Ik weet het.caprice schreef:Waar gaat het je vooral om? Waak voor slaafse of knechtelijke vrees. Maar mocht het heilige verontwaardiging en droefheid zijn in kinderlijke vreze, dat snode zondaars niet alleen de Heere niet willen dienen, maar ook moedwillig alles willen opruimen wat aan God en goddelijke zaken herinnert. Dan gaat het niet om mijn vrijheid, maar om Gods eer.-DIA- schreef:We kunnen meer verwachten...Simon schreef:Er is toch geen enkele inperking van vrijheid wat betreft de manier waarop de gelovige deze dag wil inrichten?caprice schreef:Het is niet meer wekelijks, maar bijna dagelijks op de voorpagina te vinden. Alleen vandaag al 3 artikelen die een beperking beschreven voor het Christendom, kerken o.i.d.
Het gaat inderdaad zo snel dat de tweede Kamer inmiddels al heeft ingestemd met de afschaffing van de zondagswet.
Niet als pessimist,
maar blijf waakzaam
met beide benen op de grond.
Besef de realiteit.
Anders zal de sluimering ons allen
gewisselijk overvallem.
Als een dief in de nacht.
De mens kan woeden, en een korte tijd triomfantelijk koning kraaien, maar God regeert, en zal Zijn almacht tonen.
Wat is de mens?
Van nature zal toch geen mens bestaan kunnen in het gericht van God?
En als je dan voelt dat het er op aan gaat komen.
Kan ik God ontmoeten?
Dat is voor ieder persoonlijk.
Een lieve vriendin belde net.
We mogen een hoop hebben dat ze God kan ontmoeten.
Ze is zeer zwak, en als mens denk je dat gaat naar het einde.
Ze weet dat zelf ook heel goed.
Toch... Mag er wel eens wat opgeluisterd worden, en dan denk je:
Nee. dat leert de natuur niet.
Maar toch: Die klacht: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof!
begrijp je?
We zijn niet zomaar los van alles. En als het er op aan gaat komen
zal je dat in dubbele mate gaan voelen.
Ik weet van verschillende mensen, die meenden dat het wel
goed met hen stond op weg naar de eeuwigheid.
Maar op hun sterfbed ontviel hun alles.
Bedrogen. En alles kwijt!
Ben ik beter? Ben ik anders?
Wie zal het hart van een mens doorgronden?
Wie zal de geveisdheid en eigen hart doorgronden?
Wie zal oprecht zijn van hart en wandel?
Wie zal bestaan voor Gods gericht?
Ik vrees, en ik vrees ook dat velen, dit niet genoeg voelen.
Want als de dood voor ogen is zie je alles anders
als in een tijd van voorspoed.
Dan kan het wel eens aanvliegen: God is rechtvaardig.
En wie enigzins weet wat het Recht van God inhoudt,
en weet dat er zo'n onzegbaar grote schuld tussen God
en de ziel ligt: Wie zou niet vrezen?
Slaafse vreze...?
Of mag het eens anders zijn geweest?
En dan: Och wierd ik derwaarts weer geleid.
Begrijp je?
We zijn zo ver van de plaats
Ik misschien wel het verste.
Laten we onze wegen onderzoeken en doorzoeken
en laten we wederkeren tot te Heere.
Wie weet, Hij mocht Zich wenden.
Wat zijn we een vijand van vrije genade.
Als je dat eens gaat beleven schrik je van jezelf.
En elke dag opnieuw.
