Marnix schreef:Tja, wat Huntington zegt over weinig genieten, ik ben het daar totaal niet mee eens. We mogen als christenen juist genieten... en we mogen niet van de wereld zijn, maar wel in de wereld. Je mag jezelf best op de hoogte houden van nieuws en actualiteiten, je mag genieten van de natuur, van sport, lekker eten etcetera. Want God is het die dat geeft. Wie het verhaal van Job kent weet ook dat Job dat deed en dat God hem ook zegende daarin.
Als iemand verantwoordelijk met de tv kan omgaan en daar van kan genieten en leren op een verantwoordelijke manier, en God daarvoor kan danken, dan is dat prima. Dan hoeft hij niet met zijn vingers in de oren en bijna gesloten oren op de bank te zitten... of door de wereld te rennen. Gezien de discussies hier weten overigens genoeg mensen van allerlei zaken die ik noem een hoop af, het enige verschil is dat ze via andere media hun informatie vergaren. Kortom, het ligt puur aan het niet geaccepteerd zijn van het medium televisie. Zoals de radio dat vroeger niet was, en die is tegenwoordig helemaal geaccepteerd. De wegverbreding van vroeger... Net als allerlei andere zaken, waar onze voorouders zich net zo druk om maakten en wat allemaal toch over is gewaaid.
En een belangrijk ding is vergeten. De smalle weg loop je niet door wel of geen tv te hebben, door wel of niet te fietsen op zondag, door wel of niet gefilterd internet te hebben en wel of niet af en toe in een cafe te zitten. De smalle weg kan je alleen lopen als je hem aan de hand van Jezus Christus loopt en Hem volgt, en in alles wat je doet, ook bij het bepalen of je wel of geen tv neemt, (beiden zijn mogelijk) en wat je wel en niet kijkt.
Goed, dan nog 1 bijbeltekst, ter overdenking.
16 Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat.
17 Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus.
18 Laat u niet veroordelen door mensen die opgaan in zelfvernedering en engelenverering, zich verdiepen in visioenen of zich laten voorstaan op eigen bedenksels.
19 Zulke mensen richten zich niet naar het hoofd, van waaruit God het hele lichaam, door gewrichtsbanden en pezen ondersteund en bijeengehouden, doet groeien.
20 Als u met Christus dood bent voor de machten van de wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft?
21 ‘Raak dit niet aan, proef dat niet, blijf daarvan af’ –
22 het zijn menselijke voorschriften en principes over zaken die door het gebruik vergaan.
23 Dat moet allemaal voor wijsheid doorgaan, maar het is zelfbedachte godsdienst, zelfvernedering en verachting van het lichaam; het heeft geen enkele waarde en dient alleen maar tot eigen bevrediging
Vooral vers 19,20 en 21 vind ik erg aansprekend. En een hart onder de riem voor het meisje in kwestie. Ze hoeft zich die voorschriften en principes niet bindend op te laten leggen. En wat de kerkenraad hier doet is toch wel heel wat anders dan adviseren.
Marnix,
Wat onderscheidt ons van de wereld (en ik) die overal, schijnbaar, ongeremd van geniet.
Wat heb jij voor Hem over in het licht van de eeuwigheid, en wat Hij voor goddelozen heeft verworven? (Begrijp me goed: géén verdienste onzerzijds)
Als ons wordt verkondigd en aangemoedigd om onder Hem te strijden, Die de Banier draagt, en waarbij (gelukkig) wordt gesteld Mijn Kracht wordt in zwakheid volbracht, hoe vul je dat in in de dagelijkse praktijk?
Hebben wij echt strijd in deze wereld die op alles afkomt wat ons vertrouwd lijkt en waar we ons best in thuis voelen?
Is daar strijd? Ootmoed? Schuld? Tekortkoming?
Wat versta jij onder het kruisdragen achter Hem?
Toch niet getuigen in/binnen ons vertrouwde wereldje waar men ons begrijpt?
Nee, juist daar "waar de troon des satans is".
Kortweg, daar waar het mes op de keel staat.
Blijmoedigheid daar waar men ons begrijpt, is anders dan strijdbaar zijn in een onGoddelijke omgeving.
: