Avondmaal - Familie

[freek]

Bevinding is het effect van prediking. Het effect van de 'bediening der verzoening'. Het effect van de boodschap dat God in Christus de wereld met zichzelf verzoende en de toegang tot God weer geopend is. Zoals Paulus zegt dat deze boodschap voor de één een reuk des doods ten dode is, en voor de ander een reuk des levens ten leven (zoiets iig; niet helemaal juist geciteerd denk ik).

[Afgewezen]

Ik heb het idee dat deze topic en die van "Religieus gevoel" een beetje overlap gaan vertonen.
Verder onderschrijf ik wat Erasmiaan zegt: doorleefde kennis van de ellende, doorleefde kennis van Christus. Daar gaat het om.
Natuurlijk kun je niet gaan 'bewijzen' vanuit de Bijbel wat je 'mee moet maken'.
Maar waar de Heilige Geest gaat werken, worden de kernzaken van de Bijbel wel doorleefd. Om die 'doorleving' gaat het. Getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Dat 'maak je mee', daar ben je helemaal bij.
'Gewoon geloven' bestaat dus niet, dat moge duidelijk zijn.

[Wilhelm]

Ik heb het idee dat deze topic en die van "Religieus gevoel" een beetje overlap gaan vertonen.
Verder onderschrijf ik wat Erasmiaan zegt: doorleefde kennis van de ellende, doorleefde kennis van Christus. Daar gaat het om.
Natuurlijk kun je niet gaan 'bewijzen' vanuit de Bijbel wat je 'mee moet maken'.
Maar waar de Heilige Geest gaat werken, worden de kernzaken van de Bijbel wel doorleefd. Om die 'doorleving' gaat het. Getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Dat 'maak je mee', daar ben je helemaal bij.
'Gewoon geloven' bestaat dus niet, dat moge duidelijk zijn.

Idd, daar zullen we het wel over eens zijn, maar dan zal er wel kennis moeten zijn van beide genoemde zaken inc het leven der dankbaarheid, en niet alleen het eerste, dan komen we op het drijfzand terecht van een gevoelsgeloof waarin het anker naar binnen geworpen wordt zonder dat het anker eens overboord geworpen is in de Rotssteen Jezus Christus.

[Afgewezen]

Ik heb het idee dat deze topic en die van "Religieus gevoel" een beetje overlap gaan vertonen.
Verder onderschrijf ik wat Erasmiaan zegt: doorleefde kennis van de ellende, doorleefde kennis van Christus. Daar gaat het om.
Natuurlijk kun je niet gaan 'bewijzen' vanuit de Bijbel wat je 'mee moet maken'.
Maar waar de Heilige Geest gaat werken, worden de kernzaken van de Bijbel wel doorleefd. Om die 'doorleving' gaat het. Getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Dat 'maak je mee', daar ben je helemaal bij.
'Gewoon geloven' bestaat dus niet, dat moge duidelijk zijn.

Idd, daar zullen we het wel over eens zijn, maar dan zal er wel kennis moeten zijn van beide genoemde zaken inc het leven der dankbaarheid, en niet alleen het eerste, dan komen we op het drijfzand terecht van een gevoelsgeloof waarin het anker naar binnen geworpen wordt zonder dat het anker eens overboord geworpen is in de Rotssteen Jezus Christus.

Volgens mij bestrijd je nu iets wat ik nooit heb gezegd.
Maar ik ga de raad van jongere ter harte nemen en een poosje afkoelen.

[Wilhelm]

Volgens mij bestrijd je nu iets wat ik nooit heb gezegd.
Maar ik ga de raad van jongere ter harte nemen en een poosje afkoelen.

Dat zeg ik ook niet, maar je citeert Erasmiaan , en die zegt het m.i. wel.
Vandaar, maar ook ik laat me graag door jongere onderwijzen ...

Anders worden het hete hoofden en koude harten , laten we dat zien te voorkomen , maar laten we de zaken wel eerlijk durven te benoemen zonder elkaar direct te be- of veroordelen.

[freek]

Ik heb het idee dat deze topic en die van "Religieus gevoel" een beetje overlap gaan vertonen.
Verder onderschrijf ik wat Erasmiaan zegt: doorleefde kennis van de ellende, doorleefde kennis van Christus. Daar gaat het om.
Natuurlijk kun je niet gaan 'bewijzen' vanuit de Bijbel wat je 'mee moet maken'.
Maar waar de Heilige Geest gaat werken, worden de kernzaken van de Bijbel wel doorleefd. Om die 'doorleving' gaat het. Getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Dat 'maak je mee', daar ben je helemaal bij.
'Gewoon geloven' bestaat dus niet, dat moge duidelijk zijn.

Idd, daar zullen we het wel over eens zijn, maar dan zal er wel kennis moeten zijn van beide genoemde zaken inc het leven der dankbaarheid, en niet alleen het eerste, dan komen we op het drijfzand terecht van een gevoelsgeloof waarin het anker naar binnen geworpen wordt zonder dat het anker eens overboord geworpen is in de Rotssteen Jezus Christus.

Volgens mij bestrijd je nu iets wat ik nooit heb gezegd.
Maar ik ga de raad van jongere ter harte nemen en een poosje afkoelen.

Heb ik iets gemist? Of ben ik al te verhit om nog goed op te kunnen letten.

[Tiberius]

Heb ik iets gemist? Of ben ik al te verhit om nog goed op te kunnen letten.

Zie het Wist-je-dat topic.

[Marco]

Ik heb het idee dat deze topic en die van "Religieus gevoel" een beetje overlap gaan vertonen.
Verder onderschrijf ik wat Erasmiaan zegt: doorleefde kennis van de ellende, doorleefde kennis van Christus. Daar gaat het om.
Natuurlijk kun je niet gaan 'bewijzen' vanuit de Bijbel wat je 'mee moet maken'.
Maar waar de Heilige Geest gaat werken, worden de kernzaken van de Bijbel wel doorleefd. Om die 'doorleving' gaat het. Getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. Dat 'maak je mee', daar ben je helemaal bij.
'Gewoon geloven' bestaat dus niet, dat moge duidelijk zijn.

Mee eens.

Bevinding is als iemand vanuit zijn doorleefde gemis en zondensmart komt tot de doorleefde kennis van de Heere Jezus Christus.

Niet mee eens. Of in ieder geval niet de bevinding die ik voorsta. Dit suggereert een eenzijdige ontwikkeling. Geloof is een tweezijdige (minstens!) ontwikkeling: Door de Geest komt men tot een kennis van ellende en daardoor tot Christus, maar ook: Door Christus te leren kennen komt men tot een besef van gemis en zondensmart. Het is een kip- en ei verhaal. Je kunt je zonden niet kennen dan door de Geest. En je kunt Christus niet kennen als je Zaligmaker zonder dat je door de Geest een idee hebt gekregen waarvan.

Verder zou ik het woordje 'doorleving' liever vervangen door 'doortrokken zijn'. Doorleving klinkt, maar dat is subjectief, al snel als iets dat jarenlang geduurd moet hebben. Terwijl het ook in een dag kan.

En met betrekking tot het avondmaal: Juist als je merkt dat die doorleving zwak is, maar je toch gelooft dat je naar Jezus met je zonden en ellende toe kunt gaan, is het avondmaal een middel om het geloof te versterken.

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken. En dat zijn we allemaal, want wie zal van zichzelf kunnen zeggen, dat hij bevindelijk genoeg is?

[Erasmiaan]

Dat zeg ik ook niet, maar je citeert Erasmiaan , en die zegt het m.i. wel.

En alles wat er van God geleerd wordt na de eerste kennis van Christus, moet ik er nog aan toe voegen. Dus ook de dankbaarheid. Ben je het dan met me eens?

@ Marco:
't Is overigens in een reactie op een vraag van Marnix, ik weet niet of Marnix een antwoord wil hebben van Marco (omdat de kans groot is dat jullie daar hetzelfde over denken)?

Overigens vindt ik doortrokken zijn van de ellende geen echte bevinding. Dat zijn we van nature namelijk al.

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken.

Het avondmaal is voor iedereen die enige kennis aan Christus heeft.

Ik ga overigens ook even gas terug geven, 'k heb nu geloof ik in een uurtje meer posts dan soms in een hele week.

[Marnix]

De vraag is alleen welke bevinding noodzakelijk is en welke niet. Als ik sommige dingen over de rechterflank lees vraag ik me heel sterk af: Is er niet een probleem dat mensen meer bevinding willen hebben dan noodzakelijk is. Mijns inziens is dat bijna net zo'n groot gevaar als wanneer mensen minder bevinding nodig achten dan gevraagd.

En het grote probleem, en daarom blijft het allemaal zo vaag, is: Niemand heeft me ooit kunnen uitleggen wat die bevinding dan precies inhoudt of waar dit uitgelegd wordt in de Bijbel enzo. Veelal weet men zelf het niet eens en is het idee: Als het echte bevinding is weet je dat ook. Zoiets. Maar men zegt soms: In die kerk is gebrek aan bevinding. Als je dan vraagt: Wat mist er dan precies? kan men dat niet uitleggen.

Wie dat wel kan wil ik van harte aanmoedigen een nieuw topic daarover te openen.

Bevinding is als iemand vanuit zijn doorleefde gemis en zondensmart komt tot de doorleefde kennis van de Heere Jezus Christus.

Daar ben ik het mee eens. En wat ik uit gesprekken met mijn medegemeenteleden begrijp anderen met mij. Dus ik snap niet precies hoe dat het aantal mensen dat het avondmaal meevieren raakt. Enig idee? En hoe is dit te verifieren, zodat er zorg kan zijn als velen aangaan? Natuurlijk kan je een en ander uit de levenswandel opmaken, als iemand in openbare zonde leeft en daarin volhardt en vrolijk zijn gang gaat kan je stellen dat de bevinding ontbreekt. In zo'n geval zou zo iemand echter al onder de tucht kunnen komen. Waar dat niet gebeurt is het toch niet te controleren? Hoe kan er dan zorg zijn als in een bepaald (gereformeerd?) kerkverband velen aangaan?

(zijn we gelijk weer teurg bij het onderwerp)

[Afgewezen]

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken.

Met alle respect, maar dit slaat dus echt nergens op.
Overigens denk ik dat wij elkaar best wel begrijpen - en het niet eens zijn.

[Afgewezen]

De vraag is alleen welke bevinding noodzakelijk is en welke niet. Als ik sommige dingen over de rechterflank lees vraag ik me heel sterk af: Is er niet een probleem dat mensen meer bevinding willen hebben dan noodzakelijk is. Mijns inziens is dat bijna net zo'n groot gevaar als wanneer mensen minder bevinding nodig achten dan gevraagd.

En het grote probleem, en daarom blijft het allemaal zo vaag, is: Niemand heeft me ooit kunnen uitleggen wat die bevinding dan precies inhoudt of waar dit uitgelegd wordt in de Bijbel enzo. Veelal weet men zelf het niet eens en is het idee: Als het echte bevinding is weet je dat ook. Zoiets. Maar men zegt soms: In die kerk is gebrek aan bevinding. Als je dan vraagt: Wat mist er dan precies? kan men dat niet uitleggen.

Wie dat wel kan wil ik van harte aanmoedigen een nieuw topic daarover te openen.

Bevinding is als iemand vanuit zijn doorleefde gemis en zondensmart komt tot de doorleefde kennis van de Heere Jezus Christus.

Daar ben ik het mee eens. En wat ik uit gesprekken met mijn medegemeenteleden begrijp anderen met mij. Dus ik snap niet precies hoe dat het aantal mensen dat het avondmaal meevieren raakt. Enig idee? En hoe is dit te verifieren, zodat er zorg kan zijn als velen aangaan? Natuurlijk kan je een en ander uit de levenswandel opmaken, als iemand in openbare zonde leeft en daarin volhardt en vrolijk zijn gang gaat kan je stellen dat de bevinding ontbreekt. In zo'n geval zou zo iemand echter al onder de tucht kunnen komen. Waar dat niet gebeurt is het toch niet te controleren? Hoe kan er dan zorg zijn als in een bepaald (gereformeerd?) kerkverband velen aangaan?

(zijn we gelijk weer teurg bij het onderwerp)

Praten we nog wel over hetzelfde?

[Marco]

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken.

Met alle respect, maar dit slaat dus echt nergens op.
Overigens denk ik dat wij elkaar best wel begrijpen - en het niet eens zijn.

Dat denk ik ook. Maar het is een beetje jammer, dat je niet de hele regel citeert. Want misschien snap je dan iets beter wat ik met deze zin bedoelde.
..en misschien zijn we het daarover toch nog een beetje eens..

[Afgewezen]

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken.

Met alle respect, maar dit slaat dus echt nergens op.
Overigens denk ik dat wij elkaar best wel begrijpen - en het niet eens zijn.

Dat denk ik ook. Maar het is een beetje jammer, dat je niet de hele regel citeert. Want misschien snap je dan iets beter wat ik met deze zin bedoelde.

Ik snap heel goed wat je bedoelt. Je schrijft over bevinding of het een plus is, een extra. Dat klopt dus niet.

[Wilma van den Berg]

Het avondmaal is dus voor de minder-bevindelijken.

Met alle respect, maar dit slaat dus echt nergens op.
Overigens denk ik dat wij elkaar best wel begrijpen - en het niet eens zijn.

Sorry, maar ik vind het altijd moeilijk om in deze topics te reageren omdat ze vrij persoonlijk zijn en ik een ander er niet mee wil kwetsen maar ik kan het nu toch echt niet laten om te zeggen dat we niet met onze bevindelijkheid moeten, kunnen en hoeven komen want daar gaat het niet om. Niet in de trend van: die heeft meer bevindelijkheid dan die...maar om Christus! En dan kan het zijn: hoort wat mij God deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn geest. Hij(!) en dus niet wij... ik denk dat we dat zo vaak over het hoofd zien en dan gaan spreken voor wie het avondmaal is, wat we allemaal wel niet moeten kennen etc. terwijl het daar niet om draait. Alleen het geloof in Christus is voldoende; Geloof en gij zult behouden worden!