Eens. Ik denk ook dat je het maar over een klein deel van de Reformatorische jongeren hebt. Als je buiten je gezin (en je gemeente) zou kijken denk ik ook dat je zou merken dat heel veel jongeren niet meer lezen. (ook geen gewone boeken; laat staan theologie) En ook niet zo geïnteresseerd zijn in 'vast voedsel'.Luther schreef:Een cliché hoeft nog geen foute stelling te zijn...huisman schreef:De argumenten van johannus en van jou zijn zo bekent dat ze wel erg op cliché's gaan lijken.
Zo'n blad heeft ook een opvoedende taak en hoeft zich niet aan te passen aan de twitter/whatsapp cultuur.
Ik ken heel wat jongeren die van de kerk vast voedsel verwachten,zelf ook goede boeken lezen en dan met zo'n blaadje worden opgezadeld.
Het is al veelzeggend dat kinderen van 10 het blad kunnen lezen en begrijpen. Voor 16+ jongeren is het te oppervlakkig.
Natuurlijk kannhet blad ervoor kiezen om zich niet aan te passen. De vraag is of je dan de doelgroep bereikt. Dat is nu al heel lastig, maar zal dan helemaal niet gerealiseerd worden.
Het punt is niet, dat ik dat ook jammer vind. Maar ik denk dat je te optimistisch bent over wat de opvoedende taak van een blad kan zijn. We zijn sowieso langzaamaan de leescultuur voorbij. En ja, dat is ontzettend jammer en treurig. Maar met die constatering zijn we er natuurlijk niet.
En ook voor vel 16+jongeren is de Daniël van een pittig niveau. Ik ben bang dat je te positief denkt over het gemiddelde niveau van kerkelijke jongeren en ouderen. (De jongeren die je noemt, ken ik ook, maar dat is wel een absolute minderheid.)
Wat is dan wijsheid? Doorgaan met de oude vorm en blij zijn dat de oudere garde dan je blad in elk geval nog leest? Of toch proberen op een andere manier toch nog de boodschap door te geven? In de hoop dat het in elk geval tot nadenken/gesprekstof leidt...
Jongeren die wél willen lezen en wél geïnteresseerd zijn pakken zelf wel andere lectuur naast de Daniël.