mensen tot Jezus leiden

[GJdeBruijn]

Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.
Zou het wijzen op Jezus' eigen woorden, niet het leiden tót Hem zijn?

[Gian]

Beste Gian,

De vraag of ik iemand tot Jezus heb geleid lijkt me niet zo relevant in deze discussie.
Ik denk dat het belangrijk is om eerlijk te blijven, zeker naar mensen die we naar Jezus leiden. Eerlijk gezegd begrijp ik je reactie niet goed; waar wringt het volgens jou dan?
We zijn het er toch samen over eens dat het afschuwelijk is als we iemand met een hand vol schijngeloof geruststellen?
Overigens een mens in nood ook is met een goedkoop antwoord niet tevreden is. Want wat moet zo iemand met een geloof en woorden van een ander? Die zoekt naar een zekerheid; verlossing! Waarvan; van z'n nood! Daarom laat ik m'n laatste zin van mijn posting overeind staan:
Als een van beide elementen gemist worden (ik heb het niet over de maat en omvang) dan is hier geen sprake van geloof.

Groeten,
Jean

Allerbeste Jean,

Ik denk dat jij meer uitgaat van een evangelisatie-situatie. In dat geval val ik je bij.
Ik ging meer uit van de situatie zoals Helma die beschrijft. Iemand met geestelijke nood.

ps.
Als het over schijngeloof gaat, ik ben onderhand allergisch voor de schijngeloofallergie van velen.
De schijngelovigen worden er niet warm of koud van en de kleingelovigen worden alleen maar nog banger gemaakt.
Ik ben niet zo bang dat ik voor de rechterstoel te horen krijg dat ik iemand een schijngeloof aangepraat hebt. Geloven is iets persoonlijks, daar mag de schijngelovige zelf verantwoording voor afleggen.
Ik ben en blijf voor het onvoorwaardelijke Evangelie.

[freek]

Beste Gian,

De vraag of ik iemand tot Jezus heb geleid lijkt me niet zo relevant in deze discussie.
Ik denk dat het belangrijk is om eerlijk te blijven, zeker naar mensen die we naar Jezus leiden. Eerlijk gezegd begrijp ik je reactie niet goed; waar wringt het volgens jou dan?
We zijn het er toch samen over eens dat het afschuwelijk is als we iemand met een hand vol schijngeloof geruststellen?
Overigens een mens in nood ook is met een goedkoop antwoord niet tevreden is. Want wat moet zo iemand met een geloof en woorden van een ander? Die zoekt naar een zekerheid; verlossing! Waarvan; van z'n nood! Daarom laat ik m'n laatste zin van mijn posting overeind staan:
Als een van beide elementen gemist worden (ik heb het niet over de maat en omvang) dan is hier geen sprake van geloof.

Groeten,
Jean

Allerbeste Jean,

Ik denk dat jij meer uitgaat van een evangelisatie-situatie. In dat geval val ik je bij.
Ik ging meer uit van de situatie zoals Helma die beschrijft. Iemand met geestelijke nood.

ps.
Als het over schijngeloof gaat, ik ben onderhand allergisch voor de schijngeloofallergie van velen.
De schijngelovigen worden er niet warm of koud van en de kleingelovigen worden alleen maar nog banger gemaakt.
Ik ben niet zo bang dat ik voor de rechterstoel te horen krijg dat ik iemand een schijngeloof aangepraat hebt. Geloven is iets persoonlijks, daar mag de schijngelovige zelf verantwoording voor afleggen.
Ik ben en blijf voor het onvoorwaardelijke Evangelie.

Eens, met die schijngeloofallergie. De zorg in onze gezindte is niet dat velen een schijngeloof hebben, maar dat de meesten een rechtzinnig ongeloof hebben.

[Terri]

Eens, met die schijngeloofallergie. De zorg in onze gezindte is niet dat velen een schijngeloof hebben, maar dat de meesten een rechtzinnig ongeloof hebben.

Ik weet niet of je dit zelf bedacht hebt, maar in elk geval is het de spijker op z'n kop.
helaas....

[albion]

Eens, met die schijngeloofallergie. De zorg in onze gezindte is niet dat velen een schijngeloof hebben, maar dat de meesten een rechtzinnig ongeloof hebben.

De meesten hebben een schijngeloof en velen hebben een rechtzinning ongeloof en ik vraag me af waar het verschil zit of wat het verschil is.

[Marnix]

Verschil:

Schijngeloof = zeggen dat je gelooft maar het niet doen
Rechtzinnig ongeloof: Zeggen dat je niet gelooft, daar een argumentatie voor hebben, en je ondertussen wel houden aan de Bijbelse regels.

[blijmoedig]

Johannes 1: 43 "En hij leidde hem tot Jezus"
Hóe leid je mensen (je kinderen bijvoorbeeld) tot Jezus?

Als iemand bij je komt in geestelijke nood en die persoon kent Jezus nog niet, wat/hoe is onze rol in het 'leiden tot Jezus'?
Ik heb zelf (gevoelsmatig) moeite met het overreden tot geloven, ('kiezen voor Jezus') maar ik zie in de Bijbel wel termen als 'dwingen'. Ergens staat dat Paulus ook een hele dag probeert mensen te overtuigen tot het geloven in Christus.

Hoe werkt het nu in de praktijk?

en is er verschil in het benaderen van kinderen en volwassenen?

Ik moet in dit verband denken aan de vrienden van de verlamde man, die met vereende krachten een gat in het dak maken van het gebouw waarin de de Heere Jezus op dat moment voorgaat, om hem vervolgens tot aan de voeten van de Heere Jezus te brengen. Hier spreekt een bepaalde liefde uit voor hun vriend. En doorzettingsvermogen. Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat het de Heere Jezus is, Die als eerste mensen tot Zich trekt. Zegt de berijmde psalm 25 het niet als volgt:

Wie heeft lust den Heer' te vrezen,
't Allerhoogst en eeuwig goed?
God zal Zelf zijn leidsman wezen,
Leren, hoe hij wandlen moet.
't Goed, dat nimmermeer vergaat,
Zal hij ongestoord verwerven,
En zijn Godgeheiligd zaad
Zal 't gezegend aardrijk erven.

Dat geeft dan tegelijkertijd een hoop rust. Het hangt niet van óns af. Gelukkig maar. Wel mogen we Zijn trouwe getuigen zijn. En Zijn liefde voorleven en voorbidden.

[albion]

Verschil:

Schijngeloof = zeggen dat je gelooft maar het niet doen
Rechtzinnig ongeloof: Zeggen dat je niet gelooft, daar een argumentatie voor hebben, en je ondertussen wel houden aan de Bijbelse regels.

Hoe kun je nu niet geloven en zich ondertussen wel houden aan de Bijbelse regels?

Rechtzinnig ongeloof staat waarschijnlijk gelijk aan historisch geloof? Geloven dat wat er in de Bijbel staat waar en zeker zal zijn?

[Terri]

Verschil:

Schijngeloof = zeggen dat je gelooft maar het niet doen
Rechtzinnig ongeloof: Zeggen dat je niet gelooft, daar een argumentatie voor hebben, en je ondertussen wel houden aan de Bijbelse regels.

Hoe kun je nu niet geloven en zich ondertussen wel houden aan de Bijbelse regels?

Rechtzinnig ongeloof staat waarschijnlijk gelijk aan historisch geloof? Geloven dat wat er in de Bijbel staat waar en zeker zal zijn?

Volgens mij kan dit niet, want als je gelooft dat wat in de bijbel staat waar en zeker is, je de dreigementen gelooft, maar ook het verlossende evangelie!

[learsi]

Johannes 1: 43 "En hij leidde hem tot Jezus"
Hóe leid je mensen (je kinderen bijvoorbeeld) tot Jezus?

Als iemand bij je komt in geestelijke nood en die persoon kent Jezus nog niet, wat/hoe is onze rol in het 'leiden tot Jezus'?
Ik heb zelf (gevoelsmatig) moeite met het overreden tot geloven, ('kiezen voor Jezus') maar ik zie in de Bijbel wel termen als 'dwingen'. Ergens staat dat Paulus ook een hele dag probeert mensen te overtuigen tot het geloven in Christus.

Hoe werkt het nu in de praktijk?

en is er verschil in het benaderen van kinderen en volwassenen?

De tekst die je noemt, heeft een context van ¨zoeken¨. Andreas zegt.... ¨wij hebben gevonden¨.... Het geschreven en verkondigde Woord heeft dus bij dezen een zoeken(verwachten) van de Messias tot gevolg gehad. En als de Messias dan gekomen is, dan wordt Hij door de ¨zoekers¨ ook herkend(gevonden)

Wat verderop specifieer je je vraag. De¨kleine man¨(de jongste,woont nog bij ons,kerkt met ons zondag´s) van ons was vorig jaar uitgezonden naar Afghanistan. We hebben veel gemaild samen. Op een gegeven moment zat er ook een mail tussen, die ging over de gesprekken die hij met jongens(gelovigen en ongelovigen) had over geloven. In die mail schreef hij ook dat hij geloofde, dat zoals hij nu leefde, hij niet dacht in de hemel te zullen komen. Toen hij terug was, heb ik een keer geprobeerd er met hem over te spreken. Hij zei me, dat hij dat niet gemaild had, om van mij de oplossing van dat probleem te horen. Hij wilde dat ik het wist(ik heb hem gevraagd eens te vertellen wat hij dan zoal zei). In die zin was het waarschijnlijk geen directe ¨nood¨ voor hem. Dan kun je niet veel anders dan het bij de Heere te brengen. Toen hij terug was heb ik met het Bijbel lezen rondom de maaltijden (en het gebed daarna) deze nood toch wel in gedachten gehouden en gepoogd om uit de stukken die we lazen zijn nood te belichten. Als een kind(hoe oud het ook is) denkt vanwege zijn zonden niet in de hemel te kunnen komen, dan is het nodig, die delen uit Gods Woord te laten spreken, die dat kind op dat punt tot hulp en wegwijzer kunnen zijn. De Heer wil en kan en zal helpen.

h.g. Learsi

[Luther]

In het RD van heden stond hierover nog een mooi interview met evangelist Johan Krijgsman uit Amsterdam.

http://www.refdag.nl/nieuws/evangelist_ ... bled=false

[parsifal]

Zelf heb ik pas gemerkt hoe belangrijk het is om juist eerlijk over de vragen, die een niet-Christen heeft te praten. Dit heb ik de afgelopen maanden veel mogen doen. Het heeft mij weer stil gezet bij waar het Christendom om draait, bij wat genade is. Het heeft deze vrouw, naar eigen zeggen, ook meer leren zien wat genade is en hoe geloof in God mensen beinvloedt.

Mijn gebed de afgeloen maanden was vaak, dat zij zich zou overgeven aan de Heere Jezus en dat ik vooral niet een struikelblok zou zijn. Wel heb ik een ding heel erg proberen benadrukken bij haar: Stop niet met vragen stellen, omdat je die vragen niet zou horen te stellen als Christen of omdat je dan als de heiden te boek staat. Zeg pas dat je iets gelooft als je het ook echt gelooft. Ik hoop en bid dat ze dat mag blijven doen en dat ze ook echt vol overgave tot de Heere mag komen.

[Luther]

Zelf heb ik pas gemerkt hoe belangrijk het is om juist eerlijk over de vragen, die een niet-Christen heeft te praten. Dit heb ik de afgelopen maanden veel mogen doen. Het heeft mij weer stil gezet bij waar het Christendom om draait, bij wat genade is. Het heeft deze vrouw, naar eigen zeggen, ook meer leren zien wat genade is en hoe geloof in God mensen beinvloedt.

Mijn gebed de afgeloen maanden was vaak, dat zij zich zou overgeven aan de Heere Jezus en dat ik vooral niet een struikelblok zou zijn. Wel heb ik een ding heel erg proberen benadrukken bij haar: Stop niet met vragen stellen, omdat je die vragen niet zou horen te stellen als Christen of omdat je dan als de heiden te boek staat. Zeg pas dat je iets gelooft als je het ook echt gelooft. Ik hoop en bid dat ze dat mag blijven doen en dat ze ook echt vol overgave tot de Heere mag komen.

Kun je wat van die vragen hier neerzetten? M.a.w.: waar moeten we concreet aan denken?

[parsifal]

Zelf heb ik pas gemerkt hoe belangrijk het is om juist eerlijk over de vragen, die een niet-Christen heeft te praten. Dit heb ik de afgelopen maanden veel mogen doen. Het heeft mij weer stil gezet bij waar het Christendom om draait, bij wat genade is. Het heeft deze vrouw, naar eigen zeggen, ook meer leren zien wat genade is en hoe geloof in God mensen beinvloedt.

Mijn gebed de afgeloen maanden was vaak, dat zij zich zou overgeven aan de Heere Jezus en dat ik vooral niet een struikelblok zou zijn. Wel heb ik een ding heel erg proberen benadrukken bij haar: Stop niet met vragen stellen, omdat je die vragen niet zou horen te stellen als Christen of omdat je dan als de heiden te boek staat. Zeg pas dat je iets gelooft als je het ook echt gelooft. Ik hoop en bid dat ze dat mag blijven doen en dat ze ook echt vol overgave tot de Heere mag komen.

Kun je wat van die vragen hier neerzetten? M.a.w.: waar moeten we concreet aan denken?

Bij bijbellezen zou je kunnen denken aan het geweld in het Oude Testament: Hoe is dit te combineren met de liefdevolle God? Hoe kun je het uitroeien van volken inclusief vrouwen en jonge kinderen verdedigen? Wat doen we met psalm 137? Gaat het hier om dezelfde God die oproept tot het toekeren van de andere wang?

Andere vragen die opkwamen. Waarom zo'n nadruk op wonderen in de Bijbel? Waarom zien we ze nu niet meer, of in ieder geval veel minder frequent? Waar zijn wonderen sowieso goed voor? Werkt het universum niet al perfect zonder Gods ingrijpen? Zijn dit foutjes in het begin?

Waarom is er zo'n onvermogen bij Christenen om op te staan tegen onrecht? Veel van ons zwegen toen het misging in de jaren 30 en 40. Veel van ons verzwijgen nog steeds de beestachtige manier waarop wij als Europese Christenen omgingen met de oorspronkelijke bewoners van Amerika (en ik moet toegeven dat ik hier ook weinig van afwist). We lopen rond in kleding gemaakt in landen waar kinderarbeid en uitbuiting aan de orde van de dag is. Waar zijn de echte Christenen? Ondertussen doen we veel om evolutie buiten het schoolprogramma te brengen (in ieder geval in de VS) en zijn politieke standpunten over homoseksualiteit belangrijker dan standpunten over goede zorg voor de armsten.

Dan zijn er de vragen over de rechtvaardigheid van God. Waarom zou God Gandhi buitensluiten en mij niet als ik Christen wordt?

Allemaal vragen waar ik het theologisch correcte antwoord op weet, maar ook vragen die ik ook aan mezelf moet stellen en waarvan ik moet nagaan of het antwoord dat ik geef niet een vluchtweg is om er niet verder over na te denken.

Het heeft mij er in ieder geval wel toegebracht om me meer dan ooit zorgen te maken om de beslissingen die ik neem, met betrekking tot bijvoorbeeld kleding, voedselconsumptie en me uit te spreken tegen de manier van omgaan met angst zoals wij Nederlanders ten toon spreiden door Wilders zo'n grote machtsfactor te laten worden.

Ook roept het me meer en meer op een persoon uit een stuk te zijn. Leren leven uit het besef dat het allemaal genade is. Dat ik niets hoef te verdienen en niets kan verdienen en zo ook in vrijheid durf te leven.

[Luther]

Zelf heb ik pas gemerkt hoe belangrijk het is om juist eerlijk over de vragen, die een niet-Christen heeft te praten. Dit heb ik de afgelopen maanden veel mogen doen. Het heeft mij weer stil gezet bij waar het Christendom om draait, bij wat genade is. Het heeft deze vrouw, naar eigen zeggen, ook meer leren zien wat genade is en hoe geloof in God mensen beinvloedt.

Mijn gebed de afgeloen maanden was vaak, dat zij zich zou overgeven aan de Heere Jezus en dat ik vooral niet een struikelblok zou zijn. Wel heb ik een ding heel erg proberen benadrukken bij haar: Stop niet met vragen stellen, omdat je die vragen niet zou horen te stellen als Christen of omdat je dan als de heiden te boek staat. Zeg pas dat je iets gelooft als je het ook echt gelooft. Ik hoop en bid dat ze dat mag blijven doen en dat ze ook echt vol overgave tot de Heere mag komen.

Kun je wat van die vragen hier neerzetten? M.a.w.: waar moeten we concreet aan denken?

Bij bijbellezen zou je kunnen denken aan het geweld in het Oude Testament: Hoe is dit te combineren met de liefdevolle God? Hoe kun je het uitroeien van volken inclusief vrouwen en jonge kinderen verdedigen? Wat doen we met psalm 137? Gaat het hier om dezelfde God die oproept tot het toekeren van de andere wang?

Andere vragen die opkwamen. Waarom zo'n nadruk op wonderen in de Bijbel? Waarom zien we ze nu niet meer, of in ieder geval veel minder frequent? Waar zijn wonderen sowieso goed voor? Werkt het universum niet al perfect zonder Gods ingrijpen? Zijn dit foutjes in het begin?

Waarom is er zo'n onvermogen bij Christenen om op te staan tegen onrecht? Veel van ons zwegen toen het misging in de jaren 30 en 40. Veel van ons verzwijgen nog steeds de beestachtige manier waarop wij als Europese Christenen omgingen met de oorspronkelijke bewoners van Amerika (en ik moet toegeven dat ik hier ook weinig van afwist). We lopen rond in kleding gemaakt in landen waar kinderarbeid en uitbuiting aan de orde van de dag is. Waar zijn de echte Christenen? Ondertussen doen we veel om evolutie buiten het schoolprogramma te brengen (in ieder geval in de VS) en zijn politieke standpunten over homoseksualiteit belangrijker dan standpunten over goede zorg voor de armsten.

Dan zijn er de vragen over de rechtvaardigheid van God. Waarom zou God Gandhi buitensluiten en mij niet als ik Christen wordt?

Allemaal vragen waar ik het theologisch correcte antwoord op weet, maar ook vragen die ik ook aan mezelf moet stellen en waarvan ik moet nagaan of het antwoord dat ik geef niet een vluchtweg is om er niet verder over na te denken.

Het heeft mij er in ieder geval wel toegebracht om me meer dan ooit zorgen te maken om de beslissingen die ik neem, met betrekking tot bijvoorbeeld kleding, voedselconsumptie en me uit te spreken tegen de manier van omgaan met angst zoals wij Nederlanders ten toon spreiden door Wilders zo'n grote machtsfactor te laten worden.

Ook roept het me meer en meer op een persoon uit een stuk te zijn. Leren leven uit het besef dat het allemaal genade is. Dat ik niets hoef te verdienen en niets kan verdienen en zo ook in vrijheid durf te leven.

Dankjewel.
Het lijken me allemaal relevante vragen, die meer en meer ook op ons zullen afkomen.
Is het een idee om vraag voor vraag in een apart topic te bespreken?