Gezag en gehoorzaamheid

[Tiberius]

Ik kan daar heel slecht mee uit de voeten en vroeg mij af of dit niet cultuur en tijd gebonden is. ( volgens @wim anker is het daarom raadzaam om het boek van ds Huijgen te lezen). Het is net zoals @ mara al aangaf. In mijn werk neem ik allerlei (ethische) beslissingen en dan zou ik zodra ik een voet over de drempel zet ineens anders moeten handelen? Dat kan niet zomaar.

Dat kan je anders zien.
Gezag is altijd dienend van aard. Wanneer jij als vrouw meer kennis hebt van een bepaald onderwerp dan je man, dan zal hij jouw kennis gebruiken om een beslissing te nemen.

[merel]

Als mijn man daar anders over zou denken en hierdoor een conflict zou ontstaan zou ik hem moeten volgen. Hij is immers het hoofd.

Dat een man en vrouw elkaar dienen vind ik volkomen normaal. Dat je daarom je eigen ego en visie soms naar achteren schuift ook. Dat behoort mijns inziens in een goed en christelijk huwelijk waar het niet om je eigen plezier en 'ikke' draait. Dat bij grote conflicten uiteindelijk de man gevolgd moet worden, gaat er bij mij niet in.

[Ukkie]

merel schreef:
Nee dat klopt. Ik worstel sowieso met de eerste hoofdstukken van Genesis.

Niet alleen genesis 3 spreekt hierover maar ook efeze 5 vers 22 zegt:
Vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig, zoals aan de Heere,
Hoe zie je dit dan merel?

Ik kan daar heel slecht mee uit de voeten en vroeg mij af of dit niet cultuur en tijd gebonden is. ( volgens @wim anker is het daarom raadzaam om het boek van ds Huijgen te lezen). Het is net zoals @ mara al aangaf. In mijn werk neem ik allerlei (ethische) beslissingen en dan zou ik zodra ik een voet over de drempel zet ineens anders moeten handelen? Dat kan niet zomaar.

Is dat echt zo? Mijn vrouw heeft ook een hogere opleiding als ik, maar kiest in bepaalde dingen hier bewust voor om de Heere te gehoorzamen in wat Hij zegt in deze teksten.

God geeft de man ook een grote opdracht. Niet alleen in tijden dat het goed gaat maar ook als het
niet zo gaat als je graag zou willen in de relatie.

In vers 25, 28 en 33 lezen we:

Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven,

Zo moeten de mannen hun eigen vrouwen liefhebben als hun eigen lichamen. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.

Kortom, ook u moet, ieder in het bijzonder, uw eigen vrouw net zo liefhebben als uzelf; en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man.

[Christen]

Wij staan er thuis eigenlijk nooit bij stil. Ik ben de hulpe tegenover. Je vult elkaar aan. Ik ben bijdehand en extravert. Mijn man is rustig en introvert. Ik weet gewoon dat onze mix, het beste handelen is. Te snel is dom, en te langzaam dan gebeurt er te weinig.

Wij maken weleens grapjes en tegen mijn man is weleens serieus gezegd.. mag dat van jou ofzo... maar die snapt wel hoe hij met zijn vrouw om moet gaan en dus zijn eigen gang gaat als men wat vindt. Ons huwelijk danken wij aan God... het is geen eigen knappigheid.

Persoonlijk heb ik van het beletten van Heilig Avondmaal in mijn oude kerk gezien. Ik vond het verschrikkelijk dat je in een christelijke kerk belet wordt de naam en liefde van de Heere Jezus te belijden. Ik heb tegen mijn man gezegd, als je vindt dat ik niet mag, gaat deze verkering uit. Dan ben ik liever alleen en PKN of in die hoek.

Als je al wat levenservaring hebt en dan later trouwen gaat, heb je veel meer te maken met ontwikkelde visies enzo. Dat lijkt me weer anders dan als je jong trouwt.

En er staat wel meer in de Bijbel waarvan ik denk.. reformatorisch is niet altijd Bijbels.

[eilander]

Als mijn man daar anders over zou denken en hierdoor een conflict zou ontstaan zou ik hem moeten volgen. Hij is immers het hoofd.

Dat een man en vrouw elkaar dienen vind ik volkomen normaal. Dat je daarom je eigen ego en visie soms naar achteren schuift ook. Dat behoort mijns inziens in een goed en christelijk huwelijk waar het niet om je eigen plezier en 'ikke' draait. Dat bij grote conflicten uiteindelijk de man gevolgd moet worden, gaat er bij mij niet in.

Je hebt eerlijk toegegeven dat je Genesis 3 op dit punt moeilijk vindt. Dan draait een gesprek hierover altijd uit op: wat vind ik, wat voel ik? En dan vind ik - en dan vindt mijn vrouw - ook iets anders dan wat er in de Bijbel wordt gezegd. Maar juist dat past een christen niet: hij heeft zich neer te leggen bij het Woord. En dat is een weg waarin zegen verwacht mag worden.

[Mara]

Ik probeer het nog een keer: man en vrouw moeten samen over één ding beslissen, maar zijn het, ook na diepgaand overleg, radicaal en principieel met elkaar oneens. Maar, er moet een beslissing komen. Wie draagt dan uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid voor de beslissing?

En dan betreft het geen basale zaken he, zoals de aankoop van een auto of een huis?
Er zijn nog dingen waar over gesteggeld kan worden die ook wel met het geweten te maken hebben. Zoals, melden wij ons kind aan op het reformatorisch of het prot. chr. onderwijs? Dat kan ook strijd geven soms, tussen ouders.

Een casus: man en vrouw zijn lid van een gemeente, vrouw kan vanwege zwaarwegende redenen niet meer blijven. Man ziet dat niet zo en wil op zijn plaats blijven.
Vrouw vertrekt naar een andere gemeente. Mag dat?
Andersom, man wil naar andere gemeente, vrouw niet, moet zij hem volgen ook al weet ze dat haar ziel schade gaat lijden?

Zo moeten de mannen hun eigen vrouwen liefhebben als hun eigen lichamen. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.[
Dus kun je toch niet over het geweten van die ander - en ook jezelf dan zoals jij het hier zegt - negeren en heenwalsen?

Dat bij grote conflicten uiteindelijk de man gevolgd moet worden, gaat er bij mij niet in.

Als de man een totaal onbijbelse kant op wil, kan dat er bij mij ook niet in.

Mijn vader was een principieel niet-zondagsrijder. Mijn moeder was daar ruimer in, toch liep ze trouw altijd met mijn vader mee en ging niet op de fiets. Maar ik heb nooit gehoord dat mijn vader dit mijn moeder oplegde.
Toen mijn vader overleden was en zij inmiddels ouder was geworden en problemen kreeg met lopen, reed ik haar naar de kerk.

Er wordt echt nog langs elkaar heengepraat door sommigen. In een normaal huwelijk zal er een gezagsverdeling zijn w.b. de huishoudelijke en dagelijkse zaken en problemen. Daar gaat het dus niet om!

[eilander]

Ik probeer het nog een keer: man en vrouw moeten samen over één ding beslissen, maar zijn het, ook na diepgaand overleg, radicaal en principieel met elkaar oneens. Maar, er moet een beslissing komen. Wie draagt dan uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid voor de beslissing?

En dan betreft het geen basale zaken he, zoals de aankoop van een auto of een huis?
Er zijn nog dingen waar over gesteggeld kan worden die ook wel met het geweten te maken hebben. Zoals, melden wij ons kind aan op het reformatorisch of het prot. chr. onderwijs? Dat kan ook strijd geven soms, tussen ouders.

Zoiets inderdaad. Maar dan nu het antwoord op de vraag van Mannetje? Ik lees het niet.

[Tiberius]

Ik probeer het nog een keer: man en vrouw moeten samen over één ding beslissen, maar zijn het, ook na diepgaand overleg, radicaal en principieel met elkaar oneens. Maar, er moet een beslissing komen. Wie draagt dan uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid voor de beslissing?

En dan betreft het geen basale zaken he, zoals de aankoop van een auto of een huis?
Er zijn nog dingen waar over gesteggeld kan worden die ook wel met het geweten te maken hebben. Zoals, melden wij ons kind aan op het reformatorisch of het prot. chr. onderwijs? Dat kan ook strijd geven soms, tussen ouders.

Zoiets inderdaad. Maar dan nu het antwoord op de vraag van Mannetje? Ik lees het niet.

Ik kan me zo'n situatie ook niet goed voorstellen, dus het is moeilijk om daar op te antwoorden.
Inderdaad, sommige beslissingen moet je wat diepgaander inleiden dan andere, maar op enig moment moet je er samen toch wel uitkomen, denk ik.
Dat een vrouw zich helemaal niet thuis voelt in een gemeente en de man juist wel, lijkt me al een vreemde situatie. Hoe afgestemd ben je dan op elkaar?
Zondagsrijden is een middelmatige zaak, als één van de echtgenoten het daar niet mee eens is, zou ik aanraden om het niet te doen.

[Ukkie]

Ik probeer het nog een keer: man en vrouw moeten samen over één ding beslissen, maar zijn het, ook na diepgaand overleg, radicaal en principieel met elkaar oneens. Maar, er moet een beslissing komen. Wie draagt dan uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid voor de beslissing?

En dan betreft het geen basale zaken he, zoals de aankoop van een auto of een huis?
Er zijn nog dingen waar over gesteggeld kan worden die ook wel met het geweten te maken hebben. Zoals, melden wij ons kind aan op het reformatorisch of het prot. chr. onderwijs? Dat kan ook strijd geven soms, tussen ouders.

Een casus: man en vrouw zijn lid van een gemeente, vrouw kan vanwege zwaarwegende redenen niet meer blijven. Man ziet dat niet zo en wil op zijn plaats blijven.
Vrouw vertrekt naar een andere gemeente. Mag dat?
Andersom, man wil naar andere gemeente, vrouw niet, moet zij hem volgen ook al weet ze dat haar ziel schade gaat lijden?

Zo moeten de mannen hun eigen vrouwen liefhebben als hun eigen lichamen. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.[
Dus kun je toch niet over het geweten van die ander - en ook jezelf dan zoals jij het hier zegt - negeren en heenwalsen?

Dat bij grote conflicten uiteindelijk de man gevolgd moet worden, gaat er bij mij niet in.

Als de man een totaal onbijbelse kant op wil, kan dat er bij mij ook niet in.

Mijn vader was een principieel niet-zondagsrijder. Mijn moeder was daar ruimer in, toch liep ze trouw altijd met mijn vader mee en ging niet op de fiets. Maar ik heb nooit gehoord dat mijn vader dit mijn moeder oplegde.
Toen mijn vader overleden was en zij inmiddels ouder was geworden en problemen kreeg met lopen, reed ik haar naar de kerk.

Er wordt echt nog langs elkaar heengepraat door sommigen. In een normaal huwelijk zal er een gezagsverdeling zijn w.b. de huishoudelijke en dagelijkse zaken en problemen. Daar gaat het dus niet om!

@mara ik heb gezegd dat Gods wil bovenaan staat! Hoe jouw moeder hier jouw vader volgde is juist een goed voorbeeld van onderdanige volgzaamheid en erkenning van gezag van jouw vader. Niet over iemands geweten heenwalsen! Daarom postte ik ook de teksten die gaan over Gods opdracht aan de man.

[merel]

En andersom geldt dat niet? Stel dat het de vrouw was die dit standpunt had. Zij kon ' verplicht' worden om anders te handelen, omdat haar man het hoofd is?

[Mannetje]

Ik probeer het nog een keer: man en vrouw moeten samen over één ding beslissen, maar zijn het, ook na diepgaand overleg, radicaal en principieel met elkaar oneens. Maar, er moet een beslissing komen. Wie draagt dan uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid voor de beslissing?

En dan betreft het geen basale zaken he, zoals de aankoop van een auto of een huis?
Er zijn nog dingen waar over gesteggeld kan worden die ook wel met het geweten te maken hebben. Zoals, melden wij ons kind aan op het reformatorisch of het prot. chr. onderwijs? Dat kan ook strijd geven soms, tussen ouders.

Een casus: man en vrouw zijn lid van een gemeente, vrouw kan vanwege zwaarwegende redenen niet meer blijven. Man ziet dat niet zo en wil op zijn plaats blijven.
Vrouw vertrekt naar een andere gemeente. Mag dat?
Andersom, man wil naar andere gemeente, vrouw niet, moet zij hem volgen ook al weet ze dat haar ziel schade gaat lijden?

Volgens mij gaf ik juist aan niet aan casuïstiek te willen doen. Maar ik wil graag antwoord op de principiële vraag erachter. Wie draagt de hoofd- of eindverantwoordelijkheid in het gezin?
En volgens mij kun je op Bijbelse gronden, Genesis 3 en Efeze 5 zijn al genoemd, niet anders antwoorden: de man is hoofdverantwoordelijk.
En als dat zo is, dan zal in een dergelijk geval dus de man moeten kiezen wat er uiteindelijk gebeurd.

Vervolgens is dat voor de man geen kwestie van "ik vind, dus", maar die zal de afweging moeten maken: doe ik mij eigen principe, of het principe van mijn vrouw geweld aan?

Tegelijkertijd tekenen dergelijke dilemma's wel de gebrokenheid van ons bestaan.

Maar goed, voor nu de vraag naar: wie draagt, Bijbels gezien, de hoofd- of eindverantwoordelijkheid voor het gezin? Dan maak ik helemaal los van eventuele vraagstukken waarin dit een doorslaggevend argument moet zijn.

[merel]

In de bijbel staat dat de man het hoofd is van het gezin. Alleen vraag ik mij af of je dit zo zwart/wit kan stellen als dat het er staat. In de huidige maatschappij hebben vrouwen nu eenmaal een totaal andere rol dan pakweg duizenden jaren geleden. En dan niet alleen de werkende, vrijgevochten vrouw, ook de refo vrouw. Daarnaast leidt niet elke man op liefdevolle en verstandige wijze het gezin. De kans 'jij doet wat ik zeg, want ik ben het hoofd' is zeker aanwezig. Ik vind daarom de zinsnede 'de man is het hoofd en neemt de beslissingen' een hele gevaarlijke.

Ter nuance; in ons huwelijk werkt het zeker niet zo dat ik mijn zin doordruk. Mijn man is vaak veel verstandiger dan ik ben, dus in dat kader geen zorgen. Alleen zal ik niet altijd en overal in bepaalde standpunten meegaan.

[Ukkie]

En andersom geldt dat niet? Stel dat het de vrouw was die dit standpunt had. Zij kon ' verplicht' worden om anders te handelen, omdat haar man het hoofd is?

Naar het gezag van de man gerekend wel, maar niet als de man zijn door God gegeven gezag misbruikt en over het geweten van zijn vrouw heenwalst en zonder liefde handelt.

[Mara]

Volgens mij gaf ik juist aan niet aan casuïstiek te willen doen. Maar ik wil graag antwoord op de principiële vraag erachter. Wie draagt de hoofd- of eindverantwoordelijkheid in het gezin?
En volgens mij kun je op Bijbelse gronden, Genesis 3 en Efeze 5 zijn al genoemd, niet anders antwoorden: de man is hoofdverantwoordelijk.
En als dat zo is, dan zal in een dergelijk geval dus de man moeten kiezen wat er uiteindelijk gebeurd.

Ja, in de normale omstandigheden. Maar verantwoordelijkheid moet je dan ook nemen he, als man.
En de vrouw moet die niet onnodig volledig naar zich toetrekken, m.a.w. een zeer dominante rol spelen.

Bij eilander en jou speelt dit kennelijk niet en ook niet in een direkte omgeving.
Dan sta je er anders in denk ik.
Laat ik het zo zeggen, toen ik kind was zag ik mijn vader echt als hoofd van het gezin, hij was priester.
Nu jaren later heb ik het helaas te vaak anders gezien, zodat er scheefgroei optrad.
En ben vuurbang geworden van argumenten als: je moet dienen, je moet volgen, je moet gezag erkennen, in de algemene zin van het woord!
Dus als dit van goedbedoelende ambtsdrager af komt.

[eilander]

Misbruik van een bepaald principe (hoe erg en verwerpelijk ook!) mag nooit bepalend zijn voor hoe we tegen het principe aankijken, zeker niet in het geval van een Bijbels principe.