Oude Paden schreef:
Lees: In een ander kerkverband
Op
http://www.theologienet.nl/westerbeke.html is een brochure "Door de Heere afgezonderd" te downloaden, waarin o.a. een levensloop van ds. MvdK. Een citaat:
Daarna vond er een zeer droevige gebeurtenis plaats. Ds. Van de Ketterij viel in de zonde. Enkelen van Gods volk voelden het aan onder zijn preken dat er iets niet goed zat. Want de zalvende bediening van Gods Geest werd hem onthouden. De bevindelijke preken werden koud en de vermaningen hard. In november 1959 werd ds. Van de Ketterij uit zijn ambt ontzet, wegens overtreding van het 7e gebod. Dit was een ingrijpende gebeurtenis voor het hele kerkverband. Ds. F. Mallan klaagde zijn diepe smart in de Wachter Sions, in een meditatie uit Psalm 51:20. "Doe wel bij Sion naar Uw welbehagen; bouw de muren van Jeruzalem op."
Ds. Aangeenbrug sprak er jaren later nog over tijdens de behandeling van de Heidelbergse Catechismus, over het 7e gebod, blz. 610. Hij verwoordde deze gebeurtenis als volgt:
"Ik kan u wel gerust zeggen toen het openbaar kwam van een predikant, heb ik de hele week niet kunnen werken van droefheid, dat de Heere het toegelaten had dat die man gevallen was; een kind van God en een knecht van God en niet gewaakt."
In een kerkdienst die geleid werd door dr. Steenblok, legde Van de Ketterij openbare schuldbelijdenis af. Hij accepteerde zijn afzetting en werd medewerker op een scheepswerf. Ongeveer achttien jaren lang beleefde hij een donkere en smartelijke tijd, waarin ook verachting en smaad menigmaal zijn deel waren.
Toch bleef de band met meerderen van Gods volk bestaan. David Hage, ouderling in de Ger. Gem. in Ned. te St. Annaland, las eens een passage in 'De Toetssteen der Waare en Valsche genade', van ds. Van der Groe, over hen die in zware zonden zijn gevallen. Hage was daardoor zo versterkt in zijn hoop voor Van de Ketterij, dat hij het openlijk meedeelde aan degenen met wie hij omging. De passage staat in het 3e Hfd. vraag 64. Ze luidt als volgt:
"Hij zal in eeuwigheid niet toelaten dat de rechtvaardige wankele, Psalm 37:39. Ja, hoewel zij schoon onder Gods aanbiddelijke toelating naderhand ook in zware zonden mochten vallen, zo zullen zij, hoe waardig zij zulks ook mochten wezen, evenwel toch uit hun gerechtvaardigden staat in Christus nooit waarlijk uitvallen of die geheel verliezen, want de wortel der rechtvaardigen zal niet bewogen worden, Spreuken 12:3, Psalm 89:33-35. Zij hebben, o alleraanbiddelijkst wonder van genade, met een onveranderlijk Vebondsgod te doen Die trouw en waarheid zal houden tot in het duizendste geslacht."
In de loop van 1978 kregen verscheidene mensen werkzaamheden met een herstel in de ambtelijke bediening. Van de Ketterij moest in die tijd een ernstige operatie ondergaan, die hem tot de rand van het graf bracht. Hij had zijn vroegere ouderling H. Bas uit Alblasserdam, die zijn zielsvriend was gebleven, zelfs al gevraagd zijn begrafenis te leiden. Tijdens dit ziekbed heeft het God behaagd alle schuld weg te nemen, zowel persoonlijk als ambtelijk. Dit werd bekendgemaakt in de harten van Gods volk. Ds. L. Gebraad bijvoorbeeld verklaarde op de kansel te St. Philipsland hoe hij op zekere nacht te geloven kreeg dat de zonden van Van de Ketterij waren weggedaan van voor Gods aangezicht.
Ook ds. Joh. van der Poel uit Ede wist van deze geloofswerkzaamheden. Hij schreef in zijn kerkblad: "Ik belde onze oude vriend ds. Aangeenbrug op en zei: 'Ik ben voornemens naar het ziekenhuis te gaan, waar één van de grootste zondaren van alle rechtsvervolging is ontslagen door de dood van Emmanuël.' Hij zei: 'Ik ga mee.' Ik belde ds. Smits op, die ook graag mee wilde. (...) Toen wij bij het ziekenkamertje kwamen, zat daar Herman Bas. We hebben toen een uur kerk in het ziekenhuis gehad. Toen de kerk uitging hebben we staande gezongen Psalm 118:9:
"De Heere wou mij wil hard kastijden,
maar stortte mij niet in de dood."
In die tijd werd ook mevrouw Van de Ketterij ernstig ziek. Het gezin Van de Ketterij kreeg in juni 1978 onderdak bij de familie C. den Breejen in Woudrichem.
Daar bezocht zijn vriend Joost Oreel en enkele vrienden uit Middelburg hem op 3 juni 1978. De dominee vertelde tegen Joost, zo plat Arnemuidens als het maar kon, wat hij de laatste tijd meegemaakt had. Hij sprak over zijn diepe val, over een hel die hij 19 jaar omgedragen had in zijn gemoed. Maar ook van de opzoekende liefde van de trouwe Verbondsgod.
"Enkele maanden geleden openbaarde zich een kwaal in mijn ingewanden waarvan ik dacht dat die mij naar het graf zou slepen. Maar de Heere kwam over en openbaarde Zichzelf in Zijn liefde, genade, en barmhartigheid, die oneindig groot zijn over Zijn schuldig erfdeel. De Heere heeft de schuld en de schande zo schoontjes van mij afgespoeld dat ik wel zou kunnen preken. Al de smaad heeft de Heere van mij weggenomen. Eens nam de Heere mij mee, in de geest, op een hoge berg. Daar zag ik in de diepte de arme mensen liggen. Een afschuwelijk gezicht. Zeer vreselijk. Toen zei de Heere: uit zo'n grote nood en dood heb ik je nu verlost en nu ben je Mijn kind en zult dat eeuwig blijven. Ik heb ook gelezen in Van der Groe, uit de Toetssteen, over degenen die in de zonde zijn gevallen. Die man beschrijft dat God hen uit de zwaarste vallen weer op zal richten.
'Dominee Smits kwam bij mij. Hij zei: "ik had u wel bij ons willen hebben om te preken, maar je hoort bij de uitgetredenen." Ds. Aangeenbrug heeft tegen me gezegd: "Ik heb al een tekst voor je bevestiging." Maar zelf voel ik mij veel aangetrokken tot de Oud Gereformeerde Gemeenten. Maar ik zou bij de anderen toch ook wel de minste willen wezen, doch ik sta voor een muur van de onmogelijkheid. We hebben allen schuld gemaakt en moeten allen van onze hoogten worden afgetrokken.'
Over het uitwendig leven zei hij: "De Heere maakt het nog zo goed, voor m'n kosten heb ik niet te zorgen. Ik leve uut de kurve zonder zurge". (Ik leef uit de korf zonder zorg.) Een uitdrukking die ze vroeger op Walcheren gebruikten om de trouwe zorg des Heeren in de Voorzienigheid uit te drukken.
Een maand later, op 6 juli, overleed mevrouw Van de Ketterij. Ds. C. Smits leidde haar begrafenis.
Predikant in de Oud Gereformeerde Gemeenten.
Op 18 juli meldde de heer Van de Ketterij zich op een vergadering van de commissie van onderzoek van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland. "Op deze vergadering heeft hij getuigenis gegeven van de velerlei ontfermingen Gods over hem; een getuigenis waarin de deugden Gods doorblonken." Van de Ketterij kreeg vrijheid in alle gemeenten te spreken. Hij werd beroepen door de gemeenten Oosterland, Doorn en Urk. Een bijzondere synode, gehouden op zaterdag 4 november 1978 te Ede, hechtte haar goedkeuring aan de overkomst van Van de Ketterij naar de vissersplaats Urk.
