helma schreef:ik zie om me heen dat Snoek gelijk heeft als hij stelt dat jongeren die vaak interkerkelijke bijeenkomsten bezoeken waar het gezellig is; veel en anders gezongen wordt, boeiende sprekers thema's aanroeren die in de prediking vaak onderbelicht blijven enz...; het gevaar lopen los te weken van een kerkelijke gmeente.
het doet weldadig aan, zeker voor jongelui , als er iemand spreekt die er helemaal voor hén is; die zich verdiept in wat ze bezighoudt, die antwoorden geeft op welke vraag je dan ook stelt.
Als je met een massale groep liederen zingt die emoties oproepen; die je hart vervullen met blijdschap. Als je om je heen allemaal mensen ziet die zich net zo voelen als jij en noem maar op
ik begrijp de grote aantrekkingskracht. Maar ik zie wel gevaren, en eigenlijk zie ik die steeds meer...
ik zie jongeren losweken van hun gereformeerde wortels; ik zie/hoor jongeren die zich eigenlijk bij geen een gemeente meer aan willen sluiten omdat ze zich nergens meer 'thuis' voelen.
En het geluid dat je hoort op de bijeenkomsten die Snoek bedoelt zijn echt niet altijd ongereformeerd te noemen. maar er klinken wél ongereformeerde geluiden. En pubers zijn niet altijd evenwichtig; kunnen nog niet altijd kritisch luisteren.
Dat heeft altijd 2 kanten. Ik heb oa. vanwege mijn werk dagelijks gesprekken met (bevindelijk) gereformeerde jongeren. Er zijn er die keurig in het paadje van pa en ma blijven lopen, maar waar totaal geen enkele intresse is voor geestelijke zaken. Ik kom de gekste dingen tegen. Pas zei (een werelds) iemand van de Rabobank: "Hoe zwarter de pakken, hoe zwarter de praktijken." Ik hoop dat hij geen gelijk heeft....
En dan ben ik persoonlijk meer verheugd over die jongeren die op zoek zijn naar een leven met de Heere (zij het op een soms andere manier (in de zin van uiten), dan jongeren die tekenen voor de aloude waarheid, maar waar totaal geen geestelijke intresse is.
Ik bedoel maar: je hebt toch altijd 2 kanten? Zowel uitwassen aan de ene kant als ook aan de andere kant. We kunnen de jongeren overal de schuld van geven, maar ik durf te stellen dat het grootste probleem van de algehele verwarring die er in de gereformeerde gezindte bij de oudere generatie(s) ligt. Jongeren zijn namelijk een vrucht van de opvoeding. Daarmee heb je lang niet alles gezegd, dat weet ik ook wel, maar er zit wel een kern van waarheid in.
Waar zijn de Godvrezende ouders waar zoveel van uit gaat dat kinderen en jongeren zeggen: "Kijk, die leer en dat leven wil ik ook"? Gaan wij ze wel voor in de zaken, waarin we willen dat onze kinderen gaan?
(dit is overigens niet naar jou persoonlijk helma, omdat ik weet dat het bij jullie anders is, maar veel meer n.a.v. jouw bericht)