Opwekking?? en ""Komen tot christus zoals je bent""

[refo]

Oorspronkelijk gepost door Andre
"k weet het niet, maar ik mis wat in het verhaal.

De beseffing dat we het beeld van God verloren zijn, hoe ik erachtergebracht wordt dat ik dat beeld verzondigd heb, hoe ik dat beeld weer terug kan ontvangen.

Dat gaat in een weg van schuld.

Het wordt een onmogelijke zaak.
Dan moet er alles van mijzelf aan,
maar dan ook echt alles, dan zal ik het gaan goedkeuren dat de Heere mij voor eeuwig zal verdoemen.

[Aangepast op 16/3/05 door Andre]

Heb je dat gehoord?
Heb je dat geleerd?
Heb je dat gelezen?

Kortom: hoe kom je daarbij?

De term 'erachtergebracht', wat houdt dat in. Volgens mij is dat toch geen gangbaar Nederlands.

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door refo
De term 'erachtergebracht', wat houdt dat in. Volgens mij is dat toch geen gangbaar Nederlands.

De passieve vorm van ergens achter komen? :!

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Andre
"k weet het niet, maar ik mis wat in het verhaal.

De beseffing dat we het beeld van God verloren zijn, hoe ik erachtergebracht wordt dat ik dat beeld verzondigd heb, hoe ik dat beeld weer terug kan ontvangen.

Dat gaat in een weg van schuld.

Het wordt een onmogelijke zaak.
Dan moet er alles van mijzelf aan,
maar dan ook echt alles, dan zal ik het gaan goedkeuren dat de Heere mij voor eeuwig zal verdoemen.

[Aangepast op 16/3/05 door Andre]

Ik heb verschillende bekeringsgeschiedenissen gelezen. Nee, niet van die lange verhalen, maar korte krachtige bekeringsgeschiedenissen. Waarin de mens zich volledig aan Jezus overgaf. Onvoorwaardelijk. En die zaken die jij noemt heb ik niet in die geschiedenissen terug gelezen.

Het zijn de volgende bekeringsgeschiedenissen, misschien ken je ze ook wel:

De weg Gods uitgelegd en nader verklaard van:
Abraham
Izak
Jacob
Mozes
Petrus
Johannes
De Moorman
Lydia
De stokbewaarder
De samaritaanse vrouw
De melaatse die terugkwam bij Jezus
En nog veel meer.

Als het nu zo belangrijk is dat dit in de bekeringsweg voorkomt, waarom heeft de Heilige Geest dan bij deze mensen dit niet vermeld?
En waarom staat er nergens in de bijbel een hoofdstuk waarin dit helder, zonder andere mogelijke interpratie, opgetekend is?
Zou het dan toch niet zo belangrijk zijn?

Ik lees wel heel veel in de bijbel dat we heilig moeten leven. Maar daar zijn geen discussies over. Sterker nog: als ik er eentje open, wordt er nauwelijks op gereageerd. Hoe goed zijn wij met zijn allen bezig? (incl. mijzelf)

[Aangepast op 16/3/05 door Lecram]

[Andre]

We hebben nodig: te sterven aan onszelf, opdat Christus door Zijn Geest in ons leve. Daarom: dat IK moet er aan! Paulus zegt: niet meer ik, maar Christus leeft in mij

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Andre
We hebben nodig: te sterven aan onszelf, opdat Christus door Zijn Geest in ons leve. Daarom: dat IK moet er aan! Paulus zegt: niet meer ik, maar Christus leeft in mij

Kijk, dat maakt de zaak weer anders. Maar je hebt het wel over de heiligmaking. Dat moet je niet verwarren met de rechtvaardigmaking.

Zeer aan te bevelen:

http://www.korp.org/audio/mp3/02052002a.mp3

Lezing van dhr. Steensel over oude en nieuwe mens. Gaat daar precies over.

[Raike]

Oorspronkelijk gepost door Andre
"k weet het niet, maar ik mis wat in het verhaal.

De beseffing dat we het beeld van God verloren zijn, hoe ik erachtergebracht wordt dat ik dat beeld verzondigd heb, hoe ik dat beeld weer terug kan ontvangen.

Dat gaat in een weg van schuld.

Het wordt een onmogelijke zaak.
Dan moet er alles van mijzelf aan,
maar dan ook echt alles, dan zal ik het gaan goedkeuren dat de Heere mij voor eeuwig zal verdoemen.

[Aangepast op 16/3/05 door Andre]

Dat lees ik juist heel duidelijk in het verhaal.

Na m'n bekering liet de Heer me beetje bij beetje zien wat er echt fout zat bij me. Dat ging niet zozeer over uiterlijke dingen, maar Hij toonde mij de zonden die diep in m'n hart zitten. Maar Hij brengt me er altijd weer toe om dat aan Hem te belijden en van Hem de vergeving in ontvangst te nemen.
Gelukkig maar dat we ons zondebesef en ons berouw niet hoeven te meten, want dan zouden we toch weer in onszelf kunnen roemen in plaats van onze hemelse Vader te verhogen.

Nog steeds maak ik iedere dag zoveel fouten dat ik wel eens aan de Heere vraag: "Hoe is het mogelijk dat ik toch iedere keer weer bij U mag komen met al m’n zonden en gebreken en dat U het iedere keer opnieuw weer wilt vergeven, onvoorstelbaar"
Maar Zijn liefde en genade zijn zo oneindig groot voor moeilijke, dwarse mensen.

Alleen dan niet voorafgaand aan maar als vrucht van het geloof. Dat lijkt me ook een stuk realistischer, want anders zou je die zondekennis zelf moeten maken (is eigenlijk remonstrants).
De laatste regel van je post, Andre, begrijp ik helemaal niet.

[memento]

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door memento
Echter, aan de andere kant heb ik idd een wantrouwen tegen als mensen praten over het vluchten tot Jezus, alsof zij dat zelf kunnen. Alsof het een keuze betreft, die je neemt. Als een mens gaat vluchten tot Christus, is dat enkel en alleen uit genade.

Toch ben ik zeer benieuwd wat jij nu concreet verstaat onder het vluchten tot Jezus. Hoe gaat dat er naar jouw mening dan praktisch aan toe? Ik lees namelijk alleen maar van jou hoe het niet is.

Hoe dat er praktisch aan toe gaat. Well, daarmee vraag je me te reageren vanuit de bevinding. Dat wil ik best doen. Maar let wel dat het gaat over bevinding, niet over dogma.

Mijn ervaring, en m.i. ook de gereformeerde leer, leert dat er opeens iets veranderd in je leven. Hoe dat komt, weet ik niet. Je gaat dingen opeens heel anders zien. Er wordt een soort onrust in je hart geboren. Je ervaart dat je geen relatie met God hebt (dit wist je al met je verstand, maar nu opeens wordt het relevant, laat het je niet meer los). Er wordt in je hart een roep, een schreeuw naar de hemel geboren. Heere, help mij.

Ik wil hier een dikke streep trekken. Vanaf hier kunnen de wegen heel verschillend gaan. Bij de één zal deze tijd geschieden in enkele seconden, de ander komt misschien wel nooit verder (ik zeg: dit komt voor. Ik wil dit niet goedkeuren). Bij een derde duurt het misschien wel jaren voordat hij geestelijk verder groeit. Het kan gaan door een weg van diepe zonde- en ellendekennis, het kan gaan door een weg van onmiddelijke aanneming van de Zaligmaker. God is daar vrij in. Echter, één kenmerk delen zij allen, namelijk dat God gemis. Sla vader Brakel maar eens na, hij somt een aantal mogelijkheden op...

Kortom, hoe de weg verder gaat is verschillend. Toch is er in die weg nog een belangrijk knooppunt te vinden, waar al Gods kinderen, als het goed is (wat helaas niet altijd de praktijk is), terecht komen. Ik bedoel hiermee de bewustwording dat zij in Christus geheiligd zijn, en dat God in Christus hun Vader is. Ik heb het hier over het krijgen van zekerheid, niet over de bekering! Ik heb het niet over gevoelszekerheid (die elk van Gods kinderen bij tijden zal ervaren), maar van die zekerheid die hen niet meer los zal laten, die hen zal doen uitroepen in de diepste twijfel: Heere, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.

[Aangepast op 17/3/2005 door memento]

[Kaw]

de ander komt misschien wel nooit verder

Daar geloof ik niet in. De bijbel zegt dat bij iedereen die klopt de deur open gedaan wordt en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het waar is. Alleen heb ik vaak geen eens zin om te kloppen en wacht ik liever met geloven omdat het huidige leventje ook zijn fijne kanten kent.

Ik heb ook een hekel aan het begrip Jezus aannemen of kiezen voor Jezus, maar vluchten tot Jezus is uiterst bijbels en heeft niemand ooit bedrogen.

Ik blijf wijzen op het feit dat de bijbel geen handvat is voor bekeringsgeschiedenissen en kenmerkenleer, maar dat het krachtig oproept tot slechts één ding: geloof.
En daar ligt onze zaligheid in besloten. Ik denk dat het een goede vraag is waarom zo weinig orthodoxe christenen daar nog vreugde in kunnen vinden en hun heil zoeken in meer methodische, haast mystieke leersels en wegen tot de zaligheid.

[memento]

2 Cor 7:9 Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering; want gij zijt bedroefd geweest naar God, zodat gij in geen ding schade van ons geleden hebt. 10 Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood

[memento]

Oorspronkelijk gepost door anemoon

ik mis wat in het verhaal.

1: nergens staat dat het verplicht is om, wanneer je zo'n verhaal over jezelf schrijft, ook in die paar pagina's compleet te moeten zijn

Laten we het verhaal dan ook niet gebruiken als voorbeeld voor hoe een bekering kan gaan...

2: in plaats van er iets in te missen: vind je ook wat in het verhaal?

Bewust schoppen naar de leer van de kerk waaruit men komt, dit door er een karikatuur van te maken...

[Kaw]

Oorspronkelijk gepost door memento
2 Cor 7:9 Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering; want gij zijt bedroefd geweest naar God, zodat gij in geen ding schade van ons geleden hebt. 10 Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood

Hoeveel teksten uit de bijbel moet ik quoten om te bewijzen dat alleen het geloof zaligmakend is? 5? 10? 20? 50?

Het is natuurlijk geen wedstrijdje om zoveel mogelijk teksten te zoeken om te bewijzen dat jouw of mijn mening de ware is, maar is het ook niet waar wat er in 1 cor. staat?

18 Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan, dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods;
19 Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan, en het verstand der verstandigen zal Ik te niet maken.
20 Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde? Waar is de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt?
21 Want nademaal, in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd, door de dwaasheid der prediking, zalig te maken, die geloven;
22 Overmits de Joden een teken begeren, en de Grieken wijsheid zoeken;
23 Doch wij prediken Christus, den Gekruisigde, den Joden wel een ergernis, en den Grieken een dwaasheid;

Alleen door prediking van het evangelie geloof en alleen door geloof zaligheid.

En ja, droefheid naar God en ellendekennis is een vrucht van het ware geloof.

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door memento

Oorspronkelijk gepost door anemoon

ik mis wat in het verhaal.

1: nergens staat dat het verplicht is om, wanneer je zo'n verhaal over jezelf schrijft, ook in die paar pagina's compleet te moeten zijn

Laten we het verhaal dan ook niet gebruiken als voorbeeld voor hoe een bekering kan gaan...

2: in plaats van er iets in te missen: vind je ook wat in het verhaal?

Bewust schoppen naar de leer van de kerk waaruit men komt, dit door er een karikatuur van te maken...

Dit maakt me een beetje boos Memento. Je hebt de mond vol over bevinding, maar als iemand een andere bevinding heeft, zet je het weg als karikatuur. Doe niet zo hoogmoedig en heb respect voor ieders bevinding. Ieder die zegt dat hij Jezus Christus liefheeft en zijn/haar leven is daar niet strijdig mee, die moeten we voor broeders/zusters in het geloof houden.

[memento]

2: in plaats van er iets in te missen: vind je ook wat in het verhaal?

Bewust schoppen naar de leer van de kerk waaruit men komt, dit door er een karikatuur van te maken...

Dit maakt me een beetje boos Memento. Je hebt de mond vol over bevinding, maar als iemand een andere bevinding heeft, zet je het weg als karikatuur. Doe niet zo hoogmoedig en heb respect voor ieders bevinding. Ieder die zegt dat hij Jezus Christus liefheeft en zijn/haar leven is daar niet strijdig mee, die moeten we voor broeders/zusters in het geloof houden.

[/quote]
Ik trek dat verhaal ook niet in twijfel. Alleen vindt ik dit stukje erg schopperig, en een karikatuur:

Het lijkt mij goed om dit er nog aan toe te voegen. Aan m'n bekering was niet de diepe zondekennis vooraf gegaan zoals dat in bepaalde kringen geëist.
Nergens staat in de Bijbel dat God een bepaalde diepte van zondekennis als voorwaarde stelt om tot Hem te mogen komen. Al huilt iemand drie weken lang aan één stuk door tranen met tuiten, wil dat nog niet zeggen dat hij door zo’n diep zondebesef zijn bekering verdient of althans een beetje waardig heeft gemaakt in Gods ogen.

[Aangepast op 17/3/2005 door memento]