Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Wij moeten deze leer ernstig nemen: dat, indien ik niet vergeef, mij niet vergeven wordt. Ik leg het aldus uit: de mens die zichzelf voor God heeft gezien als een schuldige, verachtelijke zondaar, weet dat zijn enige hoop op de hemel daarin bestaat dat God hem vrijelijk vergeven heeft. De mens die dat werkelijk ziet, weet en gelooft, is iemand die een ander niet kan weigeren te vergeven. Zo is de mens die een ander niet vergeeft, iemand die zelf de vergeving niet kent. Als mijn hart verbroken is in het aangezicht van God, kan ik niet weigeren te vergeven; en daarom zeg ik tot ieder mens die zich inbeeldt dat zijn zonden door Christus vergeven zullen worden, terwijl hij zelf niemand vergeeft: Wees op uw hoede, mijn vriend, opdat u niet ontwaakt in de eeuwigheid en Hem hoort zeggen: ‘Ga weg van Mij; Ik heb u nooit gekend.’ U misduidt de leer, de heerlijke leer van Gods genade. De mens die waarlijk vergeven is en het weet, is een mens die vergeeft.

Ds. D. Martyn Lloyd-Jones

[J.C. Philpot]

Als onze liefde is zoals ze behoort te zijn, zullen wij anderen liefhebben omdat zij godvrezend zijn, welke overtuiging ze er ook op nahouden. U kunt met elkaar van mening verschillen, maar dat doet er niet toe. Ook al hebben zij andere opvattingen dan ik, als mijn liefde in orde is, heb ik hen lief omdat ze godvrezend zijn. Wie het meest godvrezend is, heb ik het meest lief. En naarmate hij in godsvreze toeneemt, moet mijn liefde voor hem toenemen.

Als uw liefde is zoals ze behoort te zijn, zult u elkaar liefhebben; u zult uw broeders liefhebben. Zoals Christus u heeft liefgehad, zo behoort u elkaar lief te hebben. Hoe heeft Christus u liefgehad? Christus heeft u vrij wilig liefgehad, en dat ondanks alle verwondingen die u Hem hebt toegebracht.

Ds. W. Bridge

[Iemand]

Diegene die hierover (over de uitverkiezing) verontrust is, kan grotelijks vertroost worden als men hem toont dat de belofte van Gods genade universeel is. Want hoewel de arme gekwelde erkent dat hij geroepen is, toch kan hij het niet voor zeker houden dat zijn roeping daaruit voortkomt dat hij uitverkoren is, veel minder denkt hij dat hij verheerlijkt wordt, nadat hij geroepen is, aangezien hij in zijn geest gekweld wordt. Hij weet wel dat alle uitverkorenen geroepen worden, maar toch zijn allen die geroepen worden niet uitverkoren, zoals de Heere zelf getuigt, als Hij zegt: er zijn er veel geroepen, maar weinig uitverkoren, Matt. 22;14.

Om dit kwaad ter rechter tijd te herstellen moet men in de eerste plaats door de Schiften tonen dat de belofte van Gods genade universeel is, en aan allen aangeboden wordt, zonder uitzondering, en dat niemand door God verworpen wordt die de Evangelische beloften door het geloof aangrijpt. Men kan die passages beschouwen, die in het algemeen aan alle zondaren aanzeggen dat hen genade en vergeving van zonden aangeboden wordt, mits zij zich door het geloof bekeren om dat te ontvangen. Ten eerste is er geen aanneming des persoons bij God. Komt tot Mij (zegt Christus) gij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u verlichten, Matt. 11:28… Het zal gebeuren (zegt de heilige Petrus) dat ieder die de naam van de Heere zal aanroepen, zalig zal worden, Hand. 2:21… Alle profeten geven Hem (namelijk Jezus Christus) ook getuigenis, dat ieder die in Hem zal geloven, vergeving van zonden zal ontvangen door Zijn naam, Hand. 10:43…

Wat meer? Net zoals de dreigementen universeel zijn, en zich uitstrekken over al degenen die zondigen, zo zijn ook insgelijks de beloften universeel, en behoren tot al degenen die berouw hebben over hun zonden en zich bekeren door het geloof in Christus, en de barmhartigheid van God de Vader afsmeken. En dat is waarom zo vaak in de Schrift allen van zonden overtuigd worden, en insgelijks allen samen tot bekering worden genodigd. Wij allen hebben gedwaald als schapen, zegt de profeet, wij zijn allen naar onze eigen weg gekeerd, en de Heere heeft op Hem (namelijk op Christus) de ongerechtigheid van ons allen geworpen, Jes. 53:6. Allen hebben gezondigd en zijn ontbloot van Gods heerlijkheid, en worden gratis gerechtvaardigd, Rom. 3:23, 24. God heeft allen onder de rebellie besloten, opdat Hij allen barmhartigheid zou bewijzen, Rom. 11:32. Overweeg dan ijverig deze passages, wie u ook bent. Want waarom herhaalt God in deze beloften zo zorgvuldig de woorden: allen, allen, als het niet is omdat Hij wil dat de consciënties van allen zeker rusten in dergelijke beloften, en omdat Hij wil dat allen in het bijzonder zeker zijn dat de aangeboden beloften en voorrechten hen toebehoren, mits zij door het geloof de beloften omhelzen en diegene die ze belooft? God heeft een dergelijke vorm van beloften willen gebruiken, namelijk door universeel te spreken, om alle mensen, wie zij dan ook zijn, des te eenvoudiger te nodigen en hen aan te moedigen om vergeving te vragen en te geloven.

Voeg daarbij dat God naast deze voortreffelijke beloften ook in ons (zoals daarover gesproken wordt in de brief aan de Filippenzen) het willen en het doen werkt naar Zijn welbehagen, Fil. 2:13. Want Hij leidt de verstanden, of liever: trekt ze vriendelijk om te willen. Welnu, het is onze plicht om daarmee in te stemmen, en om niet terug te deinzen, maar om diegene te volgen die ons trekt. Als dit geschiedt, dan vervolgt Hij des te gewilliger door ons te helpen door Zijn Heilige Geest, zodat de dingen die Hem behagen en waardoor Zijn heerlijkheid betoond wordt en onze zaligheid vervuld, in ons en door ons gedaan worden. Aangezien dan God alles zo vredig in ons werkt, en Hij Zijn beloften aan allen aanbiedt, zonder uitzondering, moet u er niet aan twijfelen of Hij ook u goedgunstig wil zijn, en uw hart wil bewegen en buigen om in te stemmen met Zijn beloften en om die te omhelzen.

Stem daarom in met God en weersta Hem niet, en u zult vanaf nu Zijn grote geestelijke goederen genieten, en ook zullen de vruchten van de Goddelijke beloften in overvloed op u stromen. Als u ter goeder harte zonder twijfel en bezwaren gelooft wat God u belooft, dan zult u zich er van verzekeren één van diegenen te zijn die Hij tot zich roept, en van wie Hij zich voorgenomen heeft hen volledig te verheerlijken. Waarom gelooft u niet dat de Almachtige kan geven wat Hij belooft, en dat diegene die belooft, ook wil geven wat Hij beloofd heeft?

[J.C. Philpot]

Christenen moeten elke afzonderlijke zonde beschouwen als een schending van de wet – de wet die de Zoon van God heeft verheerlijkt, die Hij heeft geëerd en die Hij heeft gerechtvaardigd door Zijn gehoorzaamheid in onze menselijke natuur en in onze plaats. En God heeft door het onmetelijke lijden en de dood van Zijn Zoon de zonde gebrandmerkt met het grote, vlammende stempel van Zijn toorn.

O, het hart dat niet huilt over de zonde, over de oorzaak van het zweet dat als grote druppels bloed uit het lichaam van onze Zaligmaker werd geperst en dat Zijn ziel zeer bedroefd maakte, tot de dood toe – dat hart moet wel harder zijn dan een rots!

Ds. T. M’Crie

[J.C. Philpot]

De woorden van dit geliefde gezang vatten iets in dat verre uitgaat boven dichterlijke schoonheid – zij geven uitdrukking aan de zielsschokkende wonderen van het Evangelie. “En wanneer ik denk, dat God, Zijn Zoon niet sparende, Hem gezonden heeft om te sterven, ik kan het nauwelijks bevatten!” Dit is de ontzagvervulde belijdenis van een verlost zondaar, die een glimp heeft opgevangen van de oneindige prijs der goddelijke liefde. Dat de heerlijke God – oneindig rechtvaardig en volkomen heilig – Zijn eigen, Geliefden Zoon niet zou sparen, maar Hem overgeven voor een goddeloos volk, dat tegen Hem had gerebelleerd, is een waarheid die het hart overweldigt.

Toen Abraham werd geboden zijn zoon Izak, zijn enige, ten brandoffer te geven, schonk God een plaatsvervanger. Doch toen de Vader Zijn Zoon gaf op Golgotha, was er voor Hem geen plaatsvervanger – want Jezus was de plaatsvervanger. Het kruis is niet slechts een openbaring van liefde – het is het enige middel der zaligheid. Aan dat vervloekte hout droeg het vlekkeloze Lam de volle last van de goddelijke toorn – niet om Zijner eigen zonden wil, want Hij had er geen – maar om de ontelbare, bloedrode zonden van Zijn volk. “Dat aan het kruis, mijn last gewillig dragende, Hij bloedde en stierf om mijne zonde weg te nemen!” De zonde was de onze. De schuld was de onze. De straf was de onze. Toch heeft Christus het alles gedragen, gewillig en met blijdschap.

Dit was geen koude handeling, maar een zending van oneindige barmhartigheid. Hij die de vreugde kende van volmaakte gemeenschap met de Vader, nam op Zich de verschrikking van verlatenheid en toorn. Hij die alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, werd door zondige handen aan het vervloekte hout genageld – omwille van al de zonden van al Zijn volk. Wie kan zulk een ontferming bevatten? De engelen bedekken hun aangezichten in ontzag voor deze verlossende genade, en de heiligen zullen daarvan eeuwig zingen.

Laat uw hart opnieuw beroerd worden door het wonder des kruises.

 Overdenk den prijs.
  Verwonder u over de liefde.
   Aanbid den Zaligmaker, die bloedde en stierf om uw zonde weg te dragen.

En wanneer gij nadenkt over zulk een liefde, zulk een offer, zulk een heerlijkheid – wees niet beschaamd indien gij het nauwelijks kunt bevatten. Zelfs de eeuwigheid zal den lof niet uitputten, die verschuldigd is aan Hem die Zijn leven voor ons gaf. Laat thans iedere ademtocht besteed worden in aanbidding van Hem die zowel uw zonde als den goddelijken toorn, u toekomende, heeft gedragen.

Ds. C.H. Spurgeon