Voor de theologen onder ons de volgende vraag :
Onder ons is het algemeen gebruikelijk om het Bijbel boek Ruth naast de heilshistorische inhoud ook allegorisch te behandelen.
Dit word dan ook regelmatig gedaan, en zo wordt de weg van Ruth dan ook vaak als voorbeeld gesteld voor de bevindelijke gangen van Gods volk.
Na het lezen van de voorrede van de kanttekenaren viel het mij op dat zij geen woord reppen over de mogelijkheid om dit boek te vergeestelijken.
Als argument wordt dan wel gebruikt dat de kanttekenaren een woordelijke uitleg nastonden en er geen geestelijke lessen in wilde leggen.
Maar als je dan de voorrede leest van het boek Hooglied dan lees je duidelijk, ook in de kanttekeningen, dat dit boek gelezen moet worden in het licht van de verhouding van De Bruidegom met Zijn Bruid.
Dus hier wel meer dan een woordelijke verklaring.
Als we nu Ruth bezien valt het wel op dat er wel lijnen liggen die overeen komen met de weg die de Heere met Zijn volk gaat.
Wat wel opvalt is dat, volgens de gangbare uitleg, Ruth zoekend en ontdekt aan haar afkomst over de akkers zou gaan, maar tegelijkertijd wel al aan het begin van het Bijbelboek in Ruth 1, een geloofsgetuigenis mocht doen bij de vragen die gesteld werden door Naomi :
Ruth 1 :16 Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God.
Kant : uw volk is mijn volk, en uw God mijn God :
Hiermede toont zij haar bekering tot den waren God en de gemeenschap zijner kerk, waarin het schijnt dat Naomi haar met de voorgaande redenen, met het exempel harer zwagerin, had willen beproeven. Vergelijk Joz 24:18
Dit alles overwegend kwam bij mij de vraag op of we tegenwoordig misschien niet te veel nadruk leggen op de allegorische uitleg van dit boek en te weinig nadruk op het heilshistorische wonder wat ook in dit boek beschreven staat.
De Moabietische heidin Ruth mocht een plaats hebben in het geslachtsregister van de Verlosser die komen zou, maar ook deel hebben aan het Verlossings werk wat Hij zou volvoeren.
Zodat Zijn vernedering ook in het voorgeslacht openbaar komt..
Hoe moeten we dezen zaken zien en hoe gingen de Reformatoren hier mee om ?
Ruth de Moabietische.
Noem mij maar eens een (nadere) reformator die Ruth zodanig vergeestelijkte, zoals men nu placht te doen...Hoe moeten we dezen zaken zien en hoe gingen de Reformatoren hier mee om ?
Ik denk dat als we Ruth vergeestelijken, we ons in hele rare bochten moeten gaan wringen om tot een kloppende uitleg te komen.
-
Zonderling
- Berichten: 4330
- Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31
Hier ben ik het mee eens.memento schreef:Noem mij maar eens een (nadere) reformator die Ruth zodanig vergeestelijkte, zoals men nu placht te doen...Hoe moeten we dezen zaken zien en hoe gingen de Reformatoren hier mee om ?
Ik denk dat als we Ruth vergeestelijken, we ons in hele rare bochten moeten gaan wringen om tot een kloppende uitleg te komen.
Een 'toepassing' mogen we wel maken, maar dat is iets anders om het boek Ruth te allegoriseren. Het is typisch iets dat op de gezelschappen is ontstaan en sinds de 19e eeuw op de preekstoel is gekomen. Met alle dwalingen van dien !
Dat gaat zelfs zover dat de weerlegging van de leer "er is geen geestelijk leven voor de rechtvaardigmaking" ooit in een leerboek voor studenten gebaseerd werd op Ruth !
Zo gingen de Reformatoren er niet mee om, zo ging de Nadere Reformatie er niet mee om, zo gingen de Puriteinen er niet mee om.
Laatst gewijzigd door Zonderling op 11 nov 2006, 15:23, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik ken er geen noemen, vandaar ook mijn vraag.memento schreef:Noem mij maar eens een (nadere) reformator die Ruth zodanig vergeestelijkte, zoals men nu placht te doen...Hoe moeten we dezen zaken zien en hoe gingen de Reformatoren hier mee om ?
Ik denk dat als we Ruth vergeestelijken, we ons in hele rare bochten moeten gaan wringen om tot een kloppende uitleg te komen.
Ik heb horen verluiden dat ook Luther en Calvijn hier wat terug houdend mee omgingen, maar dat kan ik niet bevestigen .
Wat wel een feit is dat bv Ds van Reenen en ds de Wit hier hele (mooie) verhandelingen over hebben geschreven.
En om nu zomaar hier te zeggen dat deze predikanten het fout gezien hebben dat durf ik ook weer niet voor mijn rekening te nemen.
-
Zonderling
- Berichten: 4330
- Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31
Dat ligt eraan welke stellingen zij uit Ruth probeerden te bewijzen.geledu schreef:Ik ken er geen noemen, vandaar ook mijn vraag.memento schreef:Noem mij maar eens een (nadere) reformator die Ruth zodanig vergeestelijkte, zoals men nu placht te doen...Hoe moeten we dezen zaken zien en hoe gingen de Reformatoren hier mee om ?
Ik denk dat als we Ruth vergeestelijken, we ons in hele rare bochten moeten gaan wringen om tot een kloppende uitleg te komen.
Ik heb horen verluiden dat ook Luther en Calvijn hier wat terug houdend mee omgingen, maar dat kan ik niet bevestigen .
Wat wel een feit is dat bv Ds van Reenen en ds de Wit hier hele (mooie) verhandelingen over hebben geschreven.
En om nu zomaar hier te zeggen dat deze predikanten het fout gezien hebben dat durf ik ook weer niet voor mijn rekening te nemen.
Bijvoorbeeld dat Ruth wel wedergeboren was aan de grens met Moab, maar Christus nog niet kende? In dat geval mogen we dat toch zeker wel een dwaling noemen.
Voordat we belanden in een dogmatische discussie over hoe de wegen dan beschreven zouden moeten worden, even het volgende.
De belangrijkste vraag die ik wilde stellen is :
Hoe moeten we het boek Ruth zien :
Als een boek waarin gangen beschreven staan zoals God met Zijn volk gaat, of alleen als een historisch boek waar we verder niets mogen in leggen.
Of mogen we dit boek voor beiden zaken gebruiken.
En de daaropvolgende vraag : hoe werd hier in de tijd van de reformatie, nadere reformatie en de tijd vooraf aan de afscheiding naar gekeken.
De belangrijkste vraag die ik wilde stellen is :
Hoe moeten we het boek Ruth zien :
Als een boek waarin gangen beschreven staan zoals God met Zijn volk gaat, of alleen als een historisch boek waar we verder niets mogen in leggen.
Of mogen we dit boek voor beiden zaken gebruiken.
En de daaropvolgende vraag : hoe werd hier in de tijd van de reformatie, nadere reformatie en de tijd vooraf aan de afscheiding naar gekeken.
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
God heeft zijn hand altijd in de geschiedenis dus ook in die van Ruth. Men zegt ook wel Gods vinger schrijft de geschiedenis.
God zorgt voor de mensen in het boek Ruth. En maakt de droefheid die er eerst was tot vreugde!
Dat staat vast!
God zorgt voor de mensen in het boek Ruth. En maakt de droefheid die er eerst was tot vreugde!
Dat staat vast!
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
De uitleg die Geledu aanreikt is binnen GerGem kringen niet onbekend maar zeker niet in de hele breedte gedragen.
Het punt is of we de bekeringsgeschiedenis die in Ruth zou liggen dan moeten zien voor alle gelovigen, of dat er gelovigen zijn die zich daarin herkennen zonder te stellen dat het altijd zo gaat.
Dat laatste zou kunnen maar is evenwel vanuit de Schrift niet aan te tonen. Het is een veronderstelling die enkel op basis van de bevinding 'getoetst' kan worden. Een ongeschikt toetsingsmiddel dus. Enkel een 'dit leert Gods volk'. We hebben ons echter aan de Schrift te houden. Daar moet het ook te vinden zijn, anders mogen we er geen gronden op bouwen. Laat staan ons door laten vertroosten of bemoedigen. We moeten geen zaken in de Schrift zetten die er niet staan. Dat is de Bijbel laten buikspreken.
De gedachte erachter is dat de Bijbel een geestelijk Boek is. En dat zaken dus meer betekenis hebben dan de feiten weergeven.
En dat is ook zeker zo in veel geschiedenissen.
Van bijvoorbeeld de uittocht uit Egypte zal niemand zeggen dat het geen diepere betekenis heeft dan een volksverhuizing. Jezus verwijst Zelf naar het water uit de steenrots aan die tijdens de woestijnreis water gaf om het volk te doen overleven.
En zo zijn er wel meer voorbeelden te vinden.
De vraag is echter of we ook moeten vergeestelijken daar waar vanuit het Nieuwe Testament geen enkele aanwijzing wordt gegeven. Zolang het niet uit de Schrift zelf blijf lijkt het me een gevaarlijk uitgangspunt.
Want als het in Ruth zo is, waarom dan niet elders.
De gang van Jozef, de Bethel-Pniël chronologie, het is geliefde stof voor velen. Maar waar waar houdt het op?
Wie garandeert dat de geschiedenis van bijvoorbeeld Petrus niet de bekeringsweg is? Met verloochening en al? Of het leven van Abraham, die eerst zijn eigen zoon moest offeren? Moeten al Gods kinderen of sommigen daarvan in eigen waarneming hun kind offeren?
Waar kom je uit als je deze lijn zonder Schriftonderbouwing uitzet?
Ik houd Ruth liever als een toonbeeld dat een heidense, uit een vervloekt volk, toch de moeder kon worden van onze Heere Jezus Christus. Daaruit ligt al zoveel te overdenken. Dat het heil ook de heidenen zou gaan gelden. Dat er uit een vervloekte een Verlosser geboren kon worden voor vervloekten.
Het wonder dat de Heere werkt door de historie waarbij de omvang van de verzoening al zichtbaar wordt. En dat de lijn in de geslachten naar de Messias dwars tegen mensenlijk denken ingaat.
Dat de Christus zo diep moest lijden dat er vervloekten als zijn natuurlijke moeders in de geslachtslijn voorkwamen.
Een reine uit een onreine. Hoe tekenend!
Laten we maar gewoon staan, wat er staat. Genoeg stof tot verwondering en aanbidding van de onnaspeurlijke wegen van onze God.
Net als de reformatoren.
Wat schrijft M.Henry hierover? En Calvijn, etc?
Geen vergeestelijking in ieder geval.
Het punt is of we de bekeringsgeschiedenis die in Ruth zou liggen dan moeten zien voor alle gelovigen, of dat er gelovigen zijn die zich daarin herkennen zonder te stellen dat het altijd zo gaat.
Dat laatste zou kunnen maar is evenwel vanuit de Schrift niet aan te tonen. Het is een veronderstelling die enkel op basis van de bevinding 'getoetst' kan worden. Een ongeschikt toetsingsmiddel dus. Enkel een 'dit leert Gods volk'. We hebben ons echter aan de Schrift te houden. Daar moet het ook te vinden zijn, anders mogen we er geen gronden op bouwen. Laat staan ons door laten vertroosten of bemoedigen. We moeten geen zaken in de Schrift zetten die er niet staan. Dat is de Bijbel laten buikspreken.
De gedachte erachter is dat de Bijbel een geestelijk Boek is. En dat zaken dus meer betekenis hebben dan de feiten weergeven.
En dat is ook zeker zo in veel geschiedenissen.
Van bijvoorbeeld de uittocht uit Egypte zal niemand zeggen dat het geen diepere betekenis heeft dan een volksverhuizing. Jezus verwijst Zelf naar het water uit de steenrots aan die tijdens de woestijnreis water gaf om het volk te doen overleven.
En zo zijn er wel meer voorbeelden te vinden.
De vraag is echter of we ook moeten vergeestelijken daar waar vanuit het Nieuwe Testament geen enkele aanwijzing wordt gegeven. Zolang het niet uit de Schrift zelf blijf lijkt het me een gevaarlijk uitgangspunt.
Want als het in Ruth zo is, waarom dan niet elders.
De gang van Jozef, de Bethel-Pniël chronologie, het is geliefde stof voor velen. Maar waar waar houdt het op?
Wie garandeert dat de geschiedenis van bijvoorbeeld Petrus niet de bekeringsweg is? Met verloochening en al? Of het leven van Abraham, die eerst zijn eigen zoon moest offeren? Moeten al Gods kinderen of sommigen daarvan in eigen waarneming hun kind offeren?
Waar kom je uit als je deze lijn zonder Schriftonderbouwing uitzet?
Ik houd Ruth liever als een toonbeeld dat een heidense, uit een vervloekt volk, toch de moeder kon worden van onze Heere Jezus Christus. Daaruit ligt al zoveel te overdenken. Dat het heil ook de heidenen zou gaan gelden. Dat er uit een vervloekte een Verlosser geboren kon worden voor vervloekten.
Het wonder dat de Heere werkt door de historie waarbij de omvang van de verzoening al zichtbaar wordt. En dat de lijn in de geslachten naar de Messias dwars tegen mensenlijk denken ingaat.
Dat de Christus zo diep moest lijden dat er vervloekten als zijn natuurlijke moeders in de geslachtslijn voorkwamen.
Een reine uit een onreine. Hoe tekenend!
Laten we maar gewoon staan, wat er staat. Genoeg stof tot verwondering en aanbidding van de onnaspeurlijke wegen van onze God.
Net als de reformatoren.
Wat schrijft M.Henry hierover? En Calvijn, etc?
Geen vergeestelijking in ieder geval.
In het boek Ruth liggen vele geestelijke lessen, zónder dat we hoeven te vergeestelijken. Denk bv aan:
- Ruths onvoorwaardelijke keuze, en haar standvastige verdediging ervan als ze beproeft wordt (Naomi die Ruth vraagt of ze niet terug wil gaan)
- Ruth die 'de moeder' van de Zaligmaker mag zijn
- etc
- Ruths onvoorwaardelijke keuze, en haar standvastige verdediging ervan als ze beproeft wordt (Naomi die Ruth vraagt of ze niet terug wil gaan)
- Ruth die 'de moeder' van de Zaligmaker mag zijn
- etc
-
schaap
-
Petrus