Tijdens de staking van vorig jaar heb ik me wat meer verdiept in deze beroepsgroep en beroepsmatig gesprekken met hen gevoerd. Door 'verpleegsters' te zeggen wordt er bewust of onbewust geframed. Het frame wat we oproepen is dat van een lieve, zorgzame, haast moederlijke zuster bij het bed zit/staat. Dat beeld klopte vele jaren geleden precies. Na een hartinfarct kreeg men zes weken platte bedrust, één bezoeker per dag (niet wisselen!), werd er gefluisterd op de zaal en in die zes weken kreeg je een band met de verpleegster. Artsenvisite deed de verpleegster niet zelf, dat deed de hoofdzuster van de afdeling. Onberispelijkheid, rust, reinheid en regelmaat was wat de klok sloeg. En ja, veelal waren het vrouwen.Pioenroosje schreef:@Anselmus: serieuze vraag: waarom is het gebruik van het woord verpleegster een teken van disrespect? Is dat omdat je er dan vanuit gaat dat het een vrouw betreft? Of is er een andere reden?
De titel verpleegster was er van 1850-1966. Het vak is intussen veranderd en de naam ook. Dus al bijna 55 jaar is er een andere titel. In Nederland zijn een aantal beroepstitels beschermd, verpleegkundige is er daar één van en velen dragen die naam met passie en trots voor hun vak. Verpleegkundigen die eerst 5 jaar havo hebben gedaan en toen nog minimaal 4 jaar hbo-v hebben gevolgd, zijn in Nederland hoger opgeleid (de mbo-v staat internationaal trouwens ook hoog aangeschreven). Wat is het verschil met verpleegster? Door de hoge turnover in ziekenhuizen liggen mensen met een hartinfarct geen zes weken in het ziekenhuis meer, maar moeten ze op dag drie traplopen en daarna z.s.m. naar huis. De mensen zijn zieker en dus is de zorgzwaarte toegenomen (ook al staan daar tegenover middelen die ingezet kunnen worden zoals een tillift, maar dat vraagt weer meer kennis van technologie). De druk om plaats te maken voor de volgende zorgvrager is hoog. Ook hebben mensen steeds meer ziekten tegelijk omdat met medicatie redelijk te leven is met diabetes, vaatlijden, longziekten en diverse vormen van kanker en heb je veel meer problemen bij één patiënt (multi-comorbiditeit). Onderhandelen over verbandmateriaal, zorgkosten, beddenbezetting, verpleeghuisplekken hoort tegenwoordig allemaal tot de professie van verpleegkundige. Indiceren welke zorg mag, alle problemen oplossen binnen zelfsturende teams (dus ook personeelstekort en budgetproblemen, huisvesting en roosters), het aanleveren van kwaliteitslijsten, scorelijsten, etc., en het doen van onderzoek horen allemaal bij het takenpakket van verpleegkundigen. Dat is echt anders dan 50 jaar geleden (zonder af te doen aan de verpleegsters van toen).
Ten tweede werken er veel meer mannen dan vroeger in de zorg. Zij storen zich aan de collectieve aanduiding verpleegster en soms ook aan de zusterpost. Dat patiënten 'zuster' en 'broeder' noemen is logisch, maar verpleegster zoals dat in de media en door veel mensen gebruikt wordt, is mijns inziens een frame dat de huidige generatie verpleegkundigen geen recht doet. En verder: bij de alarmcentrale van 112, bij de bloedbank, bij de recovery (uitslaapkamer), op de operatiekamer, op de ambulance, bij de huisarts werken allemaal verpleegkundigen waarbij de titel verpleegster geen recht doet aan hun (wat meer technische) vak.
Een groot deel van de opleiding bestaat uit het doen van onderzoek. Internationaal is het een NQLF (EQLF) niveau 6 gewaardeerde opleiding (hbo-v). Vergelijk hun salaris eens met een hbo-ICT'er of een ander beroep en je ziet dat de salariëring behoorlijk scheef gaat, al is dat de laatste jaren wat bijgetrokken. Ik zeg niet dat ze niet voldoende verdienen, ik zeg wel dat het in vergelijking met andere (hbo)beroepen niet in verhouding staat (zie bijv. dit artikel (en het uurloon wat erin genoemd wordt) van afgelopen zaterdag in het ND: https://www.nd.nl/nieuws/nederland/9875 ... dan-rsquo-). Wanneer een ICT'er een foutje maakt, is het bijna altijd mogelijk om die fout te fixen. Schade: hooguit wat uitloop van het project en meer kosten. Als een verpleegkundige twee medicatiemiddelen omwisselt kan ze twee overleden patiënten hebben. Altijd alert zijn vraagt soms best veel als het de 4e nachtdienst is en de verpleegkundige overdag slecht kon slapen door de hitte (of iets anders). Verpleegkundigen hebben bewezen vaker fysieke klachten en aantoonbaar vaker borstkanker door de nachtdiensten die ze draaien. Alles bij elkaar best een pittig beroep.
Kortom: sinds ik me ben gaan verdiepen in deze beroepsgroep heb ik veel respect voor ze gekregen. Laten we een beetje moeite voor ze doen. Een hoogleraar psychologie noemen we ook geen juf of leerkracht toch? Laten we niet alleen applaudisseren, maar de titel gebruiken waar velen van hen trots op zijn. Misschien verdwijnt het frame dan van lieve, moederlijke meisjes, naar kundige vakmensen.
De verpleegkundigen in het genoemde artikel van zaterdag (link) verwoorden misschien nog wel beter dat ze gebrek aan waardering ervaren, juist omdat ze niet voor vol aangezien worden.
