Het amen van de preek wordt bij ons (nog) niet gezongen; het amen na zegengroet aan het begin van de dienst en na de zegen aan het einde wel*. Het votum ('Onze hulp is in de naam..') wordt door de gemeente gezongen. Net als vrij vaak de geloofsbelijdenis en soms het Onze Vader, dat ook wel gewoon hardop gebeden wordt, soms door alleen de voorganger, soms door de hele gemeente.freek schreef:Nu volgt de nuanceMarthaMartha schreef:freek schreef:
![]()
ik zat er op te wachten
(nadere reactie volgt nog)mmm... voel me na deze opmerking een soort ´beetgenomen´ of ´uit de tent gelokt´ of... nou ja zoiets...
![]()
Ik ben het met je eens, in je bevlogen reactie op mijn kort-door-de-bocht-stelling. Ergens klopt het niet, dat de inhoud van psalmen, gezangen en liederen bij ons geen reactie opwekken. Je noemde idd psalm 134. De enige keer dat we deze psalm (gedeeltelijk) in praktijk brengen. Ik vind het altijd bijzonder ontroerend als de dominee bij de eerste regel zijn handen zegenend opheft en stelletjes bij de derde regel van het (2e?) couplet, knielen voor de Heere. Zulke dingen zouden best vaker mogen plaatsvinden, liefst spontaan. Maar ik krijg wel de indruk, en daar mag je het mee eens of oneens zijn, dat het nu een soort kuddegedrag wordt. En daar heb ik wel moeite mee. Refo's worden wel eens beticht van uiterlijkheden (de hoofdbedekking bijv.), maar ik ben ervan overtuigd dat andersoortige christenen op een andere manier net zo in die valkuil kunnen vallen. Dat gezegd hebben, mogen jullie van mij klappend de handen in de lucht steken.
Gian, de mannen dan hè![]()
Maar goed, het ging eigenlijk over amen-zeggen. Ik heb wel eens een confessioneel-hervormde dienst meegemaakt waar het 'amen' van de predikign letterlijk gezongen werd. Dat was een mooie invulling van het gezamenlijk beamen van de preek.
Het idee is dat bij deze onderdelen van de liturgie de gemeente werd en wordt geacht deze dingen uit te spreken, al of niet 'in het hart'. Maar als het kan op een eerbiedige manier, waarom zou je het dan alleen in het hart doen, en niet hardop?
Verder heb ik het idee dat voor velen het laatste antwoord van de HC zou moeten zijn: 'Nou ben ik klaar!'.... Door de gemeente zelf amen te laten zeggen of zingen krijgt het dan weer (een deel van) de betekenis terug.
* in de meeste vrijgemaakte kerken. Sommige presteren het om na de zegen aan het einde van de dienst een vierstemmig 'amen' te zingen.