'allen die vermoeid en belast zijt'
(er staat niet dat je vermoeid moet zijn van je zonden!!! Spurgeon zegt zelfs: u bent toch elke dag moe van het werken, of werkt u niet voor uw brood?)
Ik begrijp dat je hiermee alleen maar wilt aangeven dat een ieder in Christus mag en moet geloven. Niet slechts zij, die hun zonden gevoelen, dat ben ik met je eens. Maar uit vers 29 en 30 wordt gesproken over het juk van Christus dat licht is. Dat duidt er dus op dat in vers 28 de mensen aangesproken worden die vermoeid zijn om de menselijke inzettingen of de wet te houden en daardoor hun zonden gevoelen. Wat een troost zijn dan de verzen 29 en 30!
Ik ellendig mens, dat zegt een onbekeerde zondaar nooit oprecht!
Ten diepste is dat huichelen als een onbekeerde dat zegt.
Klopt, een onbekeerd mens zegt dat nooit oprecht. Betekent dat dan dat je pas nadat je tot Christus gekomen bent erachter komt dat je maar een ellendig mens bent? Nee, tot Christus vluchten zij, die zich, op welke wijze dan ook, hebben leren kennen als een ellendig mens die genade nodig heeft.
Een zondaar (die weet dat het tussen hem/haar en zijn Schepper verkeerd is) heeft niets anders te doen dan onmiddellijk, onvoorwaardelijk, zoals hij/zij is rechtstreeks uit te gaan tot (of: te zien op) Christus.
"Die weet dat het tussen hem en zijn Schepper verkeerd is". Toch voorwaardelijk?
Origineel geplaatst door Refojongere
Ik begrijp dat je hiermee alleen maar wilt aangeven dat een ieder in Christus mag en moet geloven. Niet slechts zij, die hun zonden gevoelen, dat ben ik met je eens. Maar uit vers 29 en 30 wordt gesproken over het juk van Christus dat licht is. Dat duidt er dus op dat in vers 28 de mensen aangesproken worden die vermoeid zijn om de menselijke inzettingen of de wet te houden en daardoor hun zonden gevoelen. Wat een troost zijn dan de verzen 29 en 30!
Ik heb ook wel eens gehoord dat bij de Farizeeën in de leer gaan (wat elk joods jongetje in die tijd moest) wel het "juk dragen" werd genoemd. Dat Christus hier dus zegt dat het juk van de Farizeeën zwaar is en dat men er vermoeid onder raakt maar dat Zijn juk licht is.
Leo bedoeld overigens het onderstaande van Spurgeon: "Ach", roept iemand, "mijn reden voor twijfel ligt dieper. Ik hoor dat God kan vergeven, bekeren en dergelijke, en ik geloof het, maar toch kan ik niet begrijpen dat dit ook voor mij kan. Ik zie niet in dat deze dingen mij aangeboden worden." Luister dan naar wat God zegt: "O al gij dorstigen! komt tot de wateren, en gij, die geen geld hebt, komt, koopt wijn en melk!" U antwoordt gevat: "Maar ik heb geen dorst." U moest u schamen! Luister opnieuw: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." "Maar ik ben niet vermoeid." Niet vermoeid? Hoe komt u dan aan de kost? Het spijt me voor u als u zo'n lui mens bent dat u niet hard werkt. De tekst betrekt ieder hardwerkend mens en ieder belast mens op aarde erbij. Luister nog maar eens: "Die wil, die kome." Nodigt die tekst niet iedere levende ziel die gewillig is om te komen? Als u zegt: "Ik ben niet gewillig", dan moet u het zelf maar weten. U belijdt dan dat u ongewillig bent om behouden te worden, ongewillig om met God verzoend te worden. En dat is precies wat ik probeer aan te tonen: u kunt niet geloven omdat u ongewillig daartoe bent.
Wil je hiermee zeggen: wet=evangelie, evangelie=wet?
Nog even terug komend op Johannes 16: 8 en 9. En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel: van zonde, omdat zij in Mij niet geloven Toen stelde ik de vraag of de wet ontdekt aan het ongeloof. Mijns inziens niet! De wet (inderdaad geen moralistisch praatje zoals Lejo opmerkte) laat wel zien dat er een grote kloof is tussen God en de mens. De wet heeft mij echter in al die jaren nog nooit overtuigt van de zonde van het ongeloof. Het zien op Christus wel!
Voor een duidelijke visie kan ik verwijzen naar een lezing over Wet en Evangelie
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Toch voorwaardelijk?
Is het geloof een voorwaarde?
Toch krijg je door het geloof deel aan Christus.
Toch zou ik de zin over "weten dat het tussen hem en zijn Schepper scheef zit" nog weg kunnen laten hoor als je dat bedoelde....
Alleen in de praktijk vertel je iemand (op straat) natuurlijk wel degelijk dat hij een zondaar is. Maar of hij dat nu wel of niet voelt, de Heilige Geest werkt door het Woord en NIET door het 'zichzelf een zondaar voelen' van betrokkene.
Die in Jezus gelooft heeft eeuwig leven.
Maar dit gaat voor niemand van ons (en de mensen die in de kerken zitten) op, want zij allen weten maar al te goed dat ze (we) zondaren zijn.
Dat van die zonden gevoelen dat hebben wij er in gelegd RJ.
Er is het juk van Christus (dat is licht) en het juk van het tegenovergestelde.
Dat zijn niet alleen de zonden, maar dat is alles wat niet Christus is.
Dus ook het werken (wat weer een gevolg is van de zonde).
We moeten niet zo makkelijk praten over 'de zonde voelen'.
Ieder ('reformatorisch') kerkmens weet uit kracht van de prediking dat hij een zondaar is en zolang hij Christus voor leugenaar houdt zal hij dat nooit recht gevoelen.
Het probleem zit hem er in dat wij met ons 'voelen' naar Christus willen gaan.
Christus, hier ben ik, ik voel tenminste dat ik zondaar ben. Dan ben ik toch beter dan die ander he, die dat niet voelt??
Nee RJ, al voelt iemand niets van z'n zonden, als hij in het geloof uitgaat naar Christus is de innigste ontvangst zijn deel.
Het probleem zit hem er in dat wij met ons 'voelen' naar Christus willen gaan.
Christus, hier ben ik, ik voel tenminste dat ik zondaar ben. Dan ben ik toch beter dan die ander he, die dat niet voelt??
Wie dit zegt, liegt, en voelt zijn zonden helemaal niet.
Nee RJ, al voelt iemand niets van z'n zonden, als hij in het geloof uitgaat naar Christus is de innigste ontvangst zijn deel.
Theoretisch klopt het ja. Maar in de praktijk zal het niet gebeuren.
Wet en Evangelie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, oke.
Goed, dan zijn we eruit, een zondaar hoeft slechts te weten dat hij met God verzoend moet worden en bekeerd moet worden en gaat met die verstandelijke wetenschap (dat is genoeg) naar Christus. Dat zal dan onherroepelijk uitdraaien op een ingebeelde Christus zo God het niet verhoedt. Sorry dat ik het zo zeg, maar het is de praktijk bij velen.
Weet je wat ook veel praktijk is bij jongeren? Die geloven al hun hele leven. Ze weten niet beter. Er is niet echt een moment van bekering gekomen. Ze denken bij zichzelf: Ik geloof in de Heere Christus en volg Hem na. Ik ben een kind van God, ik vrees nergens voor.
Hoe ben je dan verzoend geworden? In welke weg?
Nou, door het geloof, zeggen ze dan.
Heb je Christus dan mogen aannemen in je leven?
Ja, er is niet echt een moment geweest in mijn leven dat ik tot geloof gekomen ben, zoals ik je zei: Ik geloof mijn hele leven al en daarom mag ik aannemen dat ik verzoend ben.
Ben je dan nooit in de schuld gekomen voor God? Dat je zag dat de toorn Gods op je lag of dat je totaal en al verdorven was?
Oh ja, ik kan soms best spijt hebben van wat ik verkeerd heb gedaan en daar vraag ik dan vergeving voor.
Weet je je zonden dan ook op te noemen?
Nee, moet dat dan? Je weet dat je zonden begaan hebt en daarvoor vraag ik heel in 't algemeen vergeving op grond van het offer van Christus.
Arme mens, gij weet niet dat gij zijt ellendig, arm, naakt en jammerlijk. Zolang je dat niet doorleeft, dan zal je nooit werkelijk verlegen zijn om Christus en nooit de zonden in der waarheid haten.
RJ, ooit echt nagedacht over je zonden? Dan zul je misschien leren begrijpen hoe erg zonden zijn...En nadat iemand tot Christus is gevlucht om het doen van een enkele zonde, omdat hij gezien heeft dat die zonden alleen al scheiding maakt, dan is dat al genoeg. Tijdens je leven leer je meer en meer je zonden kennen. Maar ik weet zeker dat als iemadn onvoorwaardelijk gelooft in Gods Woord en zegt: U hebt belooft dat een ieder die in U gelooft het eeuwige leven heeft, dan weet ik zeker dat als iemand met zijn hele hart gelooft in Christus, zalig worden zal. Inderdaad zal er dan ook zonde kennis komen, omdat als men Christus meer en meer leert kennen men ook zich zelf leert kennen (wet en Evangelie!).
Reformatorische mensen die zeggen dat iemand eerst de schuldbrief thuis moet krijgen met al z'n zonden er op weten niet waar ze het over hebben. Kan iemadn al zijn zonden dragen? Het zien van de zonden van een dag is al genoeg om je voor God neer te storten en te zeggen: Oh Heere, heb ik het nu helemaal verzondigt? Zoveel genade, an dan dit... Stel dat je AL je zonden zou zien, ik zeg je dat je dan de dichtsbijzijnde spoorweg op zou zoeken!
Quote:
Theoretisch klopt het ja. Maar in de praktijk zal het niet gebeuren
Hoe weet je dat? Omdat mensen weten dat het niet in het systeem klopt, en ze dus met een kloppend verhaal aankomen met de juiste gevoelsbeschrijvingen? Of omdat men de Bijbel niet serieus neemt?
Quote:
Er is niet echt een moment van bekering gekomen
Dus Timoteus was de voorloper van alle moderne Christenen die zomaar in Jezus durven geloven, alleen omdat ze gelovige ouders hebben gehad? Er zijn trouwens nog meer mensen in de kerkgeschiedenis die dag en tijd niet aan kunnen wijzen...
Origineel geplaatst door england
Ik las in een van de reacties dat alleen de wet kan overtuigen. Maar stel dat iemadn nou de grootsheid en de oneindige liefde van Christus zou zien, zou dat niet kunnen overtuigen van zonden? Via de wet dat is...Leo stuurde mij het verslag van een lezing in Barneveld, met als titel: ja, maar... Ook daarin wordt gewaarschuwd voor systeem denken. Ik merk dat wij God zo vaak in een systeem willen zetten:het moet zo, en dan moet er dit gevoeld worden en dan dat... Is God niet vrij om te bekeren zoals Hij wilt?
Wat is nu de grootsheid van het kruis? Zit daar de Wet niet onmiddelijk achter?
Wáárom hing Jezus daar zo te lijden? Om de Wet te vervullen! Voor ons!
Hij zegt "meent niet, dat ik gekomen ben om de Wet te ontbinden, ik ben gekomen om die te vervullen".
Dus je kunt niet zondermeer zeggen dat dan 'de wet niet overtuigt'.
Verder is de lezing die ndonselaar noemt inderdaad erg helder.
Kislev, een tijdje geleden heb ik dat stenciltje ook al gescand en op m'n site gezet... ergens hier op OSW heb ik het ook genoemd...
:!
God gaf de wet om daardoor de mens bewust te maken van zijn overtreding.
De overtreding van de wet is zonde.
De mens wordt zich d.m.v. de wet bewust van zonde. Want de wet is er voor de overtreders.
En daardoor bewust van vervloeking, want zolang men onder de wet is, dan ligt daar een vervloeking over. Niemand kan bijv. 'Gij zult niet begeren' houden vanuit zijn mens-zijn. Hij leeft in slavernij van zonde, en daardoor in slavernij van de wet.
En dÃe wetenschap, dat 'probleem' eigenlijk, leidt tot Christus. Want wanneer men bewust is van de vloek der zonde, van de slavernij der zonde, dà n beseft men dat men verlossing nodig heeft. En die is enkel te verkrijgen door Jezus Christus.
En door Jezus Christus kunnen wij zowel vergeving als verlossing van zonde ontvangen, in Gods kracht God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf - en dat is de vervulling van de wet.
Maar ik weet zeker dat als iemand onvoorwaardelijk gelooft in Gods Woord en zegt: U hebt belooft dat een ieder die in U gelooft het eeuwige leven heeft, dan weet ik zeker dat als iemand met zijn hele hart gelooft in Christus, zalig worden zal. Inderdaad zal er dan ook zonde kennis komen, omdat als men Christus meer en meer leert kennen men ook zich zelf leert kennen (wet en Evangelie!).
Nu zeg je toch dat na Christuskennis zondekennis komt. Of in elk geval, in die volgorde kan het. Ds. Vroegindeweij schreef in het boekje (Vraag Maar) het volgende:
Leert men bij het kruis van Christus zijn zonde kennen? Is dit in overeenstemming met Rom. 3:20? (Deze vraag komt van iemand die een gereformeerde bonds predikant deze bovenstaande uitdrukking hoorde gebruiken.)
Nu lees ik in de brief aan de Romeinen 3:20b; door de wet is de kennis der zonde. Nu vraag ik u of de uitdrukking van die predikant hiermee in tegenspraak is. Zo ja, hoe zou hij dan daaraan komen?
Ongetwijfeld is de uitdrukking van de prediker, die onze vriend hoorde, met Schrift en Belijdenis in tegenspraak. Bij het kruis van Christus leert men Christus kennen, en de wegneming der zonden. Dat heeft Bunyan in zijn "Christenreize" schoon getekend. Hij wil niet zeggen, dat de ontmoeting met de gekruiste Christus ons niet de vreselijkheid der zonde op het allerdiepste kan leren. Dat is niet aan de orde. Aan de orde is, dat men de volgorde van de Catechismus wil omkeren. Hoe komt mijn collega daaraan? Dat vraag de JV Rotterdam. Dat kan ik natuurlijk niet met zekerheid zeggen. Wel durven we beweren, dat hij deze verkondiging niet van Prof. Severijn (die gaf vroeger theologie aan GB-predikanten, RJ) heeft geleerd, ook niet van Calvijn of Luther, evenmin uit de belijdenisgeschriften van onze kerk en zeker niet uit Gods Woord.
Daar zijn echter in onze dagen nog meer dikke boeken waar dominees uit de eerste of tweede hand uit drinken of putten. Ik ben dus eens gaan kijken in de Barthiaanse afdeling van mijn helaas te kleine bibliotheek. Daar kan men dezelfde gedachtegang vinden. De wet, zo las ik, is de schaduw van het Evangelie. De wet is naar haar eigenlijke inhoud het evangelie.
Als ik zulke uitspraken lees, denk ik: waarom doen ze toch zo raar? De wet is het evangelie niet, want dan zou het evangelie iets verschrikkelijks zijn. De wet vervloekt ons allemaal. Gal. 3:10 zegt: "Zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder de vloek." Christus is het Evangelie, en daarvan zegt Gal. 3:13: "Christus heeft ons verlost van de vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons". Maar de wet leert ons Christus niet kennen, want door de wet is de kennis der zonde.
U hebt waarschijnlijk nog een vraag. Ik kan dat begrijpen. U wilt weten, waarom men de volgorde om wil keren? Dat zal ik u zeggen. (...) Die oude orde van de Catechismus, dat men ten eerste moet weten, hoe groot eigen zonde en eigen ellende is, deugt niet meer. Dat is zo'n benauwde, persoonlijke en soms wel lange weg. Men wil sneller resultaten zien. Kijk, en als men nu maar gelooft, dat men in Christus behouden is, dan kan men gaan leren, hoe verloren en zondig men is. Want, en zo heb ik het gelezen, wie God in Christus kent en met een gelovig hart naar de wet luistert, die begrijpt eensklaps, dat hij anders is en doet dan God gebiedt en dat hij niet in staat is om aan die gebiedende stem te gehoorzamen, doordat alles in hem zich daartegen verzet.
Dus eerst het geloof van Zondag 7 en dan de kennis der ellende van Zondag 2. Ik zou willen voorstellen om bij de gewone volgorde te blijven. Inderdaad begint het met geloof, nl. dit geloof, dat er een God, een hemel en een hel is. Het begint met een geloof aan de wet, maar dan kennen we God in Christus nog niet. We worden eerst tot zondaren en verlorenen in ons eigen oog gemaakt en zulken roept Jezus.
Zonder vrees en schrik, zoals de wet werkt, kan er geen recht berouw zijn en zonder dit berouw noch evangelie noch geloof. Eerst als de prediking der wet werkzaam is geworden, volgt de troost van het evangelie, volgens Lukas 24:47. Calvijn zegt bij Matth. 9:13 "dat de genade van God ons niet profijtelijk is, tenzij wij, gevoelende onze zonden en zuchtende onder de last daarvan, vernederd tot God komen". Dat is wat anders dan eerst geloven, dat alles met God goed is en dan ontdekken, dat men een zondaar is.
Theoretisch klopt het ja. Maar in de praktijk zal het niet gebeuren
Hoe weet je dat? Omdat mensen weten dat het niet in het systeem klopt, en ze dus met een kloppend verhaal aankomen met de juiste gevoelsbeschrijvingen? Of omdat men de Bijbel niet serieus neemt?
Kan dat echte geloof bestaan zonder voorafgaande zondekennis? Nou, dan moet ik eerst weten, wat de inhoud van dat echte geloof is. We zullen onze Catechismus dus maar eens openslaan. Kijk, hier hebben we Zondag 7. Wat is daar de inhoud van een oprecht of waar geloof? De inhoud is ondermeer een "vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is..." De vergeving der zonden staat dus in het echte geloof in het middelpunt. Hoe kan iemand de troost en de heerlijkheid van de vergeving der zonden genieten, als hij niet weet, hoe zwaar zijn zonde is? Hoe kan iemand in vergeving geloven, als hij nooit een zonde weet gedaan te hebben? Moet daar eigenlijk nog over gepraat worden?
Is de noodzakelijkheid van de volgorde zondekennis - geloof in de vergeving bijbels te funderen? Laten we eens kijken. Wie roept Christus tot Zich om in Hem te geloven? Roept Hij rechtvaardigen? Zegt de Heere Jezus: Kom maar, mensen, goeden en kwaden, eigengerechtigden en schuldbewusten, kom maar, geloof maar en neem maar aan? Ieder weet, dat de Schrift anders spreekt. Vermoeid en belast
De Heere Jezus roept hen, die vermoeid en belast zijn, doordat zij de werken der wet niet kunnen volbrengen. Dit laatste is mijn verklaring, ik geef het toe. Maar u dacht toch zeker niet, dat de Heere Jezus bedoelt zulken die een paar lange dagen onafgebroken aan 't hooien zijn geweest? Trouwens, de Heere Jezus zegt zelf, wie hij bedoelt. Want de vermoeiden en belasten noemt hij op een andere plaats: zondaren. Hij wil de rechtvaardigen niet hebben, maar de zondaren wel. Laat nu niemand zeggen, dat wij allemaal zondaren zijn, want dat weet de Heiland beter dan wij, maar Hij bedoelt toch niet allen, die het zijn. Hij bedoelt allen, die het weten. De Farizeer uit Lukas 18 was evengoed zondaar als de Tollenaar.
Doch de eerste wist het niet. Daarom ging God hem voorbij. Ik meen, dat elk woord van de Heere Jezus ons de noodzakelijkheid leert van de zondekennis. De Farizeen heten geveinsden juist omdat zij de kennis van hun zonden missen. En ga de verder maar eens zoeken in de woorden van Johannes de Doper. Waar loopt alles op uit? Op de belijdenis der zonden. En wat volgt er dan? De doop der bekering tot vergeving der zonden. Wat preken de Apostelen in de Handelingen? Zij preken eerst dat God de grote Wereldrechter is en dan, dat de verlossing in Christus is. Duidelijk zo? (ds. V.)
Dus Timotheus was de voorloper van alle moderne Christenen die zomaar in Jezus durven geloven, alleen omdat ze gelovige ouders hebben gehad? Er zijn trouwens nog meer mensen in de kerkgeschiedenis die dag en tijd niet aan kunnen wijzen...
Ik wil absoluut niet dat mensen een dag of tijd kunnen aanwijzen. Alleen geloof ik, met ndonselaar, die daar zeer krachtig voor pleitte, niet in een soort van onbewuste wedergeboorte die je niet opmerkt. Volgens de Dordtse Leerregels is het een "gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderbare verborgene werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift, in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden". Zo, dat wij over een eertijds kunnen spreken met Efeze 2. Of over een bekering. Dat we op zijn minst kunnen zeggen: Een ding weet ik, dat ik blind was en nu zie. Zoiets gaat niet ongemerkt en ik geloof daar ook niet in.
Leo, is werken een gevolg van de zondeval als we kijken naar Genesis 1:28; 2:15? Door de zondeval is het werken in "het zweet uws aanschijns" geworden.
De discussie op dit forum herhaalt zich.
Ds. V. kan daar niets aan toevoegen.
Th. Sheppard ook niet.
De Cathechismus (lees zondag 1 goed!) gaat niet uit van de onbekeerde, maar van degene die IN CHRISTUS IS ! ! !
Ds. V. zegt ook in een van zijn preken dat de geest strijdt tegen het vlees en het vlees tegen de geest, dit duurt (volgens hem) totdat een mens wedergeboren is.
Ik wil niet liefdeloos zijn, maar hij spreekt niet naar het Woord.
Verder ga ik niet op je bericht in, vraag het maar aan de Heere RJ, er is hier al zo vaak over gesproken.
Ik geef je alleen ter overweging om al je prekenboeken aan de kant te leggen en alleen het Woord te nemen, want de prekenboeken worden misbruikt om toch nog 'iets' voor Christus te plaatsen.
(en v.w.b. het werken: ik had het over de vermoeidheid als gevolg van het werken, deze is duidelijk een gevolg van de zonde)
Als jij zegt dat Ds. Vroegindeweij niet naar het Woord spreekt, dan zou ik maar een brief sturen naar de HGJB en het bestuur van het LV-fonds, waar o.a. ds. J.H.C. Olie en ds. J. Vroegindeweij in zitten. Deze zijn verantwoordelijk voor het uitbrengen van het boekje "Vraag maar".
Ook zou ik dan de Admin maar verzoeken om de "Samenspraken" op http://www.omsionswil.nl nog maar even goed na te kijken. Verder zal ik zeker geen prekenboeken opzij leggen en blijf ik 's zondags ook gewoon naar de kerk te gaan.
Ik snap niet wat er mis is om 'iets' voor Christus te plaatsen. Het is toch noodzakelijk om iets van Zijn Woord te kennen om je ellende te kennen. Als jij daar het naambordje 'voorwaarden' aan wilt toekennen, prima. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik zeg: Eerst de mens aan de gang en die maakt zich dan geschikt om Christus te ontvangen. Het is een eenzijdig Godswerk, en de Heere zorgt er wel voor dat de arme zondaar een geschikt voorwerp wordt om Zijn genade te ontvangen.
Lees mijn posting over Kohlbrugge in de discussie 'verkiezing'.
Let wel, Kohlbrugge ontkent niet dat Gods Geest werkt voor het geloof, maar dat is het geheimenis van Gods Geest, wij hebben te zien naar de geloofsdaad.
Het lijkt we alsof sommigen tegenwoordig Gods Geest proberen te rationaliseren.
Maar goed, lees het.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Beste Kislev (e.a.),
Je zegt helaas dat ik neig naar de opvattingen van de hypercalvinisten. Maar het onderstaande stukje dat ik maanden geleden geplaatst heb onder de "Toeleidende Weg tot Christus", daar was niemand tegen. En ik sta daar nog steeds achter. Iedereen mag komen
Duizenden discussies over de ellendekennis als voorwaarde. Er zijn geen voorwaarden om tot Christus te gaan. Want immers, dan zou Christus niet allen opgeroepen hebben om te komen. Dan zou de bekering niet 100% Gods werk zijn, want er zit dan wat van ons bij, wat wij moeten meebrengen. Wij zouden God bewegen kunnen om genade te schenken, terwijl Hij alleen in Zichzelf bewogen is om de zondaar. Iedereen mag komen, of hij ellendekennis heeft of niet, of hij naar de kerk gaat of niet, of hij de Bijbel kent of niet, iedereen wordt geroepen.
Hoe moeten we komen
Het is echter een Bijbelse waarheid dat slechts weinigen ook komen. Weinigen willen komen, niemand is er die God zoekt. Wat een wonder van genade dat God dan een volk heeft uitverkoren dat Hij hongerende en dorstende maakt naar Christus, want Zijn kracht wordt alleen in zwakheid vervuld. Er worden ook Farizeeën geroepen om tot Christus te komen. Ze mogen komen zoals ze zijn, immers, zonder onderscheid wordt er geroepen. Wat zijn ze dan? Zondaars die niks hebben aan te bieden, niks. Alleen schuld, zonden, ongerechtigheid. Maar wat moeten ze dan afleggen? Ja, ze zullen wat moeten afleggen voordat ze komen, dat is Bijbels! Namelijk hun eigengerechtigheid, hun geestelijke rijkdom die ze zogenaamd hebben, hun hoogmoed. Want rijken zendt Christus weg, kan Christus aan hen genade kwijt? Niet al het geloof/komen tot Christus is het rechte
Christus zendt mensen weg?! Al wie tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen! Juist. Maar niet al het komen tot Christus is het echte komen, zoals ook niet elk geloof het rechte geloof is. Nog zoiets: Wie zijn zonden belijdt, zal vergeven worden. Niet al het belijden is het rechte belijden. Waarom niet? Omdat God het hart aanziet, dorst dat wel naar de gerechtigheid, de vergeving? Nu zul je denken: je schept voorwaarden, je moet dus toch beleven, voordat God vergeven zal.
Oorzaak van het ingebeelde geloof
De gelijkenis van het zaad, het zaad wordt overal gestrooid, ik mag dat denk ik wel zien als dat aan iedereen wordt gezegd dat ze geloven moeten. Waarom ontkiemt het zaad niet overal, brengt het niet overal vrucht voort van geloof en bekering? Omdat de grond niet overal goed bereid is. Het had geen diepte van aarde, het viel op steen, of in de wel toebereide aarde. Nu is denk ik die wel toebereide aarde de voorwaarde. Is deze er niet, dan zal het zaad niet ontkiemen. Maar wie vervult die voorwaarde? De Heilige Geest, die maakt een mens dorstende naar Christus, leidt de mens tot Christus. Het toebereiden van de aarde mag ik dan ook zien als de toeleidende weg tot Christus. De voorwaarde wordt dus niet door ons vervuld, de bekering is immers 100% Gods werk. Maar de mens moet wel ontvankelijk gemaakt worden voor genade, dorstend gemaakt worden naar de gerechtigheid, en daar zit altijd de kennis der ellende bij, klein of groot, maar altijd van harte. Hoe leert een mens anders van zichzelf af te zien?
In een stukje van het blad "Om Sions Wil" (Erbuiten of Erbinnen?) schrijft ds. W. Pieters n.a.v. Jeremia 3:12: "Lezen we verder in het volgende vers dan zien we dat de vriendelijke nodiging van God toch een zekere voorwaarde bevat: "Alleen ken uw ongerechtigheid, dat gij tegen de HEERE, uw God, hebt overtreden en uw wegen hebt verstrooid tot de vreemden, onder elke groene boom; maar gij zijt Mijn stem niet gehoorzaam geweest, spreekt de HEERE." Wat houdt deze voorwaarde in? Stellig niet dat het volk zelf moest zorgen voor zondekennis. Maar toch wel, dat er -hoe dan ook- een oprechte belijdenis van, en dus ook kennis van en smart over, de zonde moest zijn. Als zij tot de HEERE zouden komen, zonder de kennis en erkentenis van hun ongerechtigheid, zouden ze niet welkom zijn bij de HEERE! Naast Jeremia 3 haalt de predikant Joel 2:12, Hosea 14:2 en 1 Joh. 1:9 aan.
Om maar weer een stukje te citeren uit het boek "De Toeleidende Weg tot Christus (pag. 231)" van ds. C. Harinck: "Maar weten wij wel wat het betekent om aangeboden genade aan te nemen? Luther heeft ervan gezegd: 'Genade ontvang je op het schavot'. Gods gratie gaat gepaard met de erkentenis van straf en schuld. Men mag verder Gods genade niet aannemen om alleen maar van de hel verlost te worden en in de zonde te blijven leven. Je kunt Gods aanbod van genade in Christus niet aannemen, zonder ook het koningsschap van Jezus over je leven te erkennen."
Uit hetzelfde boek lees ik op blz. 189: "De Nadere Reformatie acht de overtuiging van zonde zeer noodzakelijk. Er gaat bekommering over de verloren staat, verslagenheid over de zonde, vrees voor Gods toorn en gevoelen van de eigen onmacht om zich te verlossen, hongeren en dorsten naar vrede en vergeving, vooraf aan het geloof in Christus. maar ook hier wordt geleerd, dat die overtuiging voor ieder niet even diep gaat."
Oh, dus bij ieder gaat een bepaalde mate van waarachtig schuldbesef vooraf? Een niet alleen weten, maar ook doorleven daarvan? En als ik dat nu niet heb, mag ik dan niet naar Christus? Tuurlijk, dat wordt je zelfs geboden, Christus smeekt het je.
Ga dan tot Christus en neem Hem aan.
Hoho, zegt Calvijn: "En de strengheid van dit onderzoek moet zover gaan, totdat het ons tot een volkomen verslagenheid gebracht heeft, en ons op die wijze toebereid heeft tot het ontvangen van Christus' genade. Want hij vergist zich, die meent, dat hij in staat is om die te genieten, indien hij niet eerst de hoogheid zijns harten heeft neergeworpen." (Citaat, blz. 103; T.W.tot Ch.)
"Hallo", zegt een ander, "Calvijn stelt hier een voorwaarde en houdt mensen van Christus af!"
Wat is jouw mening?
Een soortgelijk probleem: "Al het komen tot Christus zonder berouw is het rechte komen tot Christus niet. En toch mag je onvoorwaardelijk nodigen, het is zelfs Gods bevel."
) dat veel mensen tobben over (de verhouding tussen) wet en evangelie. De predikant zei toen dat men wet en evangelie bij elkaar moet houden, ze zijn één.