzaamheid van de ziel, die zich richt op Gods machtige daden en beloften en rust op de onwankelbare overtuiging dat God Zijn beloften en verbond zal nakomen. Volgens Hebreeën 11 zijn al de grote daden van de geloofshelden van het Oude Testament verricht door het geloof in God en Zijn beloften- Het geloof in Gods beloften is de geheime kracht en het motief van al hun daden. De belofte van de Messias staat daarin centraal. Zij zien reikhalzend uit naar de komst van Christus, Die alle offeranden en profetieën zal vervullen. Er is in het geloven van de vromen in het Oude Testament een afzien van alle menselijke kracht en waardigheid en een zich verlaten op God en Zijn genade. Van de Heere alleen wordt het heil verwacht en naar Hem alleen wordt opgezien tot verlossing. De vele synoniemen die in het Oude Testament voor het geloof gebruikt worden, wijzen steeds naar een vertrouwen op God en Zijn beloften en een uitzien naar het heil van de beloofde Messias.
In het Nieuwe Testament nemen de woorden 'geloof en geloven' een centrale plaats in. Wij komen deze woorden ongeveer 240 maal in het Nieuwe Testament tegen. Naast het gebruik van geloof en geloven, wordt het geloof in het Nieuwe testament eveneens dikwijls met beelden en synoniemen omschreven. Deze beschrijvingen van het geloof zijn van grote betekenis om te verstaan wat het geloof in Christus is. Het geloof wordt in het Nieuwe Testament een aantal malen een komen tot Christus genoemd. Jezus leerde:Al wat Mij de Vader geeft- zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen' Joh. 6:37). In deze beschrijving is het geloof een uitgaan uit zichzelf- een verlaten van alles waar men vroeger op vertrouwde en zijn hoop alleen op Christus stellen. Komen tot Christus is een van de meest gebruikte benamingen voor het geloof. Christus is de Verlosser, de Geneesmeester, de Voorspraak en de Hogepriester tot Wie alle zondaren komen die hulp en redding zoeken. Dit komen tot Christus is geen lichamelijk, maar een geestelijk werk. Het is een komen met de zielsgenegenheden. Men komt steeds met een zekere nood, die Christus alleen kan wegnemen.
Het geloof wordt genoemd een zien op Christus: 'Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus' (Hebr. 12:2). De loper in de geloofsloopbaan moet Christus steeds in het oog houden. In Johannes 3:14 en 15 vergelijkt Jezus het geloven in Hem met het zien van de gebeten Israëlieten op de koperen slang en zegt: 'En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.' Dit is een zeer toepasselijk beeld. Zoals de door de slangen gebeten Jood opzag naar de koperen slang, moet de zondaar in al zijn nood en vrees tot redding opzien naar de gekruisigde en in de prediking verhoogde Heere Jezus. Naast het komen tot Christus is het zien op Hem een van de sterkste uitingen van het geloof.
Het Nieuwe Testament spreekt over het geloof als hongeren en dorsten naar de gerechtigheid: 'Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de ge rechtigheid' (Matth. 5:6). Honger en dorst zijn de sterkste uitingen van behoefte en nood. Met dit sterke verlangen naar vrede met God wordt het geloof vergeleken. Met deze honger en dorst komt het geloof tot Jezus, omdat men weet en gelooft dat bij Hem de verzadiging is te vinden.
Het geloof wordt uitgebeeld met het eten van Christus. 'Ik ben het levende Brood Dat uit de hemel neergedaald is; zo iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven' Goh. 6:51). Hier is Christus beschreven als het voedsel voor de ziel. Zoals een hongerige door het eten van brood dit brood tot een deel van zichzelf maakt en daaruit zijn levenskracht ontvangt, zo verenigt zich de zondaar door het geloof met Christus. Daardoor wordt al zijn verlangen naar gerechtigheid verzadigd. Het geloof wordt genoemd een drinken van Christus. 'Maar wie gedronken zal hebben van het water dat Ik hem geven zal, die zal in eeuwigheid niet dorsten' Joh. 4: 14) .Christus is de fontein van levend water, die de Heere geopend heeft voor dorstige en ellendige zondaren. Zoals een mens die van dorst dreigt te sterven naar water zoekt, zo zoekt het geloof lessing voor zijn geestelijke dorst naar Christus. De gelovige drinkt van dit levende water en zijn dorst naar vrede en verzoening met God wordt gelest.
Het geloof wordt vergeleken met toevlucht nemen. 'Wij namelijk die de toevlucht genomen hebben' (Hebr. 6: 18). Christus is de vrijstad waarheen de zondaar vlucht die achtervolgd wordt door de eis van de wet. Zoals de doodslager die door de bloedwreker achtervolgd werd in de vrijstad toevlucht zocht, zo zoekt het geloof toevlucht bij Christus tegen de vloekende wet .
Het geloof is een aandoen van Christus. 'Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan' (Gal. 3:27). Christus is het witte kleed van gerechtigheid dat God bereid heeft voor alle zondaren die ooit de hemel zullen binnengaan. Zoals de christen bij de doop bekleed werd met een wit kleed, zo zoekt het geloof zich te bedekken met Christus' gerechtigheid. De gelovige hult zich in dit kleed, waardoor al zijn ongerechtigheid voor God wordt bedekt.
Het geloof is een aannemen van Christus. 'Zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden' Goh. 1:12). In het Evangelie biedt Christus Zich aan met Zijn genade en verzoening en het geloof neemt Hem aan als de verzoening van de zonden. Het geloof is een ontvangend instrument.
Het geloof wordt genoemd een horen naar Christus. 'Mijn schapen horen Mijn stem' Goh. 10:27). Het geloof komt op de roepende stem van Jezus tot Hem gevloden om bij Christus vrede en veiligheid te vinden. Het volgt de Heiland, wals de schapen op de roepende stem hun herder volgen.
Het geloof wordt genoemd een blijven in Christus. 'Die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht' Goh. 15:5). Het geloof verenigt de ziel met Christus en houdt die vereniging ook in stand. Het kan los van Christus geen vruchten dragen.
Al deze beelden zijn bedoeld om aan ons duidelijk te maken wat het geloof is. leder beeld is uniek en beschrijft een bepaalde zijde van het geloof: Zij stemmen alle in één opzicht overeen, namelijk dat het geloof een zoeken en vinden van redding en zaligheid is in Christus vanuit een gekende en gevoelde nood.

Bron: Geloof en Zekerheid, ds C Harinck

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Oorspronkelijk gepost door Pim

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Maar goed, al deze reacties zeggen in ieder geval duidelijk iets over jullie ligging.

Boeiend. Laten we ons maar druk maken over onze staat.

Je ligging heeft ook te maken met je opvatting over wanneer de 'staat' van een mens goed is.
Dus toch wel belangrijk, dacht ik zo.

Ligging zegt mij heel, heel weinig. Zet 10 Hervormd-gereformeerden bij elkaar en je hebt verschil qua ligging.

Ligging is namelijk een uitdrukking om aan te geven dat je het in de wezenlijke zaken wel eens bent, maar dat je op nuances afwijkt. Nou, dat is nooit anders geweest, dus daar maak ik me niet zo druk om. Ik sta dan met alle liefde in een brede lijn vanaf de Reformatie (om dat even als ijkpunt te gebruiken).

Dus, wees gewoon eerlijk en zeg dat mensen ketters zijn (als ze op wezenlijke punten de plank mis slaan) of maak je ook niet druk om 'ligging'.

[Afgewezen]

Pim,
Volgens mij geven we allebei een andere invulling aan het woord 'ligging'.

Afgewezen

[Miscanthus]

Afgewezen,

volgens mij geven we allebei een andere invulling van een openbaring in je hart?

Als de Schrift, -nee, ik moet zeggen: als de Christus der Schriften je hart aanraakt, wanneer Zijn Woord iets met je doet wat je brengt tot overgave aan Hem. Is dat niet de openbaring aan je hart?

Suggereert die openbaring niet een eenmalinge kortstondige gebeurtenis? Het kan.
Kan het ook anders?
Zoals de zon opgaat en langzaam maar zeker de hemel kleurt en alles in het licht zet, zo kan de Zon de gerechtigheid ook opgaan voor je ogen (in je hart)... Dat kleurt (vernieuwt) je hele leven.

Zeker weten dat je merkt of hoort als iemand die Zon heeft gezien.

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Afgewezen,

volgens mij geven we allebei een andere invulling van een openbaring in je hart?

Als de Schrift, -nee, ik moet zeggen: als de Christus der Schriften je hart aanraakt, wanneer Zijn Woord iets met je doet wat je brengt tot overgave aan Hem. Is dat niet de openbaring aan je hart?

Suggereert die openbaring niet een eenmalinge kortstondige gebeurtenis? Het kan.
Kan het ook anders?
Zoals de zon opgaat en langzaam maar zeker de hemel kleurt en alles in het licht zet, zo kan de Zon de gerechtigheid ook opgaan voor je ogen (in je hart)... Dat kleurt (vernieuwt) je hele leven.

Zeker weten dat je merkt of hoort als iemand die Zon heeft gezien.

Miscanthus,

Ik waardeer de manier waarop je je vraag stelt. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het heel moeilijk vind om hier goed op te antwoorden. Omdat ik het gevaar loop dat ik je niet helemaal goed ‘aanvoel’ in deze zaak, zodat ik je misschien geen recht zou doen.
Ik wil toch proberen er een paar dingen van te zeggen.

Ik geef hierbij een tweetal citaten, die mijn gevoelen vertolken. Het eerste is van prof. G. Wisse.
“De mens moet als een goddeloze gezaligd worden. Hij kent echter zijn goddeloosheid niet. Hoe ellendig ik wel ben, dat moet God Zelf mij zeggen en leren.(…)
Zo moet de mens ertoe gebracht worden zijn doodvonnis te aanvaarden. In de ware rechtvaardiging van de zondaar dus, als de Heere vrijspreekt, in die zielsverlossing moet altijd eerst een recht inzicht in onze schuld plaatsvinden, en daarbij een aanvaarden van een strafvonnis. Dit laatste wordt zo vaak vergeten. Het is dan weleens, alsof het zó toegaat: namelijk, een mens is ontdekt, hij ziet zijn schuld en zonde, zijn ellende, en nu is het tweede element, dat hij roept om genade enzovoort. Dan slaat men wat over. Bij rechte ontdekking wordt het vonnis eerst aanvaard. David riep uit, bij het gezicht van zijn verdorvenheid: ik ben Uw gramschap dubbel waardig.”

Het tweede citaat is van H. Bonar.
“De Rechter is voldaan met het werk, dat op Golgotha geschied is, en vraagt niets meer. En wanneer de zondaar door de Heilige Geest ertoe gebracht wordt, om tevreden te zijn met hetgeen waarin de Rechter bevredigd is, worden de ketenen, waarmee de last op zijn schouders vastgebonden is, losgemaakt. Dan valt de last van hem af, om voor eeuwig te verdwijnen. Begraven in het graf van de Plaatsbekleder, waaruit deze nooit meer kan oprijzen.” (Denk ook aan Christen bij het kruis, in de Christenreis, als het pak van zijn schouders valt.)

Het eerst citaat vertolkt wat er aan deze openbaring voorafgaat, het tweede citaat wat deze openbaring is.


Groet,
Afgewezen

[ndonselaar]

Beste Afgewezen,

Excuses voor de soms wat latere reacties.

We betreden nu weer een heel ander terrein, namelijk de vraag over de heilsorde. Je spreekt over een 'vonnis mijnen'. Graag zou ik dit onderwerp even laten rusten, hoewel ik je wel wil zeggen dat ook ik er ten volle van overtuigd ben dat de mens zijn schuld belijdt. We hoeven hiervoor slechts de belijdenis van de tollenaar en bijvoorbeeld van de drieduizend pinksterlingen te lezen.

Terug naar ons onderwerp. Middellijk of onmiddellijk is nogal een verschil. Als we belijden dat Gods Geest Zijn Woord gebruikt om de zondaar te wederbaren, dan is dat voor mij nog steeds middellijk. Als je stelt dat Gods Geest het hart van de zondaar moet openen voor Zijn Woord, dan is dat nog steeds middellijk. Als we echter leren dat God werkt door bijvoorbeeld een visioen of door een vierschaarbeleving, dan verlaten we het middellijke pad en leren we dat God onmiddellijk werkt.

Graag zou ik die vraag in alle eerlijkheid beantwoord zien.

[Miscanthus]

beste afgewezen,

Ik begrijp de citaten op zich wel, alleen de context plus de volgorde waarin jij ze plaatst, zie ik geen grond voor in de Bijbel.

Oorspronkelijk gepost door AfgewezenHet eerst citaat vertolkt wat er aan deze openbaring voorafgaat, het tweede citaat wat deze openbaring is.
Groet,
Afgewezen

Wordt de uitroep van David zo geen voorwaarde voor de openbaring van Christus?
Maakt prof Wisse zich hier niet schuldig aan het leggen van een schema/sjabloon over de Schrift?
De heere Jezus roept namelijk uit: Wie wil, kome en neme van het water des levens om niet. Wie dorst heeft, die kome.
Ik lees daar niet van een aanvaarden van enig vonnis.

Zou het ook zó kunnen gaan, dat ik ziende op het kruis, tot de erkentenis kom dat Hij daar hing in mijn plaats? Dat het mijn schuld is dat Hij gekruisigd werd, ja tot zonde gemaakt is, waardoor mij genezing geworden is?
Dat we dat doen, nadat we tot het kruis genaderd (getrokken) zijn?

[Afgewezen]

Als je stelt dat Gods Geest het hart van de zondaar moet openen voor Zijn Woord, dan is dat nog steeds middellijk. Als we echter leren dat God werkt door bijvoorbeeld een visioen of door een vierschaarbeleving, dan verlaten we het middellijke pad en leren we dat God onmiddellijk werkt.

Wanneer God het hart van de zondaar opent voor Zijn Woord, in dit geval Zijn vrijsprekend woord in het Evangelie, dan is dat middellijk. Dat is geen visioen, maar je zou het wel kunnen vergelijken met een vierschaarbeleving. Volgens mij is dat zelfs wat men de ‘vierschaarbeleving’ of ‘bewuste rechtvaardigmaking’ noemt.

Maakt prof Wisse zich hier niet schuldig aan het leggen van een schema/sjabloon over de Schrift?
De Heere Jezus roept namelijk uit: Wie wil, kome en neme van het water des levens om niet. Wie dorst heeft, die kome.
Ik lees daar niet van een aanvaarden van enig vonnis.

Prof. Wisse maakt zich hier niet schuldig aan het leggen van een sjabloon over de Schrift. Het gaat hier over het sjabloon ván de Schrift. Begint de Bijbel niet met Gen. 1, 2 en 3? Is dat niet het sjabloon dat steeds terugkeert in de Schrift: de mens een zondaar, die door God wordt opgezocht? Als de Heilige Geest het Woord van God wáár maakt voor ons, dan wordt het in de eerste plaats wáár dat we van nature zonder God en zonder Christus zijn, geen hoop hebbende. In dat licht moeten we Joh. 7:37 lezen (Wie dorst heeft, kome, etc.).
De kantt. St.V. zegt bij dorst: “Dat is, uit het gevoel van zijne ellende verlangt daarvan verlost te worden.” Uit welke ellende?

Wordt de uitroep van David zo geen voorwaarde voor de openbaring van Christus?

Ziehier een tweetal bijbelplaatsen.
2 Kron. 7:12-14. Zo Ik de hemel toesluite, dat er geen regen zij, of zo Ik de sprinkhanen gebiede het land te verteren, of zo Ik pest onder Mijn volk zende; en Mijn volk, over dewelken Mijn Naam genoemd wordt, zich verootmoedigen en bidden, en Mijn aangezicht zoeken en zich bekeren van hun boze wegen; zo zal Ik uit den hemel horen en hun zonden vergeven en hun land genezen.
Hos. 5:15 Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken.
Zo werkt God dus.

Zou het ook zó kunnen gaan, dat ik ziende op het kruis, tot de erkentenis kom dat Hij daar hing in mijn plaats? Dat het mijn schuld is dat Hij gekruisigd werd, ja tot zonde gemaakt is, waardoor mij genezing geworden is?
Dat we dat doen, nadat we tot het kruis genaderd (getrokken) zijn?

Is dat de bijbelse bekering?

[Miscanthus]

Beste afgewezen,

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Als je stelt dat Gods Geest het hart van de zondaar moet openen voor Zijn Woord, dan is dat nog steeds middellijk. Als we echter leren dat God werkt door bijvoorbeeld een visioen of door een vierschaarbeleving, dan verlaten we het middellijke pad en leren we dat God onmiddellijk werkt.

Wanneer God het hart van de zondaar opent voor Zijn Woord, in dit geval Zijn vrijsprekend woord in het Evangelie, dan is dat middellijk. Dat is geen visioen, maar je zou het wel kunnen vergelijken met een vierschaarbeleving. Volgens mij is dat zelfs wat men de ‘vierschaarbeleving’ of ‘bewuste rechtvaardigmaking’ noemt.

Is de eerste opening van Gods Woord meteen een vrijsprekend Woord? Je zegt zelf dat dat pas gebeurt nadat het vonnis is geeigend. En welke rol speelt Christus hierin dan volgens jou? Dat mis ik namelijk.

Maakt prof Wisse zich hier niet schuldig aan het leggen van een schema/sjabloon over de Schrift?
De Heere Jezus roept namelijk uit: Wie wil, kome en neme van het water des levens om niet. Wie dorst heeft, die kome.
Ik lees daar niet van een aanvaarden van enig vonnis.

Prof. Wisse maakt zich hier niet schuldig aan het leggen van een sjabloon over de Schrift. Het gaat hier over het sjabloon ván de Schrift. Begint de Bijbel niet met Gen. 1, 2 en 3? Is dat niet het sjabloon dat steeds terugkeert in de Schrift: de mens een zondaar, die door God wordt opgezocht? Als de Heilige Geest het Woord van God wáár maakt voor ons, dan wordt het in de eerste plaats wáár dat we van nature zonder God en zonder Christus zijn, geen hoop hebbende. In dat licht moeten we Joh. 7:37 lezen (Wie dorst heeft, kome, etc.).
De kantt. St.V. zegt bij dorst: “Dat is, uit het gevoel van zijne ellende verlangt daarvan verlost te worden.” Uit welke ellende?

Nu wil je van de Bijbelse geschiedenis ook een bekeringsweg maken? Mijn bekering is niet begonnen in het paradijs hoor.... Die begon bij mij pas toen ik Christus zag in Zijn schoonheid, liefelijkheid en noodzakelijkheid.

Wordt de uitroep van David zo geen voorwaarde voor de openbaring van Christus?

Ziehier een tweetal bijbelplaatsen.
2 Kron. 7:12-14. Zo Ik de hemel toesluite, dat er geen regen zij, of zo Ik de sprinkhanen gebiede het land te verteren, of zo Ik pest onder Mijn volk zende; en Mijn volk, over dewelken Mijn Naam genoemd wordt, zich verootmoedigen en bidden, en Mijn aangezicht zoeken en zich bekeren van hun boze wegen; zo zal Ik uit den hemel horen en hun zonden vergeven en hun land genezen.
Hos. 5:15 Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken.
Zo werkt God dus.

Dus toch om genade smeken. Terwijl je Wisse citeert die zegt dat het zo vlug niet gaat en je dan eerst nog het vonnis moet mijnen.... (?)

Zou het ook zó kunnen gaan, dat ik ziende op het kruis, tot de erkentenis kom dat Hij daar hing in mijn plaats? Dat het mijn schuld is dat Hij gekruisigd werd, ja tot zonde gemaakt is, waardoor mij genezing geworden is?
Dat we dat doen, nadat we tot het kruis genaderd (getrokken) zijn?

Is dat de bijbelse bekering?

Jazeker!
Joh 12:32 En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken.
Mr 15:39 En de hoofdman over honderd, die daarbij tegenover Hem stond, ziende, dat Hij alzo roepende den geest gegeven had, zeide: Waarlijk, deze Mens was Gods Zoon!
1Jo 4:2 Hieraan kent gij den Geest van God: alle geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God;

[ndonselaar]

Volgens mij is dat zelfs wat men de ‘vierschaarbeleving’ of ‘bewuste rechtvaardigmaking’ noemt.


Afgewezen, wordt de mens door het geloof gerechtvaardigd, of door de 'bewuste' rechtvaardigmaking?

[Afgewezen]

Is de eerste opening van Gods Woord meteen een vrijsprekend Woord? Je zegt zelf dat dat pas gebeurt nadat het vonnis is geeigend. En welke rol speelt Christus hierin dan volgens jou? Dat mis ik namelijk.

Zeker niet, maar het ging in dit verband over de openbaring van Christus aan het hart.

Dus toch om genade smeken. Terwijl je Wisse citeert die zegt dat het zo vlug niet gaat en je dan eerst nog het vonnis moet mijnen.... (?)

Wie zó smeekt, heeft het vonnis gemijnd.

Mijn bekering is niet begonnen in het paradijs hoor....

Maar je val heeft daar wél plaatsgevonden. En Christus' komst is daar al voor het eerst aangekondigd.

Jazeker!
Joh 12:32 En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken.
Mr 15:39 En de hoofdman over honderd, die daarbij tegenover Hem stond, ziende, dat Hij alzo roepende den geest gegeven had, zeide: Waarlijk, deze Mens was Gods Zoon!
1Jo 4:2 Hieraan kent gij den Geest van God: alle geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God.

Gaat het hier over zondekennis door zien op Christus aan het kruis?

Afgewezen, wordt de mens door het geloof gerechtvaardigd, of door de 'bewuste' rechtvaardigmaking?

Wat is het verschil?

[Kaw]

Rom 8:
24 Want wij zijn in hope zalig geworden. De hoop nu, die gezien wordt, is geen hoop; want hetgeen iemand ziet, waarom zal hij het ook hopen?
25 Maar indien wij hopen, hetgeen wij niet zien, zo verwachten wij het met lijdzaamheid.

Ik had een lang betoog gemaakt, maar op de verkeerde knop gedrukt... :#
Het kwam er op neer dat er in het NT zeker wel 10 teksten staan die benadrukken dat we gerechtvaardigt worden door het geloof en dus niet door een bijzondere inwendige openbaring. Ook de Cath. legt in zondag 23 op bijzondere wijze bloot dat de rechtvaardigmaking uit het geloof is. Daarnaast heb je dus het betoog van Jezus over Simon.

Natuurlijk hoeven we niet de rest van ons leven te hopen zonder enige bevinding, want het geloof wekt bevinding.

1 Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus;
2 Door Welken wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.
3 En niet alleenlijk [dit], maar wij roemen ook in de verdrukkingen, wetende, dat de verdrukking lijdzaamheid werkt;
4 En de lijdzaamheid bevinding, en de bevinding hoop;
5 En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven.
6 Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven.

Voor mij de mooiste tekst uit de bijbel.

[Afgewezen]

Het kwam er op neer dat er in het NT zeker wel 10 teksten staan die benadrukken dat we gerechtvaardigt worden door het geloof en dus niet door een bijzondere inwendige openbaring.

Heb ik gezegd dat je niet gerechtvaardigd wordt door het geloof?
De vraag in kwestie is: maar wat ís nu dat geloof?

[Kaw]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Het kwam er op neer dat er in het NT zeker wel 10 teksten staan die benadrukken dat we gerechtvaardigt worden door het geloof en dus niet door een bijzondere inwendige openbaring.

Heb ik gezegd dat je niet gerechtvaardigd wordt door het geloof?
De vraag in kwestie is: maar wat ís nu dat geloof?

Vraag 21:

Wat is waar geloof?
Antwoord:

Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.

[Afgewezen]

Ook híérover loopt het geschil niet, Kaw...
Het gaat erover hoe dit in een mensenleven wordt uitgewerkt. En dan kun je natuurlijk weer verwijzen naar de Catechismus, maar, zoals uit deze discussie blijkt: als twee hetzelfde zeggen, bedoelen ze nog niet altijd hetzelfde.



[Aangepast op 25/6/05 door Afgewezen]