Luther schreef:- De kerkgeschiedenis leert ons ook dat de meeste dwalingen zingend de kerk binnengekomen zijn. Daarom luistert het zo nauw wat we in de eredienst zingen. Men moet wel erg goede argumenten hebben om het geïnspireerde gezangenboek in de Bijbel (Psalmen) te vervangen door het vrije lied. Dat wil niet zeggen dat er geen goede gezangen zijn, maar de kerkgeschiedenis leert ook dat grenzen op dat punt hooguit een jaar of tien houdbaar zijn. De meeste vrije liederen geven een verkeerd Godsbeeld mee, of hebben een remonstrantse inhoud. Waar ik wel voor pleit is een herrijming van sommige psalmen die in de berijming van 1773 wel erg vol zijn van het Verlichtingsdenken, of verkeerde beelden oproepen (Hoe groot, hoe vrees'lijk zijt G'alom), maar dat is wat mij betreft secundair. Psalmen in de eredienst hebben wat mij betreft niet alleen het primaat, maar ook het alleenrecht. Elk vrije lied gaat altijd ten koste van het zingen van een psalm.
Zie vetgedrukt, ik ben benieuwd hoeveel vrije liederen je kent? Zeker zijn er velen eenzijdig, en wellicht ook een (flink) aantal remonstrants, maar dat de meeste liederen een verkeerd Godsbeeld meegeven lijkt mij absoluut niet waar.
En inderdaad, 1773 valt heel veel over te zeggen, het is gewoon een slechte berijming, staat ver af van de grondtekst, dichterlijke vrijheden en dergelijke, 1968 is vele malen beter, maar waarom die dan niet wordt ingevoerd is mij een raadsel. In ieder geval niet dat 1773 beter zou zijn, wellicht om de verandering op zicht.
- Ik heb het altijd wat vreemd gevonden dat de kerk graag de wereld wil naäpen als het gaat om de muziekinstrumenten. Laat de kerk doen waar de kerk sterk in is. Het surrogaat van de kerk is voor jongeren na korte tijd echt uitgewerkt; dan gaat men liever naar het origineel in de wereld.
Ik heb niets tegen meer instrumenten in de eredienst, al ben ik een liefhebber van het orgel, maar ik heb wel wat tegen de oppervlakkige "afwas" liedjes op vrolijke marsdeuntjes in de eredienst.
- De buitenkant geeft veelal iets weer van de binnenkant. Het is vreemd dat bedrijven en sportclubs van hun personeel/spelers gewoon een kledingcode eisen, maar dat de kerk nog maar nauwelijks iets mag zeggen over kleding, omdat dit als betuttelend of wettisch wordt gezien. Laat kleding ook een uiting zijn van het besef dat we in de eredienst naderen voor het heilig aangezicht van de Heere. Dat mag blijken in alles, niet in het minst in onze kleding. Meer specifiek geldt dat van de hoofdbedekking voor vrouwen: zij die dat bewust achterwege laten, weten doorgaans prima dat Paulus de hoofdbedekking plaatst in het kader van de verhouding tussen man en vrouw, die een afspiegeling is van Christus en Zijn bruidsgemeente. Het erkennen van dat laatste zou toch ook moeten leiden tot het zichtbaar maken in het daartoe geëigende symbool: de hoofdbedekking?
De kerkenraad heeft wat mij betreft daarin een voorbeeldfunctie. Ze zijn daar primair niet als individu, maar als knechten in Gods dienst. Laten kerkenraden daarom ook een kledingcode afspreken.
Mee eens, mits men niet de zaligheid aan uiterlijkheden, zoals kleding, laat afhangen zoals nog wel eens gebeurd. Waarmee ik bijvoorbeeld de uitspraak bedoel dat als een vrouw met God van doen krijgt zij niet meer naar de kapper gaat en zeker geen broek zal aantrekken.
Maar inderdaad, een kledingcode ben ik een sterke voorstander van, eenheid, eerbied.
Toch zouden deze zaken op zich geen reden voor mij zijn om tegen samenwerking te zijn.
Mara en Luther hebben het vaker gezegd dat dit altijd hand in hand gaat met een slechtere prediking, ik heb het tegendeel ook gezien, dat is voor mij een minder goed argument.
