freek schreef:Gomaristen beschuldigden de remonstranten vaak van "socianerij", ofwel aanhangers van Socinus, die de godheid van Christus betwijfelde. Dat was bij de remonstranten absoluut niet het geval.
Natuurlijk leerden de remonstranten dat niet, maar hun leer kwam daar wel op uit. Het probleem met de arminiaanse leer is dat niemand de consequentie daarvan wil aanvaarden. Als je de leer van Arminius overdenkt krijg je de ene rare dwaling na de andere.
Hoe? Voorbeeld:
Arminius stelt de voorwaarde van zaligheid in het doen van de mens. Daarin ligt de grond van de uitverkiezing, niet in het welbehagen van God (dit is geen karikatuur, maar openlijk geleerd door de remonstranten).
Als de grond van de zaligheid ligt in het werk van een mens, dan is Gods overwinning op de satan afhankelijk van de wil van de mens om te geloven en om te werken om daarmee de zaligheid te bewerken en daarmee satans werk af te breken. Daarmee ligt de zaligheid, de verheerlijking van Gods Naam niet in God Zelf, als oorsprong van alle goeds, maar in de mens. Dit ontneemt God Zijn almacht. Op deze wijze wordt Gods Soevereiniteit in het uitdelen van genade geheel ontkent, en Zijn macht om te zaligen gelegd in de vrije wil van de mens (officieel standpunt Arminius).
Neem bovenstaande bij elkaar: God heeft geen macht de zondaar te zaligen, God is niet soeverein. Spreken we dan over een God?
En is Christus God of niet? Of je moet de Goddelijke personen als 3 afzonderlijke onderscheiden, of je moet de Godheid van Christus ontkennen om de arminiaanse standpunten overeind te houden.
En dat gaat zelfs de Arminianen te ver. Conclusie: Ergens zit een denkfout in de leer van Arminius. Maar dat willen zijn navolgers ook weer niet erkennen, want juist daarop heeft Arminius Gomarus willen onderuithalen in de leer van de reformatie. Gomarus evenwel verkoos liever een kreupele gereformeerde leer met een dubbele uitverkiezing van eeuwigheid tegelijkertijd met een evangelische boodschap voor heel de wereld, ook al is dat logisch niet kloppend te krijgen. Arminius redeneerde wel alles aan elkaar totdat er een karikatuur ontstond om deze vervolgens te kunnen bestrijden. Zijn alternatieve leer was echter net zomin kloppend te krijgen en zelfs nog onmogelijker dan de gereformeerde leer in de uitwerking.
De genade om niet is een typisch gereformeerd standpunt wat in de arminiaanse leer niet te onderbouwen is.
Wat is er nu een karikatuur en wat is nu de niet onderkende consequentie van een leer als die van arminius?
Het is niet voor niets dat de Gomaristen zo heftig van leer trokken tegen de aanval op de
vrije genade om niet voor de grootste der zondaren!!!
Welke voordeel biedt de leer van de arminianen ten aanzien van de gereformeerde leer en wat maakt het de moeite waard het op te nemen voor arminius die men maar half kent? Ik begrijp dat werkelijk niet... :|
Excuus voor het wederom posten, ondanks mijn aangeven het er verder bij te laten, maar dit onderwerp is te belangrijk om op een forum met zijn basis in de 3FvE zomaar te laten lopen.
De hele buitenwereld leest mee en ziet hier een vanbinnenuit onder kritiek stellen van haar eigen belijdenis die mede gebaseerd is op een geschrift tegen de leer van Arminius.