David,
Ik zou nog reageren. Het is een beetje laat om dat te doen, en dat is niet netjes.
Ook niet zo netjes is dat jij niet het essay van Spruyt bespreekt, na te hebben aangegeven dit wel te doen.
Spruyt heeft in dit essay en enigszins in het ND verschillende dingen over de islam gezegd die je mee had kunnen nemen.
Dat doe je niet.
Ook is nu duidelijk dat Rien niet alleen niet kan reageren op Spruyt, maar dat het ND een vriendelijke hand richting Spruyt toesteekt door hem gevraagd te hebben op de voorkant van Katern een stuk over Aalders te schrijven. Daarin blijkt een sterke verwantschap tussen diens denken en de motieven van Spruyt.
Het feit dat daar niemand op in gaat, geeft genoeg te denken. Want Aalders is heilig, en Spruyt onheilig, en die twee dient men niet te vermengen.
Verder zeg je een hoop onzin over de islam. De koran is een ahistorisch boek. Totaal onvergelijkbaar met de Bijbel. De enkele pogingen die er zijn gedaan om filosofie en islam te combineren zijn op weinig tot niets uitgelopen.
De islam heeft zich de Griekse bronnen niet toegeeigend; ze heeft slechts kunnen expanderen in een gebied dat totaal gehelleniseerd was! Van deze totale hellenistische cultuur is niet veel overgebleven.
Dat men het verschil weet tussen een sultan of een imam? Ik denk het wel. Maar dat zegt nog niets over de scheiding tussen instituten en het onderscheiden van de ambten die met deze instituties zijn verbonden. Ik denk dat jij ook wel het verschil weet tussen de president van de VS en de voorzitter van de JV. Maar een sultan en een president hebben macht. Een voorzitter van een JV en een imam officieel niet tot nauwelijks. Ayatollahs, moefti's e.d. wel. Maar dan zit je ook meteen in de staatssferen.
De monocultuur van de islam is evident. De Arabische volksmassa's zijn verontwaardigd wanneer hun leiders zich laten leiden door persoonlijke en nationale belangen, en niet door pan-arabische belangen. Een VAR is gesprongen, niet omdat men tegen een VAR was, maar omdat de persoonlijke ambities van de regeringsleiders onverenigbaar waren. Dat de Arabische wereld verdeeld is ligt meer aan (oude pre-islamitische) structuren, dan aan de islam zelf. Die erkent geen grenzen. De achteloosheid waarmee men met kunstschatten, bibliotheken, oude talen en tradities omsprong - daar valt onze "cultuurbarbarij" in het niet.
Het pleidooi voor de geweldloosheid van de islam grenst aan het impertinente.
De islam heeft zich gewapenderhand verspreid. Vele Joden zijn door Mohammed uitgemoord. Het Joodse koninkrijk in Jemen is verdwenen. De kruistochten waren onder meer een reactie op de eeuwenlange moord en plundertochten van Arabieren in Zuid-Europa...
Het gebrek aan institutievorming is uitvoerig aan de orde gekomen inzake de kwestie "Irak". Nog twee kleine voorbeelden: 1) het gemak waarmee islamitische revoluties eeuwenoude instellingen (shah, koningschap) omverwerpen of omver willen werpen. 2) De negatieve visie op de vrouw: haar vrouwelijkheid afschermen t.o. de mannelijke begeerte. I.t.t. het christendom die juist de vrouwelijkheid van de vrouw wil benadrukken en wil tonen, ervan uitgaande dat begeertes - evenals uitingen - begrenst en gestuurd kunnen worden door inner controls die in verbindinge staan met institutievorming en traditievorming.
De onderlaag van monocultuur in de islam is dan ook bedreigend. Niet in de laatste plaats omdat ook wij met een monocultuur te maken hebben: liberalisme, en met een christendom dat in reactie hierop ook bezig is een monocultuur te worden. Een islam zal nooit een versterking betekenen van de bestaande instituties en pluriformiteit. Integendeel: de staatsmacht en de massavorming zullen versterkt worden.
Het Westen had voor revolutie en massaopstand een Verlichting nodig. De islam kan hetzelfde bereiken in strenge vorm: sjiiten, in gematigde vorm: alevieten (Syrie) en in tussenvorm: soenieten. Daar had men geen Verlichting en Franse Revolutie nodig om bestaande structuren af te breken. Alles wat niet in de koran staat en direct met de islam te maken heeft kan worden afgebroken. Dat is - tot de Verlichting - nooit de positie van het Westen geweest, en is dat deels nog steeds niet.
Je punt over het gebrek aan inner control snijdt ook geen hout. Omdat scholieren een brievenbus kapottrappen, hebben Marokkanen die oude vrouwtjes beroven een vergelijkbare positie en valt de islam ook wel mee?
Islamieten reageren vaak primair volgens eer-ethiek. Deze innerlijke drive wordt nauwelijks gestuurd door externe objectieve instituties die geinternaliseerd zijn. Daarmee verwerp ik niet de innerlijke driften, integendeel. Als jongeren in opstand komen in Kootwijkerbroek omdat er massaal beesten worden vernietigd en bedrijven worden genekt dan is dat deugdzaam. Ondanks alle ondeugdzaamheid die deze jongeren ook kennen.
Eer, drift en primair gedrag zijn voluit menselijk. Maar er komt meer bij kijken: het instititutionele dat nodig is bij vorming, zelfstandigheid en overdracht. Het impliciete van de dorpsgemeenschap is niet institutioneel te noemen omdat dit laatste met de verexplicitering te maken heeft. In een veraderende omgeving kan het expliciete verwoord en eigengemaakt worden. Het uitsluitend impliciete werkt dan niet meer omdat de impliciete werking door het wegvallen van de omgeving juist is weggevallen: een open deur.
Als je honder refo-jongeren in een disco zet en vol met drank giet, is de kans op ontsporing groot. Maar zet je vijf nuchtere refo-jongeren in een winkelstraat dan is die kans niet zo groot.
Dat jongeren grenzen willen verkennen is niet zo vreemd. Maar het eindresultaat is ook van belang. Maar ik vermoed dat je weerzin tegen gebrek aan inner control ook wordt gevoed door een pietistische afkeer van het lichamelijke: van drift, geweld, eer en trots.
Als dat zo is dan zal je afkeer van het islamitische wel heel erg sterk zijn. In ieder geval veel sterker dan bij mij: ik heb niets tegen de gewelddadige natuur van Marokkaanse jongeren, wel tegen het gebrek aan sturing, cultivering en verheffing ervan. Primair is er weinig verschil tussen jongeren uit "Elspeet" of uit "Cassablanca". Maar het werkt wel heel anders uit: die uit Elspeet zijn later in staat hun kinderen op te voeden zonder dominee of staatspolitie op de stoep. Die uit Cassalblanca veel minder. En dat verzin ik niet, die gegevens tuimelen sinds de moord op Theo van Gogh door de kranten.
Verder zal ik deze discussie niet voortzetten op deze plek. Ik ben druk bezig met mijn eigen website waar ik ook uitvoerig op Spruyt's essay heb gereageerd.
Verdere reacties graag in artikelvorm naar deze site: http://www.openorthodoxie.nl
Eerdere berichten van mij zal ik deleten, en straks deze ook.
Wel zal ik het gezegde proberen mee te nemen in een artikel oid. Dat zet denk ik meer zoden aan de dijk dan een vrijblijvende forumdiscussie tussen anonieme personen.
Met vriendelijke groet,
Althusius
Wat wil Spruyt nou?
Dag Althusius
Inderdaad, ik heb Spruyts essay niet nader besproken. Aangezien ik dat wel beloofd had, is dat inderdaad niet netjes. Ik heb het inmiddels wel gelezen, maar heb het niet thuis gehad, zodat ik er moeilijk een weloverwogen recensie van heb kunnen geven.
Hoe dan ook, we zijn niet van Spruyt afhankelijk voor het voeren van deze discussie. Ik heb een tijdje op je site rondgesnuffeld, maar die valt me een beetje tegen. In mijn ogen vallen er veel grote woorden in moeilijke -en tamelijk vaak foutieve- zinsverbanden, zonder dat me helder wordt wat er bedoeld wordt. Spruyt was tenminste goed te volgen.
Ik heb op je site niets kunnen vinden dat direkt op Spruyt ingaat, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij. Als je me kunt vertellen waar je dat doet, en hoe ik me aan kan melden voor het forum, kunnen we de discussie daar wellicht voortzetten.
Groet,
David
[Aangepast op 16/5/05 door David J]
Inderdaad, ik heb Spruyts essay niet nader besproken. Aangezien ik dat wel beloofd had, is dat inderdaad niet netjes. Ik heb het inmiddels wel gelezen, maar heb het niet thuis gehad, zodat ik er moeilijk een weloverwogen recensie van heb kunnen geven.
Hoe dan ook, we zijn niet van Spruyt afhankelijk voor het voeren van deze discussie. Ik heb een tijdje op je site rondgesnuffeld, maar die valt me een beetje tegen. In mijn ogen vallen er veel grote woorden in moeilijke -en tamelijk vaak foutieve- zinsverbanden, zonder dat me helder wordt wat er bedoeld wordt. Spruyt was tenminste goed te volgen.
Ik heb op je site niets kunnen vinden dat direkt op Spruyt ingaat, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij. Als je me kunt vertellen waar je dat doet, en hoe ik me aan kan melden voor het forum, kunnen we de discussie daar wellicht voortzetten.
Groet,
David
[Aangepast op 16/5/05 door David J]
Oorspronkelijk gepost door Unionist
http://www.eo.nl/portals/streams.jsp?number=6229295
Spruyt afgelopen zaterdag bij Andries!
:u:u:u:u:%
Ik heb alleen de laatste 10 minuten gehoord zaterdag, en je zult het niet geloven BIll.... ik was het met hem eens!Oorspronkelijk gepost door BillyOorspronkelijk gepost door Unionist
http://www.eo.nl/portals/streams.jsp?number=6229295
Spruyt afgelopen zaterdag bij Andries!
:u:u:u:u:%
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
dat mag gezegd worden.Oorspronkelijk gepost door UnionistIk heb alleen de laatste 10 minuten gehoord zaterdag, en je zult het niet geloven BIll.... ik was het met hem eens!Oorspronkelijk gepost door BillyOorspronkelijk gepost door Unionist
http://www.eo.nl/portals/streams.jsp?number=6229295
Spruyt afgelopen zaterdag bij Andries!
:u:u:u:u:%
(heb je zijn visie op Rouvoet ook gehoord.....zeker...):ki:ki
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
......................................
De Burke Stichting werd in februari 2001 opgericht. Na een sterke start brak dit voorjaar een crisis uit nadat directeur Spruyt in een kranteninterview had laten weten het een eer te vinden als hij kamerlid zou worden gevraagd voor de partij van Geert Wilders. Voor vier van de vijf bestuursleden was het geflirt met Wilders naar hun zeggen aanleiding om hun zetels ter beschikking te stellen.
.
In een toelichting op de door te voeren reorganisatie zegt Spruyt dat hij al langere tijd ontevreden was over de richting waarin de Burke Stichting zich ontwikkelde. “Heel veel tijd en energie ging zitten in het public-policy programma. Daardoor moest, om maar iets te noemen, de zomerklas voor studenten deze zomer worden afgelast. Terwijl we juist voor dat soort activiteiten, waarbij het gaat om het uitdragen van het conservatief gedachtegoed, waren opgericht.” Hij schat in dat er voldoende geld is voor het public-policy programma. “Het lukte steeds weer om onze begroting van 300.000 euro rond te krijgen. Dat was dan geoormerkt geld. Voor het uitdragen van het eigenlijke conservatieve gedachtegoed met de bijbehorende achtergronden waren echter nauwelijks fondsen te vinden. Vandaar dat ik nu onbezoldigd verder moet.”
.
Een andere ontwikkeling waarmee hij geen vrede had, was dat de Burke Stichting rechtse figuren aantrok die weinig of niets hadden met het conservatisme. “Soms voelde ik me daardoor een vreemdeling binnen de eigen club”.
.
Hij ontkent met klem dat zijn toenadering tot Wilders de huidige reorganisatie noodzakelijk heeft gemaakt. “Mijn positieve uitlatingen over Wilders hebben alleen maar tot uitbreiding van het donateursbestand geleid.” De bestuurscrisis van dit voorjaar had naar zijn zeggen vooral te maken met zijn ideeën over hoe de Burke Stichting verder moest. Spruyt zegt geen politieke ambities meer te hebben. “Ik dacht dat het 5 voor 12 was en dat er door een rol in de politiek nog iets te keren viel. Het is echter kwart over één. Alleen een wezenlijke heroriëntatie op het conservatisme kan mijns inziens een keer ten goede brengen.” Hij zegt zich daarbij vooral op christenen te zullen richten. “Dat blijven, meer dan anderen, onze natuurlijke bondgenoten.”
De Burke Stichting werd in februari 2001 opgericht. Na een sterke start brak dit voorjaar een crisis uit nadat directeur Spruyt in een kranteninterview had laten weten het een eer te vinden als hij kamerlid zou worden gevraagd voor de partij van Geert Wilders. Voor vier van de vijf bestuursleden was het geflirt met Wilders naar hun zeggen aanleiding om hun zetels ter beschikking te stellen.
.
In een toelichting op de door te voeren reorganisatie zegt Spruyt dat hij al langere tijd ontevreden was over de richting waarin de Burke Stichting zich ontwikkelde. “Heel veel tijd en energie ging zitten in het public-policy programma. Daardoor moest, om maar iets te noemen, de zomerklas voor studenten deze zomer worden afgelast. Terwijl we juist voor dat soort activiteiten, waarbij het gaat om het uitdragen van het conservatief gedachtegoed, waren opgericht.” Hij schat in dat er voldoende geld is voor het public-policy programma. “Het lukte steeds weer om onze begroting van 300.000 euro rond te krijgen. Dat was dan geoormerkt geld. Voor het uitdragen van het eigenlijke conservatieve gedachtegoed met de bijbehorende achtergronden waren echter nauwelijks fondsen te vinden. Vandaar dat ik nu onbezoldigd verder moet.”
.
Een andere ontwikkeling waarmee hij geen vrede had, was dat de Burke Stichting rechtse figuren aantrok die weinig of niets hadden met het conservatisme. “Soms voelde ik me daardoor een vreemdeling binnen de eigen club”.
.
Hij ontkent met klem dat zijn toenadering tot Wilders de huidige reorganisatie noodzakelijk heeft gemaakt. “Mijn positieve uitlatingen over Wilders hebben alleen maar tot uitbreiding van het donateursbestand geleid.” De bestuurscrisis van dit voorjaar had naar zijn zeggen vooral te maken met zijn ideeën over hoe de Burke Stichting verder moest. Spruyt zegt geen politieke ambities meer te hebben. “Ik dacht dat het 5 voor 12 was en dat er door een rol in de politiek nog iets te keren viel. Het is echter kwart over één. Alleen een wezenlijke heroriëntatie op het conservatisme kan mijns inziens een keer ten goede brengen.” Hij zegt zich daarbij vooral op christenen te zullen richten. “Dat blijven, meer dan anderen, onze natuurlijke bondgenoten.”
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
woensdag 31 augustus 2005 17:48
Spruyt weg als directeur Burke Stichting
Bart Jan Spruyt, de directeur van de conservatieve Edmund Burke Stichting, legt zijn functie neer. Hij blijft wel als 'onbezoldigd bestuurslid' aan de Stichting verbonden.
Dat stelt het bestuur in een brief aan de donateurs en sympathisanten van de Edmund Burke Stichting. Spruyts vertrek als directeur heeft volgens het bestuur een praktische reden: de Stichting wordt 'in goed overleg' gesplitst.
De commerciële activiteiten worden ondergebracht in een zelfstandige denktank die onder eigen naam gaat werken en Spruyt en zijn Burke Stichting gaan zich weer richten op de oorspronkelijke doelstellingen: het uitdragen van het conservatieve gedachtegoed via thema- en discussieavonden. '
De Edmund Burke Stichting nieuwe stijl begint zonder kantoor of betaald personeel omdat dat 'vooralsnog financieel niet mogelijk is gebleken'. Spruyt wordt daarom bestuurslid, samen met de huidige bestuursleden Andreas Kinneging en Michiel Visser.
Geert Wilders
Spruyt stond sinds oktober 2002 als directeur aan het hoofd van het bureau van de Stichting. Eind vorig jaar ontstond commotie vanwege de banden die hij onderhield met het onafhankelijke Tweede-Kamerlid Geert Wilders. In november stapten CDA-prominent Hans Hillen en ChristenUnie-senator Eimert van Middelkoop uit de Raad van Advies van de Burke Stichting omdat zij de relatie tussen Wilders en Spruyt te innig vonden om nog van een onpartijdige stichting te spreken.
Niet veel later legden vier van de vijf bestuursleden van de Burke Stichting om dezelfde reden hun functie neer. Er zou geen ruzie zijn, maar wel een 'verschil van inzicht over de koers van de club', liet het opgestapte bestuurdlid Edwin van de Haar (VVD) destijds weten.
AIVD
Spruyt maakte in die periode ook bekend dat hem door de inlichtingendienst AIVD was geadviseerd zich uit veiligheidsoverwegingen niet met Wilders in te laten. Wilders wordt al geruime tijd met de dood bedreigd vanwege zijn politieke opvattingen. Spruyt zelf is ook meermalen bedreigd.
Eline van den Broek, 'research fellow' bij de Burke Stichting en toekomstig commercieel directeur van de zelfstandige denktank, ontkent dat de commotie rond Wilders en Spruyt tot de scheiding binnen de Burke Stichting heeft geleid. 'Daar is geen sprake van. De kwestie-Geert Wilders hebben wij al een tijd geleden afgedaan.'
Het is nog niet bekend wanneer Spruyt terugtreedt, maar 'vermoedelijk wordt dat per 1 oktober,' zegt Van den Broek. Spruyt zelf was niet bereikbaar voor commentaar.
Spruyt weg als directeur Burke Stichting
Bart Jan Spruyt, de directeur van de conservatieve Edmund Burke Stichting, legt zijn functie neer. Hij blijft wel als 'onbezoldigd bestuurslid' aan de Stichting verbonden.
Dat stelt het bestuur in een brief aan de donateurs en sympathisanten van de Edmund Burke Stichting. Spruyts vertrek als directeur heeft volgens het bestuur een praktische reden: de Stichting wordt 'in goed overleg' gesplitst.
De commerciële activiteiten worden ondergebracht in een zelfstandige denktank die onder eigen naam gaat werken en Spruyt en zijn Burke Stichting gaan zich weer richten op de oorspronkelijke doelstellingen: het uitdragen van het conservatieve gedachtegoed via thema- en discussieavonden. '
De Edmund Burke Stichting nieuwe stijl begint zonder kantoor of betaald personeel omdat dat 'vooralsnog financieel niet mogelijk is gebleken'. Spruyt wordt daarom bestuurslid, samen met de huidige bestuursleden Andreas Kinneging en Michiel Visser.
Geert Wilders
Spruyt stond sinds oktober 2002 als directeur aan het hoofd van het bureau van de Stichting. Eind vorig jaar ontstond commotie vanwege de banden die hij onderhield met het onafhankelijke Tweede-Kamerlid Geert Wilders. In november stapten CDA-prominent Hans Hillen en ChristenUnie-senator Eimert van Middelkoop uit de Raad van Advies van de Burke Stichting omdat zij de relatie tussen Wilders en Spruyt te innig vonden om nog van een onpartijdige stichting te spreken.
Niet veel later legden vier van de vijf bestuursleden van de Burke Stichting om dezelfde reden hun functie neer. Er zou geen ruzie zijn, maar wel een 'verschil van inzicht over de koers van de club', liet het opgestapte bestuurdlid Edwin van de Haar (VVD) destijds weten.
AIVD
Spruyt maakte in die periode ook bekend dat hem door de inlichtingendienst AIVD was geadviseerd zich uit veiligheidsoverwegingen niet met Wilders in te laten. Wilders wordt al geruime tijd met de dood bedreigd vanwege zijn politieke opvattingen. Spruyt zelf is ook meermalen bedreigd.
Eline van den Broek, 'research fellow' bij de Burke Stichting en toekomstig commercieel directeur van de zelfstandige denktank, ontkent dat de commotie rond Wilders en Spruyt tot de scheiding binnen de Burke Stichting heeft geleid. 'Daar is geen sprake van. De kwestie-Geert Wilders hebben wij al een tijd geleden afgedaan.'
Het is nog niet bekend wanneer Spruyt terugtreedt, maar 'vermoedelijk wordt dat per 1 oktober,' zegt Van den Broek. Spruyt zelf was niet bereikbaar voor commentaar.
-
Harry
Oorspronkelijk gepost door Harry
Hahaha...dat hebben we dan ook weer gehad. Voor een eendagsvlieg heeft dit omhoog gevallen bruinhemd het nog tamelijk lang volgehouden. Nu moet hij weer een echte baan gaan zoeken. Dag Spruyt!
pardon BRUINHEMD? voel jij je wel helemaal lekker?
wat een ongelofelijk akelige posting.... en dat laat men hier gewoon staan?
ga je mond spoelen en kom eens met inhoud man!
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Liever een paria dan een parvenu
Bart Jan Spruyt, sinds 2002 boegbeeld van de Conservatieve Edmund Burke Stichting, vertrekt.
'Ingrijpende veranderingen', zo noemt de Edmund Burke Stichting de reorganisatie voorzichtig. De plannen die er nu liggen, zijn zeer ongunstig voor de enige Conservatieve denktank in Nederland. Weliswaar zullen de bestuursleden Michiel Visser en Andreas Kinneging - samen met Spruyt - doorgaan met de Edmund Burke Stichting en haar pogingen om het Conservatieve gedachtegoed te verspreiden, maar dat zal allemaal gebeuren op vrijwillige onbezoldigde basis. Voor mensen als Spruyt die de afgelopen drie jaar dagelijks bezig zijn geweest met de Edmund Burke Stichting is simpelweg geen geld meer. "Ik ben blut en moet op een andere manier mijn geld gaan verdienen", aldus Spruyt. Hij blijft wel medebestuurslid van de Burke Stichting.
Hoe is dat mogelijk? Het leek zo'n succesverhaal. Velen kunnen alleen maar dromen van de hoeveelheid extra media-aandacht die de Edmund Burke Stichting gehad heeft sinds haar oprichting eind 2000. Honderden artikelen verschenen de afgelopen jaren in kranten en tijdschriften om de voor- en nadelen van het Liberaal-Conservatisme te becommentarieren. Na decennia waarin het in politiek-correct Nederland nog beter was om bekend te staan als dief dan als conservatief, waren er opeens jonge intellectuelen die het opnamen voor weggehoonde noties als moraal, traditie en gezag, een mediageniek fenomeen. Het Conservatisme bleek de tijdgeest met zich mee te hebben.
In februari 2001 gaf Joshua Livestro, voormalig medewerker van Frits Bolkestein en een van de oprichters van de Burke Stichting, de aftrap voor de Conservatieve opstand tegen de gevestigde intellectuele elite en hun hedonistische en relativistische ideeen. In het NRC Handelsblad schreef hij toen dat het 'Conservatieve Moment' gekomen was. De revolte van Pim Fortuyn in 2002 maakte dit 'Conservatieve Moment' nog duidelijker zichtbaar. Fortuyn doorbrak taboes en zorgde ervoor dat de Conservatieven vrijuit konden spreken over de noodzakelijke verdediging van de westerse beschaving tegen interne en externe vijanden. Na de vroegtijdige dood van Fortuyn werd de Edmund Burke Stichting gezien als een organisatie die de 'geest van Pim' nog het best onder woorden kon brengen voor een intellectuele bovenlaag. De komst van een 'grote sponsor' maakte het in hetzelfde jaar mogelijk dat de Edmund Burke Stichting een vast kantoor kreeg in Den Haag met twee directeuren: Joshua Livestro en Bart Jan Spruyt.
Daarnaast onderscheidde de Burke Stichting zich ook door interne strubbelingen en bedreigingen van buitenaf. Eerst bekeerde mede-oprichter Renee van Wissen zich tot het anarcho-kapitalisme, waarna hij zijn eigen denktank oprichtte: de Frederic Bastiat Stichting, die zich ten doel stelt de rol van de overheid zoveel mogelijk te beperken. Vervolgens werd mede-directeur Kivestro na een conflict met het bestuur ontslagen. Nadat de Burke Stichting in 2003 de aandacht opnieuw op zich gevestigd had door een spraakmakend 'Conservatief Manifest' te publiceren in het katern Letter en Geest van Trouw, ontvingen Spruyt en de Burke Stichting doodsbedreigingen. Wat linkse activisten voegden Spruyt toe dat zij hem 'vol lood wilden pompen, net als Fortuyn'. Spruyt kreeg het advies om professionele bescherming in te huren. Tot in de Tweede Kamer werd gedebatteerd over de vraag of deze bescherming nu een prive-aangelegenheid was of dat de Staat daar ook een zekere verantwoordelijkheid voor droeg.
De laatste rel in de media die verband hield met de Burke Stichting werd veroorzaakt door het bericht eind 2004 dat Spruyt van zins was om samen met onafhankelijk Tweede Kamerlid Geert Wilders een eigen partij op te richten die onder meer van plan zou zijn om moslims alle burgerrechten af te nemen. Hoewel zowel Spruyt als Wilders ontkenden dat zij dit ooit gezegd hadden, zorgde het bericht voor zoveel ophef dat een aantal leden uit de Raad van Aanbeveling van de Burke Stichting stapte, onder wie ex-premier Dries van Agt.
Maar het terugtreden van Spruyt nu zou niets te maken hebben met zijn banden met Wilders. "Ik begrijp dat journalisten graag het verhaal willen optikken dat er flinke ruzie is binnen de Burke Stichting. Maar ik moet ze teleurstellen. Het gaat louter om financiele redenen. Het leek wel altijd of alles van een leien dakje ging, maar ik verkeer met de Burke Stichting al drie jaar lang in een uiterst precaire financiele situatie. Ik heb zelfs bedelbrieven moeten schrijven. Ik heb van alles geprobeerd, maar een keer kwam mijn salaris veel te laat, en een keer was er in het geheel geen salaris".
Toch kon de Burke Stichting tot nog toe bestaan van donaties. Particuliere sympathisanten schonken zo'n 3000 euro per jaar. Het leeuwendeel van de inkomsten was afkomstig van bedrijven, voornamelijk Amerikaanse. Gezamenlijk doneerden deze bedrijven zo'n twee ton per jaar aan de Stichting, zegt Spruyt. "Aanvankelijk was dat geen enkel probleem. Zij gaven het geld, maar er waren geen verplichtingen aan verbonden. Maar de budgetten van deze bedrijven krimpen en het aantal denktanks neemt toe. Niet in Nederland, maar wel in Oost en Zuid-Europa. Er zijn dus meer denktanks en er is minder geld. Het gevolg hiervan is dat bedrijven alleen nog maar geld willen geven als ze onze agenda mede mogen bepalen."
Spruyt: "Een farmaceutisch bedrijf wilde ons bijvoorbeeld alleen steunen als wij in ruil daarvoor stennis wilden schoppen tegen het nieuwe zorgstelsel van minister Hoogervorst van Volksgezondheid. Wij als Burke Stichting liepen het gevaar dat onze onafhankelijkheid en integriteit in het geding kwamen."
"Het is verschrikkelijk. Ik kwam voor de keuze: Of verder gaan met dat soort gedoe of reorganiseren."
En zo heet het dan ook officieel: de Burke Stichting ondergaat een interne reorganisatie en keert terug naar haar basisactiviteiten: Het verbreiden van de politieke filosofie van het Conservatisme in de publieke opinie, en op scholen en universiteiten. Alleen doen ze het dan zonder geld en zonder kantoor.
Naast dit kerndoel - het verpreiden van Conservatief gedachtegoed - hield de Burke Stichting zich vanaf 2003 bezig met Haagse beleidsvraagstukken. Artikelen werden geschreven en bijeenkomsten werden georganiseerd over zaken als defensie en buitenlandse politiek, gezondheidszorg en ontwikkelingssamenwerking. Maar nu de geldschieters zich steeds nadrukkelijker willen bemoeien met de inhoud van dit public policy programma, heeft de Burke Stichting besloten om dit programma te verzelfstandigen. De medewerkers Eline van den Broek en Sander Boon, die nu nog aan de Burke Stichting verbonden zijn, zullen leiding gaan geven aan deze zelfstandige vrije-markt-denktank.
Spruyt: "Wij zijn volledig afhankelijk van donaties en giften. Die filantropische instelling om geld te geven aan initiatieven die je waardevol vindt - heel normaal in de verenigde Staten - ontbreekt in Nederland. Mensen gaan er voetstoots vanuit dat wij overheidssubsidie ontvangen, dat de overheid er wel voor zorgt. Maar wij zijn geen voorstander van een uitgebreide subsidiecultuur. Dat is een probleem. We zijn uit op een bepaalde culturele omslag, maar tegelijkertijd ontdek je dat je eigenlijk pas kunt bestaan op het moment dat die culturele omslag er al is geweest."
Spruyt weet niet wat hij kan gaan doen. "Ik dreig verloren te gaan. Maar ik hoop dat ik toch nog opiniestukken kan blijven schrijven. Liever een paria dan een parvenu".
Trouw
Bart Jan Spruyt, sinds 2002 boegbeeld van de Conservatieve Edmund Burke Stichting, vertrekt.
'Ingrijpende veranderingen', zo noemt de Edmund Burke Stichting de reorganisatie voorzichtig. De plannen die er nu liggen, zijn zeer ongunstig voor de enige Conservatieve denktank in Nederland. Weliswaar zullen de bestuursleden Michiel Visser en Andreas Kinneging - samen met Spruyt - doorgaan met de Edmund Burke Stichting en haar pogingen om het Conservatieve gedachtegoed te verspreiden, maar dat zal allemaal gebeuren op vrijwillige onbezoldigde basis. Voor mensen als Spruyt die de afgelopen drie jaar dagelijks bezig zijn geweest met de Edmund Burke Stichting is simpelweg geen geld meer. "Ik ben blut en moet op een andere manier mijn geld gaan verdienen", aldus Spruyt. Hij blijft wel medebestuurslid van de Burke Stichting.
Hoe is dat mogelijk? Het leek zo'n succesverhaal. Velen kunnen alleen maar dromen van de hoeveelheid extra media-aandacht die de Edmund Burke Stichting gehad heeft sinds haar oprichting eind 2000. Honderden artikelen verschenen de afgelopen jaren in kranten en tijdschriften om de voor- en nadelen van het Liberaal-Conservatisme te becommentarieren. Na decennia waarin het in politiek-correct Nederland nog beter was om bekend te staan als dief dan als conservatief, waren er opeens jonge intellectuelen die het opnamen voor weggehoonde noties als moraal, traditie en gezag, een mediageniek fenomeen. Het Conservatisme bleek de tijdgeest met zich mee te hebben.
In februari 2001 gaf Joshua Livestro, voormalig medewerker van Frits Bolkestein en een van de oprichters van de Burke Stichting, de aftrap voor de Conservatieve opstand tegen de gevestigde intellectuele elite en hun hedonistische en relativistische ideeen. In het NRC Handelsblad schreef hij toen dat het 'Conservatieve Moment' gekomen was. De revolte van Pim Fortuyn in 2002 maakte dit 'Conservatieve Moment' nog duidelijker zichtbaar. Fortuyn doorbrak taboes en zorgde ervoor dat de Conservatieven vrijuit konden spreken over de noodzakelijke verdediging van de westerse beschaving tegen interne en externe vijanden. Na de vroegtijdige dood van Fortuyn werd de Edmund Burke Stichting gezien als een organisatie die de 'geest van Pim' nog het best onder woorden kon brengen voor een intellectuele bovenlaag. De komst van een 'grote sponsor' maakte het in hetzelfde jaar mogelijk dat de Edmund Burke Stichting een vast kantoor kreeg in Den Haag met twee directeuren: Joshua Livestro en Bart Jan Spruyt.
Daarnaast onderscheidde de Burke Stichting zich ook door interne strubbelingen en bedreigingen van buitenaf. Eerst bekeerde mede-oprichter Renee van Wissen zich tot het anarcho-kapitalisme, waarna hij zijn eigen denktank oprichtte: de Frederic Bastiat Stichting, die zich ten doel stelt de rol van de overheid zoveel mogelijk te beperken. Vervolgens werd mede-directeur Kivestro na een conflict met het bestuur ontslagen. Nadat de Burke Stichting in 2003 de aandacht opnieuw op zich gevestigd had door een spraakmakend 'Conservatief Manifest' te publiceren in het katern Letter en Geest van Trouw, ontvingen Spruyt en de Burke Stichting doodsbedreigingen. Wat linkse activisten voegden Spruyt toe dat zij hem 'vol lood wilden pompen, net als Fortuyn'. Spruyt kreeg het advies om professionele bescherming in te huren. Tot in de Tweede Kamer werd gedebatteerd over de vraag of deze bescherming nu een prive-aangelegenheid was of dat de Staat daar ook een zekere verantwoordelijkheid voor droeg.
De laatste rel in de media die verband hield met de Burke Stichting werd veroorzaakt door het bericht eind 2004 dat Spruyt van zins was om samen met onafhankelijk Tweede Kamerlid Geert Wilders een eigen partij op te richten die onder meer van plan zou zijn om moslims alle burgerrechten af te nemen. Hoewel zowel Spruyt als Wilders ontkenden dat zij dit ooit gezegd hadden, zorgde het bericht voor zoveel ophef dat een aantal leden uit de Raad van Aanbeveling van de Burke Stichting stapte, onder wie ex-premier Dries van Agt.
Maar het terugtreden van Spruyt nu zou niets te maken hebben met zijn banden met Wilders. "Ik begrijp dat journalisten graag het verhaal willen optikken dat er flinke ruzie is binnen de Burke Stichting. Maar ik moet ze teleurstellen. Het gaat louter om financiele redenen. Het leek wel altijd of alles van een leien dakje ging, maar ik verkeer met de Burke Stichting al drie jaar lang in een uiterst precaire financiele situatie. Ik heb zelfs bedelbrieven moeten schrijven. Ik heb van alles geprobeerd, maar een keer kwam mijn salaris veel te laat, en een keer was er in het geheel geen salaris".
Toch kon de Burke Stichting tot nog toe bestaan van donaties. Particuliere sympathisanten schonken zo'n 3000 euro per jaar. Het leeuwendeel van de inkomsten was afkomstig van bedrijven, voornamelijk Amerikaanse. Gezamenlijk doneerden deze bedrijven zo'n twee ton per jaar aan de Stichting, zegt Spruyt. "Aanvankelijk was dat geen enkel probleem. Zij gaven het geld, maar er waren geen verplichtingen aan verbonden. Maar de budgetten van deze bedrijven krimpen en het aantal denktanks neemt toe. Niet in Nederland, maar wel in Oost en Zuid-Europa. Er zijn dus meer denktanks en er is minder geld. Het gevolg hiervan is dat bedrijven alleen nog maar geld willen geven als ze onze agenda mede mogen bepalen."
Spruyt: "Een farmaceutisch bedrijf wilde ons bijvoorbeeld alleen steunen als wij in ruil daarvoor stennis wilden schoppen tegen het nieuwe zorgstelsel van minister Hoogervorst van Volksgezondheid. Wij als Burke Stichting liepen het gevaar dat onze onafhankelijkheid en integriteit in het geding kwamen."
"Het is verschrikkelijk. Ik kwam voor de keuze: Of verder gaan met dat soort gedoe of reorganiseren."
En zo heet het dan ook officieel: de Burke Stichting ondergaat een interne reorganisatie en keert terug naar haar basisactiviteiten: Het verbreiden van de politieke filosofie van het Conservatisme in de publieke opinie, en op scholen en universiteiten. Alleen doen ze het dan zonder geld en zonder kantoor.
Naast dit kerndoel - het verpreiden van Conservatief gedachtegoed - hield de Burke Stichting zich vanaf 2003 bezig met Haagse beleidsvraagstukken. Artikelen werden geschreven en bijeenkomsten werden georganiseerd over zaken als defensie en buitenlandse politiek, gezondheidszorg en ontwikkelingssamenwerking. Maar nu de geldschieters zich steeds nadrukkelijker willen bemoeien met de inhoud van dit public policy programma, heeft de Burke Stichting besloten om dit programma te verzelfstandigen. De medewerkers Eline van den Broek en Sander Boon, die nu nog aan de Burke Stichting verbonden zijn, zullen leiding gaan geven aan deze zelfstandige vrije-markt-denktank.
Spruyt: "Wij zijn volledig afhankelijk van donaties en giften. Die filantropische instelling om geld te geven aan initiatieven die je waardevol vindt - heel normaal in de verenigde Staten - ontbreekt in Nederland. Mensen gaan er voetstoots vanuit dat wij overheidssubsidie ontvangen, dat de overheid er wel voor zorgt. Maar wij zijn geen voorstander van een uitgebreide subsidiecultuur. Dat is een probleem. We zijn uit op een bepaalde culturele omslag, maar tegelijkertijd ontdek je dat je eigenlijk pas kunt bestaan op het moment dat die culturele omslag er al is geweest."
Spruyt weet niet wat hij kan gaan doen. "Ik dreig verloren te gaan. Maar ik hoop dat ik toch nog opiniestukken kan blijven schrijven. Liever een paria dan een parvenu".
Trouw
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
-
Harry
Pieker er niet over. De akelige opvattingen van heer Spruyt spreken voor zich. Fijn om te constateren dat we voorlopig van dit heerschap zijn verlost. Kijk in de geschiedenis van dit forum naar mijn inhoudelijke opvattingen over de rabiate causerieën van Spruyt. Moet ik die echt gaan herhalen?
En bruinhemd...ach dat is wellicht wat zwaar aangezet. Maar hoe moet ik iemand met zulke donkerbruine opvattingen dan noemen?
En bruinhemd...ach dat is wellicht wat zwaar aangezet. Maar hoe moet ik iemand met zulke donkerbruine opvattingen dan noemen?
-
limosa
Je hoeft het niet met hem eens te zijn natuurlijk. Maar het is jammer dat een initiatief als de Burke-stichting onder dreigt te gaan terwijl tegelijkertijd een subsidiespons als het CWI lekker z'n gang kan gaan.
Kijk, bruinhemden, da's niet waar we op uit zijn. Maar de facto geregeerd worden door geitenwollensokken is ook niet best.
Kijk, bruinhemden, da's niet waar we op uit zijn. Maar de facto geregeerd worden door geitenwollensokken is ook niet best.