Ruth de Moabietische.

[Afgewezen]

Paulus schrijft niet dat Christus in een mens woont, maar dat een gelovige in Christus is. En dat is heel wat anders. Het laatste is de gelovige verbonden door het geloof in Christus. En dat is een voluit Bijbelse notie. Hier hoeft men niet te zijn op zichzelf, maar op Christus. Het heil extra nos.

Paulus zegt het beide:
Rom. 8: 8 En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.
9 Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
10 En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.
11 En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.
Christus woont door Zijn Geest in de harten van de gelovigen.

Iemand een doper noemen vind ik anders dan doperse kenmerken constateren. En we moeten onder ogen zien dat er nogal wat 'doperse' invloeden te herkennen zijn in de gereformeerde gezindte. En die zijn niet zonder gevaar.

Door bepaalde zaken 'dopers' te noemen, kun je elk gesprek doodslaan. Er gaan tegenwoordig heel wat dingen voor 'dopers' door, die gewoon gereformeerd zijn en in de belijdenis en bij Calvijn zijn terug te vinden.
Zo is de notie van de openbaring van Christus aan het hart helemaal niet dopers. Om te beginnen vind je het in de Bijbel terug ("Wie de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft...""Toen het Gode behaagde Zijn Zoon in mij te openbaren..."), maar je vindt het ook bij de reformator Calvijn ("Zo schept de Heere dikwijls, voor Hij Zich aan de mens openbaart, een blinde toegenegendheid in hem, waardoor hij zich tot Hem, die hem nog verborgen en onbekend is, voelt heengetrokken. En al weet hij dan nog niet waarom, toch stelt Hij hem niet teleur, maar openbaart Zich aan hem ter rechter tijd.").

[Afgewezen]

Je kunt altijd moeilijk bewijzen dat iets NIET in de Bijbel staat.
Maar het is gemakkelijk te weerleggen door aan de tonen dat het wel in de Bijbel staat.
En dat heb ik nog niet gezien.

Moet je misschien beter kijken.

Ik begrijp ook niet goed dat al die bijbelgetrouwe gergemmers niet zien dat het heil BUITEN ons is. In het Latijn EXTRA nos.

En waar staat dát in de Bijbel? (In het Latijn zijn zaken trouwens niet méér waar dan in het Nederlands, hoor. )

[Erasmiaan]

Ik begrijp ook niet goed dat al die bijbelgetrouwe gergemmers niet zien dat het heil BUITEN ons is. In het Latijn EXTRA nos.

Inderdaad, buiten ons. In onszelf vinden we het nooit, en inderdaad, daar zoeken we het wel altijd. Maar wat buiten mij is moet wel van mij worden. Anders blijft het voor altijd buiten ons. Het geloof wordt weleens vergeleken met een (bedel)hand. Daarmee nemen wij Christus aan.

[Tiberius]

Paulus schrijft niet dat Christus in een mens woont, maar dat een gelovige in Christus is. En dat is heel wat anders. Het laatste is de gelovige verbonden door het geloof in Christus. En dat is een voluit Bijbelse notie. Hier hoeft men niet te zijn op zichzelf, maar op Christus. Het heil extra nos.

Paulus zegt het beide:
Rom. 8: 8 En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.
9 Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
10 En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.
11 En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.
Christus woont door Zijn Geest in de harten van de gelovigen.

Verder ook nog in Galaten 2: 20: en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij

[huisman]

Zelfonderzoek is heilzaam daar zijn wij het samen over eens, dan is de vraag waar richt dat zelfonderzoek zich op, volgens de tekst die ik aanhaalde op Christus en niet op de levendmaking op zich. M.a.w. zolang het zaad dat in de goede aarde valt ontkiemt in de aarde is het een verborgen werking van de Geest, Daarna komt de vrucht openbaar en daar schrijft Ryle het volgende over:

Zien wij in de laatste plaats, uit deze gelijkenis, dat er slechts één bewijs is dat het woord op de juiste wijze gehoord is. Dit bewijs is, dat het "vrucht" voortbrengt. De vrucht, waarvan hier gesproken wordt, is de vrucht van de Geest. Bekering tot God, geloof in de Heere Jezus Christus, heiligheid van leven en karakter, ijver van het gebed, nederigheid, Christelijke liefde, een hart vervuld met geestelijke gezindheden. - Ziedaar de enige voldoende bewijzen, dat het zaad van Gods Woord zijn werk in onze harten tot stand brengt. Waar deze bewijzen ontbreken, is onze godsdienst ijdel, hoe schoonklinkend ook onze belijdenis zij. Dan is zij niet meer dan een klinkend metaal of een luidende schel. Christus heeft gezegd: "Ik heb u uitverkoren en Ik heb u gesteld, opdat gij vrucht zou dragen

Wanneer ik je betoog combineer met wat je aanhaalt van Ryle dan lijkt het er op dat je zelfonderzoek zich richt op de kenmerken bij jezelf. Volgens mij bedoelt Ryle hoe je een waar christen kan ontdekken. Ik ken een waar christen, althans, gezien de vruchten, maar die zal zoiets nooit van zichzelf zeggen.

En zoals ook gezegtd in het stuk wat Ander plaatste brengt het ware geloof ook zekerheid met zich mee, met het beeld van het zaad gesproken , de zekerheid zit genetisch in het zaad verborgen en bij ontkieming van dat zaad groeit het direct mee.

Dat is bijzonder. Waar vind je dat in de Schrift?

Overal, in de Schrift is geloof en zekerheid een eenheid. Zie b.v. Hebreeën 11 dat inzet met vs 1

1 ¶ Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.

Met kanttekening,

2) een bewijs

Of overtuiging; want het geloof ziende op Gods openbaring en belofte, overtuigt en verzekert het hart des mensen veel sterker van de waarheid der zaak, dan enig ander bewijs uit de natuurlijke rede voortgebracht.

[hervormde]

Paulus schrijft niet dat Christus in een mens woont, maar dat een gelovige in Christus is. En dat is heel wat anders. Het laatste is de gelovige verbonden door het geloof in Christus. En dat is een voluit Bijbelse notie. Hier hoeft men niet te zijn op zichzelf, maar op Christus. Het heil extra nos.

Paulus zegt het beide:
Rom. 8: 8 En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.
9 Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
10 En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.
11 En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.
Christus woont door Zijn Geest in de harten van de gelovigen.

Iemand een doper noemen vind ik anders dan doperse kenmerken constateren. En we moeten onder ogen zien dat er nogal wat 'doperse' invloeden te herkennen zijn in de gereformeerde gezindte. En die zijn niet zonder gevaar.

Door bepaalde zaken 'dopers' te noemen, kun je elk gesprek doodslaan. Er gaan tegenwoordig heel wat dingen voor 'dopers' door, die gewoon gereformeerd zijn en in de belijdenis en bij Calvijn zijn terug te vinden.
Zo is de notie van de openbaring van Christus aan het hart helemaal niet dopers. Om te beginnen vind je het in de Bijbel terug ("Wie de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft...""Toen het Gode behaagde Zijn Zoon in mij te openbaren..."), maar je vindt het ook bij de reformator Calvijn ("Zo schept de Heere dikwijls, voor Hij Zich aan de mens openbaart, een blinde toegenegendheid in hem, waardoor hij zich tot Hem, die hem nog verborgen en onbekend is, voelt heengetrokken. En al weet hij dan nog niet waarom, toch stelt Hij hem niet teleur, maar openbaart Zich aan hem ter rechter tijd.").

Ik ben het met je eens dat het spreken in de Schrift meer zegt.

Een aantal dingen:
Ulieden is meervoud. En daarna gaat Paulus over in het enkelvoud.
Er is sprake van een verbinding tussen de gelovige en Christus. Door de Geest van Christus.
Ook spreekt Paulus over het lichaam wat dood is om der zonden wil.
Een belangrijke notie voor mij is dat we geen geestelijke mensen worden. Of steeds geestelijker. We moeten leven uit het extra nos.

Zo ook in Galaten:
Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Ook hier is sprake van de geloofsverbinding met Christus.

Ik heb de notie van de openbaring van Christus aan het hart niet dopers genoemd. Wel blijf ik 'huiverig' voor een al te geestelijke benadering van het leven met Christus. Openbaring aan het hart van Christus kan een heel gezonde uitspraak zijn, maar aan de andere kant kan het ook een 'mystieke' invulling krijgen die niet Bijbels is.

[Wilhelm]

Ik las gisteravond het boekje van A vd Beek: Is God terug? (Nav het gemopper van Ds de Heer in SB)

Dat gemopper viel toch wel mee? Hij was er juist aardig positief over.
Alleen de keuze van de titel was hij het niet mee eens en de gedachte dat de toeëigening des heils (hoe krijg ik Christus buiten me tot Christus in me?) postmodern zou zijn.

Vandaag een interview met prof vd Beek : http://www.refdag.nl/nieuws/van_de_beek ... n_1_501495

[Fjodor]

Ik las gisteren iets opmerkelijks bij Calvijn (onderstreping van mij):

7. Zo is de wet als een spiegel, waarin wij onze onmacht, en verder uit deze onze ongerechtigheid en tenslotte uit beide onze vervloeking aanschouwen; evenals een spiegel ons de vlekken van ons gelaat doet zien. Want hij, wie het vermogen ontbreekt tot het navolgen van de gerechtigheid, moet wel in het slijk van de zonde vast blijven steken. En op de zonde volgt terstond de vervloeking. Daarom op hoe groter overtreding de wet iemand betrapt en hem daarvan overtuigt aan des te zwaarder oordeel maakt ze hem tegelijkertijd schuldig. Hierop slaat het woord van de apostel (Rom. 3:20), dat door de wet de kennis van de zonde is. Want hij bedoelt daar alleen de eerste taak van de wet, die zij ten uitvoer brengt in nog niet weergeboren zondaars.Hiermee hangen deze woorden samen, dat de wet bovendien ingekomen is, opdat de misdaad te meerder zou worden (Rom. 5:20), en dat ze daarom de bediening des doods is, die toorn wekt en doodt (2 Kor. 3:7) (Rom. 4:15). Want zonder twijfel neemt de ongerechtigheid des te meer toe, naarmate het geweten door een helderder inzicht in de zonde getroffen wordt; omdat in dat geval bij de overtreding nog weerspannigheid tegen de Wetgever komt. Dus blijft er over, dat de wet de toorn Gods wapent tot de ondergang van de zondaar; want door zichzelf kan ze niets anders dan beschuldigen, veroordelen en te gronde richten. En zoals Augustinus schrijft 1): "Indien de Geest van de genade er niet is, is de wet er slechts om te beschuldigen en te doden.

Het lijkt mij hier toch duidelijk dat Calvijn geen levendmaking noodzakelijk acht voor de kennis der zonde.

[Ander]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

[Tiberius]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

Dat had ik eerder toch ook al gepost? Of niet?

[Ander]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

Dat had ik eerder toch ook al gepost? Of niet?

ik kan het me niet herinneren, maar het zou kunnen. Ik heb nu niet even al die pagina's doorgebladerd.

[huisman]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

Dat had ik eerder toch ook al gepost? Of niet?

Maar M Henry's uitleg is gans anders dan de zgn standenleeruitleg naar aanleiding van het Bijbelboek Ruth.

[Ander]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

Dat had ik eerder toch ook al gepost? Of niet?

Maar M Henry's uitleg is gans anders dan de zgn standenleeruitleg naar aanleiding van het Bijbelboek Ruth.

Welk verschil zie je dan concreet?

Ik heb nu ook een tweetal preken beluisterd uit het oude testament. Over de dochters van Zelafead en over de vrijsteden uit Jozua 20. In deze geschiedenissen ligt ook veel symboliek en voorbeelden hoe God zijn kinderen leidt.

[huisman]

Ik las dat M. Henry ook wel ruimte geeft om in het boek Ruth de bekeringsweg van Gods kinderen te zien. Dat verraste me. Hij is daarin wel summier maar niet onduidelijk.

Dat had ik eerder toch ook al gepost? Of niet?

Maar M Henry's uitleg is gans anders dan de zgn standenleeruitleg naar aanleiding van het Bijbelboek Ruth.

Welk verschil zie je dan concreet?

Ik heb nu ook een tweetal preken beluisterd uit het oude testament. Over de dochters van Zelafead en over de vrijsteden uit Jozua 20. In deze geschiedenissen ligt ook veel symboliek en voorbeelden hoe God zijn kinderen leidt.

Toch moeilijk over te brengen. Dat er in het O.T. veel lijnen te trekken zijn naar het heden is duidelijk, ook toepassingen voor het geloofsleven, veel voorafschaduwingen van Christus enz. Mijn kritiek op de door mij aangevochten uitleg van Ruth is steeds tweeledig. 1. De eigenlijke uitleg van Ruth komt in het gedrang 2. Het bevindelijke leven en de gangen van Gods kinderen staan al vast voor zo'n prediker en daar gaat hij dan Ruth voor gebruiken om zijn opvattingen Bijbels te gronden.
Als zijn opvattingen juist zijn zouden die gangen ook zonder zo bedekt te zijn in een historische geschiedenis duidelijker in de Schrift moeten staan. Een allergorische uitleg moet altijd steun vinden in andere gedeelten van de Schrift. Mee eens..?

[Ander]

Toch moeilijk over te brengen. Dat er in het O.T. veel lijnen te trekken zijn naar het heden is duidelijk, ook toepassingen voor het geloofsleven, veel voorafschaduwingen van Christus enz.

Klopt, en dat is mooi.

Mijn kritiek op de door mij aangevochten uitleg van Ruth is steeds tweeledig. 1. De eigenlijke uitleg van Ruth komt in het gedrang

Hoe bevindelijk uitgelegd ook zal de eigenlijke uitleg ook een plaats moeten hebben en dat is ook mijn ervaring.

2. Het bevindelijke leven en de gangen van Gods kinderen staan al vast voor zo'n prediker en daar gaat hij dan Ruth voor gebruiken om zijn opvattingen Bijbels te gronden.

Dit is natuurlijk flauwe kul. De bevinding komt uit de Schrift op en wordt niet als een denkraster over de Schrift gelegd. Het is wel flauw dat je na 46 pagina's over het algemeen goede discussie met dit geleuter komt. Je hoeft het er niet mee eens te zijn maar nu ben je wel een beetje eigenwijs.

Als zijn opvattingen juist zijn zouden die gangen ook zonder zo bedekt te zijn in een historische geschiedenis duidelijker in de Schrift moeten staan. Een allergorische uitleg moet altijd steun vinden in andere gedeelten van de Schrift. Mee eens..?

Helemaal mee eens. Dat heeft het ook, anders werd het niet bepreekt. Maar goed, we kunnen die 46 pagina's wel weer herhalen, maar laten we dat maar niet doen.

De vraag over Henry sla je over, maar komt nog denk ik. Wellicht moet je even inlezen.