Gedenken aan de daden des HEEREN

[Ander]

Beetje flauw om je er zo vanaf te maken. Over wat voor mensen heb je het. In het Koninkrijk of niet? Niet met één been, dat kan niet.

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Ach Bert, daar hebben we het al meer over gehad. Hij heeft het over... Die Hij ben ik denk ik. Ik heb het niet over mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet. Wanneer zo'n mens als een rechteloze met een schreeuw in de ziel niet meer weet hoe het verder moet en nochtans is Christus zo verborgen, dan is het geen mens die graag zalig wil worden maar God wil niet. En zulken worden in de preek pastoraal aangesproken, niet de handen opgelegd.

[MarthaMartha]

Beetje flauw om je er zo vanaf te maken. Over wat voor mensen heb je het. In het Koninkrijk of niet? Niet met één been, dat kan niet.

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Ach Bert, daar hebben we het al meer over gehad. Hij heeft het over... Die Hij ben ik denk ik. Ik heb het niet over mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet. Wanneer zo'n mens als een rechteloze met een schreeuw in de ziel niet meer weet hoe het verder moet en nochtans is Christus zo verborgen, dan is het geen mens die graag zalig wil worden maar God wil niet. En zulken worden in de preek pastoraal aangesproken, niet de handen opgelegd.

de vraag is alleen wat dit pastorale aanspreken dan is. Is dat wel zo pastoraal?

Ik heb zelf de ervaring in die tijd op zondag steeds te horen: houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk leven. of ook: Hij zal het werk van zijn handen niet loslaten. En eerlijk is eerlijk, dan vatte je moed. Het zou toch goedkomen.....

En hoewel het fijn en troostend was om te horen was het niet pastoraal, noch bijbels.

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik doordeweeks onder het gehoor van ds. Budding zat. Hij sloot zijn preek af met de volgende woorden: een ieder dan, die Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking, maranatha!

Niks troostend, niks pastoraal benaderen, wel bijbels. Ik ging naar huis met een nood die zo groot was dat ze me uitdreef naar Hem die alleen werkelijk rust kan geven.

Juist de scherpte van het óf behouden óf verloren, het óf in Christus óf buiten Hem, dat is mensen leiden tot Jezus zonder rusten. De man die op de vlucht was naar de vrijstad, die kon je niet toeroepen, je bent er bijna hoor, nu komt het goed. Nee, rennen moest hij tot hij de poort was doorgegaan, want hoe dichtbij ook, de bloedwreker kon hem doden tot aan de poort van de vrijstad.

[artistiek]

Beetje flauw om je er zo vanaf te maken. Over wat voor mensen heb je het. In het Koninkrijk of niet? Niet met één been, dat kan niet.

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Ach Bert, daar hebben we het al meer over gehad. Hij heeft het over... Die Hij ben ik denk ik. Ik heb het niet over mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet. Wanneer zo'n mens als een rechteloze met een schreeuw in de ziel niet meer weet hoe het verder moet en nochtans is Christus zo verborgen, dan is het geen mens die graag zalig wil worden maar God wil niet. En zulken worden in de preek pastoraal aangesproken, niet de handen opgelegd.

de vraag is alleen wat dit pastorale aanspreken dan is. Is dat wel zo pastoraal?

Voor jou toen wellicht niet maar voor anderen, die in de nood gebracht zijn, is dit zeker pastoraal.
Wacht op den HEERE, zijt sterk, en Hij zal uw hart versterken, ja, wacht op den HEERE.

[MarthaMartha]

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Ach Bert, daar hebben we het al meer over gehad. Hij heeft het over... Die Hij ben ik denk ik. Ik heb het niet over mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet. Wanneer zo'n mens als een rechteloze met een schreeuw in de ziel niet meer weet hoe het verder moet en nochtans is Christus zo verborgen, dan is het geen mens die graag zalig wil worden maar God wil niet. En zulken worden in de preek pastoraal aangesproken, niet de handen opgelegd.

de vraag is alleen wat dit pastorale aanspreken dan is. Is dat wel zo pastoraal?

Voor jou toen wellicht niet maar voor anderen, die in de nood gebracht zijn, is dit zeker pastoraal.
Wacht op den HEERE, zijt sterk, en Hij zal uw hart versterken, ja, wacht op den HEERE.

Zoek deze tekst op in de bijbel en je zult zien dat het niet gezegd wordt tegen mensen die Christus niet kennen. Het gaat over kinderen van God die zich van de Heere verlaten voelen, in moeilijke omstandigheden, in duisternis.
Als het gaat om mensen die Christus niet kennen lees ik in de bijbel nergens dit soort bemoedigende teksten. Alleen: haast u! en geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden.

[Tiberius]

Alleen: haast u! en geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden.

Dat is inderdaad de taal die we tegen die kleintjes moeten gebruiken.

@Jvdg: Met "kleintjes" wordt bedoeld mensen die in beleving zijn bij zondag 2,3 en 4 van de Heidelberger Catechismus.
Of om de analogie van de christenreis te gebruiken: als Christen onderweg is van de stad Verderf en dat smalle poortje nog niet heeft bereikt.
Verder ben ik wel met je eens, dat je niet over groten in de genade kan spreken. Er zijn wel "eikenbomen der gerechtigheid", maar als iemand dat van zichzelf zegt, is hij of zij beslist niet op zijn plaats.

[PvS]

Ik denk dat we het hier met z'n allen er eens over zijn dat jouw laatst genoemde definitie onbijbels is.

daar ben ik het niet mee eens. Inderdaad Asaf was bekommerd, maar kende wel het heil. Er zijn ook van die mensen die bekommerd zijn, met een honger en een dorst naar de gerechtigheid maar moeten bekennen dat Christus de meest verborgen persoon voor hen is. Zij worden in de prediking niet de handen opgelegd maar worden inderdaad wel eens aangesproken in de preek, als van verre staanden, of als bekommerden. Daar wordt verschillend over gedacht maar ik zou deze wijze van spreken niet zomaar willen afwijzen.

Precies. Dat vertrappen van die kleintjes moeten we maar niet aan meedoen. Je kan ze beter verder proberen te leiden.

Hoe en wanneer worden die zogenaamde "kleintjes" dan vertrapt?
Waar staan die "kleintjes"?
En wat zijn "van verre staanden"?
Is het Bijbels verantwoord om zo zielen te leiden?
Zomaar wat vragen, waar ik wel eens een eerlijk antwoord op zou willen krijgen.

[Tiberius]

@PvS: de meeste van jouw vragen zijn al beantwoord:

Hoe en wanneer worden die zogenaamde "kleintjes" dan vertrapt?

Zo:

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Waar staan die "kleintjes"?
En wat zijn "van verre staanden"?

Met "kleintjes" wordt bedoeld mensen die in beleving zijn bij zondag 2,3 en 4 van de Heidelberger Catechismus.
Of om de analogie van de christenreis te gebruiken: als Christen onderweg is van de stad Verderf en dat smalle poortje nog niet heeft bereikt.
Verder ben ik wel met je eens, dat je niet over groten in de genade kan spreken. Er zijn wel "eikenbomen der gerechtigheid", maar als iemand dat van zichzelf zegt, is hij of zij beslist niet op zijn plaats.

Is het Bijbels verantwoord om zo zielen te leiden?

Dat denk ik wel, ja.
De Bijbel zegt enerzijds "Zalig zijn die hongeren en dorstigen", maar ook "Komt, koopt en eet".

[Afgewezen]

Ja, inderdaad. Christus heeft zich bekend gemaakt door zijn Woord. Het probleem lijkt mij dat Christus gepredikt wordt als de meest verborgen persoon. Maar als er iets niet bijbels is dan is dat het wel. Dan moeten we natuurlijk wel zeggen dat voor de natuurlijke mensen Christus geheel verborgen is. Maar dat probleem valt geheel weg als gevolg van de predikatie van het evangelie van Christus. Dat is een kracht Gods. En daarbij vergeleken stelt het verborgen zijn door onze natuur niets voor.

Het Evangelie is een kracht Gods, maar... wat als het nog geen kracht gedaan heeft in ons leven? Of met andere woorden: als we wél weten verloren te zijn, maar nog niet de boodschap van het Evangelie te verstaan, omdat we nog blind zijn? Dan is dat probleem niet eerder opgelost vóórdat onze ogen geopend zijn voor het heil dat ons gepredikt wordt/is.

[PvS]

@PvS: de meeste van jouw vragen zijn al beantwoord:

Hoe en wanneer worden die zogenaamde "kleintjes" dan vertrapt?

Zo:

Hij heeft het over die mensen die graag zalig willen worden, maar God wil niet....

Een soort zombie dus. Niet dood, maar ook niet levend.

Waar staan die "kleintjes"?
En wat zijn "van verre staanden"?

Met "kleintjes" wordt bedoeld mensen die in beleving zijn bij zondag 2,3 en 4 van de Heidelberger Catechismus.
Of om de analogie van de christenreis te gebruiken: als Christen onderweg is van de stad Verderf en dat smalle poortje nog niet heeft bereikt.
Verder ben ik wel met je eens, dat je niet over groten in de genade kan spreken. Er zijn wel "eikenbomen der gerechtigheid", maar als iemand dat van zichzelf zegt, is hij of zij beslist niet op zijn plaats.

Is het Bijbels verantwoord om zo zielen te leiden?

Dat denk ik wel, ja.
De Bijbel zegt enerzijds "Zalig zijn die hongeren en dorstigen", maar ook "Komt, koopt en eet".

Toch worden hier de "kleintjes" gerekend tot diegenen waarvan gezegd wordt, dat "de Heere niet zal laten varen de werken Zijner handen".
Dit geeft een niet zuivere weergave van wat zo'n "kleintje" in werkelijkheid is, daar deze hier nog steeds een onbekeerde zondaar is.
Hoevelen zijn er niet die onder een wettische overtuiging lopen, die nooit tot de kennis der waarheid komen.
In werkelijkheid moet zo'n "kleintje" nog tot "niet" worden, deze moet geleerd worden dat hij nog niets bezit wat van enige waarde is voor zijn behoudenis.
Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.
Hem te kennen is het leven, Hem te missen is de dood.
En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

[Tiberius]

En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

Ik zeg ook niet, dat het makkelijk is om die kleintjes te leiden. Vertrappen of verachten enerzijds of de handen opleggen anderzijds is veel eenvoudiger. De meetlat ernaast en hup, weg ermee.

[PvS]

En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

Ik zeg ook niet, dat het makkelijk is om die kleintjes te leiden. Vertrappen of verachten enerzijds of de handen opleggen anderzijds is veel eenvoudiger. De meetlat ernaast en hup, weg ermee.

Wie hanteert de meetlat?
God zal Zelf zijn Leidsman wezen, leren hoe hij wand'len moet.
Zowel vóór als ná ontvangen genade.

[Tiberius]

Wie hanteert de meetlat?

Degene die vertrapt of de handen oplegt; hier, op het forum of daarbuiten.

God zal Zelf zijn Leidsman wezen, leren hoe hij wand'len moet.
Zowel vóór als ná ontvangen genade.

Klopt. Maar daar gebruikt Hij meestal wel middelen voor.

[PvS]

En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

Ik zeg ook niet, dat het makkelijk is om die kleintjes te leiden. Vertrappen of verachten enerzijds of de handen opleggen anderzijds is veel eenvoudiger. De meetlat ernaast en hup, weg ermee.

Toch blijft het woord "kleintjes" een benaming die een onbekeerde zondaar niet toekomt.

[Erasmiaan]

En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

Ik zeg ook niet, dat het makkelijk is om die kleintjes te leiden. Vertrappen of verachten enerzijds of de handen opleggen anderzijds is veel eenvoudiger. De meetlat ernaast en hup, weg ermee.

Toch blijft het woord "kleintjes" een benaming die een onbekeerde zondaar niet toekomt.

Maar tegen de termen 'bekommerden' en van 'verre staanden' is principieel niets.

[Tiberius]

En dan bedoel ik dat niet om wie dan ook te vertrappen of verachten.
Wie meent te staan...

Ik zeg ook niet, dat het makkelijk is om die kleintjes te leiden. Vertrappen of verachten enerzijds of de handen opleggen anderzijds is veel eenvoudiger. De meetlat ernaast en hup, weg ermee.

Toch blijft het woord "kleintjes" een benaming die een onbekeerde zondaar niet toekomt.

Klopt. Het komt alleen maar aan bekommerden toe, hen die standelijk leven zoals de HC in de zondagen 2,3 en 4 beschrijft.
Al eerder gezegd (ik dacht in dit topic): ondanks dat we dat kleintjes noemen, is dat al zo'n grote genade, dat ik niet begrijp waarom men die stand hier het liefst weg wil trappen.