Ruth de Moabietische.

[Wilhelm]

Ik denk Tiberius dat hiermee 'eigene van de GG' wordt aangegeven. Dit 'eigene' komen we tegen in verschillende kerkverbanden. Het aantal reactie's laat zien dat het velen bezighoudt. Niet zomaar, maar intensief. Hier gaat het wel over toe-eigeningsvragen. Ben ik een kind van God.

Naar mijn bescheiden mening is de GG en daarmee ook een groot deel van de OGG / GGiN doorgeslagen. Heldere seperatie ontbreekt. Preken worden abstract en niet concreet. Het geestelijke staat boven het materiële. Het laatste doet er eigenlijk niet meer toe.

We moeten 'ad fontes'. Terug naar de bronnen. Wat is er mis met een prediking die stelt dat we of Christus hebben aangenomen of verworpen. Er is geen tussenweg. En nu niet met gemoedelijke termen komen. Wie hongert en dorst naar Christus wordt alleen maar uitgedreven naar Hem. Wie zich op valse gronden meent ergens tussen de stad verderf en de vrijstad te bevinden op weg naar de ware vrijheid, wordt ook alles uit handen geslagen. Wie de Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking. Maranatha. Bent u in Hem geborgen of niet? Gaat u hart uit vanwege Zijn gezegend spreken of niet. Jezus zegt in Johannes 6: ergert dit ulieden? Met andere woorden: is dit Woord van Mij een struikelblok? Ik ben het Brood des levens. Wie Mij eet die heeft het eeuwige leven en wie Mij weigert te eten is dood. Die staat nog buiten het paradijs.

Ik vrees dat die inconsequentie een te grote plaats heeft ingenomen in de preken en in onze gedachten. Dat meen ik echt.
Misschien moeten we gewoon terug naar het eenvoudige 'geen leven vóór de rechtvaardigmaking'. Want ik zie dat er enorm veel ruis is ontstaan door dat toespitsen op wat er allemaal daaraan voorafgaat of kan gaan, en dat de eenvoudige boodschap van de rechtvaardiging door het geloof helemaal ondergesneeuwd is.

Mooie postings !
Als we eerlijk willen behandeld worden en graag een separerende prediking zien, dan is dit de scheidslijn. Twee wegen, dood of leven, zegen of vloek.

Het is dan van tweeën één, en ja dat gaat tegen het vlees in, want dan kan het zijn dat ik met al mijn ervaringen en bevindingen nog onbekeerd ben. En laten we eerlijk zijn, dat willen we allemaal van uit onszelf niet horen.

[hervormde]

Overigens heb ik de eerder genoemde ds. van Dieren over Ruth horen preken, waarin hij duidelijk aangaf dat Ruth werd wedergeboren op de grens, maar Christus nog niet kende. De vraag wat er bijv. zou zijn gebeurd als Ruth toen zou zijn overleden, mocht volgens hem niet gesteld worden omdat het een goddeloze vraag is en God instaat voor Zijn eigen werk.

En daar heb je volgens mij het enige juiste antwoord. Dat het feitelijk een hypothetische vraag is duidelijk.

Als dit volgens jouw een hypothetische vraag is, dan begrijp ik werkelijk niet wat je dan met Ruths weg moet in de verkondiging. Dan wordt het allemaal één en al hypothese.

[hervormde]

Een leer dat een mens die Christus niet kent, toch behouden is, leert niemand.

Het wordt wel geleerd. En het is nog allemaal heel subtiel ook vaak. Dan vult men voor 'Christus kennen' iets in wat het niet is. Ja, dan ben je er ook uit, natuurlijk.

Ik zie daar ook niemand een pleidooi voor houden.

Zeker wel. Ds. Moerkerken spreekt in dat verband over mensen die slagen krijgen die ze niet verdienen (eerder geciteerd uit de Saambinder van 1984). Het lijkt wel of je tegen beter weten in praat, Tiberius!

Ook zijn er mij geen voorbeelden bekend, noch van beluisterde preken, noch van hier gegeven voorbeelden, waar mensen buiten Christus rust wordt gegeven.'

Idem.

Vorige week zat ik onder het gehoor van Ds. Moerkerken en daar drukte hij de toen te bevestigen kandidaat op het hart zijn hoorders geen rust te geven buiten Christus. Wellicht is hij dan wat van standpunt veranderd, dat kan.

Nee, hoor dat is een standaarduitdrukking. Het zou nogal wat zijn om hoorders rust te geven buiten Christus. Maar ondertussen hoor ik niet wat de hoorders van de toeleidende weg moeten horen. Van der Groe benadrukte nog heel scherp het algemene werk van de Geest. Niet alles wat, volgens de GG exegese, op de toeleidende weg is, is ook daadwerkelijk op weg naar Christus.

Laat hij eens eerlijk tegen een kandidaat zeggen: het is of in Christus of buiten Christus. Een tussenweg is er eenvoudig weg niet:

hebt u honger en dorst naar Christus? Zie hier is het Lam ten leven. Buiten Hem is de dood. Zolang u Hem weigert te omhelzen in het geloof bent u als de heidenen uit Efeze 2: dood door de misdaden en de zonden.
of is uw honger en dorst houdbaar? Maar dan hebt u géén honger en dorst naar Christus. Die nood, die de Geest werkt, is onhoudbaar.

[Willem]

Als we eerlijk willen behandeld worden en graag een separerende prediking zien, dan is dit de scheidslijn. Twee wegen, dood of leven, zegen of vloek.
Het is dan van tweeën één, en ja dat gaat tegen het vlees in, want dan kan het zijn dat ik met al mijn ervaringen en bevindingen nog onbekeerd ben. En laten we eerlijk zijn, dat willen we allemaal van uit onszelf niet horen.

Over het nut van een separerende prediking ben ik het helemaal met je eens. Maar ik heb wel eens het idee dat over de ware kenmerken van genade, het separerende, niet gesproken mag worden. En waarom niet?. Omdat men meent Christus wel te bezitten alleen kan men niet zeggen dat het bevindelijke leven overeenkomt met het leven van Gods volk zoals dat in de Bijbel beschreven staat. En dus mag er maar niet gesproken worden over deze bevindelijke gangen, want constateren dat men een gestolen Jezus in z'n bezit heeft of een niet zaligmakende kennis aan Christus heeft is natuurlijk geen optie. Terwijl het toch zo bijbels is, beproeft uzelven. En volgens mij is dat de voornaamste redenen om maar niet meer te preken over de wegen en gangen van Gods volk.

[Gian]

Overigens heb ik de eerder genoemde ds. van Dieren over Ruth horen preken, waarin hij duidelijk aangaf dat Ruth werd wedergeboren op de grens, maar Christus nog niet kende. De vraag wat er bijv. zou zijn gebeurd als Ruth toen zou zijn overleden, mocht volgens hem niet gesteld worden omdat het een goddeloze vraag is en God instaat voor Zijn eigen werk

Ds de Heer schrijft vandaag dat de evangelische beweging weinig theologen heeft. Wat hij daarmee wil suggereren begrijp ik niet echt. Ds. v Dieren acht ik binnen de GG toch wel van hetzelfde formaat als Ds de Heer, en dan zo'n antwoord?

Waarschijnlijk zullen ze mij ook niet begrijpen als ik zeg dat ik in de paar jaar buiten de GG een veelvoud aan bijbelkennis opgedaan heb dan mijn hele leven in de GG.

[Willem]

Overigens heb ik de eerder genoemde ds. van Dieren over Ruth horen preken, waarin hij duidelijk aangaf dat Ruth werd wedergeboren op de grens, maar Christus nog niet kende. De vraag wat er bijv. zou zijn gebeurd als Ruth toen zou zijn overleden, mocht volgens hem niet gesteld worden omdat het een goddeloze vraag is en God instaat voor Zijn eigen werk.

En daar heb je volgens mij het enige juiste antwoord. Dat het feitelijk een hypothetische vraag is duidelijk.

Als dit volgens jouw een hypothetische vraag is, dan begrijp ik werkelijk niet wat je dan met Ruths weg moet in de verkondiging. Dan wordt het allemaal één en al hypothese.

Ik weet of we elkaar goed begrijpen, maar ik bedoel dat Ruth iig een historisch verhaal is, de vraag "wat er gebeurd zo zijn als" is dus hypthetisch omdat de gebeurtenis die men verondersteld in de vraag nooit hebben plaatsgevonden. "Als" vragen zijn, zeker als ze over geschiedenis gaan, altijd hypothetisch.

[Ander]

Als we eerlijk willen behandeld worden en graag een separerende prediking zien, dan is dit de scheidslijn. Twee wegen, dood of leven, zegen of vloek.
Het is dan van tweeën één, en ja dat gaat tegen het vlees in, want dan kan het zijn dat ik met al mijn ervaringen en bevindingen nog onbekeerd ben. En laten we eerlijk zijn, dat willen we allemaal van uit onszelf niet horen.

Over het nut van een separerende prediking ben ik het helemaal met je eens. Maar ik heb wel eens het idee dat over de ware kenmerken van genade, het separerende, niet gesproken mag worden. En waarom niet?. Omdat men meent Christus wel te bezitten alleen kan men niet zeggen dat het bevindelijke leven overeenkomt met het leven van Gods volk zoals dat in de Bijbel beschreven staat. En dus mag er maar niet gesproken worden over deze bevindelijke gangen, want constateren dat men een gestolen Jezus in z'n bezit heeft of een niet zaligmakende kennis aan Christus heeft is natuurlijk geen optie. Terwijl het toch zo bijbels is, beproeft uzelven. En volgens mij is dat de voornaamste redenen om maar niet meer te preken over de wegen en gangen van Gods volk.

En dit vind ik nu een mooie post. We moeten niet alles over één kam scheren, maar dit is wel praktijk, helaas.

[hervormde]

Een hele geschiedenis vergeestelijken = allegorie = eigen inzichten in de tekst leggen = geen exegese maar inlegkunde. Dat kom je bij de oudvaders niet tegen, maar is een uitvinding van na 1800.

Deze bewering klopt sowieso niet. De oude kerkvaders, ver voor de Reformatie, hanteerden deze allegorie al. In de Roomse kerk leerde dat deze allegorische uitleg overal toegepast moest worden. Dat bestreden de reformatoren, in ieder geval Calvijn, Luther een stuk minder. Calvijn vergeestelijkte ook, soms op een voor ons vergaande wijze, denk aan het voorbeeld van Jakob in de klederen van zijn broer Ezau en de geur van deze klederen komt bij hem als beeld voor van de rechtvaardigmaking door de gerechtigheid van Christus (zie zijn Institutie). Zo moeten we ook met de geschiedenis van Ruth omgaan.

Ook Matthew Henry is van voor 1800.

Mijn stelling is dat wie in het boek Ruth "de gangen van Gods volk" ziet, geen recht doet aan de tekst, en dus in wezen Gods openbaring veracht (niet geestelijk genoeg) en verruilt voor eigen inzichten.

Mijn stelling is, dat wie het boek Ruth als een oosterse liefdesgeschiedenis ziet, tekort doet aan de schatten die in Gods Woord zijn te vinden.

Wie poneert de laatste stelling Tiberius?

Het boek Ruth is een boek waarin Gods genade schittert. Richteren eindigt zonder koning en Ruth eindigt met de lijn van David. Het Zaad zal er komen. Gods trouw tegenover menselijke ontrouw. En ja, wie dit te 'oppervlakkig' vindt vlucht in de allegorese om het geestelijk te maken.

[Gian]

48 pagina's, en nog niemand die exegetische argumenten genoemd heeft om Ruth in zijn geheel als beschrijving van de gangen van God met Zijn volk in de bekeringsweg te mogen uitleggen. Het lijkt in deze discussie eigenlijk wel, of exegese er helemaal niet toe doet...

Misschien toch eens kijken naar de profetische uitleg..?

[hervormde]

Als we eerlijk willen behandeld worden en graag een separerende prediking zien, dan is dit de scheidslijn. Twee wegen, dood of leven, zegen of vloek.
Het is dan van tweeën één, en ja dat gaat tegen het vlees in, want dan kan het zijn dat ik met al mijn ervaringen en bevindingen nog onbekeerd ben. En laten we eerlijk zijn, dat willen we allemaal van uit onszelf niet horen.

Over het nut van een separerende prediking ben ik het helemaal met je eens. Maar ik heb wel eens het idee dat over de ware kenmerken van genade, het separerende, niet gesproken mag worden. En waarom niet?. Omdat men meent Christus wel te bezitten alleen kan men niet zeggen dat het bevindelijke leven overeenkomt met het leven van Gods volk zoals dat in de Bijbel beschreven staat. En dus mag er maar niet gesproken worden over deze bevindelijke gangen, want constateren dat men een gestolen Jezus in z'n bezit heeft of een niet zaligmakende kennis aan Christus heeft is natuurlijk geen optie. Terwijl het toch zo bijbels is, beproeft uzelven. En volgens mij is dat de voornaamste redenen om maar niet meer te preken over de wegen en gangen van Gods volk.

Soms waait de wind uit de éne hoek en vervolgens weer uit de andere. Dan komt het woord 'remonstrantisme' en op andeere momenten gaat men zo ver om te veronderstellen dat de tegenstanders een 'gestolen Jezus' te bezitten. Dat doet het altijd goed bij de gemoedelijke beweging. Dan blijf je zelf tenminste buiten schot.

Laat de Bijbel helder en duidelijk zijn vriend. Wie de Psalmentaal (in zijn hoogte en diepte) niet verstaat is buiten Christus. De wegen en gangen van Gods volk bewegen zich altijd in Christus. Het ware leven, lieven, loven is daar waar men Jezus ziet. Als jij Christus' liefde nog nooit ervaren hebt door het Woord, dan ben je in Gods ogen verdoemelijk. En dat geldt voor ons allemaal.

Er zijn 'wegen en gangen' van Gods volk gepostuleerd om een gemoedelijk christendom buiten Christus binnen te praten. De HEERE oordeelt anders! De vraag zal zijn: wat heb je met Mijn Zoon gedaan! Weet één ding: God is buiten Christus een verterend vuur en eeuwige gloed bij niemand wonen kan. De tollenaar vroeg om genade. Hij vroeg om de verzoening.

[hervormde]

Overigens heb ik de eerder genoemde ds. van Dieren over Ruth horen preken, waarin hij duidelijk aangaf dat Ruth werd wedergeboren op de grens, maar Christus nog niet kende. De vraag wat er bijv. zou zijn gebeurd als Ruth toen zou zijn overleden, mocht volgens hem niet gesteld worden omdat het een goddeloze vraag is en God instaat voor Zijn eigen werk.

En daar heb je volgens mij het enige juiste antwoord. Dat het feitelijk een hypothetische vraag is duidelijk.

Als dit volgens jouw een hypothetische vraag is, dan begrijp ik werkelijk niet wat je dan met Ruths weg moet in de verkondiging. Dan wordt het allemaal één en al hypothese.

Ik weet of we elkaar goed begrijpen, maar ik bedoel dat Ruth iig een historisch verhaal is, de vraag "wat er gebeurd zo zijn als" is dus hypthetisch omdat de gebeurtenis die men verondersteld in de vraag nooit hebben plaatsgevonden. "Als" vragen zijn, zeker als ze over geschiedenis gaan, altijd hypothetisch.

Maar daar gaat het niet over Willem. Volgens jou is het geen geschiedenis, maar een bevindelijke weergave van de gangen van Gods volk. Daar past geen hypothese bij.

[Ander]

Nee, hoor dat is een standaarduitdrukking. Het zou nogal wat zijn om hoorders rust te geven buiten Christus. Maar ondertussen hoor ik niet wat de hoorders van de toeleidende weg moeten horen. Van der Groe benadrukte nog heel scherp het algemene werk van de Geest. Niet alles wat, volgens de GG exegese, op de toeleidende weg is, is ook daadwerkelijk op weg naar Christus.

Ik heb elders van het forum een citaat van Van de Groe geplukt wat ik ooit plaatste. Het is een gedeelte uit een boekje met preken van de Erskines. Van der Groe schrijft daar een voorwoord in:

Indien wij letten op de gelegenheid en predikwijze van deze twee Schotsche leeraars, zoo zullen wij bevinden, dat zij den geheelen inhoud van hun leer en onderwijs, alsmede van al haar vermaningen, opwekkingen, overtuigingen, bestieringen, vertroostingen, enz., doorgaans alleszins schoeien op den leest van Wet en Evangelie; arbeidende langs dezelve, met grooten ernst en met geen minder kunst, bekwaamheid, aangenaamheid en met een overvloedige verscheidenheid en kracht van zaken en redenen, om den menschen eerst te brengen tot een grondige kennis en gevoelen van zijn geestelijke ellende, en vervolgens van de rijke genade van onzen Heere Jezus Christus, geopenbaard door het evangelie. En voorwaar is dit alzoo de rechte trant of methode, om een gekruisten Christus, onder des Hemels zegen, met vrucht te prediken: als men aan de eene zijde het met allen ernst daarop toelegt, om de menschen, uit de Wet, grondig te overtuigen van hun zonden, vloek en verdoemenis, en van hun blindheid, onmacht en dodelijke vijandschap tegen Christus, totdat zij, door de krachtdadige werking des H. Geestes, de last van hun rampzalige zielsellende gevoelen, daaronder geheel voor God vernederd, en aan hun harten diep gewond en verslagen worden. En als men daarop dan, aan de andere zijde, die gewonde en verslagen harten wederom krachtig zoekt te bewerken met de heilzame beloften des evangelies, en die beloften, als kostelijke zielsgenezende pleisters, met een kunstige hand tracht te appliceren, en ze wel terdege vast te leggen op de bloedende wonden der arme verslagen zondaren. En op een dergelijke manier zijn Gods kinderen mede nog doorgaans te behandelen; beide de wet en het evangelie moeten gedurig met ernst voor hen gepredikt worden, elk in zijn eigen orde en op zijn eigen wijze. Waneer dan nu maar de Geest, die het alles in allen werkt, deze prediking genadiglijk belieft te vergezellen, dan is er een wijde weg voor Christus geopend, om voorspoedig te rijden in Zijn Heerlijkheid, op het woord der waarheid, Ps. 45:5. De gansche kracht en wijsheid van de prediking zal hier dan voornamelijk leggen in de rechte samenvoeging van die twee groote middelen der zaligheid, de wet en het evangelie.

Laat hij eens eerlijk tegen een kandidaat zeggen: het is of in Christus of buiten Christus. Een tussenweg is er eenvoudig weg niet.

Dat zegt hij toch. Dit is weer zo vaag. En nogal lasterlijk om hier te stellen dat een predikant zulke dingen niet zou zeggen.

[Willem]

Maar daar gaat het niet over Willem. Volgens jou is het geen geschiedenis, maar een bevindelijke weergave van de gangen van Gods volk. Daar past geen hypothese bij.

Het boek Ruth in de Bijbel is in de allereerste plaats een historische en feitelijke geschiedenis. We hebben het erover welke geestelijke lessen er uit getrokken kunnen worden en of de gangen van Gods volk verklaart worden in deze geschiedenis. Bij mijn weten is er geen poster die Ruth als een allergorie beschouwd, dat "verwijt" komt enkel van degenen die vinden dat er teveel geestelijke lessen uit getrokken worden.

[memento]

Maar daar gaat het niet over Willem. Volgens jou is het geen geschiedenis, maar een bevindelijke weergave van de gangen van Gods volk. Daar past geen hypothese bij.

Het boek Ruth in de Bijbel is in de allereerste plaats een historische en feitelijke geschiedenis. We hebben het erover welke geestelijke lessen er uit getrokken kunnen worden en of de gangen van Gods volk verklaart worden in deze geschiedenis. Bij mijn weten is er geen poster die Ruth als een allergorie beschouwd, dat "verwijt" komt enkel van degenen die vinden dat er teveel geestelijke lessen uit getrokken worden.

Overal geestelijke lessen uit willen trekken, overal "de gangen van Gods volk" in zien, IS allegorie...

[Ander]

Bij mijn weten is er geen poster die Ruth als een allergorie beschouwd, dat "verwijt" komt enkel van degenen die vinden dat er teveel geestelijke lessen uit getrokken worden.

Overal geestelijke lessen uit willen trekken, overal "de gangen van Gods volk" in zien, IS allegorie...

Je bevestigt Willems post?