Ik haal toch nog even deze posting naar boven. Hoe kijken memento en huisman tegen deze uitspraken aan? Daar ben ik wel benieuwd naar.
Afgewezen schreef:memento schreef:Wanneer heel Ruth gezien wordt als een verhaal waarin "de gangen van Gods volk" geschilderd wordt, is dat gewoon allegorie. Het hele verhaal krijgt dan immers een andere, "geestelijkere" betekenis.
Inderdaad, een soort Christenreiseffect.
Dat zegt ds. Pieters ook, in de stukjes door huisman gepost. Toch is het niet helemaal waar. Ik geloof niet dat iemand ontkent dat Ruth een historische geschiedenis is. 't Is geen gelijkenis, immers. Maar het is, om met M. Henry te spreken:
Er is in de gehele gewijde geschiedenis nauwelijks een bladzijde, die zich zoo laag nederbuigt als deze, kennis nemende van zoo gering een persoon als Ruth, een arme Moabische weduwe; van zoo nietig een daad als haar aren oplezen in een naburig veld, met de kleine bijzonderheden, waarmede dit gepaard ging. Maar dit alles was vanwege haar opgenomen zijn onder Zijne voorouders, opdat zij een type zou zijn van de ondertrouw der gemeente uit de heidenen aan Christus. Hierdoor wordt deze geschiedenis merkwaardig, en er is ook zeer veel uit te leeren.
Hij doet dat bijv. ook duidelijk bij de geschiedenis van de vrijstad:
En wij kunnen niet denken dat in de wet van Mozes zoo dikwijls en zooveel van deze vrijsteden gesproken zou zijn, en er zoveel zorg voor genomen zou zijn, (daar toch aan de bedoeling volkomen beantwoord zou wezen, door aan de gerechtshoven de macht op te dragen om den doodslager te beschermen in al die gevallen, waarin hij het voorrecht der vrijsteden kon inroepen) indien zij niet bedoeld waren om typen te zijn van de hulp, door het Evangelie voorzien voor arme, boetvaardige zondaren en hunne bescherming tegen den vloek der wet en de toorn Gods, in onze Heere Jezus, tot wien de geloovigen de toevlucht nemen.
