Gewoon gelóven....zónder alle ballast........

[Petrus]

Hoe deze opmerkingen zien in het licht van deze teksten uit Hosea?

Hoort des HEEREN woord, gij kinderen Israels! want de HEERE heeft een twist met de inwoners des lands, omdat er geen trouw, en geen weldadigheid, en geen kennis van God in het land is;


Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is; dewijl gij de kennis verworpen hebt, heb Ik u ook verworpen, dat gij Mij het priesterambt niet zult bedienen; dewijl gij de wet uws Gods vergeten hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten.


Mvg

Ja, én??

Dus je kunt niet het simpele "boerengeloof" hebben, want je behoort ook nog eens een hele boekenkast vol exegetische, en wat al dies meer zij, boeken te verslinden, bestuderen kortom een halve universitaire "opleiding" in "geloven" te volgen, anders kan je nóg geen genade Gods hopen/afwachten/verwachten..............zeg het maar............

Rubisch............geloven doe je in hoofdzaak met je hart en met je gevoel/ziel, en daarnáást, of in het verlengde daarvan, met je verstand (voor zover die zaken kan begrijpen).

En het laatste wat tussen haakjes staat is zeker geen maatstaf voor te ontvangen genade ja of nee.

[jacob]

Hoe deze opmerkingen zien in het licht van deze teksten uit Hosea?

Hoort des HEEREN woord, gij kinderen Israels! want de HEERE heeft een twist met de inwoners des lands, omdat er geen trouw, en geen weldadigheid, en geen kennis van God in het land is;


Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is; dewijl gij de kennis verworpen hebt, heb Ik u ook verworpen, dat gij Mij het priesterambt niet zult bedienen; dewijl gij de wet uws Gods vergeten hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten.


Mvg

DAt betekent niet dat iedere gelovige een theoloog moet zijn. Soms moet je overigens eerst wat meer studeren . Het woord kennis slaat in de eerste plaats op het gelovig kennen. Dat ontkent Petrus niet.

Zie ook de kantekeningen hierbij

[Duuk]

Kan een mens nou niet eens gewoon gelóven zonder al die ballast van theologische vraagstukken, toeleidende wegen, stadia van genade etc etc etc etc, maar je gewoon aan de hand van de predikant stap voor stap laten onderwijzen in zijn zondagse predikingen???

Ik lees regelmatig jullie theologische verhandelingen, en ik moet zeggen: ik snap er de ballen niet van waar jullie het nu eigenlijk over hebben..............

Ik wil gewoon geloven in mijn Heer en Verlosser, in mijn God die mijn Vader is en in de Heillige Geest die alles in mij werkt. Punt.

En aan de hand van de predikant zal ik stap voor stap alle uitleg krijgen in de zondagse predikingen, is dát nou zo fout??

Móét je nou per sé al die ballast met je meezeulen, zoals de Concordatie, Calvijn, á Brakel, Oudvaders en ga nog maar een half uurtje door.........................???????

Waar gaat ons hart naar uit ?
In de grond van de zaak heb je natuurlijk gelijk alleen denk ik dat het in de praktijk meestal anders werkt.

Als je hart vol is van deze zaken wil je er meer van weten en dan ga je er in verdiepen.

Een poosje terug gelezen van iemand die schreef : toen ik bekeerd werd, werd ik ook gelijk verliefd op boeken.
Dat de er natuurlijk boeken zijn van verschillend niveau die niet iedereen "kan" lezen neemt niet weg dat je gaat onderzoeken allereerst in de Bijbel maar daarna ook in de geschriften .

Wat wil je hiermee zeggen? Dat als iemand niet van lezen houdt, dat die dan onbekeerd is? Weer een kenmerk erbij?

[Erasmiaan]

Dan schaffen we ook maar de catechisaties af en de Godsdienstlessen op de Reformatorische scholen.

Maar zo is het toch niet? In de gereformeerde traditie is het altijd zo geweest dat ook de verstandelijke kennis erg belangrijk is. Zonder verstandelijke kennis van het Woord en de leer is Geestelijke kennis bijna onmogelijk.

Maar dan blijf je toch niet je hele leven het vragenboekje van Hellenbroek bestuderen (al zou het voor sommigen niet verkeerd zijn als ze het uberhaupt is één keer bekeken)? Er moet toch ook opwas ook zijn in de kennis?

[jacob]

Dan schaffen we ook maar de catechisaties af en de Godsdienstlessen op de Reformatorische scholen.

Maar zo is het toch niet? In de gereformeerde traditie is het altijd zo geweest dat ook de verstandelijke kennis erg belangrijk is. Zonder verstandelijke kennis van het Woord en de leer is Geestelijke kennis bijna onmogelijk.

Maar dan blijf je toch niet je hele leven het vragenboekje van Hellenbroek bestuderen (al zou het voor sommigen niet verkeerd zijn als ze het uberhaupt is één keer bekeken)? Er moet toch ook opwas ook zijn in de kennis?

Het gaat m.i. toch echt om het geheim van het geloof. Kennis is noodzakelijk. Maar we worden niet om onze kennis geoordeeld maar om ons geloof. Ik ben het met je eens, waar je hart vol van is daar wil je dicht bij zijn. Studie in de bijbel vind ik dus een vrucht. Maar er zijn mensen met minder verstandelijke vermogens die toch echt een heel geoefend christen kunnen zijn. Petrus moet zich daarover niet laten ontmoedigen.

De Farizeen hadden ook veel kennis. Het bracht ze niets. De stokbewaarder wist niet meer dan wat Paulus hem had verteld.

Ik ben het dus wel met je eens, maar of het nu DE vrucht is? Dat geloof ik niet. Jij ook niet denk ik.

[Unionist]

Ik denk ook wel dat er een verschil is tussen kennis en kennis. Natuurlijk krijg je een honger naar het Woord. Maar ik kan me voorstellen dat eenvoudige gelovigen weleens moe worden wanneer iemand hen b.v. probeert uit te leggen wat de verhouding is tussen verbond en verkiezing. Als ik zie hoe sommigen daar hele lappen over kunnen schrijven, denk ik ook weleens oneerbiedig: Gooi maar in mijn pet.

Ik denk dat je ook teveel met theologische discussies bezig kunt zijn en zeker als dat discussies op de vierkante centimeter betreft.

[memento]

Maar ik kan me voorstellen dat eenvoudige gelovigen weleens moe worden wanneer iemand hen b.v. probeert uit te leggen wat de verhouding is tussen verbond en verkiezing.

Ik denk dat daar een grote fout zit. Theologen (ook amateur-theologen) moeten de discussie niet aangaan met mensen die geen mening hebben. Veel dogma's zijn erg speculatief (i.e. zeer zwak bijbels onderbouwd), en wat je vaak ziet is dat die veel aandacht krijgen, ook in de prediking. Denk bv aan 'een gestolen Jezus', 'zien maar nog niet hebben', 'bevindelijke kenmerken van het geloof', 'hoe God Zijn volk bekeerd', etc. Deze dogma's stichten bij leken eerder verwarring, dan dat ze stichten.

Kortom, hoe speculatiever een dogma is, des te minder zou een leek ermee lastig gevallen moeten worden. Daarentegen moeten we de essentiele dogma's (de dogma's die zeer duidelijk in de Schrift te vinden zijn) steeds blijven uitleggen. De bijbel staat vol met heerlijke leerstukken waarover je in het wezen niet kan verschillen.

Intrigerend trouwens om te zien dat, ondanks de dwalingen, veel essentiele dogma's in het gehele christendom gelijk zijn. Neem het lijden en sterven van Christus. Neem het zalig worden uit genade. Nu verschillen wij met Rome en de Arminiaan over de wijze waarop deze genade wordt toegekend, maar de kern is hetzelfde*.

* Ik zeg dit niet om hun dwalingen goed te praten, ik wijs alleen op het feit dat zélfs die dwalingen er niet toe hebben kunnen leiden dat men de kern van het geheel, nl. de zaligheid door de Zoon van God verdient, en ons mensen gratis verleend, ontkent. Blijkbaar is de Schrift hier erg duidelijk in.

[geledu]

...

[Petrus]

In concreto komt het simpeler gezegd hier op neer:

Degenen die mijn uitleg hebben gelezen in "Open verklaring/geen excuus" over hoe ik in elkaar steek en waaróm, hebben dan ook kunnen lezen dat ik, door een zwaar auto-ongeval, een hersenletsel heb opgelopen die mij na m'n 19e niet meer in staat stelde informatie óf op te nemen óf lang vast te houden, ook kan ik niet meer de soms noodzakelijke verbanden leggen tussen ogenschijnlijk simpele war verder van elkaar gelegen zaken.

Kortom, een thelogisch werk (of voor mijn part een opinieweekblad) dat ik zou gaan lezen, daarvan beklijft vrijwel geen stukje informatie. Als ik de bladzijde omsla, ben ik het voorgaande alweer kwijt.

In de mening van enkelen van jullie kun je dus alleen maar een échte gelovige zijn als je feitelijk kennis hebt. (neem bijv. "is er een toeleidende weg tot de wedergeboorte", ik kom 4 regels vér, en dan kan ik al helemaal niks meer opnemen en het gelezene ben ik na het wegklikken van de topic compleet kwijt)

Daaruit volgt dan noodzakelijkerwijs dat ik "het verder wel kan vergeten"............

Met een simpel "boerengeloof" kun je dus nergens komen.

Als het zó gesteld is, wat dóé ik dan nog in en kerk etc...............?
(ik stel het ietwat cru om de essentie van de strekking weer te geven, maar de boodschap is er niet minder om)

[Oude Paden]

M.i. is onderzoek in de geschriften van onze oudvaders (na de Bijbel) leerzaam.
Het bewaard voor zelfmisleiding, en geeft onderwijs op de weg des levens.
Dit alles staat los van het feir dat je geloof niet uit de boeken haalt.

[plebe]

studie van oudvaders kan óók afleiden van het éne nodige: Het kennen van de énige troost. Geloven is voor velen erg cognitief geworden!

De Heere kan een mens gemakkelijk bekeren zonder de zo bewierookte oudvaders.

[geledu]

...

[refo]

Uiteindelijk is ook dat lezen een soort van afgodendienst. Je kiest toch de boeken en schrijvers die het meest in de buurt van je eigen mening komen. Zelf noemen we dat dan: bestuderen.

Wat is eigenlijk 'vrije tijd'? Heeft iedereen dat? Of vinden we dat iedereen een Nederlander uit de 21e eeuw moet zijn?

En willen we eigenlijk wel dat mensen 'studeren'? Een zekere Van der Zwaag heeft eens gestudeerd en kwam tot zijn verrassing afwijkingen tegen tussen de leer van de GG en de mening van sommige theologen. Hij schreef er een boek over en wat gebeurt?

Volgens mij heeft de GG het liefst mensen die zich niet te veel in theologie verdiepen.

[memento]

We moeten niet vergeten dat veel oudvaders niet schreven om bestudeerd te worden, maar voor het gewone volk. Helaas zijn ze, door het verouderde taalgebruik, minder makkelijk te lezen, en worden door velen als moeilijk beschouwd. Het zou goed zijn als men die boeken eens ging hertalen...

De oudvaders zijn niet voor niets zo 'bewierookt'. Neem Calvijn, die bekend staat om zn goede bijbelverklaring. Of Brakel, met zn pastorale Redelijke Godsdienst. Of even de andere hoek, JC Ryle met zn verklaringen van de evangelien (bedoeld als dagboek). Allemaal toppertjes, en niet voor niets, gewoon mensen die kwaliteit hebben geproduceerd.

Echter, de term oudvaders wordt helaas ook gebruikt voor predikanten die werk van matige kwaliteit hebben geproduceerd. Zij worden als haast ontegensprekelijk bewijs gequote. Alsof de tijd waarin ze leefde bepaald dat zij wijzer waren dan wij nu. Dat is natuurlijk onzin. Niet de tijd waarin ze leefde, maar wat ze geproduceerd hebben, bepaald de waarde.

Kortom, lees de oudvaders, maar selecteer van te voren. Het is zinloos om je door werken van matige kwaliteit heen te worstelen, want het sticht niet. Nee, neem de werken die bekendheid genoten en nog genieten. Kijk naar welke boeken zijn vertaald, en welke niet.

Tenzij je uiteraard leest om te studeren. Maar dan heb je het over een ander soort lezen. Een soort lezen wat niet bedoeld is voor de gemiddelde kerkmens...

[Unionist]

Wat je tegenwoordig veel ziet, is dat er allerlei boeken verschijnen die nog niet eerder vertaald zijn geweest. Men vergeet dan dat het niet voor niets was dat die boeken niet in die tijd vertaald werden. Niet ieder boek is even geslaagd en zo bleven er ook werken liggen. Om commerciële redenen worden die onder het stof vandaan gehaald en uitgegeven, waardoor er goud van minder karaat op de markt komt.

Een gevaar van oudvaders of andere schrijvers van naam is ook dat jouw geestelijke ligging of zelfs stand wordt afgemeten aan de waardering die je voor bepaalde schrijvers hebt. Je moet wel bepaalde boeken lezen, anders is het niks met je. Of je moet nog veel leren.

Zo heb ik heel dapper geprobeerd een paar boeken van ds. J.T. Doornenbal te lezen, maar het kon me niet boeien. Je loopt dan het risico dat je aan jezelf gaat twijfelen omdat iedereen ze leest en ze geweldig vindt. In ieder geval zeg je dat niet hardop in gezelschap. Wat natuurlijk grote onzin is. De een houdt van nasi en de ander van boerenkool, de een drinkt liever cola en de ander spa rood. De een waardeert Ryle, de ander Hellenbroek. Of ben ik nou oneerbiedig in mijn vergelijkingen?