Jonge refo leeft in twee werelden
Caprice, ik denk niet dat het verstandig is om bij voorbaat te ontkennen, dat een jongere uit de reformatorische gezindte in 2 werelden leeft.
Het valt namelijk direct op in de omgang met jongeren.
Bij de JBGG zijn we ons bewust van dit probleem, daarom proberen we handvaten aangereikt te krijgen om daar mee om te gaan. Zodat we jongeren hiervan bewust kunnen maken en hen wapenen. Dat kan alleen als we hen als ouderen voorleven vanuit een levend geloof en niet met allerlei dorrigheidjes.
De satan en de wereld trekken alle registers open om onze jeugd voor zich in te winnen. En daarbij hebben ze een krachtige bondgenoot aan hun eigen hart (dat van de jeugd).
Laten wij dan wel wakker blijven en de problemen niet ontkennen!
Dit bewustzijn geldt ook voor de andere jeugdbonden (HGJB en LCJ), vandaar dit congres. Want laten we maar eerlijk zijn: we zitten allemaal met dezelfde problematiek.
(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Het valt namelijk direct op in de omgang met jongeren.
Bij de JBGG zijn we ons bewust van dit probleem, daarom proberen we handvaten aangereikt te krijgen om daar mee om te gaan. Zodat we jongeren hiervan bewust kunnen maken en hen wapenen. Dat kan alleen als we hen als ouderen voorleven vanuit een levend geloof en niet met allerlei dorrigheidjes.
De satan en de wereld trekken alle registers open om onze jeugd voor zich in te winnen. En daarbij hebben ze een krachtige bondgenoot aan hun eigen hart (dat van de jeugd).
Laten wij dan wel wakker blijven en de problemen niet ontkennen!
Dit bewustzijn geldt ook voor de andere jeugdbonden (HGJB en LCJ), vandaar dit congres. Want laten we maar eerlijk zijn: we zitten allemaal met dezelfde problematiek.
(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Het hoeft geen probleem te wezen... we moeten jongeren alleen wel leren om Christen te zijn in de wereld. Geen wereldmijding... maar "wel in de wereld maar niet van de wereld". Ik denk dat dat het belangrijkste is.Tiberius schreef:Caprice, ik denk niet dat het verstandig is om bij voorbaat te ontkennen, dat een jongere uit de reformatorische gezindte in 2 werelden leeft.
Het valt namelijk direct op in de omgang met jongeren.
Bij de JBGG zijn we ons bewust van dit probleem, daarom proberen we handvaten aangereikt te krijgen om daar mee om te gaan. Zodat we jongeren hiervan bewust kunnen maken en hen wapenen. Dat kan alleen als we hen als ouderen voorleven vanuit een levend geloof en niet met allerlei dorrigheidjes.
De satan en de wereld trekken alle registers open om onze jeugd voor zich in te winnen. En daarbij hebben ze een krachtige bondgenoot aan hun eigen hart (dat van de jeugd).
Laten wij dan wel wakker blijven en de problemen niet ontkennen!
Dit bewustzijn geldt ook voor de andere jeugdbonden (HGJB en LCJ), vandaar dit congres. Want laten we maar eerlijk zijn: we zitten allemaal met dezelfde problematiek.
(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
De drukbezochte bijeenkomst was georganiseerd door de jeugdbonden van hervormden (HGJB), hersteld-hervormden, christelijk-gereformeerden (LCJ) en de Gereformeerde Gemeenten.Tiberius schreef:(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Wordt met het dikgedrukte niet de HHJO bedoelt? Voor zover ik mensen ken die bij de HHJO werken leven deze onderwerpen toch wel...
- JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Ik heb er nog over nagedacht om naar deze bijeenkomst te gaan, maar ja, als je niet eens meer een kerkdienst kan uitzitten, moet jemaar helemaal niet aan dit soort activiteiten gaan denken. (vond het wel jammer dat ik het moest missen en vond het ook een bijzonder goed initiatief) Want idd, je loopt tegen die verschillende werelden aan, bij welke kerk je ook zit. Zeker als je een opgroeiende puber bent van 14-16 jaar. (even generalisrend) En onder ouders/ouderen zit vaak een grote dorrigheid, dat herken ik nog wel van mijn eigen zoektocht (nu nog) Dat ik persoonlijk echt naar voorbeelden in mijn eigen gemeente zocht waarvan ik dacht: die straalt wat uit, zo wil ik ook leven! Dat is ook iets wat ik mezelf steeds voorhoud, wat straal ik uit naar de kinderen toe, naar mijn eigen kinderen, naar de kinderen in de gemeente! Gelukkig zijn er nog wel veel ouderen die zich er bewust zijn dat er naar hen gekeken wordt en merk ik dat er steeds meer initiatieven komen om oud en jong samen te brengen rondom Gods Woord!Tiberius schreef:Caprice, ik denk niet dat het verstandig is om bij voorbaat te ontkennen, dat een jongere uit de reformatorische gezindte in 2 werelden leeft.
Het valt namelijk direct op in de omgang met jongeren.
Bij de JBGG zijn we ons bewust van dit probleem, daarom proberen we handvaten aangereikt te krijgen om daar mee om te gaan. Zodat we jongeren hiervan bewust kunnen maken en hen wapenen. Dat kan alleen als we hen als ouderen voorleven vanuit een levend geloof en niet met allerlei dorrigheidjes.
De satan en de wereld trekken alle registers open om onze jeugd voor zich in te winnen. En daarbij hebben ze een krachtige bondgenoot aan hun eigen hart (dat van de jeugd).
Laten wij dan wel wakker blijven en de problemen niet ontkennen!
Dit bewustzijn geldt ook voor de andere jeugdbonden (HGJB en LCJ), vandaar dit congres. Want laten we maar eerlijk zijn: we zitten allemaal met dezelfde problematiek.
(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Ok, daar had ik overheen gekeken (ook in de agenda trouwens).memento schreef:De drukbezochte bijeenkomst was georganiseerd door de jeugdbonden van hervormden (HGJB), hersteld-hervormden, christelijk-gereformeerden (LCJ) en de Gereformeerde Gemeenten.Tiberius schreef:(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Wordt met het dikgedrukte niet de HHJO bedoelt? Voor zover ik mensen ken die bij de HHJO werken leven deze onderwerpen toch wel...

Gerbrand de Jong, de jeugdwerkadviseur van het HHJO leidde nog een workshop over catechese.Tiberius schreef:(Persoonlijk vond ik het jammer dat HHJO niet meedeed, maar dat terzijde.)
Voor de zeer geinteresseerden onder ons: hierde link van de lezing, deze opent zich in Acrobat Reader.
Ik was zelf aanwezig en vond de lezing van de heer Roeland uitermate boeiend en leerzaam, vooral vanwege zijn behandeling van de hedendaagse cultuur. Minpunt vond ik dat prof. Baars een eigen lezing hield en niet echt heel nauw aansluiting zocht bij het hoofdreferaat. Zijn argumentatie is ook terug te lezen in de brochure 'Jongeren onderweg' en in het boek 'met open mond'. Beiden door het LCJ uitgegeven.
Welzeker leven veel jongeren in twee werelden. En dat wreekt zich ook. Recent hoorde ik nog dat in "refo-plaatsen" de jeugdzorg tijd en middelen tekort komt om alle probleemsituaties goed te kunnen begeleiden en behandelen. Juist in "refo-gezinnen" zijn veel spanningen en problemen. En dat komt enerzijds natuurlijk door die twee werelden waarin de jeugd leeft, maar het wordt anderzijds nog verergerd doordat men in deze kringen vaak geneigd is alles binnenskamers te houden, te ontkennen, te doen alsof er niks aan de hand is, of in elk geval naar de buitenwereld de schijn op te houden dat het thuis allemaal koek en ei is. Maar ondertussen... Dat leidt tot schrijnende toestanden, waar -zoals gezegd- de jeugdzorg handenvol werk aan heeft. Achterstandswijken krijgen vaak wat extra formatie omdat daar zoveel probleemgezinnen zitten, maar langzamerhand zou men aan refoplaatsen net zo goed extra formatie mogen toekennen.
Margriet schreef:Twee werelden? Het is onzin, een reformatorische thuisbasis leert jou normen , waarden, begrenzingen , een kader , waar jij je aan te houden hebt. Het leert je om niet alles maar te doen wat mogelijk is. Het geeft je een basis , een veilige thuisbasis om altijd op terug te vallen. Het brengt structuur in je leven aan.
En dan kun je uitgaan in de wereld en discussies hebben met mensen om je heen en soms komen ze tot jou inzicht en soms niet , maar jij hebt je basis. Voor altijd.
Voedt je Kinderen goed en sterk op!!
Nou, mijn mening is dat het toch wel sterk op de jongeren zelf terug te brengen is. Hebben ze nog wel eens een oudvader in handen waar ze in lezen?Ariene schreef:Caprice,
Ik ben eigenlijk nog wel benieuwd naar jou reactie op onderstaande postings als reactie op jouw posting.
(Wow, wat een zin :roll:: )
We komen in een gevaarlijke tijd, met al die toeters en bellen, jongerenavonden, jeugdverenigingen, bidgroepjes, powerpointpresentaties en weet ik veel. Maar het geloof is nog steeds uit het gehoor. Volgens mijn Bijbel wel tenminste. En de Heere werkt door de prediking. Laten we de prediking hoog houden, de zuivere schriftuurlijke waarheid, want daar wil de Heere door werken, door Zijn Woord en Geest. Bid voor de predikant, of de ouderling die de preek leest. Voor hen zuchten is voor jezelf echt veel profijtelijker dan tegen ze zuchten.
Met al dat getheologiseer en geredeneer ben je er niet. Het is heel fijn dat jongeren meer open zijn tegenwoordig, maar iemand die in zijn ongeluk loopt die heeft het niet zo breed hoor. Die redeneert en spreekt niet, maar schreeuwt alleen maar tot God in de binnenkamer, en die gaat onbegrepen over de wereld. En die mag tóch wel eens ervaren dat de HEERE van hem afweet, en dat Hij betoont van hen af te weten, als ze verklaard worden in de prediking.
En tegenwoordig missen ze dit in de prediking, en dat mag de dominee niet zeggen enzv. Ze doen alsof ze nog wijzer zijn dan de oudvaders. Maar het is beter om je onder de prediking te stellen dan erboven. Een afsnijdende prediking. Alles afsnijdend van de mens, en dat de ruimte zich opent in dat Evangelie van de Heere Jezus Christus alléén. Dáárin ligt pas de ruimte. In dat soevereine welbehagen Gods.
Niet in die vermeende ruimte van al die godsdienst die in het vlees wordt opgebouwd, in al dat gemoedelijke, want dat is er al veel te veel. Ook met die opwekkingsliederen bijvoorbeeld. Dat is maar een flauw smakeloos aftreksel. Doe dan de Psalmen maar. Dat is Gods Woord zélf tenminste nog.
Misschien was dit wat fel, maar u vroeg wat mijn reactie was, en dat was deze op het moment.
Gewetensbezwaarde trouwambtenaar - 'De totalitaire staat werpt het geweten van haar burgers weg als een waardeloos vod'
Dr. J.H. Bavinck
Dr. J.H. Bavinck
Nee niet op de jongeren, de basis leg je in huis!!
Eeen oom van mijn man , veel te vroeg overleden , een erg gedreven Pastor, schreef dit in zijn kerkblad :
Ik zoek geen ouders , die tegen hun kinderen zeggen : Ga naar de kerk .Het is Zondag!
Ik zoek ouders , die zeggen : Het is Zondag dus we gaan samen naar de kerk!
Mooi he
Eeen oom van mijn man , veel te vroeg overleden , een erg gedreven Pastor, schreef dit in zijn kerkblad :
Ik zoek geen ouders , die tegen hun kinderen zeggen : Ga naar de kerk .Het is Zondag!
Ik zoek ouders , die zeggen : Het is Zondag dus we gaan samen naar de kerk!
Mooi he
Christian faith has to do less with what you know and more with whom you know, namely God and God in Christ. Rev. Martin E Marty
Ik begrijp je mening ten volle, ben het ook in grote lijnen met je eens, maar ik mis de erkenning van je eigen zwakke vlees.caprice schreef:Nou, mijn mening is dat het toch wel sterk op de jongeren zelf terug te brengen is. Hebben ze nog wel eens een oudvader in handen waar ze in lezen?Ariene schreef:Caprice,
Ik ben eigenlijk nog wel benieuwd naar jou reactie op onderstaande postings als reactie op jouw posting.
(Wow, wat een zin :roll:: )
We komen in een gevaarlijke tijd, met al die toeters en bellen, jongerenavonden, jeugdverenigingen, bidgroepjes, powerpointpresentaties en weet ik veel. Maar het geloof is nog steeds uit het gehoor. Volgens mijn Bijbel wel tenminste. En de Heere werkt door de prediking. Laten we de prediking hoog houden, de zuivere schriftuurlijke waarheid, want daar wil de Heere door werken, door Zijn Woord en Geest. Bid voor de predikant, of de ouderling die de preek leest. Voor hen zuchten is voor jezelf echt veel profijtelijker dan tegen ze zuchten.
Met al dat getheologiseer en geredeneer ben je er niet. Het is heel fijn dat jongeren meer open zijn tegenwoordig, maar iemand die in zijn ongeluk loopt die heeft het niet zo breed hoor. Die redeneert en spreekt niet, maar schreeuwt alleen maar tot God in de binnenkamer, en die gaat onbegrepen over de wereld. En die mag tóch wel eens ervaren dat de HEERE van hem afweet, en dat Hij betoont van hen af te weten, als ze verklaard worden in de prediking.
En tegenwoordig missen ze dit in de prediking, en dat mag de dominee niet zeggen enzv. Ze doen alsof ze nog wijzer zijn dan de oudvaders. Maar het is beter om je onder de prediking te stellen dan erboven. Een afsnijdende prediking. Alles afsnijdend van de mens, en dat de ruimte zich opent in dat Evangelie van de Heere Jezus Christus alléén. Dáárin ligt pas de ruimte. In dat soevereine welbehagen Gods.
Niet in die vermeende ruimte van al die godsdienst die in het vlees wordt opgebouwd, in al dat gemoedelijke, want dat is er al veel te veel. Ook met die opwekkingsliederen bijvoorbeeld. Dat is maar een flauw smakeloos aftreksel. Doe dan de Psalmen maar. Dat is Gods Woord zélf tenminste nog.
Misschien was dit wat fel, maar u vroeg wat mijn reactie was, en dat was deze op het moment.
Dat is toch onze dagelijkse strijd.
Dat bedoelde ik ook met de tekst van Paulus.
Daarom vind ik jou reactie ook geen direct antwoord op mijn posting
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
Je schetst uitstekend het probleem. Veel ouders focussen op theorie en op wat wel mag en niet mag. Ga maar oudvaders lezen en we willen geen opwekking in huis, alleen Psalmen (als opwekking een flauw aftreksel is van de Bijbel zijn oudvaders dat net zo goed...). Toeters en bellen mogen niet etc. Maar vaak word dat opgelegd maar is er weinig ruimte voor goede gesprekken. En wordt het ook echt voorgeleefd? Of alleen voorgeleerd?caprice schreef:Nou, mijn mening is dat het toch wel sterk op de jongeren zelf terug te brengen is. Hebben ze nog wel eens een oudvader in handen waar ze in lezen?Ariene schreef:Caprice,
Ik ben eigenlijk nog wel benieuwd naar jou reactie op onderstaande postings als reactie op jouw posting.
(Wow, wat een zin :roll:: )
We komen in een gevaarlijke tijd, met al die toeters en bellen, jongerenavonden, jeugdverenigingen, bidgroepjes, powerpointpresentaties en weet ik veel. Maar het geloof is nog steeds uit het gehoor. Volgens mijn Bijbel wel tenminste. En de Heere werkt door de prediking. Laten we de prediking hoog houden, de zuivere schriftuurlijke waarheid, want daar wil de Heere door werken, door Zijn Woord en Geest. Bid voor de predikant, of de ouderling die de preek leest. Voor hen zuchten is voor jezelf echt veel profijtelijker dan tegen ze zuchten.
Met al dat getheologiseer en geredeneer ben je er niet. Het is heel fijn dat jongeren meer open zijn tegenwoordig, maar iemand die in zijn ongeluk loopt die heeft het niet zo breed hoor. Die redeneert en spreekt niet, maar schreeuwt alleen maar tot God in de binnenkamer, en die gaat onbegrepen over de wereld. En die mag tóch wel eens ervaren dat de HEERE van hem afweet, en dat Hij betoont van hen af te weten, als ze verklaard worden in de prediking.
En tegenwoordig missen ze dit in de prediking, en dat mag de dominee niet zeggen enzv. Ze doen alsof ze nog wijzer zijn dan de oudvaders. Maar het is beter om je onder de prediking te stellen dan erboven. Een afsnijdende prediking. Alles afsnijdend van de mens, en dat de ruimte zich opent in dat Evangelie van de Heere Jezus Christus alléén. Dáárin ligt pas de ruimte. In dat soevereine welbehagen Gods.
Niet in die vermeende ruimte van al die godsdienst die in het vlees wordt opgebouwd, in al dat gemoedelijke, want dat is er al veel te veel. Ook met die opwekkingsliederen bijvoorbeeld. Dat is maar een flauw smakeloos aftreksel. Doe dan de Psalmen maar. Dat is Gods Woord zélf tenminste nog.
Misschien was dit wat fel, maar u vroeg wat mijn reactie was, en dat was deze op het moment.
Dat jij jongerenavonden, jeugdverenigingen, powerpointpresentaties en zelfs bidgroepjes als kenmerken van een gevaarlijk tijd durft te noemen geeft wel aan hoe ouders de boel kunnen verzieken. In geestelijk opzicht. Want stel je voor dat jij mijn vader zou zijn en ik zou naar een bidgroep gaan, dan zou je dat dus al argwanend bekijken. Of als ik naar een praiseavond zou gaan ofzo.... zou je me dan gaan vertellen dat dat allemaal niet zo goed is en Psalmen veel beter enzo? En enige wat je ze dan doet jis ze jou mening opdringen. Dat gebeurt in ieder geval veel te veel, eigen wetten en meningen en regels opleggen onder het motto "God wil het zo". Dat je als jongere dan op een gegeven moment afknapt, geestelijk depressief ofzo kan ik me voorstellen. Nee, het ligt echt niet vooral aan de jongeren... ouders spelen er vaak minstens zo'n grote rol in, soms nog wel meer. Ze moeten hun kinderen Gods regels vertellen maar ook voorleven om kind van God te zijn... en niet alleen voorleZen en zeggen wat hij/zij wel mag en wat niet.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
- JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Burgers van twee werelden
vrijdag 16 november 2007 23:59
Reformatorische jongeren leven in twee werelden. Binnen het gezin en in de kerkelijke gemeente houden ze zich aan de daar geldende regels. Binnen hun vriendenkring en achter het beeldscherm volgen ze de moderne culturele trends. Tussen die twee werelden pendelen ze dagelijks vele malen totdat ze het ’reizen’ moe worden en zich in een van beide werelden definitief vestigen. Niet zelden is dat de moderne wereld, waartegen hun ouders hen probeerden te beschermen.
Evangelische jongeren lijken veel minder te kampen met de werelden van verschil. Hun godsdienstige milieu sluit meer aan bij de moderne cultuur. Het evangelicalisme heeft een alternatieve, maar wel moderne jongerencultuur ontwikkeld met muziek, uitgaansmogelijkheden, films, internetsites, zo stelde VU-onderzoeker Roeland deze week. Hij concludeert dat de evangelische beweging er beter in slaagt een brug te slaan tussen het christelijk geloof en de hedendaagse cultuur dan de reformatorische gezindte.Helemaal nieuw is deze analyse niet. Wie de gereformeerde gezindte enigszins kent, weet dat dit probleem al langer bestaat. Nog minder dan vroeger lijken de ’zondagse belevingswereld’ en die van door de week op elkaar aan te sluiten. Zelfs niet in kringen die nog altijd het imago hebben strikt behoudend te zijn. Ook daar lijken jongeren in hun dagelijkse doen en laten veelal andere normen te hanteren dan ze onder de preek en op de catechisatie meekrijgen.
Zorgen om de jeugd zijn er zeker. Ze zijn ook terecht. Maar te gemakkelijk worden ze geïsoleerd van een ander punt van zorg, dat minstens zo ingrijpend is. De jongeren die kerk en werk, het klimaat thuis en dat op school niet aan elkaar weten te knopen, zijn opgevoed door ouders die er kennelijk moeite mee hebben (gehad) om de verbinding tussen de twee werelden te maken en over te dragen.
Natuurlijk zijn er ouders die daar alle moeite voor hebben gedaan, maar bij wie dat toch niet is gelukt. Maar er zijn ook vaders en moeders die zich veilig waanden binnen de eigen wereld van reformatorische instellingen en met een zekere geestelijke gemakzucht de ogen sloten voor allerlei nieuwe ontwikkelingen. Vragen van jongeren werden niet beantwoord of afgedaan met de opmerking dat „zulks onder onder ons niet gewoon is.”
Het is te eenvoudig om als ouderen de jongeren van nu te verwijten dat ze in twee werelden leven en hen met harde hand te dwingen naar het eigen erf van de kring terug te keren. Onmiskenbaar moet er in de opvoeding en in de kerk gezag zijn. Maar de dragers hebben wel de verantwoordelijkheid dat gezag waardig te dragen en met gezag te spreken. Is het pendelgedrag van de kerkelijke jeugd niet in belangrijke mate het gevolg van het gebrek aan zeggingskracht van ouderen?
Daar ligt een stuk schuld van de oudere generatie. Zij waanden zich veilig achter de muren van de eigen zuil, waardoor ze de gapende kloof tussen de twee werelden ook niet meer zagen. Doordat zij zich niet werkelijk gedroegen als burgers van twee werelden, namelijk als nomaden levend op deze aarde, maar uitziende naar een beter vaderland, gingen hun kinderen pendelen.
Bron RD
Ik denk dat dit het uiteindelijke probleem is, de houding van de ouderen (en sommige jongeren) Wereldvreemd zijn en niet meer met een levend geloof in de samenleving staan. Waarom zijn al die jongerenavonden ed nodig? Zij moeten opvangen wat men thuis en in de eigen gemeente te kort komt! Dan kan je ze wel stapels oudvaders geven, (werkt God overigens tegenwoordig niet meer door mensen?) maar als je dat geeft en je leeft er zelf niet uit,tja, dan is het logisch dat zij ook denken: dat heeft geen nut. Pas als wij leven zoals die oudvaders (en dat doen er weinigen en die het doen zitten waarschijnlijk in een heel andere hoek dan wij denken) dan heeft ook het aanraden van die oudvaders weer nut.
vrijdag 16 november 2007 23:59
Reformatorische jongeren leven in twee werelden. Binnen het gezin en in de kerkelijke gemeente houden ze zich aan de daar geldende regels. Binnen hun vriendenkring en achter het beeldscherm volgen ze de moderne culturele trends. Tussen die twee werelden pendelen ze dagelijks vele malen totdat ze het ’reizen’ moe worden en zich in een van beide werelden definitief vestigen. Niet zelden is dat de moderne wereld, waartegen hun ouders hen probeerden te beschermen.
Evangelische jongeren lijken veel minder te kampen met de werelden van verschil. Hun godsdienstige milieu sluit meer aan bij de moderne cultuur. Het evangelicalisme heeft een alternatieve, maar wel moderne jongerencultuur ontwikkeld met muziek, uitgaansmogelijkheden, films, internetsites, zo stelde VU-onderzoeker Roeland deze week. Hij concludeert dat de evangelische beweging er beter in slaagt een brug te slaan tussen het christelijk geloof en de hedendaagse cultuur dan de reformatorische gezindte.Helemaal nieuw is deze analyse niet. Wie de gereformeerde gezindte enigszins kent, weet dat dit probleem al langer bestaat. Nog minder dan vroeger lijken de ’zondagse belevingswereld’ en die van door de week op elkaar aan te sluiten. Zelfs niet in kringen die nog altijd het imago hebben strikt behoudend te zijn. Ook daar lijken jongeren in hun dagelijkse doen en laten veelal andere normen te hanteren dan ze onder de preek en op de catechisatie meekrijgen.
Zorgen om de jeugd zijn er zeker. Ze zijn ook terecht. Maar te gemakkelijk worden ze geïsoleerd van een ander punt van zorg, dat minstens zo ingrijpend is. De jongeren die kerk en werk, het klimaat thuis en dat op school niet aan elkaar weten te knopen, zijn opgevoed door ouders die er kennelijk moeite mee hebben (gehad) om de verbinding tussen de twee werelden te maken en over te dragen.
Natuurlijk zijn er ouders die daar alle moeite voor hebben gedaan, maar bij wie dat toch niet is gelukt. Maar er zijn ook vaders en moeders die zich veilig waanden binnen de eigen wereld van reformatorische instellingen en met een zekere geestelijke gemakzucht de ogen sloten voor allerlei nieuwe ontwikkelingen. Vragen van jongeren werden niet beantwoord of afgedaan met de opmerking dat „zulks onder onder ons niet gewoon is.”
Het is te eenvoudig om als ouderen de jongeren van nu te verwijten dat ze in twee werelden leven en hen met harde hand te dwingen naar het eigen erf van de kring terug te keren. Onmiskenbaar moet er in de opvoeding en in de kerk gezag zijn. Maar de dragers hebben wel de verantwoordelijkheid dat gezag waardig te dragen en met gezag te spreken. Is het pendelgedrag van de kerkelijke jeugd niet in belangrijke mate het gevolg van het gebrek aan zeggingskracht van ouderen?
Daar ligt een stuk schuld van de oudere generatie. Zij waanden zich veilig achter de muren van de eigen zuil, waardoor ze de gapende kloof tussen de twee werelden ook niet meer zagen. Doordat zij zich niet werkelijk gedroegen als burgers van twee werelden, namelijk als nomaden levend op deze aarde, maar uitziende naar een beter vaderland, gingen hun kinderen pendelen.
Bron RD
Ik denk dat dit het uiteindelijke probleem is, de houding van de ouderen (en sommige jongeren) Wereldvreemd zijn en niet meer met een levend geloof in de samenleving staan. Waarom zijn al die jongerenavonden ed nodig? Zij moeten opvangen wat men thuis en in de eigen gemeente te kort komt! Dan kan je ze wel stapels oudvaders geven, (werkt God overigens tegenwoordig niet meer door mensen?) maar als je dat geeft en je leeft er zelf niet uit,tja, dan is het logisch dat zij ook denken: dat heeft geen nut. Pas als wij leven zoals die oudvaders (en dat doen er weinigen en die het doen zitten waarschijnlijk in een heel andere hoek dan wij denken) dan heeft ook het aanraden van die oudvaders weer nut.
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Inderdaad levensgevaarlijk!!!!Caprice schrijft:
We komen in een gevaarlijke tijd, met al die toeters en bellen, jongerenavonden, jeugdverenigingen, bidgroepjes, powerpointpresentaties en weet ik veel
Geef dan de keten maar op het platteland!!
Dan weet je te minste dat ze geen "valse" godsdienst te horen krijgen!
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?