Prachtig gezegd, Jolanda!JolandaOudshoorn schreef:Eem waardevol stukje. Het activisme, ook op deze manier, moet bestreden worden. Waarom eerst zelf die overtuiging en verbrijzeling willen bewerkstelligen? Ook dat is genade, dat je aan je zonde ontdekt wordt. En stop maar met denken dat dit ontdekken stopt als je de verlossing kent. Juist nadat je persoonlijk mag weten: Hij is voor mijn zonde gestorven, dan gaan de zonden nog zwaarder wegen en zal je aan nog meer zonden ontdekt worden. Dat wil niet zeggen dat men dan alle dagen met een somber gezicht rondloopt, integendeel, want daardoor wordt het wonder en de dankbaarheid ook weer groter. Laten we stoppen om vanuit de mens te kijken (ach, wat ben ik toch slecht) maar laten we onze blik naar Boven richten (wat bent U een groot, liefdevol en genadige God, halleluja)Avi schreef: Als aanvulling een stukje geschiedenis:
Was voor Calvijn de ware boetvaardigheid nog een vrucht van het geloof in Christus, in de zeventiende eeuw wordt het kennen van eigen ellende al meer iets dat aan dit geloof voorafgaat. De prediking van de wet moet de weg naar Christus voorbereiden, zoals Johannes de Doper dat deed. Bij de oudvader Th. van der Groe krijgt dat een heel sterk accent: de overtuiging en verbrijzeling door de wet gaan vooraf aan de openbaring van Christus. Alleen zondaren die bewerkt zijn door de Heilige Geest, worden genodigd om Christus te omhelzen. Van der Groe spreekt al over een ‘stelen’ van de beloften. Wet en Evangelie worden steeds meer gecontrasteerd en krijgen al meer een eigen functie in de weg die de Heere met zijn kinderen houdt. Er waren ook tegenstemmen (E. en R. Erskine en Th. Boston) die deze noodzakelijke verbrijzeling bestreden en een onvoorwaardelijke evangelieprediking bepleitten.
Ik wil Calvijn niet verheerlijken hoor maar misschien is zo'n Calvijnjaar nog zo gek niet.
door dit soort berichten blijft het forum levendig!