Om de ingewikkelde discussie te proberen terug te brengen naar een iets eenvoudiger niveau.:
Volgens mij zijn we het eens dat het Evangelie door het geloof aangenomen moet worden
We zijn het er ook over eens dat oprecht bidden niet zonder geloof kan. Immers wie tot God komt die moet geloven dat Hij is en een beloner dergenen die Hem zoeken.
De Heilige Geest maakt een mens 'oprecht'. Dat is geen werk van een mens en daar gaat ook niets van een mens aan vooraf.
De Heilige Geest wil daarvoor het Woord gebruiken als middel. Daarom kan het Evangelie ook terecht onvoorwaardelijk gepreekt worden. Juist een onvoorwaardelijke prediking kan mensen (door de Heilige Geest) in de klem brengen en gaan leren bidden om geloof en daadwerkelijk leren zoeken.
In de hele discussie die gevoerd wordt heb ik soms het gevoel (al begrijp ik soms ook de helft niet van wat gezegd wordt) dat de prediking van het Woord soms verwisseld wordt met hoe de Heilige Geest daadwerkelijk werkt. Als je dat door elkaar gaat gebruiken en halen dan kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat iemand die zegt dat het Evangelie onvoorwaardelijk aan iedereen (!) gepreekt mag (moet) worden, dus blijkbaar remonstrants is.
Maar we kunnen toch beide zaken laten staan. En de spanning die hier tussen zit hoeven wij niet op te lossen. Ik geloof zelf dat die door ons onmogelijk op te lossen is zonder dat we in het werk van God zelf gaan zitten 'wroeten'.
Ralph Erskine zegt ergens in 1 van zijn preken: Maar stel dat ik de belofte van het evangelie aanneem of geloof zonder dat de Heilige Geest dit als Werkmeester in mijn hart werkt? Erskine zegt: dat kan niet! Je kan namelijk geen beloften uit het evangelie aannemen zonder dat de Heilige Geest dit werkt.
Van een ds. uit onze gezindte las ik ook een mooi voorbeeld: Jesaja 6:1 zegt: Het volk dat in duisternis wandelt zal een groot Licht zien. ---> Wanneer je zelf in duisternis wandelt en je hebt het naar je zin (dus je ziet geen duisternis) dan zal je die belofte ook nooit aannemen, wat heb je er ook aan?. Maar wanneer je het niet in de duisternis uit kan houden en het Licht zoekt, dan is die belofte voor jou en mag je die ook aannemen.
Ik geloof dat je voor alle hoorders kan preken: "Er is een gestorven Christus voor u (Boston)" dus er is genade, onvoorwaardelijk. Maar wie Christus niet nodig heeft of krijgt, zal die belofte nooit aannemen, hij/zij heeft er geen belang bij. Degenen die er belang bij hebben en dit beseffen mogen die belofte zonder schroom aannemen. Dat niet iedereen dat ook doet is wat anders, dat is namelijk geloven en dat geloof werkt de Heilige Geest. Maar wie dat niet doet verwerpt de aangeboden genade voor hem/haar en daarom zal de Heere ook straks kunnen zeggen: Gijlieden hebt niet gewild.
Afgewezen schreef:Het is namelijk nogal wat als je gaat stellen dat in het Evangelie, het aanbod van genade, ook het geloof aangeboden wordt. Waarbij dan de redenering gevolgd wordt: als je dan om dat geloof gaat vragen, is dat al een vorm van geloof in het aanbod, en dan zal God het geven, enz. Dat is een redenering waartegen ik me met kracht verzet.
Is dat nu niet juist precies het 'mengen' van het aanbod van genade en 'het aannemen' van dat aanbod, gewerkt door de Heilige Geest?
Genade wordt onvoorwaardelijk
aangeboden
Het geloof wordt al middel door de Heilige Geest
gegeven en gewerkt
Genade wordt alleen gegeven aan de mensen die het ook aannemen. Het wordt aangeboden aan iedereen, maar alleen degenen die het aannemen die krijgen het ook.
Hoe neem je dat aan? Door geloof. Wie werkt dat geloof? De Heilige Geest. Geloof is immers een gave...
Het is toch niet moeilijker dan dat of mis ik nu iets?
)