DDD schreef:Ik vraag mij echt af of ernst daarvoor het juiste is. Althans, als ik goed begrijp wat jij daarmee bedoelt. Het valt mij al heel lang op in welke context je dat woord gebruikt. Ik vrees dat de ernst waarop jij doelt geen enkele waarde heeft voor de eeuwigheid, maar mensen alleen maar harder en kouder maakt.
De ernst van het leven zien wij pas echt in het licht van de liefde van Christus. Het is niet zo dat een dominee er naar moet streven zijn luisteraars zo bedrukt mogelijk uit de kerk te laten gaan. Dat is wel wat de duivel wil. Wanhoop en ellende of oppervlakkigheid zijn dan om het even. Maar de grote predikers en de oudvaders preekten zo niet, zelfs ds. Paauwe niet (die wel een groot prediker maar geen oudvader was, voor het geval iemand mij daar anders op zou wijzen).
Nee een dominee moet natuurlijk niet streven naar een zo bedrukt mogelijke gemeente. Of een wanhopige gemeente. Maar ik denk dat DIA dat zo niet bedoeld.
Ik denk dat DIA het meer bedoeld dat je met jezelf in diepe ernst moet handelen t.o.v. de eeuwigheid. Dat we meer moeten leven met de dood dichtbij. Om dan vanuit het besef vergankelijk te zijn de Heere te zoeken en na te vragen. Om te smeken of de Heere je ziel genadig wil zijn.
Ik denk niet dat zo'n smekende houding, al zou het maar uitwendig zijn, verkeerd is. Ik denk wel dat wij als mensen elkaar op het vergankelijke moeten wijzen. Niet om dan verwonderd te staan over onze nietigheid maar om onze medemensen vanuit onze nietigheid te wijzen op de mogelijkheid van het bloed van de Heere Jezus.
