KDD schreef: ↑28 okt 2025, 02:00

GG links schreef: ↑25 okt 2025, 21:55

Geeske_1991 schreef: ↑24 okt 2025, 18:42

pierre27 schreef:
Hoewel ik je in een aantal dingen bij kan vallen Geeske kun je de rechtvaardigmaking van eeuwigheid niet in de HC terug vinden. Ik herken het wel vanuit de dogmatiek v Kersten die ik tijdens een studie gelezen heb. Maar je kern is mij helder en daar val ik je in bij.

Dan heb ik het verkeerd geschreven.
Maar je moet zo denken, alles is van eeuwigheid bekend.
De uitverkiezing is van eeuwigheid bekend, en het tijdstip van de rechtvaardigmaking dus ook.
Eer iets van mij begon te leven stond alles in Uw boek geschreven Psalm 139

Is letterlijk te lezen, als geboorte maar ook als wedergeboorte geestelijk.


Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Wat doe jij nog in de kerk Geeske? Als je uitverkoren bent kom je er toch wel. Zonde van je tijd.

Ik vindt dit wel een onbeschofd reactie. Lees de volgende uitleg van Ds. A. Rotterdam:

Vraag. Ja, maar gij stelt geen vaste samenhang tussen het natuurlijk pogen om Christus deelachtig te worden en tussen het verkrijgen van de zaligheid, en zo vordert de mens niet meer, dan dat hij misschien zal zalig worden?
Antwoord.
1. Een natuurlijk mens moet voldaan zijn met een misschien, en het overige afwachten van Gods loutere ontferming. God is een vrijmachtig Heere, Die Zich over de zondaar ontfermt, als het Hem belieft. Menen wij soms vrijheid te hebben, wanneer veel stoute bedelaars aan onze deur bedelen, dezen te geven en genen te weigeren. En zouden wij God geen vrijheid geven om zijn genade uit te delen aan wien Hij wil?, of zal men daarom nalaten naar genade te staan, zoveel men kan? Gans niet! Die dorst heeft die kome, en die wil, neme het water des levens om niet, Openb. 22 : 17.
2. Men bedenke wat iemand doet om tijdelijke verlossing, wanneer er maar enige mogelijkheid schijnt, al is er geen zekerheid van uitkomst. Benhadad had geen zekerheid, dat Achab hem in het leven zou behouden; hij hoort maar, dat de koningen Israëls goedertieren koningen waren en daarop bemoedigt hij zich om gunst bij Achab te verwerven, die hij ook bekomt, 1 Kon. 20 : 31 en 32. De vier melaatsen, door hongersnood geprest, vallen met dit besluit in het leger der Syriërs: indien zij ons laten leven, wij zullen leven, en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven, 2 Kon. 7 : 4. Wat zal dan niet een arm zondaar doen, die weet, dat God Zich wenden wil tot het gebed desgenen die gans ontbloot is. Psalm 102: 18: Men zie het voorbeeld in de verloren zoon, Luc. 15 : 20. Als hij nog van verre van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewegen, en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem.

Er is niets onbeschofts aan. Maar een reeele vraag. U legt het uit als: het is je plicht om de middelen te gebruiken en misschien wil God het verhoren en misschien niet.

Als dit de prediking is/wordt binnen de GG dan heb ik mn langste tijd daar wel gezeten. Gelukkig hoor ik zondag aan zondag een totaal andere prediking als deze fatalistishe en fundamentalistische prediking. Ik ben er wars van.

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 13:01 Ik lees helemaal geen fatalisme in de stuk dat ik gedeeld heeft. Juist het tegenovergestelde. Ik lees wel wat de Schrift leert in Romeinen 9 vers 20: Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? en Mattheus 20 vers 15: Of is het mij niet geoorloofd, te doen met het mijne, wat ik wil? De inleving van deze zaken hoor je niet zo vaak meer. Ik denk dat Ds. F. Bakker in zijn boekje over gebed het mooi verwoord heeft: Tussen het gebed en gebedsverhoring ligt de vrijmacht Gods.

Ik lees Iets heel anders waar ik de nadruk op leg.

Het lijkt een beetje op het rechterpad van de bede weg lopen. Uiterst rechtzinnig maar ondertussen God de schuld geven van je onbekeerlijkheid.

GG links schreef: ↑28 okt 2025, 13:24 Het lijkt een beetje op het rechterpad van de bede weg lopen. Uiterst rechtzinnig maar ondertussen God de schuld geven van je onbekeerlijkheid.

Ja, dat ligt aan het perspectief wat je kiest. Volgens mij geeft KDD bijbelse argumenten voor een legitiem bijbels perspectief. Het zou winst zijn als je kunt beamen dat het ook een geldig perspectief is, ook al zie jij het zelf anders.

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 13:01 Ik lees helemaal geen fatalisme in de stuk dat ik gedeeld heeft. Juist het tegenovergestelde. Ik lees wel wat de Schrift leert in Romeinen 9 vers 20: Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? en Mattheus 20 vers 15: Of is het mij niet geoorloofd, te doen met het mijne, wat ik wil? De inleving van deze zaken hoor je niet zo vaak meer. Ik denk dat Ds. F. Bakker in zijn boekje over gebed het mooi verwoord heeft: Tussen het gebed en gebedsverhoring ligt de vrijmacht Gods.

Mooie bijdrage, wij hebben pas een aantal preken gehad n.a.v. dit boekje over gebedsgestalten. Ten diepste denk ik dat hier de kern zit waar de verschillen over lopen.

Herman schreef: ↑28 okt 2025, 16:44

GG links schreef: ↑28 okt 2025, 13:24 Het lijkt een beetje op het rechterpad van de bede weg lopen. Uiterst rechtzinnig maar ondertussen God de schuld geven van je onbekeerlijkheid.

Ja, dat ligt aan het perspectief wat je kiest. Volgens mij geeft KDD bijbelse argumenten voor een legitiem bijbels perspectief. Het zou winst zijn als je kunt beamen dat het ook een geldig perspectief is, ook al zie jij het zelf anders.

Omdat ik het idd anders zie kan ik ook niet beamen dat ik het een geldig perspectief vind. Ik vind het zelfs onbijbels.

Het is mijns inziens ook onbijbels, als je het zo in dit verband los gebruikt.

Wat betreft ds. Rotterdam: die was wel zeker gereformeerd en het is dus ook maar de vraag of de citaten niet een beetje uit hun verband gehaald zijn. Maar los daarvan had hij ze beter niet zo kunnen schrijven, vind ik zelf. Daar kun je dus anders over denken.

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 02:00

GG links schreef: ↑25 okt 2025, 21:55

Geeske_1991 schreef: ↑24 okt 2025, 18:42

pierre27 schreef:
Hoewel ik je in een aantal dingen bij kan vallen Geeske kun je de rechtvaardigmaking van eeuwigheid niet in de HC terug vinden. Ik herken het wel vanuit de dogmatiek v Kersten die ik tijdens een studie gelezen heb. Maar je kern is mij helder en daar val ik je in bij.

Dan heb ik het verkeerd geschreven.
Maar je moet zo denken, alles is van eeuwigheid bekend.
De uitverkiezing is van eeuwigheid bekend, en het tijdstip van de rechtvaardigmaking dus ook.
Eer iets van mij begon te leven stond alles in Uw boek geschreven Psalm 139

Is letterlijk te lezen, als geboorte maar ook als wedergeboorte geestelijk.


Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Wat doe jij nog in de kerk Geeske? Als je uitverkoren bent kom je er toch wel. Zonde van je tijd.

Ik vindt dit wel een onbeschofd reactie. Lees de volgende uitleg van Ds. A. Rotterdam:

Vraag. Ja, maar gij stelt geen vaste samenhang tussen het natuurlijk pogen om Christus deelachtig te worden en tussen het verkrijgen van de zaligheid, en zo vordert de mens niet meer, dan dat hij misschien zal zalig worden?
Antwoord.
1. Een natuurlijk mens moet voldaan zijn met een misschien, en het overige afwachten van Gods loutere ontferming. God is een vrijmachtig Heere, Die Zich over de zondaar ontfermt, als het Hem belieft. Menen wij soms vrijheid te hebben, wanneer veel stoute bedelaars aan onze deur bedelen, dezen te geven en genen te weigeren. En zouden wij God geen vrijheid geven om zijn genade uit te delen aan wien Hij wil?, of zal men daarom nalaten naar genade te staan, zoveel men kan? Gans niet! Die dorst heeft die kome, en die wil, neme het water des levens om niet, Openb. 22 : 17.
2. Men bedenke wat iemand doet om tijdelijke verlossing, wanneer er maar enige mogelijkheid schijnt, al is er geen zekerheid van uitkomst. Benhadad had geen zekerheid, dat Achab hem in het leven zou behouden; hij hoort maar, dat de koningen Israëls goedertieren koningen waren en daarop bemoedigt hij zich om gunst bij Achab te verwerven, die hij ook bekomt, 1 Kon. 20 : 31 en 32. De vier melaatsen, door hongersnood geprest, vallen met dit besluit in het leger der Syriërs: indien zij ons laten leven, wij zullen leven, en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven, 2 Kon. 7 : 4. Wat zal dan niet een arm zondaar doen, die weet, dat God Zich wenden wil tot het gebed desgenen die gans ontbloot is. Psalm 102: 18: Men zie het voorbeeld in de verloren zoon, Luc. 15 : 20. Als hij nog van verre van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewegen, en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem.

Mooi en treffend stuk deze predikant. Waar heeft hij dit geschreven, althans waar kan ik dit vinden?

pierre27 schreef: ↑28 okt 2025, 23:42

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 02:00

GG links schreef: ↑25 okt 2025, 21:55

Geeske_1991 schreef: ↑24 okt 2025, 18:42 Dan heb ik het verkeerd geschreven.
Maar je moet zo denken, alles is van eeuwigheid bekend.
De uitverkiezing is van eeuwigheid bekend, en het tijdstip van de rechtvaardigmaking dus ook.
Eer iets van mij begon te leven stond alles in Uw boek geschreven Psalm 139

Is letterlijk te lezen, als geboorte maar ook als wedergeboorte geestelijk.


Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Wat doe jij nog in de kerk Geeske? Als je uitverkoren bent kom je er toch wel. Zonde van je tijd.

Ik vindt dit wel een onbeschofd reactie. Lees de volgende uitleg van Ds. A. Rotterdam:

Vraag. Ja, maar gij stelt geen vaste samenhang tussen het natuurlijk pogen om Christus deelachtig te worden en tussen het verkrijgen van de zaligheid, en zo vordert de mens niet meer, dan dat hij misschien zal zalig worden?
Antwoord.
1. Een natuurlijk mens moet voldaan zijn met een misschien, en het overige afwachten van Gods loutere ontferming. God is een vrijmachtig Heere, Die Zich over de zondaar ontfermt, als het Hem belieft. Menen wij soms vrijheid te hebben, wanneer veel stoute bedelaars aan onze deur bedelen, dezen te geven en genen te weigeren. En zouden wij God geen vrijheid geven om zijn genade uit te delen aan wien Hij wil?, of zal men daarom nalaten naar genade te staan, zoveel men kan? Gans niet! Die dorst heeft die kome, en die wil, neme het water des levens om niet, Openb. 22 : 17.
2. Men bedenke wat iemand doet om tijdelijke verlossing, wanneer er maar enige mogelijkheid schijnt, al is er geen zekerheid van uitkomst. Benhadad had geen zekerheid, dat Achab hem in het leven zou behouden; hij hoort maar, dat de koningen Israëls goedertieren koningen waren en daarop bemoedigt hij zich om gunst bij Achab te verwerven, die hij ook bekomt, 1 Kon. 20 : 31 en 32. De vier melaatsen, door hongersnood geprest, vallen met dit besluit in het leger der Syriërs: indien zij ons laten leven, wij zullen leven, en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven, 2 Kon. 7 : 4. Wat zal dan niet een arm zondaar doen, die weet, dat God Zich wenden wil tot het gebed desgenen die gans ontbloot is. Psalm 102: 18: Men zie het voorbeeld in de verloren zoon, Luc. 15 : 20. Als hij nog van verre van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewegen, en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem.

Mooi en treffend stuk deze predikant. Waar heeft hij dit geschreven, althans waar kan ik dit vinden?

Bron: Zion's roem en sterkte; verklaring van 37 artikelen van Nederlandse Geloofsbelijdenis (in uitleg van artikel 14)

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 23:47

pierre27 schreef: ↑28 okt 2025, 23:42

KDD schreef: ↑28 okt 2025, 02:00

GG links schreef: ↑25 okt 2025, 21:55
Wat doe jij nog in de kerk Geeske? Als je uitverkoren bent kom je er toch wel. Zonde van je tijd.

Ik vindt dit wel een onbeschofd reactie. Lees de volgende uitleg van Ds. A. Rotterdam:

Vraag. Ja, maar gij stelt geen vaste samenhang tussen het natuurlijk pogen om Christus deelachtig te worden en tussen het verkrijgen van de zaligheid, en zo vordert de mens niet meer, dan dat hij misschien zal zalig worden?
Antwoord.
1. Een natuurlijk mens moet voldaan zijn met een misschien, en het overige afwachten van Gods loutere ontferming. God is een vrijmachtig Heere, Die Zich over de zondaar ontfermt, als het Hem belieft. Menen wij soms vrijheid te hebben, wanneer veel stoute bedelaars aan onze deur bedelen, dezen te geven en genen te weigeren. En zouden wij God geen vrijheid geven om zijn genade uit te delen aan wien Hij wil?, of zal men daarom nalaten naar genade te staan, zoveel men kan? Gans niet! Die dorst heeft die kome, en die wil, neme het water des levens om niet, Openb. 22 : 17.
2. Men bedenke wat iemand doet om tijdelijke verlossing, wanneer er maar enige mogelijkheid schijnt, al is er geen zekerheid van uitkomst. Benhadad had geen zekerheid, dat Achab hem in het leven zou behouden; hij hoort maar, dat de koningen Israëls goedertieren koningen waren en daarop bemoedigt hij zich om gunst bij Achab te verwerven, die hij ook bekomt, 1 Kon. 20 : 31 en 32. De vier melaatsen, door hongersnood geprest, vallen met dit besluit in het leger der Syriërs: indien zij ons laten leven, wij zullen leven, en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven, 2 Kon. 7 : 4. Wat zal dan niet een arm zondaar doen, die weet, dat God Zich wenden wil tot het gebed desgenen die gans ontbloot is. Psalm 102: 18: Men zie het voorbeeld in de verloren zoon, Luc. 15 : 20. Als hij nog van verre van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewegen, en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem.

Mooi en treffend stuk deze predikant. Waar heeft hij dit geschreven, althans waar kan ik dit vinden?

Bron: Zion's roem en sterkte; verklaring van 37 artikelen van Nederlandse Geloofsbelijdenis (in uitleg van artikel 14)

Heldere taal, dank!

GG links schreef: ↑28 okt 2025, 19:24 Omdat ik het idd anders zie kan ik ook niet beamen dat ik het een geldig perspectief vind. Ik vind het zelfs onbijbels.

Met dat laatste oordeel ga je over de schreef. Want dan zal je de bijbelse voorbeelden van ds. Rotterdam moeten gaan ontkrachten, en dat gaat nu eenmaal niet. In ieder geval worden ze niet ontkracht door een statement.

Het is ook nog eens volkomen logisch dat er tijd zitten tussen het krijgen van een belofte en van de beloofde zaak. In die tussentijd moet je dus wachten. Ik heb altijd begrepen was dat dit een oefening is in het ware geloof en niet een oefening is in 'ongelovig zijn'. Dat kan ook niet, want je wordt opgeroepen de vervulling van de belofte in Gods barmhartige handen te laten. Ik vind dat ook een heel sterke en noodzakelijke oefening, want ondanks dat ik weet en vertrouw dat God mij de eeuwige zaligheid geeft (zondag 7), ben ik nog niet in die eeuwige zaligheid aangekomen. Ik zou elke dag wel meer geloof willen om daar standvastig bij te leven, maar er zit nu eenmaal een flinke tijd tussen het ontvangen van de belofte (nu) en de verre toekomst (straks).

de context zoals gedeeld waarin dit staat is toch duidelijk?

Bertiel schreef: ↑Gisteren, 09:26 de context zoals gedeeld waarin dit staat is toch duidelijk?

Nee, volgens mij wordt er een geloofsbegrip afgedwongen door de opponenten van ds. Rotterdam, waarvan ik me afvraag of dat wel het geloof is waar we allemaal achter staan.
Ergo: het is gewoon onmogelijk om een heldere gereformeerde predikant (zie bijdragen van GJdeBruijn) van fatalisme te beschuldigen. Als dat dan toch gebeurd en daar blijvend aan vastgehouden wordt, dan wringt er ergens een schoen. En daar ben ik graag over in gesprek.

Herman schreef: ↑Gisteren, 10:00

Bertiel schreef: ↑Gisteren, 09:26 de context zoals gedeeld waarin dit staat is toch duidelijk?

Nee, volgens mij wordt er een geloofsbegrip afgedwongen door de opponenten van ds. Rotterdam, waarvan ik me afvraag of dat wel het geloof is waar we allemaal achter staan.
Ergo: het is gewoon onmogelijk om een heldere gereformeerde predikant (zie bijdragen van GJdeBruijn) van fatalisme te beschuldigen. Als dat dan toch gebeurd en daar blijvend aan vastgehouden wordt, dan wringt er ergens een schoen. En daar ben ik graag over in gesprek.

ik bedoelde ook, dat gezien de context Arnoldus Rotterdam, niet fatalitisch is

Ik heb er toch wel een vraag bij. Hij schrijft dat God vrij is om te geven aan wie Hij wil, zoals wij een bedelaar aan de deur kunnen laten staan. Maar ook dat wij moeten staan naar genade met de tekst uit Openbaring dat wie wil die neme het water des levens om niet. Dat botst bij mij ergens. Dus je wil wel maar God wil het jou niet geven. Tenminste zo lees ik dit gedeelte. En dat is naar mijn idee ook in strijd met teksten dat God wil dat alle mensen zalig worden bijvoorbeeld.