Huh, heeft iemand je account gehackt Joy? Ik zie het verband tussen eerste en tweede post alleszins niet.
Het over één kamscheren van kerkverbanden moet hier alleszins maar eens ophouden. Zeker verbanden die nauwelijks als verband opereren, zoals evangelische gemeenten. Je hebt allerlei gemeenten: volle evangelie gemeenten, charismatische gemeenten, pinkstergemeenten, evangelische gemeenten, baptischtische gemeenten (waarbij je vrijzinnige en behoudende hebt)... Sommige van deze gemeenten zijn er ook al haast net zo lang als reformatorische en gereformeerde kerken, andere zijn juist nieuw en overgewaaid uit Amerika.
Vrijzinnigheid is over het algemeen niet iets wat je deze gemeenten kunt verwijten. Over bepaalde zaken heeft men over het algemeen zeer bijbelse en vasthoudende standpunten. Vrouw in het ambt (vooral onderwijzend ambt dan), seksuele losbandigheid, occultisme... dat zijn zaken waar evangelischen en gereformeerden gewoon op één lijn zitten, wat betreft occultisme s men zelfs nog voorzichtiger dan veel gereformeerden (ik kende een vrijgemaakte moeder die naar programma's keek als 'Char het Medium'....

)
Arminianisme zou een verwijt kunnen zijn, omdat het gaat om persoonlijke bekering en een persoonlijk geloof. Aan de andere kant wordt toch ook in deze kerken het werk Gods in deze persoonlijke bekering en geloof niet onderschat; men komt tot geloof door wat God aan de ziel gedaan heeft. Juist omdat mensen tot inzicht komen dat zij het niet kunnen, doch God alleen, komen ze tot geloof. Ook in deze gemeenten. Dit is dus zeker geen puur 'arminianisme', en betekent dat ook de reformatorische gezindte voorzichtig moet zijn met dit oordeel.
Het enige waar ik zelf nogal wat moeite mee heb, is heiligheid in deze gemeenten. Een besef van de Heilige God is vaak wat verder te zoeken. De erediensten 'swingen de pan uit', in de diensten waar ik geweest ben ervaarde ik geen rust, geen stilstaan bij wie God is. De nadruk ligt vooral op vrolijke emoties (niet geheel onterecht, maar het is nogal overdreven), verdriet, zondebesef, boosheid en angst in verdrukking zijn ondergeschoven kindjes en komen in de liederen nauwelijks terug. Met dingen als zedige kleding en vooral de zondagsrust neemt men het niet zo nauw. Wie niet vrolijk en blij is, heeft een 'probleem' en mag naar het 'pastoraat' in deze gemeenten. Men heeft niet door dat niet iedereen een vrolijke, blijmoedige aard heeft.
En ten slotte natuurlijk de wederdoop, die in de meeste van deze gemeenten toch bediend wordt. Met de leer der volwassendoop/geloofsdoop heb ik minder moeite, maar met het wederdopen toch meer.