memento schreef:Vers 7 citeer je uit zijn verband:
Which, if you interpret it, means Sent. The Evangelist purposely adds the interpretation of the word Siloam; because that fountain, which was near the temple, daily reminded the Jews of Christ who was to come, but whom they despised when he was exhibited before them. The Evangelist, therefore, magnifies the grace of Christ, because he alone enlightens our darkness, and restores sight to the blind. For the condition of our nature is delineated in the person of one man, that we are all destitute of light and understanding from the womb, and that we ought to seek the cure of this evil from Christ alone.
Calvijn spreekt hier niet over de genezing, maar over de betekenis van het woord Siloam. Die fontijn zou (volgens Calvijn) de Joden dagelijks herinneren aan de Christus die komen zou. Aan de Christus, die alleen onze duisternis verlicht en zicht geeft aan de blinden (Calvijn verwijst hier naar de profetiën over de komende Messias). Aan deze uitleg bij dat Jezus de Christus (= Messias) is, koppelt hij de toepassing: Van nature zijn wij blind, en moeten een middel tegen dit kwaad in Christus alleen zoeken.
Ik citeer zonder verband, niet uit het verband. Calvijn spreekt hier wel over de genezing. Lees maar:
verklaring van Calvijn bij vers 7 schreef:Want in den persoon van dezen eenen mensch wordt de toestand onzer natuur geteekend, n.l. dat wij allen, van onze geboorte af, het licht en de kennis missen en in de tweede plaats dat het geneesmiddel voor dit kwaad alleen bij Christus te vinden is. [...] Voorts blinkt de wondere goedheid van Christus hierin uit, dat Hij, de Geneesheer, uit eigen beweging tot den blinde gaat, en niet wacht op zijn gebed om hulp. En waarlijk, daar wij van nature van Hem afkeerig zijn, is het een afgesneden zaak voor ons, als Hij ons niet tegemoet komt, eer Hij geroepen wordt, en ons, die verzonken liggen in verlies van licht en leven, met Zijn barmhartigheid voor komt.
Onderstreping is van mij.
Calvijn stelt hier dus zeer nadrukkelijk dat deze man een gelovige was. Wat haaks staat op ds. Schot, die het als bekeringsweg schildert.
Jij valt in herhaling, dan doe ik het ook maar. Uit de verklaring van Calvijn bij de verzen 37 en verder blijkt dat de man nog geen waar zaligmakend geloof had. Misschien heeft Tiberius wel gelijk dat de man een wondergeloof had, in eerste instantie (dat er door mij of aan mij een wonder zal geschieden).
Zie:
verklaring van Calvijn:
Vs. 36. Wie is Hij, opdat ik in Hem geloove. Uit dit antwoord van den blinde (opm. Erasmiaan: hij was al weer ziende, Calvijn wil hier dus mee zeggen dat hij blind was in 's hemels wegen) blijkt, al wist hij tot nog toe niets met zekerheid en duidelijkheid (opm. Erasmiaan: zekerheid des geloofs...?), dat hij toch gaarne leeren wilde. [...]
Vs. 37. En gij hebt Hem gezien. De blinde kon door deze woorden van Christus niet verder gebracht worden dan tot een zeer sober deel des geloofs. Want over zijn macht en over het doel, waartoe Hij door den Vader gezonden is en wat hij voor de menschen verworven heeft, zegt Christus niets. Toch is dit in het geloof het voornaamste, dat wij weten hoe door de offerande zijns doods onze zonden uitgedelgd en wij met God verzoend zijn; enz.
Sja, toch kom ik bij Calvijn een uitleg niet tegen als:
Het eerste wat Christus doet, is slijk leggen op de ogen van deze blindgeborene. Dit is echt geen overbodige handeling. Christus maakt het eerst nood in zijn leven. Hij ontdekt de blindgeborene op zon wijze aan zijn blindheid als hij nimmer had ervaren. Jarenlang kon de blindgeborene ermee leven, maar nu wordt zijn toestand onhoudbaar. Bovendien is zijn blindheid niet ineens geheel ge- weken, maar hij gevoelt juist dat het zicht hem belemmerd wordt.
Waarom moet je dat dan ook bij Calvijn tegen komen? Ben ik niet helder geweest? Ds. Schot volgt op verschillende punten Calvijn, op andere punten niet. Wat is daar het probleem van? Exegese is vrij.
De redenering: Calvijn heeft toepassingen en geestelijke lessen bij zijn uitleg, dus als ds. Schot geestelijke lessen en toepassingen maakt staat hij in de lijn van Calvijn, gaat m.i. niet op.
Dit vind ik zeer oneerlijk. Dit heb ik niet gezegd. Ds. Schot zegt bijv. dat
ds. Schot in de Saambinder schreef:In de vijfde plaats: ‘Het gaat door het onmogelijke’. Christus werkt door de onmogelijkheid heen. Hij keert niet terug tot de blindgeborene eer zijn toestand opnieuw hopeloos is. De blindgeborene wist Hem nergens meer te vinden. Zeer smartelijk is het woord van de farizeeën dat hem als een zwaard getroffen moet hebben:
Gij zijt geheel in zonden geboren’. Hij wordt zelfs buiten de synagoge geworpen. Nog nooit heeft hij zich zo ellendig gevoeld als toen. Het is opvallend dat Christus hem dan weer opzoekt. Hij komt precies op tijd.
dat zegt Calvijn ook:
Vs. 35. En toen Hij hem gevonden had. Als hij in de synagoge gebleven was, was er gevaar, dat hij na korten tijd van Christus vervreemd zou zijn en met de goddelozen in hetzelfde verderf zonken. Nu ontmoet Christus hem terwijl hij buiten den Tempel ronddwaalt, ontvangt hem en omhelst hem, die door de overpriesters verworpen was, richt den verslagene op en biedt het leven aan den ter dood veroordeelde aan. [...]
maar hier op het forum wordt welhaast gezegd dat dit een onbijbelse lering is van ds. Schot. Terwijl hij op deze punten exegetiseert in de lijn van Calvijn!
