Vreemd.
Het is juist zo dat juist arbeidsongeschikten zo worden omgeven met maatregelen dat het voor werkgevers zeer lucratief is om ze in dienst te nemen. Veel werkgevers weten dat niet en de arbeidsongeschikten gebruiken het niet als 'verkoopargument' om zichzelf aan de man te brengen.
Het lijkt me dus dat de maatschappij bezig is de minder perfecte mens te beschermen.
„Zelfbeeld beïnvloedt gebed gehandicapte”
-
jacob
kortom iedereen is gefocust op perfectie :%Oorspronkelijk gepost door anemoonokOorspronkelijk gepost door limosadat is mijn persoonlijke bevinding, maak het gerust wat specifieker als je dat wilOorspronkelijk gepost door anemoononze maatschappijonze maatschappij is gefocust op de perfectie
dat vind ik wat te algemeen klinken
te ver van huis, zogezegd
onze maatschappij is gefocust op de perfektie
onze kerkmensen zijn gefocust op de perfektie
onze familieleden gefocust op de perfektie
onze buren zijn gefocust op de perfektie
onze gezinsleden zijn gefocust op de perfektie
en zelf zijn we gefocust op de perfektie
een enkele kleine uitzondering daargelaten
-
takkie
zelfs jij, en dat kun je zien aan je netjes geordende kamer en auto:u:u:u:u:uOorspronkelijk gepost door jacobkortom iedereen is gefocust op perfectie :%Oorspronkelijk gepost door anemoonokOorspronkelijk gepost door limosadat is mijn persoonlijke bevinding, maak het gerust wat specifieker als je dat wilOorspronkelijk gepost door anemoon onze maatschappij
dat vind ik wat te algemeen klinken
te ver van huis, zogezegd
onze maatschappij is gefocust op de perfektie
onze kerkmensen zijn gefocust op de perfektie
onze familieleden gefocust op de perfektie
onze buren zijn gefocust op de perfektie
onze gezinsleden zijn gefocust op de perfektie
en zelf zijn we gefocust op de perfektie
een enkele kleine uitzondering daargelaten
-
limosa
Oorspronkelijk gepost door anemoon
ok
onze maatschappij is gefocust op de perfektie
onze kerkmensen zijn gefocust op de perfektie
onze familieleden gefocust op de perfektie
onze buren zijn gefocust op de perfektie
onze gezinsleden zijn gefocust op de perfektie
en zelf zijn we gefocust op de perfektie
een enkele kleine uitzondering daargelaten
In theorie is dat zo.Oorspronkelijk gepost door refo
Vreemd.
Het is juist zo dat juist arbeidsongeschikten zo worden omgeven met maatregelen dat het voor werkgevers zeer lucratief is om ze in dienst te nemen. Veel werkgevers weten dat niet en de arbeidsongeschikten gebruiken het niet als 'verkoopargument' om zichzelf aan de man te brengen.
Het lijkt me dus dat de maatschappij bezig is de minder perfecte mens te beschermen.
Maar de praktijk is helaas anders.
Werkgevers hebben toch liever iemand die "gezond"is.
Vooral nu omdat er ruime keuze is voor werkgevers.
Ik spreek uit eigen ervaring!
:i:i:i
Even een correctie: het is verstandelijk gehandicapten en niet geestelijk.
Inderdaad is alles op perfectie gericht en dat is heel pijnlijk. Als mensen me zien dan voel je een bepaalde afstand en je merkt dat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Meestal probeer ik als ik merk dat ze er open voor staan om ze over de drempel te helpen.
Wel ervaar ik heel sterk dat mijn dag en humeur sterk beïnvloed wordt door wat er die dag gebeurd en hoe mensen op je reageren. Je moet je als gehandicapte altijd bewijzen heb ik het gevoel.
Ook kun je over veel dingen niet meepraten. Voor mij is het niet weggelegd in deze maatschappij, waar alles om het uiterlijke draait, dat ik een partner zal krijgen of een gezin. Dat moet je vaak voelen en niet dat ik een ander het niet gun, maar je moet het zelf weer relativeren.
En inderdaad het afgekeurd zijn is ook iets wat je moet aanvaarden. Ik weet dat ik niet kan werken. Ik gebruik drie maal zoveel energie als een ander, dus je kunt wel nagaan dat ik het vaak zat ben. Ik kan nog veel langer doorgaan maar dat komt misschien wel ter sprake.
Ik vind het fijn dat er zo openlijk over gepraat wordt en over nagedacht. Dat steun mij en hopelijk ook anderen. Meestal praat ik er niet veel over, omdat er vaak niet de gelegenheid voor is of geen interesse.
Inderdaad is alles op perfectie gericht en dat is heel pijnlijk. Als mensen me zien dan voel je een bepaalde afstand en je merkt dat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Meestal probeer ik als ik merk dat ze er open voor staan om ze over de drempel te helpen.
Wel ervaar ik heel sterk dat mijn dag en humeur sterk beïnvloed wordt door wat er die dag gebeurd en hoe mensen op je reageren. Je moet je als gehandicapte altijd bewijzen heb ik het gevoel.
Ook kun je over veel dingen niet meepraten. Voor mij is het niet weggelegd in deze maatschappij, waar alles om het uiterlijke draait, dat ik een partner zal krijgen of een gezin. Dat moet je vaak voelen en niet dat ik een ander het niet gun, maar je moet het zelf weer relativeren.
En inderdaad het afgekeurd zijn is ook iets wat je moet aanvaarden. Ik weet dat ik niet kan werken. Ik gebruik drie maal zoveel energie als een ander, dus je kunt wel nagaan dat ik het vaak zat ben. Ik kan nog veel langer doorgaan maar dat komt misschien wel ter sprake.
Ik vind het fijn dat er zo openlijk over gepraat wordt en over nagedacht. Dat steun mij en hopelijk ook anderen. Meestal praat ik er niet veel over, omdat er vaak niet de gelegenheid voor is of geen interesse.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Een goeie vraag Maninne. Ik zie het zo: als je lichamelijk gehandicapt bent dan heb je lichamelijke belemmeringen waardoor je niet kunt zoals een ander kan. Vaak is een lichamelijke handicap wel zichtbaar met lopen of op een andere manier. Klein zijn kan zeker een handicap zijn, want dat ben ik ook. Ik zit niet in een rolstoel en daar wordt heel anders op gereageerd.Oorspronkelijk gepost door Maninne
Heel herkenbaar.
Mijn vraag is...... wannéér ben je(lichamelijk) gehandicapt?
Als het zichtbaar is?
Als je in een rolstoel zit of mank loopt?
Denken we ook wel eens aan mensen die stotteren, een psychische stoornis hebben, geestelijk in de war zijn of klein/groot zijn?
Rugklachten, Burnout enz.?
Mensen die stotteren daar zit het vaak in de hersenen iets waardoor ze dat hebben, dus lichamelijk mankeren ze niets.
Mensen die psychisch wat hebben die zijn ziek aan hun geest of doordat je teveel meemaakt in een korte tijd en kan wel lichamelijke klachten geven, maar dat is meer een ziekte
Allemaal dingen die niet onderschat moeten worden. Lichamelijk gehandicapten kunnen die andere twee dingen er ook nog bij hebben of krijgen.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ja ik begrijp je redenering helemaal zoals je dat uitlegt. Natuurlijk kunnen die dingen als handicap ervaren worden, dat zal ik zeker niet onderschatten. Ik weet inderdaad dat je klein bent, maar ik ben denk nog kleiner dan jou. (schrijf ik wel in een u2u) Je geeft zelf al aan dat het aandoeningen zijn bordeline, stotteren enz, maar dat is wel iets wat elk mens zou kunnen hebben of krijgen ongeacht of je lichamelijk gehandicapt bent of niet en dat bedoel eigenlijk. Je kunt van mensen die door ouderdom aanpassingen moeten ook wel gehandicapten noemen, maar dat komt doordat de krachten of functies van het leven afnemen. Vanuit die achtergrond schreef ik dit. Snap je?Oorspronkelijk gepost door ManinneDat bedoel ik dus Lizzy, de dingen die je schrijft ben ik het wel mee eens, maar wat stotteren en psychische stoornissen betreft, kan het wel als handicap erváren worden door de persoon wie het betreft.Oorspronkelijk gepost door Lizzy
Een goeie vraag Maninne. Ik zie het zo: als je lichamelijk gehandicapt bent dan heb je lichamelijke belemmeringen waardoor je niet kunt zoals een ander kan. Vaak is een lichamelijke handicap wel zichtbaar met lopen of op een andere manier. Klein zijn kan zeker een handicap zijn, want dat ben ik ook. Ik zit niet in een rolstoel en daar wordt heel anders op gereageerd.
Mensen die stotteren daar zit het vaak in de hersenen iets waardoor ze dat hebben, dus lichamelijk mankeren ze niets.
Mensen die psychisch wat hebben die zijn ziek aan hun geest of doordat je teveel meemaakt in een korte tijd en kan wel lichamelijke klachten geven, maar dat is meer een ziekte
Allemaal dingen die niet onderschat moeten worden.
Ze hébben namelijk een handicap, het woord handicap betekent eigenlijk, een geblokkeerd zijn in bepaalde handelingen.(zeg het even met mijn eigen woorden)
Als je borderline hebt, kan dat óók ervaren worden als een handicap, met stotteren is dat net zo. Je kunt niet uit je woorden komen, je wilt graag méér zeggen, je wordt verlegen omdat mensen je niet de tijd gunnen om uit te praten, dus zeg je maar niets meer, je voelt je dan gehandicapt.
De ervaring van klein zijn ken ik ook, (maar waarschijnlijk wist je dat al)
Ook heb ik een stofwisselings stoornis, waardoor je altijd moe bent, nooit eens gewoon lekker door kunt gaan met waar je mee bezig bent, enz.
Ik wil nu niet gaan klagen dat ik zielig ben of zo, maar ik schrijf dit om aan te geven dat zoveel mensen, bepaalde aandoeningen ervaren als een handicap!
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik snap wel wat je bedoelt vlinder. Verstandelijk gehandicapten zijn hebben niet altijd door dat ze anders zijn en zijn vaak blij en kennen minder zorgen.Oorspronkelijk gepost door vlinder
kan denkt ik voor alletwee.
Alleen denk ik dat lichamelijk gehandicapte mensen soms vaker het idee hebben dat ze alleen staan?? (weet ik niet zeker)
Geestelijke minder vermogende mensen, zijn op een dag verblijf, een logeer huis, hebben vriendje, knuffelen met veel mensen, zijn vaak vrolijk en krijgen veel liefde terug.
Maar ik denk dat de eerst genoemde personen vaak moeilijker hebben om te bidden en God dankbaar te zijn voor alles.
Sorry ik kan niet goed onder woorden brengen wat ik nou precies bedoel.
Lichamelijk gehandicapten moeten leren om zich te aanvaarden.
Weet je ik vind het inderdaad moeilijk om te bidden. Het voelt voor mij, dat ik zichtbaar de gevolgen van de zonden draag. Aan mensen met een handicap kun je zien dat er geen volmaaktheid is op aarde en dat valt me weleens zwaar.
Er zijn dus mensen die denken als je lichamelijk wat mankeert dat je dan ook niet goed in je bovenkamer bent. Daar zijn ze bij mij snel achter.:, Als mensen me leren kennen zien ze soms niet meer dat ik zo ben en dat voelt heel goed. Elk huis heeft zijn kruis, dat besef heel goed en ook dat er veel zorgen en problemen zijn, maar je bent snel geneigd om het te verbloemen als dat lukt. Ik hoop dat jullie het een beetje snappen.
[Aangepast op 6/4/05 door Lizzy]
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
-
takkie
troost je, vanaf het moment dat ik je zag wist ik dat er niks mis was in je bovenkamer.Oorspronkelijk gepost door LizzyIk snap wel wat je bedoelt vlinder. Verstandelijk gehandicapten zijn hebben niet altijd door dat ze anders zijn en zijn vaak blij en kennen minder zorgen.Oorspronkelijk gepost door vlinder
kan denkt ik voor alletwee.
Alleen denk ik dat lichamelijk gehandicapte mensen soms vaker het idee hebben dat ze alleen staan?? (weet ik niet zeker)
Geestelijke minder vermogende mensen, zijn op een dag verblijf, een logeer huis, hebben vriendje, knuffelen met veel mensen, zijn vaak vrolijk en krijgen veel liefde terug.
Maar ik denk dat de eerst genoemde personen vaak moeilijker hebben om te bidden en God dankbaar te zijn voor alles.
Sorry ik kan niet goed onder woorden brengen wat ik nou precies bedoel.
Lizhamelijk gehandicapten moeten leren om zich te aanvaarden.
Weet je ik vind het inderdaad moeilijk om te bidden. Het voelt voor mij, dat ik zichtbaar de gevolgen van de zonden draag. Aan mensen met een handicap kun je zien dat er geen volmaaktheid is op aarde en dat valt me weleens zwaar.
Er zijn dus mensen die denken als je lichamelijk wat mankeert dat je dan ook niet goed in je bovenkamer bent. Daar zijn ze bij mij snel achter.:, Als mensen me leren kennen zien ze soms niet meer dat ik zo ben en dat voelt heel goed. Elk huis heeft zijn kruis, dat besef heel goed en ook dat er veel zorgen en problemen zijn, maar je bent snel geneigd om het te verbloemen als dat lukt. Ik hoop dat jullie het een beetje snappen.
-
Marina