Ruth de Moabietische.

[Ander]

Je maakt je wederom schuldig aan het positoneren van een bepaald beeld en daar vervolgens tegen fulmineren. De rechtvaardiging is uit het geloof. Niet uit de vruchten. Maar uit de vruchten blijkt - en een ieder onderzoeke zichzelf - of de de - zaligmakende - kennis aan Christus in het hart is. Er is nl. ook nog een geloven in Christus wat niet zaligmakend is. Dit is volledig Bijbels. Het laaste deel van je zin "Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!". doet mij wel de wenkbrauwen fronsen. Voor het schuingedrukte deel zou ik graag de Bijbelse onderbouwing zien, want dat is m.i. een van de meest grote dwalingen van deze tijd!

Wat bedoel je nu precies, wat is de grote dwaling?

[Afgewezen]

Je maakt je wederom schuldig aan het positoneren van een bepaald beeld en daar vervolgens tegen fulmineren.

Waarom die beschuldigende toon? Ik houd er niet zo van standjes te krijgen van medeforummers.

De rechtvaardiging is uit het geloof. Niet uit de vruchten. Maar uit de vruchten blijkt - en een ieder onderzoeke zichzelf - of de de - zaligmakende - kennis aan Christus in het hart is. Er is nl. ook nog een geloven in Christus wat niet zaligmakend is. Dit is volledig Bijbels. Het laaste deel van je zin "Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!". doet mij wel de wenkbrauwen fronsen. Voor het schuingedrukte deel zou ik graag de Bijbelse onderbouwing zien, want dat is m.i. een van de meest grote dwalingen van deze tijd!.

Willem, het is diep treurig dat je nu van mij vraagt te verdedigen wat onder ons volkomen zekerheid zou moeten hebben. Ik volsta met het verwijzen naar Zondag 7 HC met de verwijsteksten. Als je daardoor niet overtuigd wordt, zul je nergens door overtuigd worden, vrees ik.

M.b.t. tot je teksten over de stokbewaarder en de kamerling doe je aan inlegkunde omdat wat hier besproken wordt gewoon niet beschreven staat in de Bijbel in de door jouw aangehaalde geschiedenissen. Je legt er nu jouw idee in van hoe het dan gegaan is en maakt dat het bewijs. Lijkt me geen goede basis, het is nl. een basis gebaseerd op menselijke ideeen.

Nee hoor. Die mensen waren blij, omdat ze tot geloof gekomen waren. Punt. Zó ging dat in de Bijbel.

[Afgewezen]

Calvijn schrijft:

Dit zij de hoofdzaak: Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en liefelijke en ons goedgunstige gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden.

Ook bij Calvijn brengt het geloof zijn eigen zekerheid mee!

[huisman]

Je maakt je wederom schuldig aan het positoneren van een bepaald beeld en daar vervolgens tegen fulmineren. De rechtvaardiging is uit het geloof. Niet uit de vruchten. Maar uit de vruchten blijkt - en een ieder onderzoeke zichzelf - of de de - zaligmakende - kennis aan Christus in het hart is. Er is nl. ook nog een geloven in Christus wat niet zaligmakend is. Dit is volledig Bijbels. Het laaste deel van je zin "Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!". doet mij wel de wenkbrauwen fronsen. Voor het schuingedrukte deel zou ik graag de Bijbelse onderbouwing zien, want dat is m.i. een van de meest grote dwalingen van deze tijd!

Wat bedoel je nu precies, wat is de grote dwaling?

Het ware geloof heeft de zekerheid in zich, kijk hoe de Schrift spreekt over het grote verschil tussen het eertijds en de wedergeboren ziel Dood-Levend, Blind-Ziende, Duisternis-Licht. Het Levendgemaakt worden is echt geen misschientje maar een grote verandering die doet geloven wat Zondag 1 verwoord.
Een Schriftuurlijke definitie van geloof vinden wij in Hebreën 11:1

1 ¶ Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet

Met de verklarende kanttekeningen.

1) is een vaste grond

Of een vast vertrouwen; dat is, hetgeen doet bestaan, of vast en als tegenwoordig staan de dingen die van God in Christus beloofd zijn, en die derhalve door de hoop worden verwacht, hetwelk niet alleen geschiedt door een toestemming van Gods beloften in ons verstand, maar ook door een vertrouwen op deze in onzen wil; zie Rom. 4:18, enz. en hiervoor Hebr. 3:14. Grieks hypostasis; dat is, zelfstandigheid; van welk woord, zie ook 2 Cor. 9:4, en 2 Cor. 11:17.

#Ro 4.18 Heb 3.14 2Co 9.4 11.17

2) een bewijs

Of overtuiging; want het geloof ziende op Gods openbaring en belofte, overtuigt en verzekert het hart des mensen veel sterker van de waarheid der zaak, dan enig ander bewijs uit de natuurlijke rede voortgebracht.

3) der zaken, die men niet ziet.

Dat is, zelfs die door natuurlijke zinnen of rede door ons niet worden begrepen; of, die niet tegenwoordig zijn voor onze ogen. Want hoewel de dingen, die gezien worden ook wel geloofd worden, gelijk Christus tot Thomas spreekt, Joh. 20:29; nochtans is dit eigenlijk niet het Goddelijk geloof, dat is ons door den Heiligen Geest wordt gewrocht, hetwelk alleen op Gods belofte of openbaring ziet, het zij de dingen nu verleden, tegenwoordig, of toekomende zijn, gelijk uit de voorbeelden, die Paulus voortbrengt, zal blijken.

#Joh 20.29

Zo spreekt de Schrift en onze Statenvertalers over het geloof.

[Democritus]

En zo zie je maar weer hoe de uitersten elkaar raken... Dit wordt 'ter linkerzijde' namelijk ook steeds gezegd: je hoeft niet te ervaren hoe je bekeerd wordt, er is niet één 'punt' waarop het goed met je is, nee, nee, dat is allemaal maar mystiek, het gaat om de vruchten...
Fout!
Denk eens even aan de eerder door mij geciteerde teksten over de stokbewaarder en de kamerling. Waarom waren die zo verblijd? Omdat ze Jezus gevonden hadden!
Daar gaat het om: hebben we Jezus gevonden, is Hij ons verklaard in de ziel. Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!

Wij hebben het hier al eerder over gehad maar toch blijven er bij mij vragen over.

Gisteren las ik het boek van 'Aan Zijn tafel' van M. Henry. In het hoofdstuk over de zelfbeproeving schijft hij: Het is niet noodzakelijk om het moment van onze wedergeboorte en bekering. Het gaat erom dat wij vruchten waarnemen. Dan noemt hij er een heleboel. Maar ook daar maakt hij gebruik van de tekst: een ding weet ik dat ik blind was en nu zie.

Niet om je ergens van te beschuldigen maar denk jij dat een reformator er op zo'n belangrijk onderwerp naast zat?

[Afgewezen]

En zo zie je maar weer hoe de uitersten elkaar raken... Dit wordt 'ter linkerzijde' namelijk ook steeds gezegd: je hoeft niet te ervaren hoe je bekeerd wordt, er is niet één 'punt' waarop het goed met je is, nee, nee, dat is allemaal maar mystiek, het gaat om de vruchten...
Fout!
Denk eens even aan de eerder door mij geciteerde teksten over de stokbewaarder en de kamerling. Waarom waren die zo verblijd? Omdat ze Jezus gevonden hadden!
Daar gaat het om: hebben we Jezus gevonden, is Hij ons verklaard in de ziel. Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!

Wij hebben het hier al eerder over gehad maar toch blijven er bij mij vragen over.

Gisteren las ik het boek van 'Aan Zijn tafel' van M. Henry. In het hoofdstuk over de zelfbeproeving schijft hij: Het is niet noodzakelijk om het moment van onze wedergeboorte en bekering. Het gaat erom dat wij vruchten waarnemen. Dan noemt hij er een heleboel. Maar ook daar maakt hij gebruik van de tekst: een ding weet ik dat ik blind was en nu zie.

Niet om je ergens van te beschuldigen maar denk jij dat een reformator er op zo'n belangrijk onderwerp naast zat?

M. Henry is geen reformator. En ik denk dat hij iets onmogelijks zegt: "Eén ding weet ik, dat ik blind was en nu zie, maar het moment waarop ik ziende ben gemaakt, kan ik mij niet herinneren." Dat is toch vreemd?

[Democritus]

En zo zie je maar weer hoe de uitersten elkaar raken... Dit wordt 'ter linkerzijde' namelijk ook steeds gezegd: je hoeft niet te ervaren hoe je bekeerd wordt, er is niet één 'punt' waarop het goed met je is, nee, nee, dat is allemaal maar mystiek, het gaat om de vruchten...
Fout!
Denk eens even aan de eerder door mij geciteerde teksten over de stokbewaarder en de kamerling. Waarom waren die zo verblijd? Omdat ze Jezus gevonden hadden!
Daar gaat het om: hebben we Jezus gevonden, is Hij ons verklaard in de ziel. Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!

Wij hebben het hier al eerder over gehad maar toch blijven er bij mij vragen over.

Gisteren las ik het boek van 'Aan Zijn tafel' van M. Henry. In het hoofdstuk over de zelfbeproeving schijft hij: Het is niet noodzakelijk om het moment van onze wedergeboorte en bekering. Het gaat erom dat wij vruchten waarnemen. Dan noemt hij er een heleboel. Maar ook daar maakt hij gebruik van de tekst: een ding weet ik dat ik blind was en nu zie.

Niet om je ergens van te beschuldigen maar denk jij dat een reformator er op zo'n belangrijk onderwerp naast zat?

M. Henry is geen reformator. En ik denk dat hij iets onmogelijks zegt: "Eén ding weet ik, dat ik blind was en nu zie, maar het moment waarop ik ziende ben gemaakt, kan ik mij niet herinneren." Dat is toch vreemd?

Ok je hebt gelijk hij is geen reformator maar wel een gezaghebbende bron. Ik ken jouw redenatie...niet om M. Henry 'heilig' te verklaren maar toch het zou mij bevreemden dat hij op een dergelijk cruciaal punt er naast zou zitten.

[Willem]

Je maakt je wederom schuldig aan het positoneren van een bepaald beeld en daar vervolgens tegen fulmineren.

Waarom die beschuldigende toon? Ik houd er niet zo van standjes te krijgen van medeforummers. .

Omdat je weer iets suggereerde wat er niet stond. t'gaat om de inhoud. t'is niet de bedoeling om de geloofwaardigheid van de andersdenkende te ondermijnen.

De rechtvaardiging is uit het geloof. Niet uit de vruchten. Maar uit de vruchten blijkt - en een ieder onderzoeke zichzelf - of de de - zaligmakende - kennis aan Christus in het hart is. Er is nl. ook nog een geloven in Christus wat niet zaligmakend is. Dit is volledig Bijbels. Het laaste deel van je zin "Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!". doet mij wel de wenkbrauwen fronsen. Voor het schuingedrukte deel zou ik graag de Bijbelse onderbouwing zien, want dat is m.i. een van de meest grote dwalingen van deze tijd!.

Willem, het is diep treurig dat je nu van mij vraagt te verdedigen wat onder ons volkomen zekerheid zou moeten hebben. Ik volsta met het verwijzen naar Zondag 7 HC met de verwijsteksten. Als je daardoor niet overtuigd wordt, zul je nergens door overtuigd worden, vrees ik.

Exact dezelfde opmerking en bewijs heeft @Huisman gemaakt en gevraagd. Je doet aan een cirkelredenering. De vraag is niet waardoor een mens gerechtvaardig wordt, dat is door een waar geloof. De vraag is hoe men kan weten dat men een waar geloof heeft. En dat weten is niet uit het geloof. Johannus zegt: 1 Joh 2 vs 3 "En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren". Het is - zoals ook @Huisman al aanstipte - idd het onderscheidt tussen het wezen en welwezen van het geloof. de HC zondag 7 vertelt wat een waar geloof is, het geeft geen antwoord op de vraag hoe een christen kan weten dat hij een waar geloof heeft.

M.b.t. tot je teksten over de stokbewaarder en de kamerling doe je aan inlegkunde omdat wat hier besproken wordt gewoon niet beschreven staat in de Bijbel in de door jouw aangehaalde geschiedenissen. Je legt er nu jouw idee in van hoe het dan gegaan is en maakt dat het bewijs. Lijkt me geen goede basis, het is nl. een basis gebaseerd op menselijke ideeen.

Mij wel. Ze overtuigen mij volkomen. Die mensen waren blij, omdat ze tot geloof gekomen waren. Punt. Zó ging dat in de Bijbel.

De mensen waren - denk ik - idd heel erg blij. Op dat moment. Maar waar baseer jij het op dat ze in hun latere leven nooit hebben getracht hun roeping en verkiezing vast te maken? Waarom denk jij dat ze nooit twijfelden of het allemaal echt waar was?. Of ze het zich niet ingebeeld hadden?. Zelfs de grootste bijbelheiligen hadden die aanvechtingen. Je doet aan inlegkunde om de beschreven geschiedenis in de Bijbel niet als een gebeurtenis in het leven van deze mensen te beschouwen maar te veronderstellen dat deze geloofszekerheid hun hele verder leven gelijk is gebleven.
Lijkt het je niet logisch om met betere bewijzen te komen?. Als het om Ruth gaat mogen we haar bekeringsweg er niet in lezen - hoewel er heel wat meer beschreven staat in de Bijbel over haar weg dan de voorbeelden die jij aanhaalt - maar jouw voorbeelden moeten wel gelden als bewijs terwijl er niets over beschreven staat?.

De discussie gaat er nu over hoe de Christen de geloofszekerheid kan verkrijgen. Dat is een goede discussie, het lijkt me beter om hier een ander topic voor te openen.

[Afgewezen]

Ok je hebt gelijk hij is geen reformator maar wel een gezaghebbende bron. Ik ken jouw redenatie...niet om M. Henry 'heilig' te verklaren maar toch het zou mij bevreemden dat hij op een dergelijk cruciaal punt er naast zou zitten.

Mogelijk uit pastorale overwegingen. Of wellicht is hij zelf iemand die van kindsaf aan geloofde en zijn eigen overgang daardoor niet zo duidelijk heeft meegemaakt.

[huisman]

En zo zie je maar weer hoe de uitersten elkaar raken... Dit wordt 'ter linkerzijde' namelijk ook steeds gezegd: je hoeft niet te ervaren hoe je bekeerd wordt, er is niet één 'punt' waarop het goed met je is, nee, nee, dat is allemaal maar mystiek, het gaat om de vruchten...
Fout!
Denk eens even aan de eerder door mij geciteerde teksten over de stokbewaarder en de kamerling. Waarom waren die zo verblijd? Omdat ze Jezus gevonden hadden!
Daar gaat het om: hebben we Jezus gevonden, is Hij ons verklaard in de ziel. Dát geloof brengt zijn eigen zekerheid mee!

Wij hebben het hier al eerder over gehad maar toch blijven er bij mij vragen over.

Gisteren las ik het boek van 'Aan Zijn tafel' van M. Henry. In het hoofdstuk over de zelfbeproeving schijft hij: Het is niet noodzakelijk om het moment van onze wedergeboorte en bekering. Het gaat erom dat wij vruchten waarnemen. Dan noemt hij er een heleboel. Maar ook daar maakt hij gebruik van de tekst: een ding weet ik dat ik blind was en nu zie.

Niet om je ergens van te beschuldigen maar denk jij dat een reformator er op zo'n belangrijk onderwerp naast zat?

M. Henry is geen reformator. En ik denk dat hij iets onmogelijks zegt: "Eén ding weet ik, dat ik blind was en nu zie, maar het moment waarop ik ziende ben gemaakt, kan ik mij niet herinneren." Dat is toch vreemd?

Ok je hebt gelijk hij is geen reformator maar wel een gezaghebbende bron. Ik ken jouw redenatie...niet om M. Henry 'heilig' te verklaren maar toch het zou mij bevreemden dat hij op een dergelijk cruciaal punt er naast zou zitten.

Het zien op de vruchten kan bemoedigen en vertroosten maar toch geen zekerheid schenken, ik ben het erg met Afgewezen eens de zekerheid ligt in het werk van Gods Geest die een zondaar ziende maakt. Dan gaat zo'n verlicht mens geloven in een onzienlijk God, hij vertrouwt op een onzienlijke Christus, hij gelooft in een onzienlijke hemel en hoopt op een onzienlijke zaligheid (Ds C Harinck , Geloof en zekerheid)

[Afgewezen]

@Willem, je kunt niet de zekerheid van het geloof en de zekerheid in de mens zó van elkaar scheiden, dat er van dat laatste niets overblijft. Dan is Zondag 7 een lege dop en kunnen we de hele Reformatie aan de kant schuiven.
Verder citeer ik weer Calvijn:

Voorzeker, wanneer wij leren, dat het geloof zeker en onbekommerd moet zijn, stellen wij ons niet een zekerheid voor, die door geen enkele twijfeling geraakt wordt, en niet een gerustheid, die door geen enkele bekommerdheid wordt aangevallen; ja veeleer zeggen wij, dat de gelovigen een voortdurende strijd hebben met hun eigen gebrek aan vertrouwen.

[huisman]

Ik vond op een oud topic Geloof en zekerheid een recensie van het boek van Ds C Harinck over dit onderwerp.

Titel: ”Geloof en zekerheid”
Auteur: ds. C. Harinck
Uitgeverij: Den Hertog, Houten, 2004
ISBN 90 331 1838 6
Pagina’s: 276
Prijs: € 17,50.

In de serie ”De Heilsorde” is het tweede deel verschenen met de titel: ”Geloof en zekerheid”. In zijn ”Woord vooraf” geeft ds. C. Harinck aan dat hij vanuit de Schrift en de gereformeerde theologie leiding wil geven aan ons denken over geloof en zekerheid. Na het lezen van dit boek is het mijn overtuiging dat hij op een heldere en duidelijke wijze verwoordt wat de Schrift over geloof en zekerheid naar voren brengt.

Na een inleidend hoofdstuk, waarin vooral de verschillende meningen over geloofszekerheid wat in kaart worden gebracht, begint de auteur bij wat de Schrift over het geloof zegt. Hier komt de Schrift aan het woord. Het geloof in het Oude Testament is verbonden met de belovende God. Het is vertrouwen op de belofte van de komst van de Messias. In het Nieuwe Testament is het geloof een vast vertrouwen in het getuigenis dat God geeft van Zijn Zoon, Jezus Christus. Een goudmijn is ook het gedeelte waarin de synoniemen voor het geloof uiteen worden gezet.

Duidelijk komt verder naar voren dat het geloof het werk is van de Heilige Geest. Waar de Heilige Geest het geloof werkt in het hart van een zondaar, daar wordt ook de nood van de zonde en de verlorenheid door de zondaar gekend en gevoeld. Het geloof is immers een vluchten tot Christus.

Het derde hoofdstuk brengt in kaart hoe er in de periode voorafgaande aan de Reformatie over geloof en zekerheid wordt gesproken. Hier gaat de auteur met grote sprongen door de kerkgeschiedenis. Gezien de opzet van het boek is dat begrijpelijk, maar het zou misschien toch goed geweest zijn wanneer in ieder geval vermeld was dat ook bij de theologen van de Vroege Kerk misschien wel meer te vinden en te bestuderen is dan wij doorgaans denken en doen.

Vaste grond
Het zwaartepunt van deze studie ligt in het onderzoek naar wat de reformatoren, de tweede generatie hervormers en de nadere reformatoren over dit onderwerp hebben geschreven. Het puritanisme komt wat zijdelings ter sprake met William Perkins en de Westminster Confessie.

Het is erg verleidelijk om allerlei citaten, met name van Calvijn, hier te noemen. Ik doe dat niet, maar wil mij vooral richten op het slothoofdstuk, waar de auteur de gegevens samenvat. De heilszekerheid ligt niet in wat de gelovige in zichzelf bespeurt, maar in de belofte van God. Het Woord alleen biedt vaste grond voor de zekerheid.

Naar mijn gedachte geeft ds. Harinck daarnaast terecht aan dat de Schrift spreekt over het ware geloof. De kenmerken van het ware geloof worden ons in de Schrift ook getekend. Het ware geloof is te herkennen aan kennis van en berouw over de zonde. Het is geen voorwaarde om tot Christus te komen, want het recht om tot Christus te komen ontleent de zondaar niet aan zijn boetvaardigheid, maar aan de nodiging van het Evangelie. De nodiging van het Evangelie kan onder zware druk komen te staan wanneer de zondaar wordt teruggeworpen op zichzelf.

De kenmerken van het ware geloof bewijzen de echtheid van het geloof, maar zijn niet de grond voor ons geloof en voor de heilszekerheid. Niet de kenmerken van het geloof maken ons zalig, maar Christus, Die wij door het geloof aangrijpen!

Klare wijn
Ik kan eenieder van harte aanbevelen dit te lezen en te herlezen. Hier wordt klare wijn geschonken en geestelijke leiding gegeven in onze tijd. We hebben te maken met een oppervlakkig spreken en denken over het geloof. Hier wordt bijbels onderwijs gegeven over de aard van het geloof, het kennen van Christus en het kennen van mijn zonde.

Ik wil het boek bijzonder onder de aandacht brengen van hen die zoeken naar en worstelen om de zekerheid van het geloof. Wat kan het verhelderend werken als het onderwijs vanuit de Schrift ons zo wordt aangereikt. Geloof en zekerheid zijn inherent aan elkaar omdat het geloof betrokken is op de vaste belofte van God. De wegen tot de heilszekerheid worden aangewezen, maar zo dat de belofte van God en Christus als de inhoud van de belofte centraal staan.

Mooie en leerzame dingen zegt ds. Harinck over het komen tot zekerheid, de strijd en de beproeving die een gelovige niet vreemd zijn. Prachtig is wat hij schrijft over het getuigenis van de Heilige Geest tot lering en vertroosting. Treffend is wat hij in dit verband vermeldt over de aparte invulling die dit zowel in pinksterkringen als in sommige bevindelijk gereformeerde kringen heeft gekregen.

Voorzichtige correctie
Beide ’stromingen’ kennen een bijzondere pinksterervaring. In bevindelijke kring heeft die vooral te maken heeft de beleving van het Pinksterfeest in de ziel waarbij men de Heilige Geest als Persoon leert kennen, een beleving die slechts enkele bevoorrechte kinderen van God ten deel valt. Deze bijzondere ervaring is nodig om tot de volle zekerheid te komen, naast de bijzondere ervaring van de rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie. Deze ervaring wordt ingepast in de beleving van het heilsfeit van Pinksteren. Ds. Harinck geeft voorzichtig aan dat we op dit punt bereid moeten zijn ons te laten corrigeren door de Schrift en de gereformeerde theologie. Zo spreekt de Schrift en in navolging van de Schrift de gereformeerde theologie niet. We zijn ds. Harinck dankbaar voor zijn studie en we wensen zijn boek in vele handen.

[Afgewezen]

De vraag is hoe men kan weten dat men een waar geloof heeft. En dat weten is niet uit het geloof. Johannus zegt: 1 Joh 2 vs 3 "En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren".

Johannes zegt ook:
Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon (1 Joh. 5:10).

[Willem]

@Willem, je kunt niet de zekerheid van het geloof en de zekerheid in de mens zó van elkaar scheiden, dat er van dat laatste niets overblijft. Dan is Zondag 7 een lege dop en kunnen we de hele Reformatie aan de kant schuiven.
Verder citeer ik weer Calvijn:

Voorzeker, wanneer wij leren, dat het geloof zeker en onbekommerd moet zijn, stellen wij ons niet een zekerheid voor, die door geen enkele twijfeling geraakt wordt, en niet een gerustheid, die door geen enkele bekommerdheid wordt aangevallen; ja veeleer zeggen wij, dat de gelovigen een voortdurende strijd hebben met hun eigen gebrek aan vertrouwen.

Hier ben ik het toch wel volkomen mee eens. En dan hoeven we niet te twisten over een woorddefenitie en over het scheiden van zekerheid van het geloof en de zekerheid in de mens maar in bovenstaande zin staat toch dat het onderscheiden kan liggen?. "dat de gelovigen een voortdurende strijd hebben met hun eigen gebrek aan vertrouwen" Hier zegt Calvan toch dat er een waar geloof in de gelovige kan zijn en er toch ook een gebrek aan zekerheid kan zijn?. Door te stellen dat het ware geloof gelijk is aan geloofszekerheid, wat ik meen te bespeuren, zou zo'n zin van Calvijn onmogelijk zijn.

[Afgewezen]

Hier ben ik het toch wel volkomen mee eens. En dan hoeven we niet te twisten over een woorddefenitie en over het scheiden van zekerheid van het geloof en de zekerheid in de mens maar in bovenstaande zin staat toch dat het onderscheiden kan liggen?. "dat de gelovigen een voortdurende strijd hebben met hun eigen gebrek aan vertrouwen" Hier zegt Calvan toch dat er een waar geloof in de gelovige kan zijn en er toch ook een gebrek aan zekerheid kan zijn?. Door te stellen dat het ware geloof gelijk is aan geloofszekerheid, wat ik meen te bespeuren, zou zo'n zin van Calvijn onmogelijk zijn.

Ja, en toch zegt Calvijn ook dit:

Dit zij de hoofdzaak: Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en liefelijke en ons goedgunstige gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden.

Dát is geloofszekerheid. Wie het vatten kan, vatte het!