Trouw over Heiligen in het pietisme.

[Bert Mulder]

In de Wachter Sions staat vandaag een "Weerwoord" over het artikel in Trouw. Overigens, is weerwoord teveel gezegd, Trouw weigert brieven te plaatsen die positief over wijlen ds. F. Mallen willen zijn... omdat 'niet begrepen wordt'...

Iedereen aanbevolen om dit te lezen! En ter harte te nemen. DESIDERIUS ERASMUS zei al: Er is meer in de wereld te doen dan voorheen. Maar we nemen aan dat hij wat anders bedoelde dan waar ik het oog op heb.

Kan iemand dit "Weerwoord" scannen en hier plaatsen?

Ik heb die WS nog niet ontvangen...

[Bert Mulder]

Sorry voor het nare formaat, ik heb dit artikel niet nagekeken na de OCR. Uit de Wachter Sions, van 30 September 2010. Wordt u vriendelijk verzocht u betreffende dit artikel netjes te gedragen, zoals een christen zich hoort te gedragen. Anders zal ik de mods vragen het te verwijderen:

L.M.P. SCHOLTEN
Terzijde
Laster
Wat wil het negende gebod?
Antwoord: Dat ik tegen niemand
valse getuigenis geve, niemand
zijn woorden verdraaie, geen
achterklapper of lasteraar zij,
niemand lichtelijk en onverhoord
oordele of helpe veroordelen...
Het artikel in het dagblad Trouw
van 4 September over ds. Mallan
en de plaats die hij innam in ons
kerkelijk leven, heeft velen diep
geschokt. De kreet in de aanhef,
'Mallan is een soort Petrus
geworden', zegt al genoeg over de
inhoud. Hij is tegelijk tekenend
voor de onbekwaamheid van
de journalist Kleinjan en zijn
zegslieden.
Het artikel is journalistiek bezien
een wanproduct. Een journalist
mag gerust een eigen mening
hebben en daarvanookblijkgeven,
mits hij de feitelijke berichtgeving
en zijn commentaar wel duidelijk
onderscheidt. Hij dient daarbij
objectief, evenwichtig en integer
te werk te gaan. Daartoe behoort
zeker het principe van hoor en
wederhoor. Van dat alles is in het
artikel niets te merken.
Het was Kleinjans bedoeling met
dit artikel - zo heeft hij in een mail
aan een onzer geschreven - 'de
beeldvorming rondom ds. Mallan
te verhelderen'. Daarvoor had hij
'een aantal kenners en personen
rondom uw kerkgenootschap
geraadpleegd. Een aantal daarvan
komen aan het woord.'
De twee die hij aan het woord
laat, zijn de professoren Fred
van Lieburg en Anne van der
Meiden. Allebei uiten zij zich in
het artikel op een wijze waaruit
het meer dan duidelijk is dat zij
een afkeer van de Gereformeerde
Gemeenten in Nederland hebben.
Niet een keer komt iemand in
het artikel aan bod die ds. Mallan
persoonlijk gekend heeft. Niet
een keer krijgt iemand van onze
gemeenten de gelegenheid om te
reageren op de beweringen van
het hoogleraarsduo.
Dwaze beweringen
De strekking van het artikel is, dat
ds. Mallan zich als een heilige liet
vereren en datdeze verering na zijn
overlijden bizarre proporties gaat
aannemen. Daartoe worden dwaze
beweringen aangevoerd, zoals dat
ds. Mallan 'met stelligheid' wist
te beweren dat hij in rechte lijn
afstamde van de apostel Paulus.
Dat ds. Mallan ook in zijn
ouderdom nog steeds pastoraal
bezig was om raad en leiding
te geven aan mensen die hem
in brieven hun zielsraadselen
toevertrouwden, wordt door Van
Lieburg 'fijntjes' afgedaan als een
houding 'die heel tegenstrijdig is
met het protestantse dogma dat
een sterveling niet kan bemiddelen
tussen God en mensen'. Beseft Van
Lieburg wel dat hij zijn reputatie
als wetenschapper eraan waagt
met zo'n opmerking die kant noch
wal raakt?
Het RD interviewde ds. Mallan
meer dan eens en vroeg hem dan
iets te vertellen over zijn bekering
en roeping. Wij die hem gekend
hebben, weten dat hij op zulke
vragen graag inging omdat hij dan
hoopte dat dat inzonderheid voor
de jeugd aantrekkelijk en tot zegen
zou kunnen zijn. Maar nee, Van
Lieburg weet de bedoeling die ds.
Mallan daarmee had: het cultiveren
van een monopoliepositie....
En zo gaat het artikel verder. Van
der Meiden maakt het nog bonter
met zijn insinuatie dat bij ons 'de
bekeerden de spoeling bewust dun
houden'.
Climax
De Trouwjournalist heeft in zijn
artikel zorgvuldig naar een climax
toegewerkt. Die climax vond hij in
de toespraak van ds. Roos bij de
begrafenis. We citeren: 'Nog veel
krasser maakte de dienstdoende
predikant Jochum Roos het, toen
hij tijdens de uitvaart sprak over de
postume rol die aan de 'vader van
het kerkverband' toekwam. Hij zou
met Christus over iedere eeuwige
bestemming oordelen. Is de paus
nog formeel de plaatsbekleder
van Christus op aarde, hier werd
Mallan de scherprechter naast
Christus.'
Hier worden lasterlijk iemands
woorden uit hun verband gerukt
en verdraaid. Kleinjan moet
toch weten dat in het laatste
oordeel Christus de schapen aan
Zijn rechterhand zal stellen en
de bokken aan Zijn linkerhand.
Wanneer Hij dan het oordeel zal
uitspreken over de bokken, zullen
de schapen daarmee instemmen,
omdat Christus en Zijn gemeente
een zijn.
Dat en niet anders heeft ds. Roos
bedoeld toen hij de kinderen en de
kleinkinderen van de overledene
toesprak en daarbij letterlijk zei:
'Eenmaal zullen we staan voor die
witte troon. Zalvaderen grootvader
daar aan de rechterhand staan en
wie van u, wie van jullie zal dan aan
de andere kant staan en zal vader
en grootvader instemmen (dat
geldt ook voor de gemeenten, dat
geldt ook voor de ambtsdragers),
zal dan ds. Mallan die daar zal staan
als een gezaligde zondaar, ook
instemmen met het rechtvaardig
oordeel dat geveld zal worden?'
Moedwillig wordt hier een draai
aan gegeven als het artikel eindigt
met een uitspraak van VanLieburg:
'Uit de hele entourage blijkt:
Mallan is nu een soort Petrusfiguur
geworden. Hij was hier beneden al
een 'Wachter Sions', maar is het nu
ook daarboven.'
Met de uitdrukking 'een soort
Petrusfiguur' wordt aangeknoopt
bij de roomse fabel dat de apostel
Petrus als een soort poortwachter
bij de hemelpoort zou staan om
alleen die hem welgevallig zijn
binnen te laten, en de anderen
te verwijzen naar het vagevuur.
Zo'n 'uitzonderlijke positie' (de
uitdrukking is van Van der Meiden)
als 'scherprechter naast Christus'
zou ds. Roos hebben toegekend
aan ds. Mallan. Het is absurd om
dit uit de woorden van ds. Roos af
te leiden.
Indroevig
Zo ligt dit artikel er dan als een
indroevige karikatuur. Wij laten
dan nog maar rusten dat Trouw
ongevraagd geluidsfragmenten
uit de ter beluistering ontvangen
cassettebandjes op internet gezet
heeft, in strijd met de gemaakte
afspraak, en deze pas verwijderde
van internet na sommatie door een
advocaat.
De rol van prof. Van Lieburg is
dubieus. Hij erkende met de
journalist over ds. Mallan en
diens plaats in het kerkelijk
leven te hebben gepraat. Maar
hij liet ons tevens weten, het
'vervelend' te vinden dat 'door de
bewuste populaire inkadering van
woorden die ik in een serieuze
gedachtewisseling heb gebezigd,
nogal wat misverstanden worden
opgeroepen.' Hij ontkende over
'een soort Petrusfiguur' te hebben
gesproken; dat zou een opmerking
van de journalist zelf zijn geweest.
Maar op ons verzoek om een en
ander in Trouw recht te zetten,
antwoordde hij dat hij daarin voor
hem geen rol zag weggelegd.
Verschillende mensen hebben
op het artikel gereageerd met
ingezonden stukken. Geen enkele
is geplaatst. Wijzelf kregen als
antwoord: 'De hoofdreden dat hij
niet is geplaatst, is dat de brief
alleen goed te begrijpen is voor
mensen die alle details van de
kwestie kennen. Tweede punt
is dat de redactie ten stelligste
bestrijdt dat er sprake is van
feitelijke onjuistheden in het stuk.'
Bepaald geen sterke argumentatie
van een kwaliteitskrant.
Evenals het RD heeft Trouw naast
de papieren editie ook een digitale.
Daarop kan men gemakkelijker
zijn emoties kwijt. We zijn erg
geschrokken van de inhoud van
verreweg de meeste reacties: haat,
onversneden ongebreidelde haat.
In de eerste plaats tegen ds. Mallan
persoonlijk ('Hij komt heus niet in
de hemel, maar zal miljoenen keren
moeten terugkomen.' 'Figuren
als Mallan moeten strafrechtelijk
vervolgd worden voor geestelijke
mishandeling'). En dat terwijl in
de meeste gevallen duidelijk was
dat de schrijver of schrijfster nooit
eerder van hem had gehoord.
Men ging dus uitsluitend af op het
Trouwartikel.
Geert Wilders (tegen wiens
optreden wij grote bezwaren
hebben) is meermalen
beschuldigd van het aanzetten
tot haat tegen moslims. Maar
uit deze reacties blijkt hoe een
gerenommeerde krant als Trouw
op heel wat gemener wijze evenzo
haatgevoelens kan opwekken
die de samenleving vergiftigen.
Tegelijk blijkt dat de leer van de
predestinatie de grote steen des
aanstoots is.

[memento]

Ik vind het artikel van Scholten net zo slecht als het artikel in Trouw. Beiden zijn nogal ongenuanceerd.

Ik vind het jammer dat Scholten in het artikel de hand niet in eigen boezem steekt, want (mede door het geringe aantal predikanten in de GGiN) had ds. Mallan bij velen een status die vanuit gereformeerd oogpunt niet echt gezond was. Trouw verwoorde deze kritiek op zulke absurde wijze, dat men het haast niet serieus zou nemen, maar het gaat toch wel om een wezenlijk inhoudelijk probleem.

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is. Maar door deze retorische truc krijg je wel het wij versus hullie gevoel (wij, die de oude waarheid hebben en daarom aangevallen worden, versus de rest), en neem je de kritiek niet serieus. Want, zo zeg je dan tussen de regels door, men ergert zich aan het leerstuk der predestinatie (op de wijze waarop wij dat uitleggen), dus zoekt men kritiek om ons mee aan te vallen. Laten we die kritiek maar niet serieus nemen, maar het leerstuk der predestinatie (volgens onze uitleg) blijven verdedigen. Kortom, een makkelijke manier om kritiek naast je neer te leggen.

Ik snap de ergenis naar aanleiding van de karikatuur die Trouw schetst. Maar ik geloof niet dat deze reactie van dhr. Scholten het antwoord is. Er zou veel winst zijn, wanneer we terechte kritiek (ook al wordt die op een onterechte wijze gebracht) serieus zouden nemen (we belijden immers zondaars te zijn, of geldt dat niet in het kerkelijke leven?), in plaats ons te verschuilen achter "men valt ons aan omdat wij als enige nog de waarheid verdedigen".

[huisman]

Ik vind het artikel van Scholten net zo slecht als het artikel in Trouw. Beiden zijn nogal ongenuanceerd.

Ik vind het jammer dat Scholten in het artikel de hand niet in eigen boezem steekt, want (mede door het geringe aantal predikanten in de GGiN) had ds. Mallan bij velen een status die vanuit gereformeerd oogpunt niet echt gezond was. Trouw verwoorde deze kritiek op zulke absurde wijze, dat men het haast niet serieus zou nemen, maar het gaat toch wel om een wezenlijk inhoudelijk probleem.

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is. Maar door deze retorische truc krijg je wel het wij versus hullie gevoel (wij, die de oude waarheid hebben en daarom aangevallen worden, versus de rest), en neem je de kritiek niet serieus. Want, zo zeg je dan tussen de regels door, men ergert zich aan het leerstuk der predestinatie (op de wijze waarop wij dat uitleggen), dus zoekt men kritiek om ons mee aan te vallen. Laten we die kritiek maar niet serieus nemen, maar het leerstuk der predestinatie (volgens onze uitleg) blijven verdedigen. Kortom, een makkelijke manier om kritiek naast je neer te leggen.

Ik snap de ergenis naar aanleiding van de karikatuur die Trouw schetst. Maar ik geloof niet dat deze reactie van dhr. Scholten het antwoord is. Er zou veel winst zijn, wanneer we terechte kritiek (ook al wordt die op een onterechte wijze gebracht) serieus zouden nemen (we belijden immers zondaars te zijn, of geldt dat niet in het kerkelijke leven?), in plaats ons te verschuilen achter "men valt ons aan omdat wij als enige nog de waarheid verdedigen".

Ik ben het eens met het gekleurde citaat met als opmerking dat Ds Mallan die positie niet gezocht noch gewild heeft.
Dhr Scholten had best met nadruk mogen stellen dat wij op een juiste wijze met onze voorgangers moeten omgaan. Met respekt maar wel als medezondaren van dezelfde lap gescheurd .

[Solipsis]

Ik vind het artikel van Scholten net zo slecht als het artikel in Trouw. Beiden zijn nogal ongenuanceerd.

Ik vind het jammer dat Scholten in het artikel de hand niet in eigen boezem steekt, want (mede door het geringe aantal predikanten in de GGiN) had ds. Mallan bij velen een status die vanuit gereformeerd oogpunt niet echt gezond was. Trouw verwoorde deze kritiek op zulke absurde wijze, dat men het haast niet serieus zou nemen, maar het gaat toch wel om een wezenlijk inhoudelijk probleem.

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is. Maar door deze retorische truc krijg je wel het wij versus hullie gevoel (wij, die de oude waarheid hebben en daarom aangevallen worden, versus de rest), en neem je de kritiek niet serieus. Want, zo zeg je dan tussen de regels door, men ergert zich aan het leerstuk der predestinatie (op de wijze waarop wij dat uitleggen), dus zoekt men kritiek om ons mee aan te vallen. Laten we die kritiek maar niet serieus nemen, maar het leerstuk der predestinatie (volgens onze uitleg) blijven verdedigen. Kortom, een makkelijke manier om kritiek naast je neer te leggen.

Ik snap de ergenis naar aanleiding van de karikatuur die Trouw schetst. Maar ik geloof niet dat deze reactie van dhr. Scholten het antwoord is. Er zou veel winst zijn, wanneer we terechte kritiek (ook al wordt die op een onterechte wijze gebracht) serieus zouden nemen (we belijden immers zondaars te zijn, of geldt dat niet in het kerkelijke leven?), in plaats ons te verschuilen achter "men valt ons aan omdat wij als enige nog de waarheid verdedigen".

Oprechte en mooie post. Hier kan ik me wel in vinden.

[Fjodor]

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is.

Dit is ook een retorische truc. Waarom gebruik je namelijk het woord 'alle', dat ik gecursiveerd heb? Scholten classificeert helemaal niet alle kritiek als aanval op een bepaald leerstuk. Door net te doen alsof Scholten dit gebruikt als weerwoord tegen alle kritiek lijkt het alsof Scholten alle kritiek als struikelen over het leerstuk van de predestinatie neerzet. Wat hij helemaal niet doet.

[memento]

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is.

Dit is ook een retorische truc. Waarom gebruik je namelijk het woord 'alle', dat ik gecursiveerd heb? Scholten classificeert helemaal niet alle kritiek als aanval op een bepaald leerstuk. Door net te doen alsof Scholten dit gebruikt als weerwoord tegen alle kritiek lijkt het alsof Scholten alle kritiek als struikelen over het leerstuk van de predestinatie neerzet. Wat hij helemaal niet doet.

U heeft inderdaad gelijk. Het woordeke "alle" moet weggelaten worden. Neemt niet weg, dat de kritiek zelve overeind blijft staan. En dat deze vorm van kritiek negeren vaker gehanteerd wordt.

[refo]

Daarnaast vindt ik de afsluiting van het artikel van Scholten nogal triest: Tegelijk blijkt dat de leer van de predestinatie de grote steen des aanstoots is. Dit is een unfaire retorische truc: Door alle kritiek die je krijgt te classificeren als aanval op een bepaald leerstuk, doe je net alsof dat bepaalde leerstuk de reden is dat je kritiek krijgt. Men leze het Trouw artikel, en men zal zien dat dat in dit geval helemaal niet van toepassing is.

Dit is ook een retorische truc. Waarom gebruik je namelijk het woord 'alle', dat ik gecursiveerd heb? Scholten classificeert helemaal niet alle kritiek als aanval op een bepaald leerstuk. Door net te doen alsof Scholten dit gebruikt als weerwoord tegen alle kritiek lijkt het alsof Scholten alle kritiek als struikelen over het leerstuk van de predestinatie neerzet. Wat hij helemaal niet doet.

U heeft inderdaad gelijk. Het woordeke "alle" moet weggelaten worden. Neemt niet weg, dat de kritiek zelve overeind blijft staan. En dat deze vorm van kritiek negeren vaker gehanteerd wordt.

Het woordeken alle had net zo goed weggelaten kunnen worden, ja. Want dan is de boodschap precies hetzelfde.
Dan had je dezelfde kritiek gekregen.

Overigens is het niet helemaal retorisch van LMPS. AvdM werpt de verkiezing er in het artikel in Trouw wel degelijk tussen. Het zit hem altijd hoog. Vorig jaar tijdens de Calvijn-debatten begon hij er ook weer over. Ook op een verkeerd moment.

[Jongere]

U
woordeke
zelve

[jvdg]

U
woordeke
zelve

Wss. als overbrugging van SV naar HSV?