Verzekeren heeft niets met elkanders lasten dragen te maken. Ik ken degene niet eens bij wie ik verzekerd ben.
Natuurlijk gaat het er niet om bij wie je verzekerd bent, maar dat je als verzekerden met elkaar de lasten draagt. Simpel voorbeeld:
1. Jan heeft een chronische aandoening, waardoor hij per jaar 10.000 EUR kwijt is aan ziektenkosten. Door zijn ziekte kan hij niet/minder werken, en houdt dus per maand bijna niets over. Hij betaald 80 EUR per maand aan premie voor zijn zorgverzekering
2. Piet is kerngezond, en heeft praktisch geen zorgkosten. Hij heeft een leuke baan, en verdient ruim boven modaal. Ook hij betaald 80 EUR premie per maand.
Piet is in dit voorbeeldje degene die Jans lasten draagt. Heel concreet: Was Jan niet verzekerd geweest, of waren alle Pieten niet verzekerd geweest, dan had Jan de zorg die hij nu krijgt niet kunnen betalen
Verzekeren is een individuele zaak. En welke verzekeringen bedoel je, die goed in te schatten zijn? Ik ken er geen.
Begrafenisverzekering (5000), autoverzekering (5000 EUR, bij grote kosten schiet staat voor, en kan je gespreid terugbetalen), etc.
Dingen als brand en ziektenkosten zijn niet voorspelbaar, maar de kans dat zoiets je spaarpot overstijgt (even aangenomen dat iedereen in t gezin kerngezond is, en dat wat je bespaart aan zorgpremie netjes is gespaart), is haast verwaarloosbaar klein.
't Is nogal wat om de zaak om te draaien en de mensen die zich verzekeringen als het meest rekening houdend met bijbelse principes te duiden. M.a.w. degenen die zich niet verzekeren zijn onbijbels bezig
Waarom is dat nogal wat? Gebeurt omgedraaid evengoed. Ergens principieel voor kiezen houdt altijd in dat degenen die in hetzelfde geval een tegenovergestelde keuze maken, niet of minder principieel bezig zijn.
Mijn stelling is heel simpel:
1. Levert het niet verzekeren meer Godsvertrouwen op, zeker als het goed gaat, en het spaarpotje groeit en groeit maar?
2. Is individu los te koppelen van samenleving? I.e. weegt het niet meebetalen aan de welstand vd zwakken (wat m.i. een direct voortvloeisel is vd wet van God) op tegen een zelfverzonnen regel aangaande afhankelijkheid?
Als je het dan naar christelijke naastenliefde wilt uitbreiden in materiële zin, dan denk ik bij deze tekst toch meer aan het werk van diakenen: ondersteuning in geldelijke zin en tegelijkertijd opdragen in het gebed.Dat aspect is bij verzekeren helemaal verdwenen.
Ik zie de noodzaak niet in van een kerk die verzekerinkje speelt. Ook omdat dit in de praktijk niet functioneert (welke kerk geeft geld aan mensen die het nodig hebben, maar niet lid zijn?) Wat betreft het punt van voorbede heb je gelijk, dat blijft, verzekerd of niet, altijd nodig.