geef eens een concreet voorbeeld dan.
Wat moet een mens hebben mee gemaakt?
middelijk of onmiddellijk?
-
jacob
goed, ik neem aan dat je dit bedoelt:
Wat mij opvalt, is dat zaken die vroeger onder ons ‘volkomen zekerheid’ hadden, tegenwoordig verdedigd moeten worden.
Dat God een mens bekeert, hem in zijn gemis brengt en op Zijn tijd Zijn Zoon aan hem openbaart, daar mag je niet meer mee aankomen. Dan verlang je bijzondere dingen en bijzondere openbaringen en het gaat door het Woord, etc.
Dat laatste is overigens waar, maar dat Woord moet ingang vinden in ons hart en niet alleen in ons verstand. Wie gevoerd wordt uit de duisternis tot het licht, erváárt het ook dat hij in het licht komt. Het moet niet zo zijn dat je denkt: Ik heb dat en dat meegemaakt, ja, ik geloof toch wel, dus ben ik nu uit de duisternis getrokken tot Gods wonderbaar licht.
Waarom zouden die mensen in het NT zo blij geweest zijn toen ze tot geloof kwamen? Omdat ze het wísten!
hmm, volgens mij ontkent niemand dat een gelovige zijn gemis niet heeft leren kennen.
Ik denk dat iedereen hier dit kan onderschrijven. Niet dat Christus pas op Gods tijd in de gelovige wordt geopenbaard. Maar misschien als je dat zou toelichten kunnen we er ook nog wel mee leven.
Maar ach wie is we en ze hier
Wat mij opvalt, is dat zaken die vroeger onder ons ‘volkomen zekerheid’ hadden, tegenwoordig verdedigd moeten worden.
Dat God een mens bekeert, hem in zijn gemis brengt en op Zijn tijd Zijn Zoon aan hem openbaart, daar mag je niet meer mee aankomen. Dan verlang je bijzondere dingen en bijzondere openbaringen en het gaat door het Woord, etc.
Dat laatste is overigens waar, maar dat Woord moet ingang vinden in ons hart en niet alleen in ons verstand. Wie gevoerd wordt uit de duisternis tot het licht, erváárt het ook dat hij in het licht komt. Het moet niet zo zijn dat je denkt: Ik heb dat en dat meegemaakt, ja, ik geloof toch wel, dus ben ik nu uit de duisternis getrokken tot Gods wonderbaar licht.
Waarom zouden die mensen in het NT zo blij geweest zijn toen ze tot geloof kwamen? Omdat ze het wísten!
hmm, volgens mij ontkent niemand dat een gelovige zijn gemis niet heeft leren kennen.
Ik denk dat iedereen hier dit kan onderschrijven. Niet dat Christus pas op Gods tijd in de gelovige wordt geopenbaard. Maar misschien als je dat zou toelichten kunnen we er ook nog wel mee leven.
Maar ach wie is we en ze hier
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Wat is rechtvaardiging en wat is geloof.
Het is nogal belangrijk om te weten wat deze begrippen inhouden, want de Schrift zegt dat we alléén gerechtvaardigd worden door het geloof.
Goed, Afgewezen stelt géén verschil tussen 'rechtvaardigmaking' en een 'bewuste rechtvaardigmaking'. Hij legt dus Ef. 1,13 uit zoals Calvijn hem uitlegt:
In Welken ook gij zijt, terwijl gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, terwijl gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
Deze uitleg is ook juist, want wij worden niet gerechtvaardigd en verzegeld ná het geloof, maar door het geloof. God rechtvaardigd de mens op de eerste [geschonken] daad van het geloof én God verzegelt deze mens ook met de Heilige Geest.
Wat is nu het geloof? Dan is het belangrijk om te weten wat het voorwerp is van het geloof. Dat is het 'Evangelie der waarheid'. Dat is ook naar de Schrift, want dezelfde Schrift zegt dat het Evangelie is het bad der wedergeboorte. Wat houdt dan het geloof in; het geloof in dat Evangelie? Dat is alles wat God in dat Woord geopenbaard heeft, ik voor waar en zeker houdt. Het Woord der waarheid met zijn lieflijk Evangelie? Niet van de Wet? Nee, niet van de Wet, tenminste niet als levendmakende bron. Hij [de Wet] doodt, ten eeuwigen leven. De Wet vervloekt slechts, met één doel, opdat ik het leven, door het Evangelie der Waarheid, in Christus mag vinden. In dat Licht [Christus] gaat de Wet mij hoe langer hoe meer veroordelen. Meer en meer ontdekken aan mijn vlees, opdat ik meer en meer leef uit die Bron, Jezus Christus. Dat is het leven van heiligmaking, dat is het sterven van de oude en het opstaan van de nieuwe mens. Daarover zei Luther 'gelijktijdig zondaar en gelijktijdig rechtvaardig'. Daarom niet proberen met ons kleed, wat in Gods ogen vervloekt is, ons vlees te bedekken. Nee, iedere dag weer en iedere keer weer ons te laten zien aan Hem zoals we zijn, opdat Hij ons mag bedekken met Zijn kleed der gerechtigheid. Het leven ligt niet in mij, maar het leven ligt in Hem, in Wie alle beloften ja en amen zijn.
Het is nogal belangrijk om te weten wat deze begrippen inhouden, want de Schrift zegt dat we alléén gerechtvaardigd worden door het geloof.
Goed, Afgewezen stelt géén verschil tussen 'rechtvaardigmaking' en een 'bewuste rechtvaardigmaking'. Hij legt dus Ef. 1,13 uit zoals Calvijn hem uitlegt:
In Welken ook gij zijt, terwijl gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, terwijl gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
Deze uitleg is ook juist, want wij worden niet gerechtvaardigd en verzegeld ná het geloof, maar door het geloof. God rechtvaardigd de mens op de eerste [geschonken] daad van het geloof én God verzegelt deze mens ook met de Heilige Geest.
Wat is nu het geloof? Dan is het belangrijk om te weten wat het voorwerp is van het geloof. Dat is het 'Evangelie der waarheid'. Dat is ook naar de Schrift, want dezelfde Schrift zegt dat het Evangelie is het bad der wedergeboorte. Wat houdt dan het geloof in; het geloof in dat Evangelie? Dat is alles wat God in dat Woord geopenbaard heeft, ik voor waar en zeker houdt. Het Woord der waarheid met zijn lieflijk Evangelie? Niet van de Wet? Nee, niet van de Wet, tenminste niet als levendmakende bron. Hij [de Wet] doodt, ten eeuwigen leven. De Wet vervloekt slechts, met één doel, opdat ik het leven, door het Evangelie der Waarheid, in Christus mag vinden. In dat Licht [Christus] gaat de Wet mij hoe langer hoe meer veroordelen. Meer en meer ontdekken aan mijn vlees, opdat ik meer en meer leef uit die Bron, Jezus Christus. Dat is het leven van heiligmaking, dat is het sterven van de oude en het opstaan van de nieuwe mens. Daarover zei Luther 'gelijktijdig zondaar en gelijktijdig rechtvaardig'. Daarom niet proberen met ons kleed, wat in Gods ogen vervloekt is, ons vlees te bedekken. Nee, iedere dag weer en iedere keer weer ons te laten zien aan Hem zoals we zijn, opdat Hij ons mag bedekken met Zijn kleed der gerechtigheid. Het leven ligt niet in mij, maar het leven ligt in Hem, in Wie alle beloften ja en amen zijn.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Even eenvoudig gezegt:
Geloven is gewoon voor waar houden wat de bijbel ons vertelt.
De bijbel vertelt ons dat we de dood verdienen om onze zonden, maar dat Christus gekomen is om iedereen die in Hem gelooft er van te verlossen. Dit is het evangelie.
Rechtvaardigmaking is dat God onze zonden niet aanziet omdat we geloven in het evangelie.
Daarover valt nog te zeggen dat geloven een gave van God is, en dat wanneer het door God gegeven is, het vrucht zal dragen.
De vrucht is een oprechte wil tot heiligmaking en liefde tot de naaste.
Geloven is gewoon voor waar houden wat de bijbel ons vertelt.
De bijbel vertelt ons dat we de dood verdienen om onze zonden, maar dat Christus gekomen is om iedereen die in Hem gelooft er van te verlossen. Dit is het evangelie.
Rechtvaardigmaking is dat God onze zonden niet aanziet omdat we geloven in het evangelie.
Daarover valt nog te zeggen dat geloven een gave van God is, en dat wanneer het door God gegeven is, het vrucht zal dragen.
De vrucht is een oprechte wil tot heiligmaking en liefde tot de naaste.
Of de exegese van Calvijn van Ef. 1:13 in dezen helemaal juist is, wil ik in het midden laten.
Maar ik gebruik graag het volgende citaat om mijn gevoelen in deze zaak nog eens te vertolken. Het komt uit de antwoorden op de ‘Twaalf vragen’, die werden gesteld door de Commissie van de Synode der Schotse Kerk van 1719, en die werden beantwoord door James Hog, Thomas Boston, Ebenezer en Ralph Erskine en nog acht andere dienaren des Woords. (De cursivering is van mij.)
Maar ik gebruik graag het volgende citaat om mijn gevoelen in deze zaak nog eens te vertolken. Het komt uit de antwoorden op de ‘Twaalf vragen’, die werden gesteld door de Commissie van de Synode der Schotse Kerk van 1719, en die werden beantwoord door James Hog, Thomas Boston, Ebenezer en Ralph Erskine en nog acht andere dienaren des Woords. (De cursivering is van mij.)
[Aangepast op 27/6/05 door Afgewezen]Maar hoewel de roeping en aanbieding van het Evangelie, welke werkelijk voor ieder in het bijzonder gelden, ook door ieder (…) moet worden toegeëigend, zichzelf moet worden toegepast en aangenomen door te geloven (…) – evenwel wordt dit óf verwaarloosd en veracht, óf de waarheid en oprechtheid daarvan verdacht gehouden en in twijfel getrokken, totdat de Heilige Geest het woord des Evangelies aan het hart brengt met zulk een mate van klaarheid en kracht dat het doel treft, de overtuigde zondaar bevredigt, dat het met toepassing op onszelf “een getrouw woord en aller aanneming waardig is, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken”, en hem zo in staat stelt om te geloven. Zo ontstaat de verzekering des geloofs, waarvan de sterkte evenredig is aan de mate van de klaarheid en kracht van boven, welke vrijmachtige genade behaagt te geven, als ze wordt gewerkt.
Nou, in princiepe zullen we het daar allemaal over eens zijn, maar:
Je kunt zeggen:
1. De luisteraar komt achter de prachtige en diepe boodschap van het evangelie en geloofd deze.
2. De luisteraar luisterd naar het evangelie. Door Gods Geest wordt hij diep geraakt en wordt zijn verloren staat hem geopenbaard, om hem vervolgens de weg tot behoud te openbaren.
Die twee dingen zijn precies hetzelfde. Het is gewoon of je het accent in het praktische of het bevindelijke legt.
[Aangepast op 27/6/05 door Kaw]
Je kunt zeggen:
1. De luisteraar komt achter de prachtige en diepe boodschap van het evangelie en geloofd deze.
2. De luisteraar luisterd naar het evangelie. Door Gods Geest wordt hij diep geraakt en wordt zijn verloren staat hem geopenbaard, om hem vervolgens de weg tot behoud te openbaren.
Die twee dingen zijn precies hetzelfde. Het is gewoon of je het accent in het praktische of het bevindelijke legt.
[Aangepast op 27/6/05 door Kaw]
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik begrijp je wel Afgewezen, maar voor mij rechtvaardigt ook het allerkleinste geloof. Het geloof is voor mij niet specifiek verbonden met het geloof in de vergeving der zonden [vgl. Koelman, natuur en gronden], maar het geloof oefent voor mij de omgang met het voorwerp van het geloof. Het geloof richt zich op het voorwerp van het geloof, Christus.
Zie bijvoorbeeld de gelijkenis van de tollenaar:
de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!
Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis, meer dan die; want een ieder, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden, en die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden.
Ds. I. Kievit zegt hierover in één van zijn preken: wij laten die tollenaar maar staan in de voorhof, maar Christus sprak over die tollenaar en zijn geloof: deze ging af gerechtvaardigd.
Het is groot Afgewezen als wij bepaald mogen worden bij de vergeving der zonden, maar dat is de natuur van het geloof niet, dat is de weldaad van het geloof. De natuur van het geloof is dat wij ons vertrouwen stellen op God, dat wij ons oog richten op de Heere, dat wij mogen zeggen: geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Diegenen die dit verlangen kennen, daarop moet de prediking zo zijn ingericht dat we krachtens de sleutelmacht tot die mens mogen, nee moeten zeggen: uw zonden zijn uw vergeven.
Zie bijvoorbeeld de gelijkenis van de tollenaar:
de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!
Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis, meer dan die; want een ieder, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden, en die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden.
Ds. I. Kievit zegt hierover in één van zijn preken: wij laten die tollenaar maar staan in de voorhof, maar Christus sprak over die tollenaar en zijn geloof: deze ging af gerechtvaardigd.
Het is groot Afgewezen als wij bepaald mogen worden bij de vergeving der zonden, maar dat is de natuur van het geloof niet, dat is de weldaad van het geloof. De natuur van het geloof is dat wij ons vertrouwen stellen op God, dat wij ons oog richten op de Heere, dat wij mogen zeggen: geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Diegenen die dit verlangen kennen, daarop moet de prediking zo zijn ingericht dat we krachtens de sleutelmacht tot die mens mogen, nee moeten zeggen: uw zonden zijn uw vergeven.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Het is genade als we om genade leren roepen. Als het daar om gaat, ben ik het met je eens.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
De natuur van het geloof is dat wij ons vertrouwen stellen op God, dat wij ons oog richten op de Heere, dat wij mogen zeggen: geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Diegenen die dit verlangen kennen, daarop moet de prediking zo zijn ingericht dat we krachtens de sleutelmacht tot die mens mogen, nee moeten zeggen: uw zonden zijn uw vergeven.
Maar dat verlangen waar jij van spreekt, moet wel vervuld worden. En wórdt op Gods tijd ook vervuld.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Afgewezen,
Gelukkig dat we het zo ver eens zijn. Op het punt van de geloofszekerheid zullen we niet zo makkelijk tot elkaar komen denk ik. Voor jouw ligt, als ik je gedachten volg, de geloofszekerheid sterk verbonden aan een openbaring. Ik heb al eens iemand gelezen die het onderscheid maakte tussen een Woordopenbaring en een Persoonopenbaring. Deze lijn kan ik niet meemaken.
Zelf zie ik de gelovige meer en meer de hand leggen op de beloften Gods en hierin een opwas in de genade.
Zo wordt de gelovige ook meer en meer verzekert van zijn aandeel in Christus en zijn of haar zaligheid.
Gelukkig dat we het zo ver eens zijn. Op het punt van de geloofszekerheid zullen we niet zo makkelijk tot elkaar komen denk ik. Voor jouw ligt, als ik je gedachten volg, de geloofszekerheid sterk verbonden aan een openbaring. Ik heb al eens iemand gelezen die het onderscheid maakte tussen een Woordopenbaring en een Persoonopenbaring. Deze lijn kan ik niet meemaken.
Zelf zie ik de gelovige meer en meer de hand leggen op de beloften Gods en hierin een opwas in de genade.
Zo wordt de gelovige ook meer en meer verzekert van zijn aandeel in Christus en zijn of haar zaligheid.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Beste ndonselaar,Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Zelf zie ik de gelovige meer en meer de hand leggen op de beloften Gods en hierin een opwas in de genade.
Zo wordt de gelovige ook meer en meer verzekert van zijn aandeel in Christus en zijn of haar zaligheid.
Dit lijkt me toch niet de bijbelse weg. Wie op de slang zag, wás genezen (werd iemand zich daar langzamerhand van bewust?).
Wie tot Jezus kwam, werd ineens genezen (of in twee duidelijke ‘etappes’, zoals die blinde, die de mensen eerst nog als bomen zag wandelen), en werd zich zijn of haar genezing niet langzamerhand bewust.
Wie met God verzoend wordt, weet dat. Als een slaaf wordt vrijgelaten uit zijn boeien, wéét hij dat toch?
Als een zondaar verlost wordt uit de banden, wéét hij dat toch?
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Maar dat is dan toch wat anders dan een soort langzamerhand-zich-bewust-worden-van?Oorspronkelijk gepost door MiscanthusJa, alleen uit de beloften des evangelies en niet door een bijzondere openbaring.Oorspronkelijk gepost door AfgewezenWie met God verzoend wordt, weet dat. Als een slaaf wordt vrijgelaten uit zijn boeien, wéét hij dat toch?
Als een zondaar verlost wordt uit de banden, wéét hij dat toch?
Overigens is die bijzondere openbaring niets anders dan de belofte van het evangelie toegepast aan het hart (omdat we er van nature blind voor zijn).
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik citeer even uit het doopsformulier;Oorspronkelijk gepost door AfgewezenBeste ndonselaar,Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Zelf zie ik de gelovige meer en meer de hand leggen op de beloften Gods en hierin een opwas in de genade.
Zo wordt de gelovige ook meer en meer verzekert van zijn aandeel in Christus en zijn of haar zaligheid.
Dit lijkt me toch niet de bijbelse weg. Wie op de slang zag, wás genezen (werd iemand zich daar langzamerhand van bewust?).
Wie tot Jezus kwam, werd ineens genezen (of in twee duidelijke ‘etappes’, zoals die blinde, die de mensen eerst nog als bomen zag wandelen), en werd zich zijn of haar genezing niet langzamerhand bewust.
Wie met God verzoend wordt, weet dat. Als een slaaf wordt vrijgelaten uit zijn boeien, wéét hij dat toch?
Als een zondaar verlost wordt uit de banden, wéét hij dat toch?
Want evenals zijzonder het te weten deel hebben aan de veroordeling in Adam, zo worden zij ook zonder het te weten in Christus uit genade tot Gods kinderen aangenomen...........Omdat nu, onder het nieuwe verbond, de doop in de plaats vande besnijdenis gekomen is, moeten de jonge kinderen alserfgenamen van Gods rijk envan zijn verbond gedoopt worden. En de ouders zijn verplicht hun kinderen bij het opgroeien hun doop te leren verstaan.