Vertrouwen op Gods voorzienigheid

[speranza]

maar dat is nog niet hetzelfde als vertrouwen, tenminste, niet de Bijbelse context van dit woord. Dan gaat vertrouwen altijd samen met geloof en bekering / bekeerd zijn.

Zolang je onder bekering verstaat een hartelijk leedwezen over de zonde(n), een hartelijk buigen voor God en Zijn rechtvaardig oordeel over de verdiende straf, een sterven aan eigen ik, een haten en vlieden van de wereld en haar verleidingen, dan kan ik hier hartelijk mee eens zijn! Vertrouwen is een geloofsoefening die voortkomt uit een verootmoedigde zondaar die in zichzelf alles schade en schande heeft leren achten. Waar nog maar Eén Grond van vast vertrouwen is overgebleven.

[refo]

maar dat is nog niet hetzelfde als vertrouwen, tenminste, niet de Bijbelse context van dit woord. Dan gaat vertrouwen altijd samen met geloof en bekering / bekeerd zijn.

Zolang je onder bekering verstaat een hartelijk leedwezen over de zonde(n), een hartelijk buigen voor God en Zijn rechtvaardig oordeel over de verdiende straf, een sterven aan eigen ik, een haten en vlieden van de wereld en haar verleidingen, dan kan ik hier hartelijk mee eens zijn! Vertrouwen is een geloofsoefening die voortkomt uit een verootmoedigde zondaar die in zichzelf alles schade en schande heeft leren achten. Waar nog maar Eén Grond van vast vertrouwen is overgebleven.

Het is weer ingewikkeld geworden. Het geloof zegt: nochtans!

[speranza]

Het is weer ingewikkeld geworden. Het geloof zegt: nochtans!

Wat is het verschil? Christus mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid! Nochtans.
Zo is de taal van de reformatie. Nochtans dat eigen doemwaardigheid kent en billijkt en zich in Gods onuitsprekelijke barmhartigheid in Christus beroemt.
Ingewikkeld? Nee, zo eenvoudig. Maar zo moeilijk om te zien en te geloven van nature.

[Bert Mulder]

Als je de Catechismus over dit onderwerp lees dan lees je dat je een toevoorzicht op God mag hebben. Alleen is daar een waar Christen aan het woord. Er worden her en der discussies gevoerd over het wel of niet verzekeren. Dus mijn vraag kan je als onbekeerde gemoedsbezwaren hebben tegen verzekeren omdat er een almachtige God boven alles staat waar we op kunnen vertrouwen en we ons vertrouwen op verzekeringen laten varen.

Wat is een waar geloof:

Niet alleen een stellig weten, of kennis,
Maar ook een vast vertrouwen.

Iemand die dat ware geloof NIET heeft, vertrouwd niet op God.

Iemand die dat ware geloof NIET heeft, kan dus geen principiele bezwaren tegen verzekering kunnen hebben...

Is het ook zo, dat ik geloof dat het God behaagt te werken door middelen die Hij geeft. Dus dat verzekering zo verre geoorloofd is (alsook inenting, dokters, medicijnen gebruik, etc.) zo lang dat niet hetgene is waar we ons vertrouwen op stellen. Want dat vertrouwen komt alleen God toe.

[Jongere]

Je kunt als een onbekeerde van alles hebben. Maar als je denkt dat iets van je gerechtigheden iets betekent voor God, dan luister je niet naar de Bijbel. Ik vind het een onbijbelse vraag. Welk mens zou er belang bij hebben om te weten wat je als onbekeerde allemaal nog kan en wat niet?

[albion]

Ik ben bezig met een werkstuk voor belijdenis catechisatie over de Voorzienigheid Gods.
Ik loop er nu tegen aan of je op God kan vertrouwen als je nog onbekeerd op deze aarde leeft.

Waarom zou je op iemand (willen) vertrouwen in wie je niet gelooft?

Of alle kerkgangers zijn bekeerd of er is een gedeelte die naar de kerk gaan en niet geloofd, maar alleen maar gaan om gezien te worden?

Wat denk je van een historisch geloof?

[Marnix]

maar dat is nog niet hetzelfde als vertrouwen, tenminste, niet de Bijbelse context van dit woord. Dan gaat vertrouwen altijd samen met geloof en bekering / bekeerd zijn.

Zolang je onder bekering verstaat een hartelijk leedwezen over de zonde(n), een hartelijk buigen voor God en Zijn rechtvaardig oordeel over de verdiende straf, een sterven aan eigen ik, een haten en vlieden van de wereld en haar verleidingen, dan kan ik hier hartelijk mee eens zijn! Vertrouwen is een geloofsoefening die voortkomt uit een verootmoedigde zondaar die in zichzelf alles schade en schande heeft leren achten. Waar nog maar Eén Grond van vast vertrouwen is overgebleven.

Hm ik mis het belangrijkste nog in je opsomming. Vertrouwen is op Christus zien. Dankzij Hem mogen we vertrouwen op Gods voorzienigheid en weten dat Hij alles voor ons zal laten meewerken ten goede. Verder helemaal met je eens hoor, ik wilde het alleen nog even aanvullen

[speranza]

Hm ik mis het belangrijkste nog in je opsomming. Vertrouwen is op Christus zien. Dankzij Hem mogen we vertrouwen op Gods voorzienigheid en weten dat Hij alles voor ons zal laten meewerken ten goede. Verder helemaal met je eens hoor, ik wilde het alleen nog even aanvullen

Beste Marnix, dat is de bekering niet, wat je noemt is slechts een eigenschap van het geloof. Geloof is belangrijk! En een zaak van vertrouwen! Maar een geloof zonder bekering is geen waar geloof. Het ware geloof dat de bekering in zich bevat, dát is het allerbelangrijkste!

[Marnix]

Geloof zonder bekering is geen geloof. Helemaal mee eens. Geloof is ook vertrouwen. Geloof zonder vertrouwen is geen waar geloof.

Verder sluit ik me aan bij wat Bert Mulder van de HC heeft aangehaald. Daar staat niet: Wat is waar geloof? Waar geloof is geloof dat het volgende als kenmerken heeft: (opsomming).

Er staat:

Waar geloof IS:

Stellig weten
Vast vertrouwen dat God om Christus wil ons alles schenkt.

Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil.

En dat bedoelde ik met zien op Christus.

[Jan]

Dat is een vraag die op dit forum wel vaker terugkomt, in vele vormen: Mag je vertrouwen op Gods beloften die in de Schrift zijn gedaan, of praat je jezelf daarmee een doe-het-zelf geloof aan? Mag je pas / kan je pas geloven als je een speciale bevinding hebt gehad?

Wie, zoals ik (voor de duidelijkheid: lid van de GKv), gelooft dat Gods beloften aan alle hoorders zijn gedaan, zal al snel redeneren dat het vreemd is om God te vertrouwen als het gaat om zijn Voorzienigheid, terwijl je dat niet zou doen als het gaat om de beloften die in het Evangelie zijn gedaan. Trouwens, even vanuit het negatieve geredeneerd: Wie niet gelooft dat God zijn Vader wil zijn, kan ook niet stellen dat alles moet dienen tot zijn heil, zoals de catechismus aangeeft. Dan kan je je dus maar beter verzekeren.. Geloof je daarentegen dat God alles bestuurt, dan ben je nogal inconsequent bezig als je hem voor wat betreft de 'aanbieding' van het heil niet gelooft. Geloof je dat ook, dan geloof je ook in je eigen slechtheid, want die is je uit de Schrift duidelijk geworden. Je zult dan weten hoe je verlost wordt, en dankbaar zijn voor je geloof (want dat komt niet uit jezelf) en je redding.

Wie dat niet gelooft, maar (ik druk me nu heel karikaturaal uit) wacht op een seintje van God voordat hij gaat geloven, die zit mijns inziens in een vreemde spagaat. Want totdat hij gaat geloven mag hij er niet vanuit gaan dat God voor hem zal zorgen. Wel of niet vertrouwen op Gods voorzienigheid is dan geen vraag, want dat doet er niet toe. Het is immers niet voor jou?

Het is dus een hele belangrijke vraag, hoe je over het aanbod van genade denkt. Misschien is het handig aan te geven in welke kerk je belijdenis wilt doen? Overigens, met betrekking tot verzekeren: er zijn topics over volgeschreven of verzekeren wel of niet ingaan tegen de Voorzienigheid is.

Is dit in lijn met de Dortsche Leerregels, hoofdstuk 3/4, 12 ?
"En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert."

[refo]

Dat is een vraag die op dit forum wel vaker terugkomt, in vele vormen: Mag je vertrouwen op Gods beloften die in de Schrift zijn gedaan, of praat je jezelf daarmee een doe-het-zelf geloof aan? Mag je pas / kan je pas geloven als je een speciale bevinding hebt gehad?

Wie, zoals ik (voor de duidelijkheid: lid van de GKv), gelooft dat Gods beloften aan alle hoorders zijn gedaan, zal al snel redeneren dat het vreemd is om God te vertrouwen als het gaat om zijn Voorzienigheid, terwijl je dat niet zou doen als het gaat om de beloften die in het Evangelie zijn gedaan. Trouwens, even vanuit het negatieve geredeneerd: Wie niet gelooft dat God zijn Vader wil zijn, kan ook niet stellen dat alles moet dienen tot zijn heil, zoals de catechismus aangeeft. Dan kan je je dus maar beter verzekeren.. Geloof je daarentegen dat God alles bestuurt, dan ben je nogal inconsequent bezig als je hem voor wat betreft de 'aanbieding' van het heil niet gelooft. Geloof je dat ook, dan geloof je ook in je eigen slechtheid, want die is je uit de Schrift duidelijk geworden. Je zult dan weten hoe je verlost wordt, en dankbaar zijn voor je geloof (want dat komt niet uit jezelf) en je redding.

Wie dat niet gelooft, maar (ik druk me nu heel karikaturaal uit) wacht op een seintje van God voordat hij gaat geloven, die zit mijns inziens in een vreemde spagaat. Want totdat hij gaat geloven mag hij er niet vanuit gaan dat God voor hem zal zorgen. Wel of niet vertrouwen op Gods voorzienigheid is dan geen vraag, want dat doet er niet toe. Het is immers niet voor jou?

Het is dus een hele belangrijke vraag, hoe je over het aanbod van genade denkt. Misschien is het handig aan te geven in welke kerk je belijdenis wilt doen? Overigens, met betrekking tot verzekeren: er zijn topics over volgeschreven of verzekeren wel of niet ingaan tegen de Voorzienigheid is.

Is dit in lijn met de Dortsche Leerregels, hoofdstuk 3/4, 12 ?
"En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert."

Hoe mooi ook verwoord is dat een zuiver theoretisch artikel. Het moet wel zo zijn. Het volgende artikel moet er zeker ook bij. Dat is de praktijk van alle dag.

Wie heeft er nu wel en wie heeft er nu niet het 'seintje van God' gekregen ? (De term is van Marco.) Die vraag blijft open.

[vlinder]

Uit een ander topic:

Tevens wordt vanuit de algemene kas ondersteuning geboden aan een nierdialysepatiënt die niet verzekerd is.

Verzekerd bij de kerk noem ik dat! Weet je wat dat kost? Als je dan niet wilt verzekeren, moet je daar de gevolgen voor dragen. Ik zou niet blij zijn als er over mij in het rapport van de Synode geschreven werd dat ik de algemene kas aansprak....
Noem je het voorzienigheid dat er "toevalllig" genoeg geld in de kerkkas zit?

[eilander]

Uit een ander topic:

Tevens wordt vanuit de algemene kas ondersteuning geboden aan een nierdialysepatiënt die niet verzekerd is.

Verzekerd bij de kerk noem ik dat! Weet je wat dat kost? Als je dan niet wilt verzekeren, moet je daar de gevolgen voor dragen. Ik zou niet blij zijn als er over mij in het rapport van de Synode geschreven werd dat ik de algemene kas aansprak....
Noem je het voorzienigheid dat er "toevalllig" genoeg geld in de kerkkas zit?

Over deze gedachte kan ik mij (met alle respect) erg opwinden.
Als je verzekerd bent, kun je inderdaad aanspraak op een uitkering maken.

Als je niet verzekerd bent, kun je nergens aanspraak op maken, heb je nergens recht op. Ik heb nog niet meegemaakt dat iemand bij de diaconie kwam en zei: ik heb al die tijd geld in de collectezak gedaan, nu heb ik recht op een uitkering van de diaconie.

Laten we niet (weer) een discussie voeren over mensen die misbruik van een Goddelijke instelling maken, maar in de regel is het zo dat, waar nood is, geholpen wordt.

Het is volstrekt respectloos dat iemand die nierproblemen heeft en daardoor (omdat hij tussen God en zijn eigen geweten niet verzekerd kan zijn) in financiële problemen komt, nu op zo'n manier weggezet wordt.
De algemene kas springt bij in het geval de plaatselijke diaconie hiervoor de middelen niet heeft. Ik zie dit dus als een instelling van God Zelf.

Toch nog een beetje relativerend: het is wel lastig om als diaconie hiermee om te gaan, dunkt mij. Eén gemeentelid die niet verzekerd is (terwijl de overigen vinden dat dat wel in overeenstemming met Gods Woord kan zijn), kan er voor zorgen dat reserves van jaren en jaren in één jaar erdoorheen gaan. Maar ook dat is God niet onbekend!

[Gian]

Kwam ik zojuist tegen op internet;

Gods watertje over Gods akkertje

Godsdienst is voor veel mensen maar een wormvormig aanhangsel in hun bestaan. Voor anderen is het een alomvattende levensopvatting die hun hele bestaan tot in de kleinste details omvat, tot in de slaapkamer aan toe. Zo geldt dat voor de bevindelijk-reformatorische levensvisie, die ik enerzijds heimelijk bewonder vanwege haar strenge rechtlijnigheid en waar ik anderzijds niets van begrijp. Als ergens geldt dat jede Konsequenz zum Teufel führt, dan toch wel hier. Ik licht er één aspect uit, en wel de leer van de goddelijke voorzienigheid. Pas vertelde een verpleegkundige in Amersfoort mij: 'Als we hier een patiënt met de bof krijgen, weten we bijna zeker dat hij/zij van de Veluwe komt.' Dat is overdreven, want ook de provincie Utrecht behoort tot de bible belt; die loopt van Arnemuiden tot Genemuiden. Maar het punt is duidelijk: op de bible belt laten veel mensen hun kinderen niet inenten, want dat zou ingaan tegen de goddelijke voorzienigheid. Waarom de mogelijkheid van het inenten niet als een heerlijke zegen van de goddelijke voorzienigheid wordt beschouwd, kan niemand op de bible belt mij uitleggen. Een ander voorbeeld. Onlangs vertelden de kranten over een godsdienstdocent uit streng reformatorische kring, H.G. Leertouwer genaamd, die tijdens een lezing vertelde over een discussie die hij voerde in havo-4 (reformatorische school) over geboorteregeling. Alle jongeren in die klas die hun mening ten beste gaven, vonden dat er omstandigheden in het leven kunnen zijn dat het beter is voorlopig van kinderen af te zien, of zelfs helemaal geen verdere gezinsuitbreiding te krijgen. Ik ben het helemaal met die jongelui eens. Niet aldus de heer Leertouwer. Hij vroeg de leerlingen of 'Gods voorzienigheid' er soms ook nog iets mee te maken had. Vervolgens beklaagde hij zich in de lezing over het feit dat onder reformatorische jongeren de erkenning van het gezag van de Bijbel blijkbaar afnam. Nu zal dat in zijn algemeenheid best waar zijn. Het gebeurt overal onder christenjongeren, en bij reformatorische jongeren hoogstens iets later. Maar is de geboorteregeling daar een goed voorbeeld van? Laat de Schrift zich daar dan over uit? Zij vertelt ons dat kinderen een zegen des Heren zijn, en dat het God is die de baarmoeder opent en sluit. Maar zij vertelt ons ook menigmaal dat de man een kind 'verwekt'. Dat doet hij, niet de Here God. Ik bedoel dit: als je buiten je toedoen door een ziekte getroffen wordt, kun je daarin 'Gods voorzienigheid' zien. Maar een echtpaar wordt niet buiten hun toedoen door een zwangerschap 'getroffen'. De man heeft het kind verwekt. Dat was misschien wel niet zijn bedoeling, maar hij deed het toch. Als een man gemeenschap heeft met een relatief jonge, normaal vruchtbare vrouw tijdens haar vruchtbare periode, is de kans zeer groot dat zij zwanger wordt. Dat heeft ongetwijfeld met de goddelijke voorzienigheid te maken, maar óók met de menselijke verantwoordelijkheid - en dat lijkt in sommige kringen bijna een vies woord. Een echtpaar KRIJGT van God een kind. Maar het is even waar dat de man dat kind zelf VERWEKT heeft. En daar is het echtpaar volledig verantwoordelijk voor. Als je naar een kind verlangt, mag je dankbaar zijn als God het geeft. Dat is de ene kant. Maar als een man gemeenschap heeft met zijn vrouw in haar vruchtbare periode, moet het echtpaar zich afvragen of het wel de tijd is een kind te verwekken. Dat is de andere kant. Een kind verwekken doe je zelf, en áls je het doet, ben je daar ook verantwoordelijk voor. Het enige wat dan nog telt, zijn de motieven van het echtpaar om deze maand géén kind te verwekken. Daar kun je een spannende discussie over voeren, waar wat mij betreft ook de Bijbel aan te pas mag komen. Maar gooi het niet op Gods voorzienigheid! Kinderen verwekken doen we zelf. Dat is heel bijbels; zoek het woord 'verwekken' maar eens op in een digitale Trommius.

Van WJO;
http://www.willemouweneel.nl/artikelen/ ... s-akkertje

Wel nuchtere taal. Of niet?