Gelezen, gedacht, gehoord...

[Herman]

Bevinding kan ook enorm in de weg zitten. Het gaat dan vooral over de mens. Het gevaar is ook dat het Evangelie dan vermengt wordt met de Wet: een wettisch Evangelie. Geen Evangelie voor dode zondaren maar een Evangelie voor mensen met allerlei gevoelens en ervaringen. Een mens moet dan opeens weer van alles: eerst dit, dan dat om zo steeds een stapje dichterbij Christus te komen en uiteindelijk zalig te kunnen worden.
Dit is een prediking die geen kracht doet.

"Maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest en die voor Mijn woord beeft".
"Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven."

De Heere geeft weleens een gepast woord op een gepaste tijd. Wanneer je door omstandigheden verkeerd als een verslagene of als een doodvermoeide ziel en God geeft door deze woorden nieuw zicht op Hem alleen, dan wil ik allerlei bevindingen niet als stapjes op het dichterbij komen tot de zaligheid zien. Bevinding spreekt dan van Gods oneindige trouw in Christus.
Ik maak daarom ernstig bezwaar tegen je conclusie 'Dit is een prediking die geen kracht doet'. Ik reageer daarmee vooral ook op de onderstreepte zin. Ik kan namelijk goed begrijpen dat je tegen een voorwaardelijke prediking bent (zo kan het ook functioneren) want op dat standpunt sta ik ook. Maar daarmee kunnen we de bevinding niet wegschrijven.

[-DIA-]

Misschien is het goed de serie artikelen van ds. Schipper in de Saambinder te lezen, over de "Taal der bevinding".

[JCRyle]

Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar of respect daarvoor de juiste bewoording is durf ik zo niet te zeggen. Ik vind het eerder verdrietig. Waarom? Omdat ten diepste Zondag 23 de kern is van het christelijke geloof; de vrolijke ruil. Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. Als we daar vreemd van zijn, kunnen we God niet ontmoeten. Middelaarskennis is toch onmisbaar in het licht van de Eeuwigheid? Als iemand niet uit Zondag 23 kan preken, hoe kan hij de rechtvaardiging van de goddeloze de gemeente voorhouden? Welke Middelaar heeft hij dan aan te prijzen? Of is er geen werk voor Hem? In alle ernst: kan een blinde een blinde leiden?

[-DIA-]

Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar of respect daarvoor de juiste bewoording is durf ik zo niet te zeggen. Ik vind het eerder verdrietig. Waarom? Omdat ten diepste Zondag 23 de kern is van het christelijke geloof; de vrolijke ruil. Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. Als we daar vreemd van zijn, kunnen we God niet ontmoeten. Middelaarskennis is toch onmisbaar in het licht van de Eeuwigheid? Als iemand niet uit Zondag 23 kan preken, hoe kan hij de rechtvaardiging van de goddeloze de gemeente voorhouden? Welke Middelaar heeft hij dan aan te prijzen? Of is er geen werk voor Hem? In alle ernst: kan een blinde een blinde leiden?

Inderdaad is het verdrietig. Maar ik was er toch in zekere zin blij mee, omdat velen dit niet toegeven en om toch de volle raad Gods te preken gaan ze hier wel eens scheef. In dat opzicht trof het me.

[Herman]

(…) Dán alleen werpt u uw zonde van uzelf op Christus, als u vast gelooft dat Zijn wonden en lijden uw zonden zijn – dat Hij die draagt en betaalt. Zoals Jesaja zegt: ‘God heeft de zonde van ons allen op Hem gelegd’ (vgl. Jesaja 53:6). En Petrus zegt: ‘Hij heeft onze zonden in Zijn lichaam gedragen aan het hout van het kruis’ (vgl. 1 Petrus 2:24). Ook Paulus spreekt daarover: ‘God heeft Hem tot een zondaar gemaakt voor ons, opdat wij door Hem rechtvaardig werden’ (vgl. 2 Korinthe 5:21). Op deze en dergelijke teksten moet u zich met volkomen vertrouwen verlaten, zoveel temeer als uw geweten u pijnigt.

Want als u dit niet doet, maar probeert om door berouw en voldoening uw geweten te stillen, dan zal het toch nooit tot rust komen – tenslotte moet u vertwijfelen! Als wij immers zelf met onze zonden in ons geweten willen omgaan en ze zo bij ons laten blijven, ze in ons hart aanzien, dan zijn ze ons veel te sterk en zullen ze eeuwig leven.

Maar als wij ze op Christus zien liggen en Hij ze overwint door Zijn opstanding, en wij dat onbevreesd geloven, dan zijn ze dood en tot niets geworden, want op Christus konden ze niet blijven – ze zijn door Zijn opstanding verslonden. Nu zien wij geen wonden, geen smarten en geen lijden meer aan Hem – dat is: geen tekenen van [onze] zonden.

Dit zegt Paulus: dat Christus gestorven is om onze zonden en opgestaan is om onze gerechtigheid [of: rechtvaardiging] (vgl. Romeinen 4:25). Dat is: in Zijn lijden openbaart Hij onze zonden en doodt die, maar door Zijn opstanding maakt Hij ons rechtvaardig en vrij van alle zonden – tenminste, als wij dit geloven.

Uit de rondzendmail van H.C. van Woerden van afgelopen maandagochtend.
Wilt u deze Luthercitaten ter kennismaking doorsturen aan uw vrienden. Er zijn geen kosten aan verbonden. Voor het aanmelden/afmelden van deze wekelijkse citaten kunt u gebruikmaken van ons e-mailadres info @ maartenluther.com en van onze website: www. maartenluther .com (contact op de homepage)

[ejvl]

Ik zou zeggen: Luister de preek van ds. Chr. van der Poel maar eens. Ook nu zijn er nog predikanten die het recht verklaren, denk aan de oude ds. Blok, en meer. Ik ga niet meer twisten over deze zaken. Luister, en lees vooral en vergelijk dan ook eens de manier van uitleg en toepassing van de 'oude leer' en de meer modernere leer, waarin merkbaar meer aan de oppervlakte gebleven wordt. Sommige dominees weten zelfs geen raad met Zondag 23. Ik wil (positief bedoeld!) een voorbeeld uit onze gemeenten geven. Een dominee moest over Zondag 23 preken. Hij had het moeilijk en smeekte kinderlijk en bewogen of de Heere hem wilde leren en helpen. Halverwege de preek snikte hij (en het was oprecht): Gemeente, ik kan hierover niet preken. Dat was eerlijk, en dwingt respect af in zekere zin. En dit zeg ik ook niet om het voor onwetendheid op te nemen.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar of respect daarvoor de juiste bewoording is durf ik zo niet te zeggen. Ik vind het eerder verdrietig. Waarom? Omdat ten diepste Zondag 23 de kern is van het christelijke geloof; de vrolijke ruil. Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. Als we daar vreemd van zijn, kunnen we God niet ontmoeten. Middelaarskennis is toch onmisbaar in het licht van de Eeuwigheid? Als iemand niet uit Zondag 23 kan preken, hoe kan hij de rechtvaardiging van de goddeloze de gemeente voorhouden? Welke Middelaar heeft hij dan aan te prijzen? Of is er geen werk voor Hem? In alle ernst: kan een blinde een blinde leiden?

Inderdaad is het verdrietig. Maar ik was er toch in zekere zin blij mee, omdat velen dit niet toegeven en om toch de volle raad Gods te preken gaan ze hier wel eens scheef. In dat opzicht trof het me.

Hoe kun je daar blij mee zijn? Als iemand zondag 23 niet persoonlijk kent, is hij vijand van Christus. Hoe kan een blinde een blinde begeleiden?
Of hij moest bedoelen dat hij geen licht had om te preken, dat is wat anders, maar zondag 23 zal iedere gelovige moeten kennen wil het wel zijn voor de eeuwigheid. Hoe klein en aangevallen dat ook is.

[eilander]

Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

[ejvl]

Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Ok duidelijk, bedankt.
Hier zijn al veel discussies over gevoerd.

[JCRyle]

Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Tegen deze achtergrond heb ik toch mijn woorden geschreven, zoals zij zijn geschreven. Het funeste van het uit elkaar trekken van Zondag 7 en 23: Het spreekt mensen zalig zonder geloofskennis aan Christus. Bijbels gezien een onmogelijkheid.

[-DIA-]

Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Tegen deze achtergrond heb ik toch mijn woorden geschreven, zoals zij zijn geschreven. Het funeste van het uit elkaar trekken van Zondag 7 en 23: Het spreekt mensen zalig zonder geloofskennis aan Christus. Bijbels gezien een onmogelijkheid.

Ik durf haast niet meer te reageren. Maar wordt dan Zondag 7 en 23 uitelkaar getrokken?
Zondag 7 is het wezen des geloofd. Het wezen, en eigenlijke ware geloof.
Maar zondag 23 is toch geen inconsequentie in de Catechismus? Ze spreekt in het stuk der dankbaarheid
over het welwezen des geloofs. Zonder Zondag 7 kan er geen Zondag 23 zijn.
Die kunnen niet uitelkaar worden gehaald.
En waar lezen we dat een mens buiten de kennis van Christus zalig kan worden? Wie dat weet mag het verklaren, maar dat kan niet. Wat anders is de bewuste rechtvaardigmaking.
Zou men kunnen spreken van de kennis van Christus, als men dat zou vragen aan een bekommerde ziel (weten we eigenlijk wat dat is?). Is dat een onbekeerd mens? Kent die Christus? Kende Samuël de Heere toen Hij riep: Samuel, Samuel! Ja toch? En hij kende de Heere nog niet. Hoe kan dat?
Ik laat het hierbij. Want ik moet wel zeggen dat het persoonlijk doorleefd moet worden willen we niet alleen de theorie (met die kennis gaan we vroeg of laat de mist in), maar ook de praktijk ervan kennen.

[Jongere]

Let op dat er geen spraakverwarring ontstaat. DIA heeft het over de uitleg van Zondag 23, als 'nadere weldaad', zoals dat genoemd wordt in sommige catechismusverklaringen. Bewuste rechtvaardigmaking, het 'welwezen des geloofs' en zo meer van die uitdrukkingen.
Ik verdedig die uitleg niet, maar in dát kader kun je iemand die wel Zondag 7 heeft meegemaakt natuurlijk geen vijand van Christus noemen.

Tegen deze achtergrond heb ik toch mijn woorden geschreven, zoals zij zijn geschreven. Het funeste van het uit elkaar trekken van Zondag 7 en 23: Het spreekt mensen zalig zonder geloofskennis aan Christus. Bijbels gezien een onmogelijkheid.

DIA zegt het eigenlijk ook al, maar ik denk toch niet dat je hiermee deze stroming recht doet. Zondag 7 spreekt namelijk wel degelijk over geloofskennis van Christus, en er zal niemand beweren dat het met minder kan. Waar het in dit verschil (tussen zondag 7 en 23) om gaat, is of iedereen aan wie Christus is geopenbaard ook verzekerd is van zijn rechtvaardigmaking. Als dat een nadere weldaad is, zoals DIA hier stelt, dan is daarin dus onderscheid.

Even los van hoe je over deze dingen denkt (ik geloof zelf dat we deze dingen maar niet al te ver uit elkaar moeten trekken of schematiseren), doe je met je samenvatting dit standpunt toch geen recht.

[Posthoorn]

DIA zegt het eigenlijk ook al, maar ik denk toch niet dat je hiermee deze stroming recht doet. Zondag 7 spreekt namelijk wel degelijk over geloofskennis van Christus, en er zal niemand beweren dat het met minder kan. Waar het in dit verschil (tussen zondag 7 en 23) om gaat, is of iedereen aan wie Christus is geopenbaard ook verzekerd is van zijn rechtvaardigmaking. Als dat een nadere weldaad is, zoals DIA hier stelt, dan is daarin dus onderscheid.

Even los van hoe je over deze dingen denkt (ik geloof zelf dat we deze dingen maar niet al te ver uit elkaar moeten trekken of schematiseren), doe je met je samenvatting dit standpunt toch geen recht.

Er is geen geloofskennis zonder rechtvaardigmaking. Het verschil tussen Zondag 7 en 23 is niet 'geen verzekerdheid' versus 'verzekerdheid'. Dat wordt ervan gemáákt. Maar dat lees ik in de HC niet terug. Zondag 23 is onverbrekelijk met Zondag 7 verbonden en vice versa.

[Jongere]

Nogmaals, voor de duidelijkheid: ik ga met mijn post niet de inhoudelijke discussie aan en ben dat ook niet van plan om te gaan doen. De zoekfunctie van het forum is beschikbaar, denk ik.
Het punt is dat ik denk dat geen recht wordt gedaan aan deze visie door te zeggen dat men zou leren dat mensen "zalig zijn zonder geloofskennis aan Christus" (=JCRyle). Dat zegt niemand.

[JCRyle]

DIA zegt het eigenlijk ook al, maar ik denk toch niet dat je hiermee deze stroming recht doet. Zondag 7 spreekt namelijk wel degelijk over geloofskennis van Christus, en er zal niemand beweren dat het met minder kan. Waar het in dit verschil (tussen zondag 7 en 23) om gaat, is of iedereen aan wie Christus is geopenbaard ook verzekerd is van zijn rechtvaardigmaking. Als dat een nadere weldaad is, zoals DIA hier stelt, dan is daarin dus onderscheid.

Even los van hoe je over deze dingen denkt (ik geloof zelf dat we deze dingen maar niet al te ver uit elkaar moeten trekken of schematiseren), doe je met je samenvatting dit standpunt toch geen recht.

Nogmaals, voor de duidelijkheid: ik ga met mijn post niet de inhoudelijke discussie aan en ben dat ook niet van plan om te gaan doen. De zoekfunctie van het forum is beschikbaar, denk ik.
Het punt is dat ik denk dat geen recht wordt gedaan aan deze visie door te zeggen dat men zou leren dat mensen "zalig zijn zonder geloofskennis aan Christus" (=JCRyle). Dat zegt niemand.

Hier doe je mijn woorden geen recht, Jongere. In de leer waarin Zondag 7 en Zondag 23 uit elkaar getrokken wordt is Zondag 7 onbewust in Christus en Zondag 23 bewust in Christus. Dat is een onderscheid dat ik in Gods Woord niet terug kan vinden. En dat bedoelde ik dus te vatten in mijn opmerking dat deze leer leert dat men zalig kan worden zonder geloofskennis aan Christus. Geloofskennis is in Gods Woord bewust ervaren dat God in Christus een vergevend God is, dat Hij mijn zonden heeft weggedragen en ik - uit louter genade - Zijn gerechtigheid mag aandoen. Luther noemde dit de vrolijke ruil. En ik durf op grond van Gods Woord te stellen dat iemand die geen geloofskennis heeft aan Christus, die vreemd is aan de vrolijke ruil, geen kind van God is.

[-DIA-]

Ik heb de catechismuspreding van ds. Verschuure wat gevolgd. Volgens mij staan de eerste zondagen er niet meer op, dat is wat jammer. Maar het begint hier bij Zondag 3. Aanbevolen om te volgen.
http://elimcapelle.nl/preken-beluisteren/