Even over het stukje over de opwekkingen. Ik weet niet meer wie het schreef, maar ik wilde graag even wat aanvullen met een ervaring die ik pas opdeed.
Ik was aan de telefoon met een hollander, en toen noemde ik de tijd van de opwekkingen in Wales, iets wat nog niet zo heel erg lang geleden gebeurde. Deze persoon vertelde mij toen dat opwekkingen maar gevaarlik waren, en dat het allemaal tijdgelovigen waren, met een enkele per ongelukkige uitzondering, die nou net een beetje dieper doorgeleid werd... Toen ik dat probeerde aan te vechten met voorbeelde uit de tijd van Whitefield en Jonathan Edwards (ondanks de commentaren van de Charismatische hoek!) werd dat onder tafel geveegd. Whitefoield was een arminiaan, en Wesley nog veel arminiaanser, en Edwards was een charismatic.... Ik probeerde aan te geven dat er ook in Nederland wel een opwekking was geweest, maar dat was allemaal geestdrijverij, te vergelijken met de EO jongerendag van nu...:# Je begrijpt dat ik daar niet vrolijker van werd, vooral daar het van een GerGemmer kwam, en de GerGem is me toch wel heel dierbaar, ondanks het feit dta ik er af en toe moe van wordt (om maar met een van de 'leiders' te spreken
)Ik bid nog steeds elke dag dat er een opleving mag plaats vinden in de GerGem, en andere kerkverbanden, ennatuurlijk ook hier, want hier is alles ook niet perfect helaas. Tijdens de reactie op Blaauwendraat had ik een klein beetje hoop, omdat meer mensen moeilijke vragen gingen stellen, maar die hoop is alweer vervlogen, er schijnt niets verandert te zijn...
Is men niet heel bang voor een opwekking? Voor emoties? Raar hoor om zo maar in het openbaar in tranen uit te bartsten over je zonden..dat doe je toch niet? Als je je zonden zo erg voelt moet je maar gewoon in het zwart gaan, dan snappen we het ook, en dat is tenminste niet zo opzienbarend...
Of is dat te cynisch?
. En het mooie is dat niemand het elkaar kwalijk neemt, omdat je allemaal in één geest bent! 