Duurzame genade

jacob

Bericht door jacob »

Het gaat mij even om het schokkende van Jezus' handelen te illustreren, en niet om de bioscoop op zich. De tollenaars hadden ook een slechte reputatie vanwege hun corruptie en ongetwijfeld extravagante levensstijl, die ze zich door uitbuiting konden veroorloven. Wil je dar als christen iets me te maken hebben? Toch gaat Jezus daarheen...
Jezus ging alleen naar de zondaren om ze te bekeren. Niet om zich te verlustigen in hun zonden. Bioscoop bezoek heeft dus absoluut hier niks mee te maken.

Verder vind ik het afschuwelijk hoe makkelijk je de zonde onder de genade stelt. Vergeet niet dat Christus zwaar heeft moeten lijden om de zonde van de wereld op zich te nemen. Hij droeg die smart om onze ellendigheden. Enig besef daarover zal je diep ellendig moeten maken over je eigen ongerechtigheden. Zijn het ook niet jouw handen die Christus hebben gekruisigd?
Gebruikersavatar
parsifal
Berichten: 10233
Lid geworden op: 09 jan 2002, 10:15
Locatie: Zuidhorn

Bericht door parsifal »

Oke toch weer deelname aan de discussie. Ik ga echt met xgenoom mee, alleen niet naar de bioscoop. Het druk maken om het behoud van je ziel behoort niet tot het gezonde geloof. Het kan er zijn. Maar ga niet iedereen die de zekerheid heeft verdacht maken. Het niet hebben van de zekerheid behoort de uitzondering te zijn.

Verder is de oude mens gekruisigd. De zonde heerst niet meer. Zeker in de reactie van Niek proef ik toch dat de zonde wel lijkt te heersen. Zeker als Christen mag je niet zondigen. Uit liefde niet. Johannes gaat zelfs zo ver dat hij zegt dat wie de zonde doet de Geest niet heeft. Dat moeten we niet gaan wegtheologiseren.

Jacob, de Heere Jezus kreeg kritiek vanwege zijn eten en drinken met de tollenaars. Ik denk dat hier de acceptatie van de mensen als mens belangrijk is.

Vaya con Dios,

parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
xgnoom
Berichten: 119
Lid geworden op: 26 mei 2003, 14:56

Bericht door xgnoom »

Oorspronkelijk gepost door jacob
Verder vind ik het afschuwelijk hoe makkelijk je de zonde onder de genade stelt. Vergeet niet dat Christus zwaar heeft moeten lijden om de zonde van de wereld op zich te nemen. Hij droeg die smart om onze ellendigheden. Enig besef daarover zal je diep ellendig moeten maken over je eigen ongerechtigheden. Zijn het ook niet jouw handen die Christus hebben gekruisigd?
Daarom zijn wij toch vrij... omdat Jezus' offer zwaar was hoeven wij niet meer te zuchten onder de zonden. Hij doet ze weg in het diepst van de zee...
Gaat heen en leert wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande
jacob

Bericht door jacob »

Ik ben het eens dat de zonde niet sterker is dan de genade. Laat dat duidelijk zijn.

ik wijs in dit geval bijvoorbeeld op paulus die uitroept in rom 7

24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?

Ik ben er van overtuigd dat een aan zijn zonden ontdekte bekeerling erg droevig is over zijn zondige daden.
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Ik vind het toch allemaal erg gemakkelijk xgnoom. Ik vrees dat ik hier de vervulling vind van de kritiek van de tegenstanders van de leer van vrije genade in onze kerken. Die zeggen dat bij onze godsdienst de goede werken er niet toe doen, dat je mag leven zoals je wil, want je zonden zijn toch vergeven. Eenmaal bekeerd is altijd bekeerd. Nou, deze gedachtegang kom ik ook bij jou tegen en bij vele anderen.

Die zeggen: ik maak me niet meer druk om mijn zaligheid: I'm in. Eens Jezus aangenomen is genoeg, eenmaal gevraagd om vergeving der zonden is genoeg.

Treffend is wat ds. W. Pieters wel eens in een preek van hem zei daarover:
"Let op: de wedergeboorte is niet een eenmalige zaak in die zin dat het eenmaal is begonnen en dan gaat het vanzelf door. Het is eenmaal gegeven en dat is het. Nee, de wedergeboorte is een zaak die eenmalig begint, maar door de Geest der wedergeboorte om zo te zeggen altijd door in stand gehouden moet worden, altijd door vernieuwd, verlevendigd en versterkt moet worden, altijd door moet opwassen en toenemen. En dat is met die reiniging door dat water ook. Eenmaal gereinigd door het bloed van Christus, dan denk je (in de eerste tijd): Nou ben ik voor eens en voorgoed gereinigd. En in zekere zin heb je gelijk. Want de Heere komt er nooit meer op terug. Hij herroept het nooit meer. Het blijft heus geldig, wat er ook gebeurt. En toch: je hebt ongelijk. Eenmaal gereinigd is altijd gereinigd, en dus heb ik dat bloed van Christus niet meer nodig, kan ik wel zonder! Antwoord: NEE. Luister eens naar de zo zuivere taal van onze Drie Formulieren van Enigheid verwoord door Guido de Bres in artikel 29 van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis waar het gaat over het leven van de ware christen in de ware kerk. En die ware christen heeft bepaalde kenmerken waaraan je hem kunt kennen.
Een van de kenmerken is dat hij de zonde haat en laat. Maar, zegt dan Guido de Bres, niet in die zin, dat hij volmaakt zou zijn, of dat er niet nog veel zonde overblijft. Maar wat doet die man dan? "Gestadiglijk de toevlucht nemende tot het bloed, de dood, de gehoorzaamheid en het lijden van den Heere Jezus." Gestadig betekent: altijd door. Ja maar u bent toch gereinigd, u bent toch gerechtvaardigd, u hebt toch vergeving, uw zonden zijn toch verzoend?
Gestadiglijk neemt die jongen, dat meisje, die dominee, wie we ook maar zijn, toevlucht tot Christus!!!
En als ik het niet doe, ach mensen, dan wordt het alleen maar donker en leeg, alleen maar ellendig. Maar alleen in dat toevlucht nemen, alleen in die vernieuwde krachtige toepassing van dat bloed en van de kracht van Christus' offer ligt, als het ware, de overleving van de wedergeborene. Goed begrijpen: dat is niet uw werk, dat is niet mijn hulp aan God, dat is Zijn werk, dat is Zijn genade, dat is Zijn gave, maar toch DAT is de weg waarin Hij het werkt.
"

Laat ik wijzen op een bijbelse teksten die de zonde niet wegredeneert met een 'ik ben toch gered en niet meer onder de vloek' redenering.

Jacob noemde zeer terecht al Romeinen 7:24 waar de strijd van de gelovige wordt beleden.
Daarnaast 1 Petrus 4:18:
En indien de rechtvaardige nauwelijks zalig wordt, waar zal de goddeloze en zondaar verschijnen?

Hier wordt heel in het algemeen gesproken van 'de rechtvaardige', het geldt dus voor een ieder die zalig wordt, dat hij nauwelijks zalig wordt. De kanttekeningen zeggen daarvan: Dat is, niet dan door veel strijd, vele verdrukkingen, benauwdheden, beproevingen en kastijdingen, Matth. 7:13,14

Je uitspraak 'I'm in' klopt niet. Je gaat hiermee voorbij aan de geestelijke strijd, het getuigt van zorgeloosheid (immers: je meent dat je het alles wel hebt en je dus niet druk hoeft te maken).

Misschien is het wat scherp wat ik nu ga zeggen, maar ik heb van ds. De Knegt geleerd dat het verschil tussen het ware en het nabijkomende christendom dit is, dat de nabijkomende christen altijd alles heeft, en altijd alles kan en ook altijd alles wil. Voor dit christendom is het geen wonder meer dat de Heere Zijn werk niet alleen begint maar ook voortzet.

Het ware christendom moet altijd alles ontvangen, want van zichzelf heeft het niets. Wij zijn slechts bedelaars, een arm en ellendig volk dat van genade leeft. Niet bij een schenking kan leven, maar gedurig nieuwe zekerheid nodig heeft. Een volk dat overvallen kan worden en ook vaak wordt overvallen door bestrijding, ongeloof, duisternis, onzekerheid. Dat zien we in de Psalmen, vooral Psalm 51. Maar ook aan bij het Laatste Avondmaal van de Heere Jezus toen Hij zei tegen Zijn discipelen dat een uit hen Hem zou verraden. Iedereen begon toen te vragen: Ben ik het Heere?

Het is tenslotte ook een volk dat moet zeggen: "Ik moet minder worden en de Heere Jezus moet wassen!" (Johannes 3:30)
Gebruikersavatar
parsifal
Berichten: 10233
Lid geworden op: 09 jan 2002, 10:15
Locatie: Zuidhorn

Bericht door parsifal »

Refojongere,

Heeft die strijd met de zekerheid te maken? Zou Paulus er ooit aan getwijfeld hebben dat hij gered was? Juist vanuit de wetenschap dat je zonden vergeven zijn kun je verder leven. Dan heerst de liefde: "Ik wil niet zondigen, dat is tegen God's wil" en zeker niet: "Ik zal niet zondigen want daarmee verlies ik mijn zaligheid"

Vaya con Dios,

parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
xgnoom
Berichten: 119
Lid geworden op: 26 mei 2003, 14:56

Bericht door xgnoom »

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Ik vind het toch allemaal erg gemakkelijk xgnoom. Ik vrees dat ik hier de vervulling vind van de kritiek van de tegenstanders van de leer van vrije genade in onze kerken. Die zeggen dat bij onze godsdienst de goede werken er niet toe doen, dat je mag leven zoals je wil, want je zonden zijn toch vergeven. Eenmaal bekeerd is altijd bekeerd. Nou, deze gedachtegang kom ik ook bij jou tegen en bij vele anderen.

Die zeggen: ik maak me niet meer druk om mijn zaligheid: I'm in. Eens Jezus aangenomen is genoeg, eenmaal gevraagd om vergeving der zonden is genoeg.
Ik heb dit niet gezegd, Refojongere, in ieder geval niet zo bedoeld. Je zondigt steeds weer en daarmee moet je steeds weer naar het kruis. Het is dus niet zo dat je maar op los mag zondigen want het wordt je toch vergeven.

Door het geloof in Jezus wordt je wil veranderd, dat is de wedergeboorte. Dat belijden wij ook in HC vr&antw 1: Hij geeft mij door zijn Heilige Geest zekerheid van het eeuwige leven en maakt mij van harte bereid om voortaan voor Hem te leven.

Hierdoor is - zoals parsifal al aangaf - je leven als christen niet op angst gebaseerd, want de vloek is weg. Hierdoor is er ook plaats voor liefde gekomen. Tot God en tot de naaste. 'Vrees houdt verband met straf en wie vreest is niet volmaakt in de liefde'. I Joh 4:18

Wij hebben vrijmoedigheid op de dag des oordeels. Onze zonden zijn weg.... helemaal. Zij zijn vergeven door het bloed van Christus en dus niet weggeredeneerd.

[Aangepast op 15/7/03 door xgnoom]

[Aangepast op 15/7/03 door xgnoom]
Gaat heen en leert wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Ja, de aanvechtingen in het geloof kunnen zeker je staat en twijfel over je staat betreffen. Je kent vast wel de hervormde dominee W.L. Tukker, een groot man, met een diepe vreze Gods in zijn hart. In zijn levensbeschrijving staat er over de laatste jaren van zijn leven het volgende: "Soms gebeurde het dat hij iets van zichzelf bloot gaf: dat ondervond een vicaris toen hij bij ds. Tukker op de studeerkamer kwam. Hij stond er met tranen achter zijn bureau. Op de vraag of hij pijn had antwoordde ds. Tukker: "Ach nee, dat valt wel mee...maar ik ben zo bang dat ik niet zalig word." Hij wist zich op die momenten klein voor de Heere."

Terwijl hij op een andere keer zei: "Als ik aan mijzelf denk en aan mijn zonden denk, dan denk ik: zal ik zalig worden? Maar als ik aan Hem denk, dan ben ik er vast van overtuigd: 't zal de dag van Zijn glorie zijn, en dat is ook mijn hoop."


De strijd heeft een christen allermeest te voeren tegen zijn oude ik, tegen zijn zondige overgebleven natuur, die God onteert. Maar daarnaast ook tegen de trekkracht van de wereld en de satan. Daar heeft de christen dus allemaal tegen te strijden. Dan bemerkt hij dat hij vleselijk is en gaat hij klagen, maar tegelijkertijd roemt deze in Christus, als verwondering omdat Zijn kracht in zwakheid vervuld wordt.
Een christen roept niet van tevoren: Mij gebeurt niets, al doe ik duizend zonden, ze worden me toch wel vergeven, want ik ben reeds zalig.

Daar is een gedurig vluchten tot Christus tot vergeving der zonden, tot reiniging van het hart en bidden om Zijn hulp om staande te blijven in het geloof. En niet een iets van: Wat kan mij gebeuren, ik ben toch zalig, ik hoef niet meer om vergeving te bidden, want die heb ik al. En ik ben gerechtvaardigd dus ik kan het geloof niet verliezen. Nee, zo redeneert een christen niet en het mag ook niet. Niet voor niets roept Paulus op om staande te blijven in het geloof en roept hij aan het eind van zijn leven verwonderd uit: Ik heb de goede strijd gestreden en het geloof behouden. Dat is geen vanzelfsprekendheid.
xgnoom
Berichten: 119
Lid geworden op: 26 mei 2003, 14:56

Bericht door xgnoom »

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
En ik ben gerechtvaardigd dus ik kan het geloof niet verliezen. Nee, zo redeneert een christen niet en het mag ook niet. Niet voor niets roept Paulus op om staande te blijven in het geloof en roept hij aan het eind van zijn leven verwonderd uit: Ik heb de goede strijd gestreden en het geloof behouden. Dat is geen vanzelfsprekendheid.
Ik ben het bijna - niet helemaal - met je eens. M.i. klopt het als je zegt: de kracht om te strijden komt ook helemaal van God.

Verder is voor de troost van de leer van de uitverkieizng dat je juist wel zeker bent van je rechtvaardiging als je eenmaal gelooft. Want God laat je niet meer los. Ik heb God gehaat en ik haat Hem nog steeds, maar God heeft mij lief, I Joh 4:10

Daarom mag - nog maar een keer- volleidg zeker zijn van mijn behoud. Omdat dat afhangt van Gods liefde en niet van mijn houding, hoe die ook is. Volkomen verzoening door geloof alleen (sola fide, sola gratia) en niet door een bepaalde levensstijl/-houding. Want je blijft toch zondig mens. Als christen ben je geen haar beter dan een niet-christen.

[Aangepast op 15/7/03 door xgnoom]
Gaat heen en leert wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande
Gebruikersavatar
parsifal
Berichten: 10233
Lid geworden op: 09 jan 2002, 10:15
Locatie: Zuidhorn

Bericht door parsifal »

Refojongere,

Volgens mij is de zaligheid als afgod weer het onderwerp van deze discussie. Jij gaat er vanuit dat de zaligheid de enige motivatie is voor het liefhebben van God en het doen van Zijn wil. (In ieder geval dat zonder deze prikkel er geen reden is om het goede te doen (en misschien kun je je daarbij baseren op 1 Korinthe 15). De Bijbel spreekt echter ook of juist ook over de liefde tot God, dat is een motivatie om niet te zondigen die uit de gegeven zaligheid voorkomt (op deze manier is het niet strijdig met 1 Kor 15, denk ik).

Evangelist Schreur gebruikte op een jongerenavond eens het vorige voorbeeld: Stel je bent net getrouwd, je kent jezelf echter een beetje. Je zegt dan ook tegen je vrouw, ik hou van je, en wil je altijd trouw zijn, maar ik ben zo bang dat ik zal vallen en me door een ander laat verleiden. Zou je me dan vergeven? De vrouw zegt daarop dat ze heel veel verdriet zou hebben, maar het echt zal vergeven. Wat denk je? Zou de eerste reactie van de man zijn eens flink uitgaan en met de eerste de beste vrouw de koffer induiken? Ik krijg de indruk dat dit bij jou wel een noodzakelijkheid is uit de belofte van vergeving.

Het spijt me om te zeggen, maar hierbij is volgens mij het hele Vader begrip leeg voor je. Hiermee is het hele werk van Christus waardeloos verklaart. Misschien is het voor vergeving voor hen, die daarna goed verder leven. Maar het Eeuwige leven wat nu al begonnen is is leeg, waardeloos, er is geen plaats om je te verblijden, de verzekering die Paulus in Romeinen 8 (wat inderdaad na Romeinen 7 staat, wat misschien een nog groter licht op die verzekering plaatst) bezingt is verdacht. De inwoning van de Heilige Geest stelt niets voor. We zoeken nog alles in ons zelf. Daar is echt alleen dood, gelukkig is dat niet waar onze zaligheid van afhangt. (Maar beantwoord eerst wel de vraag: "Heb je Mij lief?" bevestigend)

Vaya con Dios,

parsifal

P.S. als moderator moet het mogelijk zijn om een nieuwe discussie te starten met deze off-topic lijn in de discussie. Kun je dat doen?
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Pied
Berichten: 915
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:36

Bericht door Pied »

Xgnoom heeft gewoon gelijk. Maar waarop is zijn zekerheid gegrond? Welke grond is er voor hem om te zeggen "I'm in" (tussen twee haakjes, hoewel het er verder niets mee te maken heeft: waarom nou weer in dat 'stoere' engels?).

Zolang het geloof werkzaam is, zal niets ons kunnen scheiden van de liefde van Christus. Zodra het geloof niet werkzaam is, zullen we ons gescheiden van Christus voelen. Waar geen geloof is, kunnen we ons verenigd gevoelen met Christus, zonder het te zijn. Of er is geen geloof, maar wel een groot verdriet omdat het geloof er niet is. Buiten Christus is immers geen leven... Of er is geen geloof, maar 't kan ons niets schelen ook.

Zomaar wat mogelijkheden.
Dus heeft ook Refojongere m.i. zeker wel punten aangedragen die er toe doen. Er heel veel toe doen zelfs.
xgnoom
Berichten: 119
Lid geworden op: 26 mei 2003, 14:56

Bericht door xgnoom »

Dietrich Bonhoeffer begint zijn boek Navolging zo:
Goedkope genade is de doodsvijand van onze kerk.
De term goedkope genade is gevallen in deze discussie:

http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthr ... 133&page=4

Omdat het nogal off-topic werd daar wil ik hier verdergaan.

Nogmaals DB:
Goedkope genade betekent rechtvaardiging van de zonde en niet van de zondaar.
Goedkope genade is genade die niets kost, omdat de rekening betaald is kan je doen wat je wilt. Dat is dus niet de bedoeling. Leven uit de genade betekent niet dat je kan zondigen omdat die zonden toch wel vergeven zullen worden.

Goed, als er goedkope genade bestaat, bestaat er vast ook duurzame genade. Hoe ziet duurzame (=bijbelse) genade eruit?

En welke gevolgen heeft dat dan voor je levensstijl en geloofszekerheid?
Gaat heen en leert wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Parsifal,
Volgens mij is de zaligheid als afgod weer het onderwerp van deze discussie. Jij gaat er vanuit dat de zaligheid de enige motivatie is voor het liefhebben van God en het doen van Zijn wil. (In ieder geval dat zonder deze prikkel er geen reden is om het goede te doen (en misschien kun je je daarbij baseren op 1 Korinthe 15). De Bijbel spreekt echter ook of juist ook over de liefde tot God, dat is een motivatie om niet te zondigen die uit de gegeven zaligheid voorkomt (op deze manier is het niet strijdig met 1 Kor 15, denk ik).
Dikke onzin Parsifal, ik weet niet waar je het vandaan haalt, alsof de motivatie om God te dienen enkel om je eigen behoud draait. Dan zou het een slaafse vreze zijn en daarmee waardeloos.
Ik durf zelfs te stellen dat bij elk bekeerd mens het zo zal zijn dat Gods eer hoger staat dan eigen zaligheid! Waarom? Omdat in de verheerlijking van God zijn zaligheid is, hij heeft niets liever dan dat. Zoals de Psalmist zegt: Die God is onze zaligheid, wie zou die hoogste Majesteit dan niet met eerbied prijzen?
de verzekering die Paulus in Romeinen 8 (wat inderdaad na Romeinen 7 staat, wat misschien een nog groter licht op die verzekering plaatst) bezingt is verdacht.
Ja, het is zeker verdacht. Want Paulus jubelde dat niets hem kon scheiden van de liefde Gods, de liefde van Christus!
Het gezegde "I am in" doet wat dat betreft triomfantelijk aan en geeft de Heere geen lof, maar stelt zichzelf in het middelpunt. Ik ben gered, maak je daar niet druk om, nu is het tijd om anderen te bekeren. Zo kwam het op mij over. Verder blijkt uit die uitdrukking: I am in. Daarmee wordt inderdaad de zaligheid als een afgod gesteld. Bij Paulus was het: Ik leef MET Christus en ik sterf MET Christus, daar ben ik van verzekerd.

Verder is er een verschil tussen onbezorgd en zorgeloos. En ik meen dat verschil aan te treffen tussen Romeinen 8 en het gezegde: I'm in en haar context.
Verder is voor de troost van de leer van de uitverkiezing dat je juist wel zeker bent van je rechtvaardiging als je eenmaal gelooft. Want God laat je niet meer los. Ik heb God gehaat en ik haat Hem nog steeds, maar God heeft mij lief, I Joh 4:10
Godhaters zullen de hemel niet be-erven. Want het klinkt misschien wel heel vroom dat onbekeerden hetzelfde zijn als bekeerden. Maar er zal toch wel een bekering in ons leven moeten komen. Het zal toch wel aan de vruchten te zien zijn. Het zal toch zeker wel te zien zijn of men naar het vlees leeft of door de Geest. De bekeerde mens is 180 graden omgedraaid. Het verschil tussen een bekeerd mens, een christen en een onbekeerde, een niet-christen is hetzelfde als het verschil tussen dag en nacht en licht en duister.
Kijk, je goede werken tellen niet mee voor de zaligheid. Maar het ware geloof openbaart zich wel in de goede werken, niet dat dat opzienbarend hoeft te zijn, nee, het is de hele levenshouding en de keuzes die je maakt.
xgnoom
Berichten: 119
Lid geworden op: 26 mei 2003, 14:56

Bericht door xgnoom »

Volgens mij praten we over 2 verschillende dingen, Refojongere. Natuurlijk zijn de vruchten van de Geest zichtbaar bij bekeerde christenen. Maar een bekeerd christen is niet een beter mens.

Ik dacht aan de gelijkenis van de Farizeer en de tollenaar, die gingen bidden. De Farizeer sloeg zich op de borst, de tollenaar was nederig. Beiden zijn even zondig en hebben de verlossing van Christus even hard nodig...

Verder: I'm in is een zéér compacte geloofsbelijdenis: Ik geloof dat Jezus Christus al mijn zonden vergeven heeft en het oordeel van mij heeft afgewenteld. Hierdoor mag ik zeker zijn van het eeuwig leven. (HC Zondag 1)

De triomf is ook hier van God...

[Aangepast op 15/7/03 door xgnoom]
Gaat heen en leert wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande
Refojongere

Bericht door Refojongere »

Goed, het klonk alleen maar zo zo.
Als het gaat om zondigheid, dan heb je gelijk, een bekeerde is niet zo zondig als een onbekeerde en daarmee even slecht. Toch doet een bekeerde in tegenstelling tot de onbekeerde wel werken die Gode welbehagelijk zijn, hij begint al meer naar Gods wil te zoeken en te leven, terwijl hij in eigen oog steeds groter zondaar wordt.
In de bekeerde wordt het nieuwe (betere) leven aangetroffen en hij leeft wel 'beter' al is hij niet beter.
Plaats reactie