Discussie n.a.v. Hoe kom je tot Christus

[memento]

Ik denk echter dat wanneer we op een juiste manier omgaan met voorwaardelijke/onvoorwaardelijke beloften de aanbodsdiscussie ook niet meer nodig is.

Dat denk ik niet. Want het probleem bij de aanbodsdiscussie is: waar plaats je de voorwaarde?
Is het een voorwaarde vooraf: je moet eerst aan die en die voorwaarden voldoen, dán wordt het aangeboden?
Of is het een voorwaarde waardoor: je krijgt het aangeboden, maar je krijgt het pas daadwerkelijk in bezit als je aan die en die voorwaarde voldoet?
Dat is een wezenlijk verschil.

Dat laatste is de calvinistische spreekwijze: aanbod en vervulling. Allen aangeboden, en vervuld in degenen die het gelovig aannemen. Zoals anderen het formuleren: Bekering en geloof zijn geen voorwaarden (vooraf), maar zijn de weg waarlangs God zijn beloften tot vervulling laat komen.

Ik zou zeggen: Verkondig de teksten zoals ze staan in de context. Is het in de context voorwaardelijk, verkondig het dan voorwaardelijk. Is de context onvoorwaardelijk, verkondig het dan onvoorwaardelijk. De Geest zal het in de harten van de juiste hoorders toepassen.

De teksten die Koelman hier noemt zijn allemaal voorwaardelijke teksten: dorstigen en vermoeiden worden genodigd. Al wie wil, laat die komen. Wie wil? Die dorstige, die vermoeide. Ben je niet dorstig en niet vermoeid, dan wil je niet komen ook. Dus in die zin heb ik geen moeite met dit vrije aanbod.

Behalve dan dat een ieder dorstig en vermoeid is, of je dat nu wil en weet of niet.

Zo legt Calvijn deze nodiging in Jes. 55:1 wel uit ja:

Besides, the invitation is general; for there is no man who is not in want of those “waters,” and to whom Christ is not necessary; and therefore he invites all indiscriminately, without any respect of persons.

[Afgewezen]

De door jou geciteerde beloften zijn inderdaad alleen voor de uitverkorenen, de 'kinderen der beloftenis', zoals Paulus ze noemt in Rom. 9.

Op basis waarvan maak je het onderscheid? Hoe bepaal je, welke belofte wie geldt?

Waarom niet het calvinistische onderscheid: Allen aangezegd/aangeboden/beloofd, in de uitverkorenen tot vervulling gekomen?

Omdat dit uitsluitend geldt voor de belofte van het Evangelie: De belofte is in dit geval de boodschap van het Evangelie. Calvijn schrijft in zijn comm. op Rom. 10:8: “Het woord des geloofs heeft hij [Paulus Afg.] gesteld voor het woord der belofte, dat is, voor het Evangelie, zonder hetwelk het geloof niet kan zijn.”
Je zit kennelijk zó vast in je schema, dat je Bijbelteksten niet meer sec kunt bekijken, maar ze allemaal wringt in de mal van 'allen aangezegd, in de uitverkorenen tot vervulling gekomen'. En wat ik ook zeg, het stuit allemaal hier op af. Dat de ene belofte de andere niet is, dat de de belofte de ene keer in een andere context staat dan de andere, maakt niet uit, je legt al die teksten op het procrustesbed van je zgn. Calvijnse schema.

Ik zou zeggen: Verkondig de teksten zoals ze staan in de context. Is het in de context voorwaardelijk, verkondig het dan voorwaardelijk. Is de context onvoorwaardelijk, verkondig het dan onvoorwaardelijk. De Geest zal het in de harten van de juiste hoorders toepassen.

Precies!

[memento]

De door jou geciteerde beloften zijn inderdaad alleen voor de uitverkorenen, de 'kinderen der beloftenis', zoals Paulus ze noemt in Rom. 9.

Op basis waarvan maak je het onderscheid? Hoe bepaal je, welke belofte wie geldt?

Waarom niet het calvinistische onderscheid: Allen aangezegd/aangeboden/beloofd, in de uitverkorenen tot vervulling gekomen?

Omdat dit uitsluitend geldt voor de belofte van het Evangelie: De belofte is in dit geval de boodschap van het Evangelie. Calvijn schrijft in zijn comm. op Rom. 10:8: “Het woord des geloofs heeft hij [Paulus Afg.] gesteld voor het woord der belofte, dat is, voor het Evangelie, zonder hetwelk het geloof niet kan zijn.”
Je zit kennelijk zó vast in je schema, dat je Bijbelteksten niet meer sec kunt bekijken, maar ze allemaal wringt in de mal van 'allen aangezegd, in de uitverkorenen tot vervulling gekomen'. En wat ik ook zeg, het stuit allemaal hier op af. Dat de ene belofte de andere niet is, dat de de belofte de ene keer in een andere context staat dan de andere, maakt niet uit, je legt al die teksten op het procrustesbed van je zgn. calvijnse schema.

Ho ho, ik pleit juist voor om de beloften te verkondigen zoals ze in hun context staan.

Ik kom met het schema "aan allen verkondigd, en in de uitverkorenen vervult" als een verklaring van waarom ik teksten onaangepast laat staan. Slechts omdat sommigen menen dat je beloften moet gaan aanpassen, en opeens van adres laten veranderen. Kortom, het is voor mij geen heilig schema, maar gewoon een nuchtere theologische verklaring waarmee ik Bijbelteksten kan laten staan zoals ze er staan. Het doel is: Gewoon de Bijbeltekst laten staan zoals hij er staat.

[Afgewezen]

Ho ho, ik pleit juist voor om de beloften te verkondigen zoals ze in hun context staan.

Ik kom met het schema "aan allen verkondigd, en in de uitverkorenen vervult" als een verklaring van waarom ik teksten onaangepast laat staan. Slechts omdat sommigen menen dat je beloften moet gaan aanpassen, en opeens van adres laten veranderen. Kortom, het is voor mij geen heilig schema, maar gewoon een nuchtere theologische verklaring waarmee ik Bijbelteksten kan laten staan zoals ze er staan.

Dat schema heb je helemaal niet nodig, integendeel, ik heb een- en andermaal aangetoond dat dat schema soms helemaal niet werkt. Vervolgens is je opmerking "omdat sommigen menen dat je enz..." een loze beschuldiging, die volledig in de lucht hangt.

[Ander]

Ik heb toch wel de kanttekenaren aan mijn zijde in mijn visie. Vind jij dat de kanttekenaren de Bijbel in deze visie naar hun eigen hand zetten?

Ik vind inderdaad dat de kanttekenaren in sommige gevallen de nuchtere Schriftuitleg van Calvijn missen, en teveel aan het dogmatiseren zijn los van de tekst.

Oké.

De tweede vraag: hoe kijk je nu aan tegen wat ik heb laten zien uit het Schatboek. Die zeggen duidelijk wat anders dan jij zegt. Heeft Ursinus het ook mis?

M.i. lees je het Schatboek los van het feit, dat de vragensteller in de HC een gelovige is. Daaruit conclusies trekken voor ongelovigen, is m.i. geen recht doen aan het Schatboek. Daarbij geldt ook de vraag: Wat houdt de Verbondsvisie van het Schatboek in, hoe zijn alle gedoopte kinderen volgens het Schatboek in het verbond, etc.

Ik moet met allerlei vooroordelen het Schatboek gaan lezen. Het citaat vertelt klip en klaar wat Evangelieprediking inhoudt. En hoe alle gedoopte kinderen volgens het Schatboek in het verbond zijn, daar heeft Afgewezen meen ik wel eens iets over geplaatst, dus dat is bekend. Maar het citaat is duidelijk en daar verandert niets aan dat de vragensteller in de HC een gelovige is. Juist dan moest het onvoorwaardelijk zijn, maar toch: bevel van geloof en bekering.

Voorwaardelijk wanneer er een voorwaarde gesteld wordt (Ex. 19), onvoorwaardelijk wanneer er geen voorwaarde gesteld wordt (Jer. 31). En de onvoorwaardelijke beloften zijn dan gericht op Christus en in Hem Zijn verkoren Kerk. Dat is zuiver, naar de Schrift.

Dus: Alle onvoorwaardelijke beloften zijn alleen voor de uitverkorenen. Prima dat je dat stelt. Maar wat is je Schriftuurlijke onderbouwing ervan? Want mij komt het meer over als een noodspro

Gods beloften zullen hun vervulling niet missen. Dus God belooft niet iets wat Hij niet waar zal maken. Is God een man dat Hij liegen zou? Staat geloof ik ergens in Numeri.

Dan over wat je schrijft: De onvoorwaardelijke beloften, de beloften des eeuwigen levens, zijn vermaakt aan de uitverkorenen. En dat kan alleen in Christus. De Erskines/Fisher spreken er in 'het verbond der genade' ook zo over. De voorwaardelijke beloften wijzen een weg aan waarin gedeeld mag worden in de beloften van eeuwig leven.

Kun je dit onderbouwen met citaten?

Uit het genoemde boekje (uitgegeven door ds. G.H. Kersten): Vraag 78. Welke zijn de beloften die hun dadelijk en onmiddelijk opzicht hebben op de uitverkorenen? Dat zijn al de beloften die betrekking hebben op het leven en de godzaligheid; de beloften van genade en heerlijkheid, en van alle goede ding, welke alle kunnen worden samengevat in deze ene, namelijk de belofte des eeuwigen levens, vermeld in Titus 1:2 en 1 Joh. 2:25.

Vraag 81. Aan wie was deze belofte des eeuwigen levens gedaan?
Allereerst aan Christus, en vervolgens aan de uitverkorenen in en door Hem, gelijk blijkt uit Titus 1:2 vergeleken met 1 Joh. 2:25.

Vraag 82. Tot wie worden de beloften des verbonds gericht? Tot allen die het Evangelie horen en tot hun zaad, Hand. 2:39.

Volgens mij doet het calvinistische onderscheid tussen belofte en vervulling de Schrift het meeste recht. Allen aangezegd/beloofd/aangeboden, in de uitverkorenen (degenen die komen, degenen die geloven) vervult.

Dus God biedt iets aan wat Hij vervolgens niet vervult? Wat een gruwelijke leer.

Voorwaardelijk wanneer er een voorwaarde gesteld wordt (Ex. 19), onvoorwaardelijk wanneer er geen voorwaarde gesteld wordt (Jer. 31). En de onvoorwaardelijke beloften zijn dan gericht op Christus en in Hem Zijn verkoren Kerk. Dat is zuiver, naar de Schrift.

Kun je onderbouwen, op basis van de Schrift, dat de onvoorwaardelijke beloften alleen aan de uitverkoren Kerk toegezegd worden? Of is dat een redenering, die niet uit de Schrift komt (die immers deze onvoorwaardelijke beloften soms hetzelfde adres meegeeft, in exact dezelfde bewoordingen, als een voorwaardelijke belofte), en slechts het product is van een inpassen van Bijbelteksten in ons dogmatische systeem.

Omdat de onvoorwaardelijke beloften een belofte inhouden die het eeuwige geluk aangaan. Die zijn voorbestemd voor de in Christus' verkorenen.

[Ander]

De teksten die Koelman hier noemt zijn allemaal voorwaardelijke teksten: dorstigen en vermoeiden worden genodigd. Al wie wil, laat die komen. Wie wil? Die dorstige, die vermoeide. Ben je niet dorstig en niet vermoeid, dan wil je niet komen ook. Dus in die zin heb ik geen moeite met dit vrije aanbod.

Behalve dan dat een ieder dorstig en vermoeid is, of je dat nu wil en weet of niet.

Dat is natuurlijk niet waar. Wil je het onderbouwen? (in het Nederlands graag, en iets breder dan Calvijn, de kantt. misschien?)

[memento]

Ho ho, ik pleit juist voor om de beloften te verkondigen zoals ze in hun context staan.

Ik kom met het schema "aan allen verkondigd, en in de uitverkorenen vervult" als een verklaring van waarom ik teksten onaangepast laat staan. Slechts omdat sommigen menen dat je beloften moet gaan aanpassen, en opeens van adres laten veranderen. Kortom, het is voor mij geen heilig schema, maar gewoon een nuchtere theologische verklaring waarmee ik Bijbelteksten kan laten staan zoals ze er staan.

Dat schema heb je helemaal niet nodig, integendeel, ik heb een- en andermaal aangetoond dat dat schema soms helemaal niet werkt. Vervolgens is je opmerking "omdat sommigen menen dat je enz..." een loze beschuldiging, die volledig in de lucht hangt.

Iemand als Ander bepleit heel duidelijk om het adres van alle onvoorwaardelijke beloften aan te passen, en die alleen te betrekken op de uitverkorenen. Ook al worden ze onvoorwaardelijk gepredikt in de context waarin ze staan.

Mijn stelling is: Laat gewoon de tekst staan zoals deze staat. Het schema belofte - vervulling is in mijn ogen een theologisch argument waarmee dat kan. Je tegen-argumenten, dat dat schema niet voldoet, overtuigen mij ook niet echt. En daarbij: Volgens mij is er helemaal geen argument nodig, om een Bijbeltekst gewoon te laten staan zoals hij er staat, zonder te gaan sleutelen aan het adres, of allerlei voorwaarden in de tekst te introduceren die er niet staan. Dat zou vanzelfsprekend moeten wezen!

[Ander]

Ho ho, ik pleit juist voor om de beloften te verkondigen zoals ze in hun context staan.

Ik kom met het schema "aan allen verkondigd, en in de uitverkorenen vervult" als een verklaring van waarom ik teksten onaangepast laat staan. Slechts omdat sommigen menen dat je beloften moet gaan aanpassen, en opeens van adres laten veranderen. Kortom, het is voor mij geen heilig schema, maar gewoon een nuchtere theologische verklaring waarmee ik Bijbelteksten kan laten staan zoals ze er staan.

Dat schema heb je helemaal niet nodig, integendeel, ik heb een- en andermaal aangetoond dat dat schema soms helemaal niet werkt. Vervolgens is je opmerking "omdat sommigen menen dat je enz..." een loze beschuldiging, die volledig in de lucht hangt.

Iemand als Ander bepleit heel duidelijk om het adres van alle onvoorwaardelijke beloften aan te passen, en die alleen te betrekken op de uitverkorenen. Ook al worden ze onvoorwaardelijk gepredikt in de context waarin ze staan.

Mijn stelling is: Laat gewoon de tekst staan zoals deze staat. Het schema belofte - vervulling is in mijn ogen een theologisch argument waarmee dat kan. Je tegen-argumenten, dat dat schema niet voldoet, overtuigen mij ook niet echt. En daarbij: Volgens mij is er helemaal geen argument nodig, om een Bijbeltekst gewoon te laten staan zoals hij er staat, zonder te gaan sleutelen aan het adres, of allerlei voorwaarden in de tekst te introduceren die er niet staan. Dat zou vanzelfsprekend moeten wezen!

Nee, ik pleit ervoor de beloften op de inhoud te beoordelen. Goed lezen, memento, voordat je inderdaad met loze beschuldigingen komt.

Je noemde trouwens, ik vergeet het bijna, het woord hypercalvinisme noemde je, betrek je dat op mijn visie? Ik ben benieuwd.

[memento]

Voorwaardelijk wanneer er een voorwaarde gesteld wordt (Ex. 19), onvoorwaardelijk wanneer er geen voorwaarde gesteld wordt (Jer. 31). En de onvoorwaardelijke beloften zijn dan gericht op Christus en in Hem Zijn verkoren Kerk. Dat is zuiver, naar de Schrift.

Dus: Alle onvoorwaardelijke beloften zijn alleen voor de uitverkorenen. Prima dat je dat stelt. Maar wat is je Schriftuurlijke onderbouwing ervan? Want mij komt het meer over als een noodspro

Gods beloften zullen hun vervulling niet missen. Dus God belooft niet iets wat Hij niet waar zal maken. Is God een man dat Hij liegen zou? Staat geloof ik ergens in Numeri.

Luther wijst hier op Gods geopenbaarde en Gods verborgen wil. God zei onvoorwaardelijk dat Hij Ninevé ging verwoesten. Echter, toen zij zich bekeerden, volvoerde God het oordeel niet. Blijkbaar kan God zulks doen, zonder een leugenaar te zijn.

Zo ook met de beloften: Wanneer de beloften in ongeloof verworpen worden, kan God de vervulling van de belofte achterhouden, zonder een leugenaar te zijn.

Volgens mij doet het calvinistische onderscheid tussen belofte en vervulling de Schrift het meeste recht. Allen aangezegd/beloofd/aangeboden, in de uitverkorenen (degenen die komen, degenen die geloven) vervult.

Dus God biedt iets aan wat Hij vervolgens niet vervult? Wat een gruwelijke leer.

Voorwaardelijk wanneer er een voorwaarde gesteld wordt (Ex. 19), onvoorwaardelijk wanneer er geen voorwaarde gesteld wordt (Jer. 31). En de onvoorwaardelijke beloften zijn dan gericht op Christus en in Hem Zijn verkoren Kerk. Dat is zuiver, naar de Schrift.

Kun je onderbouwen, op basis van de Schrift, dat de onvoorwaardelijke beloften alleen aan de uitverkoren Kerk toegezegd worden? Of is dat een redenering, die niet uit de Schrift komt (die immers deze onvoorwaardelijke beloften soms hetzelfde adres meegeeft, in exact dezelfde bewoordingen, als een voorwaardelijke belofte), en slechts het product is van een inpassen van Bijbelteksten in ons dogmatische systeem.

Omdat de onvoorwaardelijke beloften een belofte inhouden die het eeuwige geluk aangaan. Die zijn voorbestemd voor de in Christus' verkorenen.

Dus op basis van een dogmatische veronderstelling dat God alleen een belofte geeft aan degenen die voorbestemd zijn om het te ontvangen, worden Bijbelteksten aangepast? Hoewel het adres woordelijk hetzelfde is, wordt de ene tekst uitgelegd als betrekking hebbend op iedereen, en de andere tekst als betrekking hebbend op alleen de uitverkorenen?

[Afgewezen]

Mijn stelling is: Laat gewoon de tekst staan zoals deze staat. Het schema belofte - vervulling is in mijn ogen een theologisch argument waarmee dat kan. Je tegen-argumenten, dat dat schema niet voldoet, overtuigen mij ook niet echt. En daarbij: Volgens mij is er helemaal geen argument nodig, om een Bijbeltekst gewoon te laten staan zoals hij er staat, zonder te gaan sleutelen aan het adres, of allerlei voorwaarden in de tekst te introduceren die er niet staan. Dat zou vanzelfsprekend moeten wezen!

Laat jouw stelling nu ook de mijne zijn. Maar dan geen schema erbij s.v.p.
Hoe pas jij de tekst "al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn" in jouw schema? Moet je die belofte geloven, vóór deze wordt vervuld?
Maar in die belofte wordt nu juist het geloof beloofd! Lees maar wat Jezus ervan zegt: Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij.
Dus de vervulling van deze belofte is niet afhankelijk van ons geloof en past dan ook niet in jouw schema. Deze belofte wordt vervuld of niet vervuld. Er is geen enkele omstandigheid die daar iets aan kan veranderen.

[memento]

Ho ho, ik pleit juist voor om de beloften te verkondigen zoals ze in hun context staan.

Ik kom met het schema "aan allen verkondigd, en in de uitverkorenen vervult" als een verklaring van waarom ik teksten onaangepast laat staan. Slechts omdat sommigen menen dat je beloften moet gaan aanpassen, en opeens van adres laten veranderen. Kortom, het is voor mij geen heilig schema, maar gewoon een nuchtere theologische verklaring waarmee ik Bijbelteksten kan laten staan zoals ze er staan.

Dat schema heb je helemaal niet nodig, integendeel, ik heb een- en andermaal aangetoond dat dat schema soms helemaal niet werkt. Vervolgens is je opmerking "omdat sommigen menen dat je enz..." een loze beschuldiging, die volledig in de lucht hangt.

Iemand als Ander bepleit heel duidelijk om het adres van alle onvoorwaardelijke beloften aan te passen, en die alleen te betrekken op de uitverkorenen. Ook al worden ze onvoorwaardelijk gepredikt in de context waarin ze staan.

Mijn stelling is: Laat gewoon de tekst staan zoals deze staat. Het schema belofte - vervulling is in mijn ogen een theologisch argument waarmee dat kan. Je tegen-argumenten, dat dat schema niet voldoet, overtuigen mij ook niet echt. En daarbij: Volgens mij is er helemaal geen argument nodig, om een Bijbeltekst gewoon te laten staan zoals hij er staat, zonder te gaan sleutelen aan het adres, of allerlei voorwaarden in de tekst te introduceren die er niet staan. Dat zou vanzelfsprekend moeten wezen!

Nee, ik pleit ervoor de beloften op de inhoud te beoordelen. Goed lezen, memento, voordat je inderdaad met loze beschuldigingen komt.

Klopt, maar die inhoudelijke beoordeling wordt bepaald door je theologische vooronderstellingen, niet door de tekst.

Je noemde trouwens, ik vergeet het bijna, het woord hypercalvinisme noemde je, betrek je dat op mijn visie? Ik ben benieuwd.

Goed, wat is hyper-calvinisme:

HYPER-CALVINISM, an exaggerated or imbalanced type of Reformed theology, associated with Strict and Particular Baptists of English origin and with Dutch-American Reformed groups. Originating in the 18th century before the Evangelical revival, it has always been the theology of a minority, which today is extremely small. Here are two definitions:
1. It is a system of theology framed to exalt the honour and glory of God and does so by acutely minimizing the moral and spiritual responsibility of sinners. It puts excessive emphasis on acts belonging to God’s immanent being (cf. Hidden and Revealed God)—the immanent acts of God—eternal justification, eternal adoption and the eternal covenant of grace. It makes no meaningful distinction between the secret and revealed will of God, thereby deducing the duty of sinners from the secret decrees of God. It emphasizes irresistible grace to such an extent that there appears to be no real need to evangelize; furthermore, Christ may be offered only to the elect (from P. Toon, The Emergence of Hyper-Calvinism in English Nonconformity, 1689–1765, London, 1967).
2. It is that school of supralapsarian ‘five-point’ Calvinism which so stresses the sovereignty of God by over-emphasizing the secret over the revealed will of God and eternity over time, that it minimizes the responsibility of sinners, notably with respect to the denial of the use of the word ‘offer’ in relation to the preaching of the gospel; thus it undermines the universal duty of sinners to believe savingly in the Lord Jesus with the assurance that Christ actually died for them; and it encourages introspection in the search to know whether or not one is elect (from the unpublished PhD thesis of C. D. Daniel, Hyper-Calvinism and John Gill, University of Edinburgh, 1983).
The greatest theologian of this school of thought is John Gill (1697–1771), whose theology is summarized in his A Body of Doctrinal Divinity and A Body of Practical Divinity, which have been reprinted several times. The most prominent recent theologian is the Dutch-American, Herman Hoeksema, in his Reformed Dogmatics (Grand Rapids, MI, 1966). However, the fact that these and similar books present hyper-Calvinism is only obvious to those who are fully acquainted with authentic Calvinism and orthodox Reformed theology.

Ferguson, S. B., & Packer, J. (2000). New dictionary of theology (electronic ed.) (324–325). Downers Grove, IL: InterVarsity Press.

Ik herken wel e.e.a. van deze definitie in jouw schrijven (zie de onderstrepingen in dit artikel). Maar ik laat het aan jezelf en aan de lezers hier, of die herkenning zodanig is, dat het labeltje "hyper-calvinisme" van toepassing is.

[Ander]

Dus op basis van een dogmatische veronderstelling dat God alleen een belofte geeft aan degenen die voorbestemd zijn om het te ontvangen, worden Bijbelteksten aangepast? Hoewel het adres woordelijk hetzelfde is, wordt de ene tekst uitgelegd als betrekking hebbend op iedereen, en de andere tekst als betrekking hebbend op alleen de uitverkorenen?

Nee, niet op basis van dogmatische veronderstellingen maar op basis van de inhoud. Hoewel het adres woordelijk hetzelfde is, huis Israëls bijvoorbeeld, worden de voorwaardelijke beloften op iedereen betrokken en de onvoorwaardelijke beloften van het eeuwige leven betrokken op de uitverkorenen. Dus het is niet zo om dat dogmatische veronderstellingen te laten zijn.

En over dat hypercalvinisme: kun je dat echt niet in het Nederlands zeggen? Dat rotte Engels, ik snap daar geen bal van.

[Fjodor]

@memento: wil je misschien in het discussiëren het idee dat jouw mening de pure of in ieder geval uitnemendste calvinistische visie zou zijn wat meer voor je houden?
Het komt nogal hoogmoedig over vooral ook omdat het meestal ook nog gespeend is van enige onderbouwing aan de hand van duidelijke citaten waardoor je vaak niet verder komt dat wat boude beweringen omtrent je positie ten opzichte van de vaderen.

[memento]

Dus op basis van een dogmatische veronderstelling dat God alleen een belofte geeft aan degenen die voorbestemd zijn om het te ontvangen, worden Bijbelteksten aangepast? Hoewel het adres woordelijk hetzelfde is, wordt de ene tekst uitgelegd als betrekking hebbend op iedereen, en de andere tekst als betrekking hebbend op alleen de uitverkorenen?

Nee, niet op basis van dogmatische veronderstellingen maar op basis van de inhoud. Hoewel het adres woordelijk hetzelfde is, huis Israëls bijvoorbeeld, worden de voorwaardelijke beloften op iedereen betrokken en de onvoorwaardelijke beloften van het eeuwige leven betrokken op de uitverkorenen. Dus het is niet zo om dat dogmatische veronderstellingen te laten zijn.

Je zegt: "de onvoorwaardelijke beloften van het eeuwige leven hebben betrekking op de uitverkorenen". Dat is toch een theologische vooronderstelling, die je als een mal over de tekst heen perst? Want je negeert dan maar even, dat het adres wat de Bijbeltekst (ook de woorden die voor het adres gebruikt zijn, zijn Gods heilige, geïnspireerde Woord) precies hetzelfde is als bij een voorwaardelijke belofte.

En over dat hypercalvinisme: kun je dat echt niet in het Nederlands zeggen? Dat rotte Engels, ik snap daar geen bal van.

Sja, ik heb geen fatsoenlijke literatuur (zoals theologische en Bijbelse woordenboeken, en ook commentaren) in het Nederlands digitiaal. In het Engels wel. Het voordeel van digitaal is dat je even snel een relevant artikel kunt opzoeken, en gemakkelijk kunt posten. Maar als je Engels slecht is, kun je altijd de tekst door Google Translate halen: http://translate.google.nl. Dit levert meestal wel een leesbaar resultaat op.

@memento: wil je misschien in het discussiëren het idee dat jouw mening de pure of in ieder geval uitnemendste calvinistische visie zou zijn wat meer voor je houden?
Het komt nogal hoogmoedig over vooral ook omdat het meestal ook nog gespeend is van enige onderbouwing aan de hand van duidelijke citaten waardoor je vaak niet verder komt dat wat boude beweringen omtrent je positie ten opzichte van de vaderen.

Je bedoelt mijn gebruik van het woordje "hypercalvinisme". Dat is gewoon een wetenschappelijk gangbare term hoor. Om een bepaalde stroming binnen het calvinisme aan te duiden. Een stroming die bekend staat, om het plakken van het labeltje "remonstrants" op een algemeen, welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade. Zo gebruikte ik het ook: "Ik volg hierin liever Luther, ook al levert het een beschuldiging op van hyper-calvinisten dat dat een remonstrantse leer veroorzaakt."

Ander was benieuwd of hij een hyper-calvinst was. Ik hem beantwoord met een artikel uit een Theologisch Woordenboek, met daarin wat onderstrepingen die overeenkomsten laten zien tussen zijn wijze van posten en hoe hyper-calvinisten denken. Het oordeel of hij bij die stroming hoort, laat ik aan anderen. Ik had het labeltje bewust op niemand geplakt, maar als iemand vraagt wat of hij hyper-calvinst is, wil ik daar best op antwoorden. Ik heb dat redelijk objectief gedaan in mijn beleving, door niet zelf een definitie op te stellen, maar er één uit hooggewaardeerde literatuur te nemen.

[Ander]

Je zegt: "de onvoorwaardelijke beloften van het eeuwige leven hebben betrekking op de uitverkorenen". Dat is toch een theologische vooronderstelling, die je als een mal over de tekst heen perst? Want je negeert dan maar even, dat het adres wat de Bijbeltekst (ook de woorden die voor het adres gebruikt zijn, zijn Gods heilige, geïnspireerde Woord) precies hetzelfde is als bij een voorwaardelijke belofte.

Nee, dat doe ik niet memento. Ik ga het nog een keer uitleggen. De onvoorwaardelijke beloften zijn voor de uitverkorenen. Dat zijn beloften waar geen voorwaarde aan verbonden is. En als je die beloften inhoudelijk bekijkt zijn dat beloften die betrekking hebben op het ware geluk, de eeuwige zaligheid. Dus ik beoordeel ze niet vanuit een dogmatisch denkkader maar vanuit de inhoud van de belofte.