Vorige week heb ik weer wat films gezien. Geen van alle zijn puur entertainment. Geen van alle zou ik ze zo ook willen gebruiken.
-Persepolis: Een tekenfilm, naar aanleiding van een autobiografisch stripboek geschreven door een uit Iran gevluchte vrouw. De manier waarop God/god hierin naar voren komt (ook al wordt vermoedelijk op Allah gedoeld) en is het in dromen, vind ik dubieus. Wel een aangrijpend verhaal.
-Det sjunde inseglet (The seventh seal): een van de bekendste films van Ingmar Bergman, en een bewijs dat film ook geschikt is om filosofie en diepe levensvragen over te brengen:
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Seventh_Seal
Een film die ik waarschijnlijk nog een keer moet zien en overdenken om de vragen op me te laten inwerken.
-Girl with a pearl earring: Een film waarin het fictieve verhaal achter het meisje op het bekende schilderij van Vermeer wordt verteld. De film is vooral mooi door de rust en de kleuren in de beelden. Dit is waarschijnlijk nog belangrijker dan het verhaal zelf. Het verhaal zette mij wel aan het denken over overspel zonder seksualiteit. Verder is het interessant om te kijken naar de visie op kuisheid van de hoofdpersoon. Zelfs het tonen van haar haar gaat te ver.
Samenvattend denk ik dat deze films alle drie slecht zijn om te kijken ter ontspanning. De laatste twee zijn denk ik wel weer goed om te bekijken en over na te denken.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."